Gisteren kreeg ik een berichtje dat me de tranen in de ogen deed springen.
BEGIN BERICHT
‘ik werk op een kinderboerderij en daar hebben wij een varken genaamd X. Ze is een echte lieverd en voorlopig willen we haar ook echt niet kwijt. Maar ik weet door ervaring dat dat wel betekent dat ze biggen moet blijven geven. Dat is een bron van inkomsten plus dat het voor de bezoekers leuk is om te zien. Tot mijn grote verdriet betekent dat, dat als zij geen biggen meer geeft ze plaats moet maken voor een ander varken.
Ik heb dit al een keer meegemaakt met het vorige varken Y. Jarenlang heeft zij bij ons op de kinderboerderij gewoond en ongeveer 2 x per jaar gaf ze biggen. Ook een echte lieverd en ik had echt een band met haar. Des te meer verdriet het deed toen zij weg moest en vooral de manier waarop. Ze werd gewoon opgeladen op een vrachtwagen vol met andere varkens (terwijl ze jaren alleen heeft gestaan) die ook bestemd voor de slacht waren. Je kunt je wel voorstellen hoe dit er aan toe is gegaan.’
EINDE BERICHT
Ja dat kan ik me helaas heel goed voorstllen hoe dat arme moedervarken daar te grazen is genomen in die vrachtwagen. Wat ik me niet kan en wil voorstellen: de harteloosheid van die kinderboerderij. Het beleid, biggen als bron van inkomsten, is al erg genoeg. Maar zo’n einde voor het arme moedervarken is hartverscheurend.
Hoe kun je hier nou iets constructiefs mee? (Want ik krijg veel vaker mails over kinderboerderijvarkens die na gedane zaken naar de slacht moeten).
Ik denk dat hier een taak ligt voor de bezoekers. Medewerkers van kinderboerderijen hebben vaak weinig tot niks in te brengen. Het bestuur bepaalt op afstand wat er gebeurt. Zij hoeven er niet bij te staan als zo’n arm varken voor de ogen van hun arme verzorgers wordt afgevoerd.
Dan blijven de bezoekers dus over.
Stel vragen aan de beheerder als je een moedervarken met biggetjes op een kinderboerderij ziet liggen (en bedenk dat al die biggetjes ook naar de slacht gaan). Blijf altijd vriendelijk en kalm. Richt een clubje op met gelijkgestemde bezoekers. Organiseer een crowdfundingsactie om het moedervarken een pensioen te kunnen geven. Bel eens met de regionale media voor een stukje in de krant. Verzamel handtekeningen. Zo’n kinderboerderij-beleid is niet meer van deze tijd. Er moet structureel iets veranderen. Schrijf daar samen het bestuur op aan.
Kortom: er kan altijd wat!
Fijne dinsdag allemaal!
PS
Hier de foto’s van de workshop van 27 januari.
http://2019.bfknt.nl/20190127-Familie-Bofkont-Workshop-op-Het-Beloofde-Varkensland/