BLIJ
Hoe blij was ik toen Patty uit Zeeland mailde dat ze het biggetje uit Limburg een veilig permanent thuis kon bieden. Acht jaar varkens-ervaring, veel grond, schuurtjes, en als klap op de vuurpijl: al twee varkentjes aanwezig om het nieuwe biggetje te verwelkomen.
Patty en haar man voldeden aan alles. De gedroomde kandidaten. En ook nog eens Vrienden van Familie Bofkont. Wat wil een mens nog meer. Of beter gezegd: wat wou een mens nog meer.
BEDROEFD
Want van blij werd ik bedroefd. Zeer bedroefd. Gisteravond laat kreeg ik bericht dat het biggetje inmiddels herplaatst was bij een ander. Kippen, ganzen en een schaap aanwezig. Maar geen andere varkentjes.’Lekker buitenhok, daar zal ons biggetje helemaal gelukkig gaan worden, mailde de man die mijn hulp had ingeroepen.
Ik kan hem niet kwalijk nemen dat hij niks van varkens weet. Wel dat hij mijn hulp vraagt en dan toch een eigen koers vaart gaat varen zonder mij van te voren in te lichten.
Nu stonden Patty en ik voor een voldongen feit. Lekker buitenhok? Voor een biggetje van 2 maanden? Zo’n cavia? In de winter? Een babybig! In zijn eentje! Geen ander varken om tegen aan te kruipen voor warmte :-(
Patty zei er dit over: ‘Mijn hart gaat uit naar ‘t kleine biggetje. Nog maar 2 maanden, zo klein, heeft nog zoveel geborgenheid nodig, weet niet of ze dat nu krijgt… had ‘t graag willen geven. We kunnen nu alleen maar hopen dat ‘t goed komt.’
Dat bedoel ik. Mensen die geen ervaring met varkens hebben, hebben geen idee.
BOOS
Over het herplaatsen en bemiddelen in varkenskwesties kan ik een dik boek schrijven. Tientallen keren kwam ik van een koude kermis thuis. Ik noem er eentje: het grote roze kinderboerderij-moedervarken uit
Groningen dat naar de slacht moest. Ze gaf niet genoeg biggen meer. Ik regelde een plek voor haar in Brabant. Over hoe het vervoer van Groningen naar Brabant moest, mailde ik mijn vingers blauw. Opbellen, uitleggen, alles. Op de dag zelf bleef ik standby. Bel me als er iets is! Het bleef stil. En?, mailde ik opgetogen aan het eind van de dag. Hoe is het gegaan? Is ze er? Goede reis gehad?
Was ze dood. Gestikt tijdens het vervoer. Geen raampjes opengezet. Het lieve dier heeft een ver-schrik-ke-lijke doodstrijd gehad. Dat zagen ze wel onderweg. Ze wisten niet wat het was. Maar mij niet bellen!
Ik krijg postuum nog een migraine-aanval van woede als ik daar nog aan terugdenk.
BEZORGD
En nu zit dat Limburgse biggetje in mijn hoofd. En in Patty’s hoofd. Moet je je voorstellen: ze ziet mijn bericht, gaat thuis in conclaaf, ze wikken en wegen, maken een weloverwogen keuze en zeggen met heel hun hart ja tegen dit biggetje. Dan komt de fase van verheugen. Natuurlijk. Wie wie wil er nu niet zorgen voor zo’n prachtig schatje?
En dan krijgen ze de deksel op hun neus.
TELEURSTELLING
Wat een teleurstelling. Patty geeft mij er niet de schuld van. Die heb je er ook bij. Als bemiddelaar kom je vaak in onmogelijke situaties terecht. Je moet rekening houden met zoveel partijen, vaak ongeleide projectielen. En de varkentjes in kwestie worden altijd de dupe.
‘HOU ER MEE OP!’ riep Dennis toen ik hem belde wat er er nu weer gebeurd was. ‘Het pakt altijd verkeerd uit, zij verkloten het en jij bent weer doodongelukkig van een arm biggetje!’
Het is nog erger. Door deze afloop zit ik nu met een volgend dilemma. Morgen meer daarover.
Wordt Vervolgd.
Fijne dinsdag allemaal!
PS
SMEEKBEDE
Mensen please, ik smeek jullie: deel de site over (mini)varkens.
Daar staat alles in over (mini)varkens van A tot Z.
De site ziet er goed uit en leest lekker.
Je steekt er veel van op.
PREVENTIE
Dat is het enige wat we met z’n allen kunnen doen. Als preventie.
Om nog meer ongelukkige biggetjes en varkentjes te voorkomen.
We moeten met z’n allen de onwetendheid uit de wereld helpen.
http://www.minivarkens.nl
DEEL DAT!
Dank!
HTTP://WWW.MINIVARKENS.NL