Er moet me iets van het hart.
Een kwart eeuw geleden hebben wij het varken op de kaart gezet.
Je zou ook kunnen zeggen: van de menukaart gehaald.
Het fenomeen Varkensmassage sloeg in als een bom.
Ineens bleek dat je een varken ook kon masséren in plaats van cónsumeren.
Boeren tikten op hun voorhoofd.
De agrarische pers raakte er niet over uitgeschamperd ;-)
Burgers snelden naar Het Beloofde Varkensland.
Na 25 jaar zijn we nog steeds niet uitgeworkshopt.
Nog lange niet, nog lange niet.
Dit weekend is het weer het Weekend van het Varken.
Hét jaarlijkse evenement, georganiseerd door de Nederlandse varkenshouderij.
Overal in het land kun je bij varkensboeren terecht.
En wat hebben ze op het menu staan?
Biggenknuffelen!
OK, wat de boer niet kende, dat vrat ie niet.
Inmiddels zijn ze aan smaak gewend.
En geld stinkt niet.
Maar laatst hoorde ik dat burgers hadden gebiggenknuffeld bij een hardcore varkensboer.
En nu komt het.
Biggetjes van 1 dag oud!
Toen brak m’n klomp.
En m’n hart.
Dat kán toch niet?
Die pas geboren tere wezentjes …
Die net bevallen varkensmoeder vol hormonen om haar kinderen te beschermen…
Die grijpgrage handen…
Nee, boer.
Nee, burger.
En dan denk ik: lieve varkensmoeders, lieve biggetjes.
Het spijt me.
Was ik er maar nooit aan begonnen.
Dan waren er ook niet zoveel schaamteloze na-apers geweest :-(
Deze zondag, 11 september, draag ik op aan Betsy.
Vandaag zou ze 13 jaar geworden zijn.
Betsy, het voorheen o-zo-treurige bio-industrievarken.
Ze kreeg haar biggetjes in het Bofkontboshuisje.
Daar mocht ik bij zijn.
Sterker nog: Betsy wílde graag dat ik er bij was.
’s Avonds ging ze met haar buik-vol-biggetjes tegen me aan liggen.
De volgende ochtend was ik getuige van een wonder.
BETSY & BIGGETJES
https://bofkontboek.nl/moedervarkens.pdf
#varken #biggetjes #moedervarken #schaamteloos #na-apen