‘Wat een dotje!’ schreef iemand gisteren. Dótje? Dótje?
De afgelopen dagen kon ik Koertje Klauterkont wel achter het behang plakken. Zo lelijk deed hij. Bijten, knauwen, grauwen, snauwen, aanvallen alsof ik z’n grootste vijand was. Zo klein als hij is, hij is sterker dan ik. Ik moest al mijn krachten aanwenden om hem van me af te houden.
Denk een woedende Miss Piggy uit de Muppet show maar dan tot in de tiende macht.
Echte varkensmoeders weten wel raad met vervelende klieren. Ze slaan hun kop opzij en het lastpakje zeilt door de lucht. Hier! Take this! Als instant varkensmoeder doe je zuks natuurlijk niet, maar ik heb meer dan eens aan wanhopige moeders met huilbaby’s moeten denken.
Dat gekrijs. Krijsen om eten. Krijsen om aandacht. Krijsen als ik maar even uit beeld verdween. Hij gilde de hele Bovenkerkerpolder bij mekaar tot ik weer terug was. Ik snap het wel. Het is de angst om alleen te zijn. Nu hij geen varkensmoeder, biggenbroers en biggenzussen meer heeft, heb ik die plaats tijdelijk noodgedwongen ingenomen, maar ideaal is dat niet.
Maar alles is hem vergeven.
Die horror ervaring op de snelweg verklaart veel. Het beven, trillen en schokken is wel al minder. Maar hij kreeg een terugval. Diarree. En een big aan de diarree is linke soep. We zijn er bovenop gaan zitten met alles wat je dan te doen staat. Het kon toch niet gebeuren dat Koertje Klauterkonter het leven bij zou laten?
Vanochtend voor het eerst weer voorzichtig wat biggenpap gegeten. En wat deed hij daarna? Hij rende naar me toe. Niet om te bijten, maar om te spelen en pirouettes te draaien en door de kamer te sjesen. Zo vrolijk als een big maar zijn kan. Daarna plofte hij op me neer voor een diepe slaap.
Even denken. Voor welke industriebig moest ik hier nog meer ik de varkensmoeder zijn? Meer dan genoeg. Zo ook Lange Lijs. Ook van het transport
gesprongen. Inmiddels al weer 8 jaar hier. Ook zo’n eigenheimer.
Maar geen van die biggen had zo’n kort lontje als Koertje Klauterkont.
Dat gaat nog wat worden. Zo snel mogelijk varkensgezelschap dus. Zou Muk na 205 biggen in de intensieve varkenshouderij nog zin hebben om dit heerschapje wat op te voeden? Kan ik ook weer eens slapen.
Wordt Vervolgd.
PS
En o ja, nu ben ik dus aan de diarree :-)