Die Pinokkio.
Amper meer vooruit kunnen komen.
Toch de modder nog in.
Bikkeltje, hoor.
En heel slim.
Veilig aan de kant gaan liggen.
Want Pinokkio weet ook:
Als ik te diep ga kom ik er niet meer uit.
Hoort allemaal bij wat ik de Schoonheid van Varkens noem.
1. Hun vindingrijkheid
2. Hun aanpassingsvermogen
3. Hun talent voor er-altijd-nog-wat-van-maken
Daarom raak ik nooit op ze uitgekeken.
Wordt Vervolgd.
PS
Dit ging er aan vooraf:
https://familiebofkont.nl/2023/06/soesjes/
PPS
En nog even over hoe Pinokkio aan haar naam kwam.
‘Juli 2012 – Ik krijg een wanhopige dame aan de lijn, als ze na de aanschaf van zo’n ‘teacupbiggetje’ in de problemen komt. Optillen? Ze gilt het hele huis bij elkaar! Een riempje omdoen om uit wandelen te gaan? Het biggetje krijst de longen uit haar lijfje. Zo leuk met honden? ‘Ze is panisch voor mijn keeshond!’ Wroeten? Dat zou ze niet doen. Maar ze gaat als een dolle in mijn tuintje tekeer! De verhalen worden nog gekker als ze het biggetje met pijn in het hart naar Het Beloofde Varkensland brengt. ‘Weet je wat die fokker zei, toen ik dit biggetje aanwees in het nest?’ ‘Oh, deze is 100 euro duurder, want deze krijgt een langer neusje!’
En dan zeggen ze dat bio-industrieboeren het alleen maar voor het geld doen. Lees dan dit ook nog even het Minivarkenswoordenboek:
MINI BIO-INDUSTRIE
Wat heeft het fokken van minivarkens nou met de bio-industrie (lees varkens-industrie) te maken? Meer dan je denkt. Om minivarkentjes te kunnen fokken heb je zeugjes en beertjes nodig. Die leven niet samen vrij en blij buiten, krijgen een vrijage met elkaar en op een dag zijn ze vader en moeder geworden. Nee. Zo werkt het niet. Er moeten biggetjes verkocht gaan worden en dus zit er een systeem achter. Bij de minivarkensfokker bij wie ik eens op bezoek was ging het als volgt: Net als in de varkens-industrie leefden de minibeertjes in eenzame opsluiting. Hij had er verschillende. Ze kwamen pas in beeld als ze de zeugjes moesten bevruchten. Daarna gingen ze weer terug in hun hok. Als ze niet meer nodig waren – er moesten bijvoorbeeld nieuwe beertjes aangeschaft worden voor nieuwe bloedlijnen – werden ze achterin de boerderij door de fokker doodgeschoten. Net als in de varkens-industrie lagen de minifokzeugjes gescheiden naast elkaar in piepkleine hokjes. Helaas met dichte wanden, zodat er – anders dan in de varkens-industrie – geen enkele vorm van onderling contact tussen de minifokzeugjes mogelijk was. Net als in de varkens-industrie werden de biggetjes door de fokker zonder narcose gecastreerd (nu mag dat niet meer, maar wie controleert dat?). Met 6 weken werden de biggetjes van de moeder afgehaald voor de verkoop. Veel te vroeg, maat dan waren ze nog piepklein en meer geld waard. De moedertjes konden dan weer door voor de volgende ronde. Hoe lang de minifokzeugjes meegingen en wat er na gedane arbeid met ze gebeurde, heb ik maar niet meer gevraaagd. Dat kon ik zelf wel bedenken. Vast geen welverdiend pensioentje :-(
#varken #minivarken #schoonheid #vindingrijk