‘Tijd voor de haantjes die de brand niet overleefden.’
Marjan K.
Nou, en als Marjan dat zegt dan is dat zo ;-)
————
Speciaal voor Marjan terug in de tijd naar de blog van kort na de brand.
Op de ochtend van de brand kondigden Schatje & Co zoals altijd de nieuwe dag aan. Hoe konden zij weten wat er boven hun kopjes hing? Toen het ging schemeren zochten ze hun vertrouwde stok weer op. Op het hek, rondom Zeeman en zijn posse. Vaste prik. Schatje niet. Die stak al maanden zijn snaveltje tussen zijn veren aan de andere kant van de deel. Daar bracht hij de nacht door op een strobaal. Hoger dan dat kon hij niet meer komen.
Schatje was al stokoud. Af en toe viel hij zomaar om. Die heeft het niet lang meer, dacht ik. Goed in de gaten houden of hij nog genoeg kwaliteit van leven heeft. Maar steeds weer krabbelde hij toch weer wat op. Met veel dutjes tussendoor genoot hij knikkebollend van zijn oude dag. Vooral als de grote Ot & Sien kachel aanging. Dan lag hij tussen de andere oudjes te zonnen voor het roodgloeiende kachelruitje. Als overwinterende pensionado’s in Benidorm.
In de week voor de brand was stagiair Jonathan jarig. Bofkontboeren David en Dennis waren er ook. Ik zette thee, de Ot & Sien kachel ging aan, en er was taart. Schatje scharrelde er alert omheen. Zou er voor hem ook een stukje zijn? Even later zat zijn snaveltje onder de slagroom.
Ik vertelde aan Jonathan hoe Schatje er op een dag zomaar ineens was. over het hek gegooid. Hoe het nieuwe haantje zijn best ook deed, hij kreeg maar geen aansluiting bij de rest van de hanen. Ze joegen hem alle kanten op. Ik zie hem nog wegrennen op zijn veel te korte pootjes. Eigenlijk had Schatje alleen maar voeten. Sommige fokkers vinden dat mooi. Ze fokken net zolang door tot ze een haan zonder pootjes hebben. Schatje was zo’n buikschuivertje. Het buitenbeentje dat van de anderen niet mee mocht doen. Maar hij was slim. Hij schoof de hele dag achter me aan, in de zekerheid dat ik hem verdedigen zou. Zo aandoenlijk, daar heeft hij zijn naam aan te danken. Schatje.
En het is hem toch gelukt. Sterker nog, op een dag voerde hij de boventoon. Schatje & Co werden een hecht clubje van vier binnenhaantjes. Ze lagen liever bij de kachel dan dat ze buiten gingen scharrelen. Ook goed. Het mocht allemaal.
Soms maakte Schatje het te bont. Dan nam hij de volledige presentatie van me over tijdens de workshops. Hij reageerde op mijn stem, had overal commentaar op en kraaide boven alles en iedereen uit. Klein opdondertje met grote geldingsdrang. Napoleon was ook een goede naam geweest. Dan drukte Dennis op de pauzeknop. En bracht hem met een pas-op-hoor-want-ik-maak-kippensoep-van-je gezicht voorzichtig naar het keukentje. Kon hij daar even tot bedaren komen.
Schatje & Co zullen nooit meer een nieuwe dag aankondigen. Opgenomen in het vuur van die 22 januari 2017. Voor eeuwig bij hun warme schoolkachel. Voor altijd deel van de geschiedenis van Familie Bofkont.
#haan #stokoud #pensionado #benidorm #brand