Tweeëneenhalve week geleden greep Mozzarello Cees, ook een zoon van Betsy. Cees kon ontkomen, maar loopt sindsdien met slepende achterpoten. We hebben een nacht lang alles gewikt en gewogen. Zo’n godsgruwelijke beslissing neem je niet zomaar.
Conclusie: ‘We geven Mozzarello nog één kans.’
Donderdag had hij Klaas te pakken. Klaas heeft het niet overleefd. Beide keren is Dennis er tussen gesprongen. Een derde keer is hij wellicht zelf aan de beurt.
In mijn dagboekaantekeningen van vorig jaar vond ik dit. ‘Ik ben niet bang voor Mozzarello,’ zei Dokter Peter. ‘Maar ontzag heb ik wel voor dit heerschap.’ ‘Geen zorgen,’ zei Dennis. ‘Ik kan hem aan.’
En toen zei Dokter Peter het volgende: ‘Maar op een dag grijpt ie de baas.’ Een collega van hem houdt de score bij. Jaarlijks worden er in Nederland 3 tot 4 boeren door hun eigen stier gedood.
GISTERMIDDAG
‘Bloemen voor Klaas,’ zei de bloemist en stond met een prachtig boeket op de stoep. Zonnebloemen, gele rozen en een soort kleine gele friemelbloempjes die me aan varkenskruid deden denken. Van Buurman & Buurvrouw. ‘Rust zacht lieve Klaas. Zonnebloemen mee op jouw laatste reis… Geef Betsy een dikke knuffel.’
Klaas blies donderdag zijn laatste adem uit met varkenskruid tussen zijn hoeven. Zijn broers en zussen stonden onthutst om hem heen.
Vandaag gaat hij Het Beloofde Varkensland verlaten. Op een gruwelijk laatste uur na, heeft Klaas het fijn gehad. Vijf jaar en vier maanden.
Ik had hem nog zoveel meer gegund.
Wordt Vervolgd.