Lamme Zus & Gebroeders Beer
 ‘k heb m’n wagen volgeladen

Het Jaar van het Varken begint op 17 februari 2007. Welkom op de Nacht van het Varken! Entree: een zak appels. De varkens krijgen een groot cadeau: een nieuwe Varkensmassagesalon. Bijna 300 vierkante meter varkensgeluk, inclusief stro-tribune en geluidsboxen voor de muzikale varkens. Zoals altijd te veel werk en dus een race tegen de klok.

Als de eerste gasten opduiken staat D. nog op een hoge ladder de warmtelampen op te hangen. De varkensgekken komen uit alle windstreken. Vrienden, bekenden, buurtbewoners. Jaro is van Amsterdam naar Het Beloofde Varkensland gefietst. En daar zijn Myrte & Family uit het Westland voor Miss Piggy. Barbara uit Utrecht, gek op Maximiliaan. Ingeborg en Manou, Purmerend: ‘Wat zijn Moeke’s biggen groot geworden!’ En Daan! Vriend van vroeger, getuige van mijn transformatie van P.C. Hooft-communicatiemiep tot varkenshoedster. De fotograaf van de krant onthult dat hij een boerenzoon is. Je ziet hem denken: varkensmassage? Veel gekker moet het niet worden. Maar kan mij ‘t schelen, het levert wel spectaculaire plaatjes op.

Barbara uit Utrecht neemt me even apart. ‘Bij ons zijn biggetjes geboren op de kinderboerderij. Over drie maanden gaan ze aan ‘t spit. Daar zijn we van de week achtergekomen. Kun jij niks doen?’

Biggetjes? Kinderboerderij? Wacht eens even, daar ben ik al over gebeld. Wanneer ook weer? O ja, toen we met Repelsteeltje van proefdierlab naar huis sjeesden. Studenten van de School voor Journalistiek wilden iets met ‘n rel over biggen gaan doen. ‘Bel later maar terug, mijn hoofd staat nu ergens anders naar,’ riep ik. Daarna hoorde ik er niks meer van.

Maar de duvel speelt ermee. Daags na de opening van de varkensmassagesalon melden ze zich weer. En zij niet alleen. Omwonenden van de kinderboerderij, TV Utrecht, Giel, ze weten me allemaal te vinden. Ook de woordvoerder van de landelijke Dierenbescherming. Die heeft zich stoerder voorgedaan dan hij zich kan permitteren. ‘Wij vangen die biggen wel op.’ heeft hij joviaal op TV geroepen. Maar hij kan dat niet waarmaken. Nu dreigt er een PR probleem voor de Dierenbescherming.

De buurt komt op stoom. Eerst beschuit met muisjes en dan ontdekken dat die schattige biggetjes aan ‘t spit gaan? Schande! Dat pikken we niet! De rel is compleet. Met de studenten journalistiek en TV Utrecht ga ik naar de wethouder. Het hoofd van de communicatie-afdeling ligt als een waakhond voor hem. ‘Onze kinderboerderij is een educatieboerderij,’ begint de wethouder. ‘Dieren worden gegeten, dat proces willen we aan kinderen laten zien.’ De waakhond knikt. ‘Maar dat is nu juist het punt,’ zeg ik. ‘De kinderboerderijbezoekers moesten daar zelf achter komen. Ze voelen zich besodemieterd. Nu heeft u een probleem.’

Op mijn advies kiest de wethouder uiteindelijk eieren voor zijn geld. We huren een bus en halen vijf biggen op. Tijdens de duur van de onderhandelingen zijn die flink gegroeid. De buurtbewoners kijken onverschillig toe. Aan ‘t spit of Het Beloofde Varkensland? ‘t Zal wel. Het kan ze niet veel meer schelen. De biggen zijn nu groter en dus niet schattig meer.

Eentje hinkepinkt op drie pootjes. Lamme Zus blijft bij Familie Bofkont. Twee kunnen we plaatsen in Staphorst. De andere twee broers zouden naar de Beemster gaan, maar dat wordt afgezegd. Gebroeders Beer (Meneer Klaver en Ballenboy) dan toch maar als speenvarken aan ‘t spit? Natuurlijk niet. Het Jaar van het Varken is begonnen!