Ik las in een boekje dat een Bekende Schrijver en een Beroemde Dichter met elkaar over Het Beloofde Varkensland hadden gesproken. De Beroemde Dichter vond het pervers, ‘die verheerlijk van dieren’. ‘Want dieren moesten hun plaats weten.’ (Beide heren zijn niet meer onder ons).
Ha! Ze moesten eens weten van de vrouw die laboratoriummuizen in huis nam, ze namen gaf, een gangenstelsel voor ze aanlegde in de huiskamer, onderzoek deed naar hun muizenpraat, en gitaar voor ze speelt. En wat te denken van De bruidegom was een hond en Memoires van een kip? Drie nieuwe boeken. Net uit, of binnenkort op de boekenplank. De Bekende Schrijver en de Beroemde Dichter zouden zich omdraaien in hun graf.
——————
En dan nog van de week in het Bofkontarchief.
O ja, dat mailtje van die gewezen varkensboerin, da’s waar ook!
Ze schreef dat ze me op televisie had gezien.
Verhip, had de gewezen-hardcore-varkensboerin gedacht, várkens masséren?!
Nooit geweten dat dat kon!
En ze snelde naar de dichtstbijzijnde varkensboer.
Alwaar ze zich onmiddellijk tussen de varkens stortte.
Varkens knuffelen!
Ze had nog nooit zoiets leuks gedaan, bekende ze.
Wordt Vervolgd.
——————
PS
‘Het varken is waarschijnlijk het dier waar we als doorsnee Nederlander het meest mee te maken hebben, maar dan in stukjes en op ons bord. Als levend geheel is het varken volledig uit ons gezichtsbeeld gehaald. Ik vind dat elke nederlander die van een karbonaatje houdt, ooit een keer met een varken moet hebben geknuffeld.
En, omdat alle verandering bij jezelf begint, ben ik maar eens een middagje varkens gaan masseren op Dafne’s boerderij. Deze middag heeft me sterk bewogen. Het onderwerp dier-welzijn is natuurlijk enorm beladen. Ik vind het bijzonder dat Dafne op een creatieve, intelligente, postieve manier en op geheel eigenwijze een klein paradijs heeft ontworpen naar eigen inzicht, dat zowel plezierig is voor mens als voor dier. In die zin heeft ze een balans weten te scheppen tussen twee tegen-overgestelden.
Maar dat niet alleen: ze kunnen er ook echt kennis maken met elkaar en hierdoor nog een stapje dichter naar elkaar toe zetten. Deze vereniging van tegen-overgestelden doet ze wel vaker. Er galmt een soort glamour over de boerderij, vanwege Dafne’s verschijning en gevoel voor vorm en esthetiek. Dat is natuurlijk een hele excentrieke combinatie. Het geven van namen en personificeren van de dieren die of het nu een koe, een varken of een mens is, allemaal familie zijn, hoort hier ook bij. Ze onderhoudt ook contact met veeboeren waarmee ze, van uit een tegenovergesteld standpunt zonder (voor) oordeel, mee communiceert vanuit een basis van begrip. Dat ondersteun ik zelf ook, want er is niets makkelijkers om naar veeboeren te wijzen die voor minimum loon dag en nacht werken, zodat ons stukje vlees maar 1,89 euro hoeft te kosten.
Dit balans vinden tussen twee schijnbaar onverenigbare zaken, zou vaker moeten gebeuren in de wereld. Zonder gebruik te maken van radicaal, negatief protest weet ze activisme een nieuw gezicht te geven, zonder het zelf maar zo te noemen. Ze heeft een opening weten te vinden naar een groter publiek om door middel van plezier en ontspanning weer “gezicht” ( terug ) te geven aan onze consumptie dieren die gedenigreerd onderaan de ladder van onze beschaving bungelen.
Je mag het concept van Dafne en de uitvoering ervan wel meesterwerk noemen. In die zin, omdat het een dialoog aangaat op fysiek, mentaal en emotioneel gebied en hier een bewustzijnsverandering tot stand brengt. Maar daar blijft het niet bij, want ook op praktisch gebied draagt ze bij aan het direct verbeteren van de levensomstandigheden van dieren die in de knel zitten. En niet alleen op haar boerderij, maar ook op het gebied van de wet. Haar dieren worden niet ge-oormerkt, daar heeft ze in de rechtbank voor gestreden.
Uiteindelijk zitten we hier toch alle samen op deze klont aarde en is “leven” het enige wat je echt bezit, voor zolang het duurt. Voor de enkele “bofkonten” die toegang weten te vinden naar haar boerderij weet ze een leventje van hemel op aarde te scheppen en als je dat al voor een ander levend wezen kan doen binnen een leven dan ben je een engel.’
Melanie Bonajo, beeldend kunstenaar
——————
Melanie Bonajo schreef dit naar Hiske Versprille (culinair journalist), die een stuk voorbereidde voor de krant over Het Beloofde Varkensland.
Maar een éngel?
Gewoon een mens van vlees en bloed met een concept dat heel wat teweeg heeft gebracht.
Maar op Het Beloofde Varkensland werkten en werken zich zoveel mensen het apezuur.
Ik noem er een paar:
Dennis, Orson, Saskia, Lidy, Ariane, Gerrie, Cees, David, Patrick, Wendy, Maarten, Annemiek, Annet, Lydia en vele anderen.
Dus heilig, nee hoor.
Een vrouw moet haar plaats weten, nietwaar ;-)
Wordt Vervolgd.
——————
PS
Er komt hier maar een iemand in aanmerking voor een heiligverklaring en dat is Oom Bert.
Aan de ontwikkeling van Bertje – Bert – Oom Bert is een nieuwe naam toegevoegd: Heilige Bertus.
(Waarmee ik geen enkele andere bofkont tekort doe, ze zijn allemaal uniek, op hun eigen individuele manier).
——————
#feelgood #varken #pervers #boerin #kunstenaar #vleesindustrie #concept