‘Jij hebt het mooiste werk dat er bestaat!’ verzuchtte een meisje gisteren.
‘Ik zou het niet kunnen.
Maar ik zou niks liever doen dan ook dieren redden.
Gisteren nog zag ik zo’n wagen vol varkens, in de hitte.
Die chauffeur reed zo hard!
Dan doe ik altijd zo.’
Ze trok haar hoofd tussen haar schouders, samengeperste lippen, dichtgeknepen ogen.
‘Ik kan het NIET aanzien.’
‘Ik zou toch maar mijn ogen openhouden achter het stuur,’ opperde ik voorzichtig.
Ze was samen met haar zus.
De hele middag stonden ze aan, ze hingen aan m’n lippen.
Dan weer glunderend, dan weer gruwelend, dan weer stonden de tranen in hun ogen.
‘Het was nog mooier dan ik dacht,’ zei een jongen bij het scheiden van de markt.
‘Vorig jaar oktober gekregen voor mijn verjaardag.
En vandaag pas was er plaats, maar het was het wachten meer dan waard.
Varkens zijn mijn lievelingsdieren.’
Mooie groep mensen, gisteren.
Het stralende meisje van Lush: ‘Ik was hier ooit met Lush! Is Zeus er nog?’
De honden-en-poezen-dierenarts.
Ze beaamde dat niet één student Diergeneeskunde nog varkensarts wil worden.
Te zwaar, te confronterend, in die stallen en de slachthuizen.
Niemand kan dat aan en als ze het toch proberen, haken ze uiteindelijk toch af.
Zelf had ze tijdens haar studie bloed moeten tappen bij een zeug.
Het afgrijzen stond op haar gezicht bij die herinnering.
Bloedtappen noem ik altijd de Middeleeuwse Martelmethode, zei ik.
Ze knikte.
Onderweg naar het Bofkonteiland ving ik flarden van gesprekken op.
Wist jij dat kalfjes bij de moeder weggehaald worden?
Of: eet jij nog vlees?
Maandagochtend vaste prik.
Bij het wakker worden passeert de hele workshop nog eens de revu, van voor tot achter.
Wie waren er, wat zeiden ze, wat vroegen ze, hoe keken ze.
Wat moet ik de volgende keer niet vergeten te vertellen?
Deze maandag blijft dit het meest hangen:
Wat voor verdrietig systeem hebben ‘we’, de maatschappij, toch opgetuigd met die bio-industrie.
En hoe krankzinnig om dat koste wat kost maar in de benen te willen houden.
Ik bedoel: de ‘consumptiedieren’ zijn ongelukkig. De mensen zijn ongelukkig.
Geen student Diergeneeskunde die zich nog in landbouwhuisdieren wil specialiseren.
Waar zijn we mee bezig?
Ooit kreeg ik een boek cadeau: een land vol vee.
https://www.bol.com/nl/nl/p/een-land-vol-vee/666771027/
Gisteren stond Het Beloofde Varkensland vol vee.
En mensen.
Mensen die bij de varkens gingen liggen.
Mensen die Mozzarello wilden flossen.
Mensen die het anders willen.
En ik kan maar één ding denken:
Familie Bofkont gaat door!
#varken #bioindustrie #diergeneeskunde #landbouwhuisdieren