Ik zou een pionier gaan interviewen.
Vrijbuiter varkensboer. Ik-vertrekker avant la lettre.
Eind jaren 70 streek hij neer op een berg in Zuid-Frankrijk.
30 hectare in the middle of nowhere.
Op de berg stonden wat brokstukken van een ruïne.
Hij kocht 2 zwarte varkentjes in de Pyreneeën.
Vrijbuiter & Varkentjes kregen al gauw bezoek van wilde zwijnen.
En zo ontstond een bont varkensgezelschap: de een nog specialer van uiterlijk dan de ander.
De varkensvrijbuiter besloot te gaan leven van ruilhandel.
Hij slachtte zelf. Met bloedend hart. Maar zijn varkens moesten ook eten.
1 zwaar varken voor 100 kilo vis van de visboer uit het nabijgelegen dorp.
Kiespijn? De plaatselijke tandarts werd dol op zijn hamlappen.
Zelf leeft hij van vlees van eigen varkens en fruit van eigen bomen.
Groente eet hij niet. Wel gras. Waarom niet? Dat eten zijn varkens toch ook?
28 jaar geleden was ik al onderweg naar deze varkensvrijbuiter.
Door omstandigheden moest ik toen rechtsomkeert maken.
Inmiddels heb ik zelf een zwik varkens onder mijn hoede.
Hoog tijd om de varkensvrijbuiter te gaan interviewen.
Wat hebben zijn varkens en de bofkonten gemeen?
Hij vrijbuit er nog steeds op los, is halverwege de 80 nu, maar ik moet niet nog eens 28 jaar wachten…
Volgende week zouden we gaan kouten over varkens, zoals hij verwoordde in de mailwisseling.
Maar…
In Frankrijk is momenteel geen druppel brandstof te krijgen…
Wordt Vervolgd.
#varken #zwijn #pionier #Frankrijk #brandstof