Het kan verkeren. Blinde Sjakie is weer terug naar Assen! Die stakker was zo overstuur, toen ik hem uit het busje wilde halen, hyperventileerde hij van angst. Hij wilde er onder geen beding uit, of ik had het met grof geweld moeten doen. Zaterdag is hij de hele dag in het busje gebleven, ik mocht hem niet aanraken. Hij at en dronk niet.
Vannacht kon ik er niet van slapen, dacht dit gaat niet goed. Een blind varken, hoe krijgt hij ooit het vertrouwen om dat busje uit te komen? Heb alles eens op een rij gezet. Hoe zijn zijn omstandigheden feitelijk in Assen? Zijn zij echt niet in staat om Sjaak een goede oude dag te geven? Er was een vrijwilligster die dol op hem was. De anderen vonden hem wat eng omdat ze het varken als dier niet kenden. Hij had een goed stalletje, is te dik, zijn broer is onlangs doodgegaan en zijn vaste verzorger is vertrokken. Maar dat is toch nog geen reden om Sjaak weg te doen?
Opeens wist ik dat hij terug naar huis moest. Sjaak kon toch niet eeuwig in dat busje blijven zitten. Ik zou aan z’n verzorgers een workshop kunnen geven om iedereen vertrouwd te maken met een varken, een dieet kunnen voorschrijven, voorlichting geven over zijn verzorging etc.etc. Mijn besluit stond vast. Alleen ik had vandaag een open dag. Kon hem dus niet wegbrengen.
Toen heb ik vanochtend in de vroegte Dennis gebeld en gevraagd of hij dat wilde doen. Hij nam de videocamera mee. Toen hij er was belde hij meteen om het gelukkige geknor van Blinde Sjakie te laten horen. Ik kon wel juichen. Nog voor het busje was gestopt had Blinde Sjakie het al door. Hij was weer thuis! Door het dolle heen snelde hij van de loopplank af z’n hok in, maakte vrolijke geluiden en was helemaal gelukkig toen Moeke – het oude geitje en zijn vaste vriendin – op hem afsprong. Dennis heeft ‘t allemaal vastgelegd op video. O wat valt hier weer veel uit te leren. Wat doe je varkens aan om ze te verplaatsen!
Er was vandaag nog meer varkensgeluk. Ik stond gister in Het Noord Hollands Dagblad, een hele pagina met de kop Miss Piggy & het Varkensgeluk. Dus kwamen er vandaag belangstellenden op de gelukkige varkens van Het Beloofde Varkensland af. Aardige mensen met een gerichte interesse voor varkens, een dolenthousiaste man die zelf ook een varkentje heeft, de fotograaf van de foto’s van het bewuste artikel etc.etc.
En ik kreeg nog een e-mail van een vrouw die een eerder interview las en daarna nooit meer vlees uit de industrie gegeten heeft en overgestapt is op scharrelvlees. Ik had haar overtuigd, zei ze. Kijk, daar doe je het nu allemaal voor. En toen was er ook nog een gelukkig mens. Moi.