‘Iemand die ik ken heeft het Bofkontboek gelezen en ze zei: ‘Ik heb nog nooit zoveel verschillende varkenskoppies gezien. Wist niet dat dat bestond.”
Jessica S.
Ja!
Want waar kwamen we bij Familie Bofkont achter?
Industrievarkens zijn géén eenheidsworst.
Ze worden er wél op gefokt.
Biggetjes van gelijke grootte, zelfde gewicht, egaal roze zonder zwarte sproeten, etc.
Maar laat je die uniforme ‘industriebiggetjes’ léven dan krijgen ze smoel.
Een eigen wil, karakter, en vooral een eigen neus.
————
Neem de meest uiteenlopende roze neuzen van Het Beloofde Varkensland.
Brutus en Koertje.
Brutus een wipneus, Koertje zowat een wildzwijnensnoet.
Een wereld van verschil.
————
En dan geven de oren ook smoel.
Steekoren (omhoog), hangoren, loboren (naar voren hangend), etc.
En wat te denken van de ogen?
Donkerbruin, goudbruin, zwart, blauw, links bruin, rechts blauw, etc.
Gemene oogjes, lieve ogen, verlegen ogen, argwanend, noem het maar op.
Bekijk het smoelenboek van Familie Bofkont en kijk je ogen uit.
————
En dan nu de broodsmoeltjes!
Hoe ze het gedaan heeft, daar kan ik nog steeds niet over uit.
Beeldend kunstenaar Neel maakte een serie varkenskoppies van zoutdeeg.
Zó knap al die verschillende smoeltjes.
Al die uitdrukkingen.
Volstrekt geloofwaardig, ieder smoeltje een unieke persoonlijkheid.
Geen karikaturen, levensecht.
Je blijft er naar kijken.
Wordt Vervolgd.
#biggetje #varken #zwijn #uniform #persoonlijkheid