Mensen zijn vreemde wezens.
In de Volkskrant een fotoreportage van mensen met hun prijswinnende dieren.
De dikbilstier-fan
‘Hij staat goed op de benen, is mooi gespierd en door zijn huid heen kun je alles goed zien. De sukade, de ribben, de rug, de lendenen, alles is duidelijk zichtbaar in prachtige proporties.’
De kuifhoen-fanaat
‘Vroeger slachtte ik ze. Nu niet meer, ik heb daar een gloeiende hekel aan gekregen. Dat vieze geknoei en die rommel in de schuur. Vreselijk.’
De Vlaamse reus-adept
‘Slachten vond ik altijd al het mooiste wat er was. Ik slacht mijn konijnen zelf. Ik kan er erg van genieten als zo’n dier vakkundig geslacht, helemaal schoon aan de haak hangt.’
De vinkjes-aanbidder
‘Als de vogels zo mooi fluiten denk ik altijd weer aan mijn vroegere thuis in Suriname. Daar vingen we ze en sloten ze binnen op in hokjes. Zo hadden we ons eigen oerwoud.’
En ga zo maar door.
Op alle foto’s de mens met verzaligde blik in innige verstrengeling met zijn dier.
Ook te zien:
De konijnenhokken, boven op elkaar in de dichte schuur, nauwelijks groter dan de Vlaamse reuzen zelf.
Het kooitje om de zangvogel heen.
En overal de oorkondes, de jubellinten, de prijsrozetten, de bokalen.
Gewonnen!
Want hun dier was de grootste, de mooiste, de dit en de dat.
Wat ik zeg:
Mensen zijn vreemde wezens.
Fijn weekend allemaal!
#varken #vlees #vrijheid #mens #dier