Arme Jaro.
Arme Dennis.
Arme Wildeman (nee toch niet: hij kreeg 1000 koekjes tijdens de shoot).
Arme Orson.
Arme Lidy.
Arme ik.
En met stip op nummer 1:
Arme minivarkens.
Wat is er aan de hand?
‘Dit is de foto,’ mailde Jaro gisteren.
Even later: ‘En wat staat er op de cover…’
Nog even later: ‘Het wordt nog erger…’
En nog een mailtje: ‘En het stuk over kweekvlees is er ook uitgeknipt.’
Waar heb ik het toch over?
Gisteren ontving Jaro de LINDA.MEIDEN per post.
Arme Jaro:
Zijn debuut met de media. Het interview. Komt het over wat ik te zeggen heb? Dat ik promoveer op kweekvlees? De zenuwen vooraf. De voorbereidingen (je halve klerenkast meezeulen). De shoot. Uren stilzitten met je knieën op koud beton en de slagtanden van Wildeman op je lip. Dan: je verheugen op het resultaat.
Arme Dennis:
De voorbereidingen. Set bouwen. Rondleiding geven. Crew op de foto zetten. Wildeman naar de set halen. Alsmaar koekjes voor zijn neus houden. Driehonderd keer hetzelfde bochtje met hem lopen. Set afbreken. Spullen sjouwen naar auto’s.
Arme Orson:
Vroeg op. Stal uitmesten. Opstrooien. Erf aan kant. Mozzarello op zijn wenken bedienen.
Arme Lidy:
Poetsen. Kachel aan. Koffie. Thee. Warme chocolademelk. Koekjes. Snoep. Gezellig zijn.
Arme ik ;-)
Ik dacht: Als Jaro met een varken in LINDA.MEIDEN komt, komt er gelukkig geen minivarken meer in. En ik gaf de 6-koppige crew na afloop allemaal het Familie Bofkont-boek mee naar huis. Die investering-ter-bevordering-van-de minivarkens-voorlichting kan nooit kwaad. Dat dacht ik :-)
Arme minivarkens:
Maar wie staat er op de cover? Een babyminivarkentje.
Model 1 heeft in de ene hand een babyminivarkentje, in de andere hand een babykittentje, naast hem staat een babyschaapje, bovenop het babyschaapje zit een babykonijntje. Model 2 heeft ook een babykonijntje in haar hand. En dan hier en daar nog wat babykonijntjes ter garnering. Het dierencastingbureau heeft goede zaken gedaan :-)
In de rubriek FAVORITES, dingen we dol op zijn, nog een babyminivarkentje met deze tekst:
‘Varkens, dat waren worsten op pootjes tot de film Babe (1995) verscheen, over een sprekende big. Toen werd een varken als huisdier populair. Hij moest wel wat kleiner worden, dus werd er gretig gefokt tot er een huisvriendelijk klein formaat was. Zo’n dottig minivarken is maar 40 centimeter hoog. Hij is vriendelijk, makkelijk zindelijk te maken, net zo intelligent als een hond en je hebt geen gft-bak meer nodig, want een varken eet alles.’
Fijne woensdag allemaal!
PS
Damage control:
HTTP://WWW.MINIVARKENS.NL
PPS
Het was een leuke fotoshoot. De sfeer was goed. Iedereen deed zijn stinkende best. De foto van Wildeman & Jaro mag er zijn. Maar de onwetendheid over minivarkens is bedroevend. Met dank aan de minivarkensfokkers. De leugen regeert :-(