Mijn dag begon met het lezen van een stuk uit Quote, het zakenblad waar Jort Kelder ooit zijn carrière begon, en aan wie Familie Bofkont o.a. hun electrische Smart Cabrio te danken heeft ;-)
Een stuk over hoe rijk je worden kunt met het slachten van kalfjes. Daar kun je kennelijk een vermogen mee opbouwen van 1,2 miljard euro.
UIT DE QUOTE
‘Onze columnist Robert De Boeck is streng voor minister Schouten en de familie Van Drie. De familie, rijk geworden met het slachten van kalveren, heeft volgens hem de sleutel in handen voor de oplossing van het stikstofprobleem.’
Lees hier maar.
https://www.quotenet.nl/zakelijk/a30604083/minister-carola-schouten-is-de-groupie-van-quote-500-familie-van-drie/
800.000 kalfjes per jaar importeren om hier te slachten en daar miljardair mee worden.
In één klap ben ik terug op de veemarkt in Purmerend.
Waar de kleine Zeus stond, waar Grietje in een hoekje lag. En waar ik een stierkalfje radeloos op en neer zag springen, buiten zinnen schreeuwend, vleesgeworden paniek, toen zijn maatje werd afgevoerd uit het hokje waar ze samen de hele dag in stonden, ontheemd, met verdwaasde kalverogen, maar ze hadden in ieder geval elkaar nog.
Als ik daar aan terugdenk vergeef ik Herman & Co alles. Wat de heren ook uitvreten.
Onlangs was het weer bal.
Ieder jaar komt er zo’n moment. Het geraniummoment. Zodra de geraniums het erf opkomen wacht Herman zijn moment af. Het kan kort duren, het kan lang duren, maar Herman slaat toe. Hij móet en zal die geraniums hebben.
Keiler had die dag ingebroken in het Oude Mannetjeshuis. Hoop extra werk weer door al dat gedonder. Midden in de nacht en nog was de blog van die dag er niet uit. Filmpje opladen. Een laptop die steeds instortte. Opnieuw opladen. Een woord herschrijven. En nog een.
Het gebonk buiten registreerde niet. Maar na een poosje: wat is dat toch voor geluid?
Ramkraak in de stromende regen.
Herman en consorten. Vol door het hekwerk heen. Zeus, Bulle, zelfs Mem was van de partij. Niet alleen de geraniums waren gesneuveld. Bomen, struiken, al het groen kaalgevroten, vertrapt, de ravage was weer vertrouwd.
Dat komt er dus van als je stierkalfjes vrijkoopt van de veemarkt.
Maar waar wás Herman?
De hoofdschuldige had zich verstopt. Want zich schuldig voelen kan Herman ook als de beste. Hield ie zich schuil onder de treur-es. Slim. De 100-jarige boom met treurtakken tot op de grond bleek zijn perfecte safe-house. Daar kon Ghislaine Maxwell nog een puntje aan zuigen.
Bij zijn arrestatie wist Herman niet hoe snel hij zich uit de voeten moest maken :-)
Maar nu het volgende: we hebben de bofkonten nog nooit gestraft als ze iets hadden uitgevroten. Geen varken, geen koe, niemand. Nooit kwam er een vuist, voet of stok aan te pas.
En toch weten die stoute stieren precies hoe laat het is. Noem hun naam en ze druipen af. Ze schamen zich.
Schuld voelen, schaamte, dat kan maar op één ding wijzen. Dieren zijn bewuste wezens. De mensheid staat pas aan het begin van de ontdekking van de vermogens van het dier.
Wat een voorrecht om af en toe een tipje van die sluier op te mogen lichten. We mogen Herman wel dankbaar zijn ;-)
Fijne woensdag allemaal!
Bofkont TV – Stoute Stieren
https://vimeo.com/familiebofkont/20200709-stoute-stieren
óf https://bofkont.tv/20200709-stoute-stieren.mov
PS
De story van Zeus
https://familiebofkont.nl/boek/zeus/
De story van Herman
https://familiebofkont.nl/boek/stiertje-herman/
De story van Grietje
https://familiebofkont.nl/boek/grietje/
#stieren #koeien #veemarkt #hooligans