Toen ik bij de boer van Eénoogje-en-haar-biggetjes was om alles te regelen voor hun Grote Bevrijdingsdag, vroeg ik hem naar stalbranden. Ook hij sprak er zijn afschuw over uit. Dat zou bij hem niet kunnen gebeuren, zei hij.
Wat bleek?
Hij had er grondig over nagedacht vóór hij het roer omgooide en overstapte op een heel nieuwe stalinrichting voor zijn varkens. En hij kwam op iets uit. Met simpele aanpassingen aan de electrische installatie kon daarmee het risico op stalbranden drastisch gereduceerd worden.
Het fijne weet ik er niet meer van (zodra ik een vleesvarkensbedrijf binnenstap steekt er windkracht 12 op in mijn hoofd). In ieder geval: de boer van Eénoogje en-haar-biggetjes had er op gestáán dat zijn electrische installatie zó gebouwd zou worden en niet anders. En zo geschiedde.
Je zou toch zeggen dat de Stallenbouw-Industrie blij was met het meedenken van deze innovatieve boer. En dat ze het voortaan altijd zo zouden gaan doen.
Maar de stallenbouw-industriëlen hadden verder geen interesse.
Waarom niet?
Omdat ze er op die manier minder aan zouden verdienen.
Dus een oplossing om stalbranden te voorkomen levert te weinig geld op.
Dat geloof je toch niet?
Gisteren stalbrand in Sint Oedenrode: 9000 varkens.
Tel uit je winst.
PS
In de industrie heeft alles met geld te maken. Ook in de vleesindustrie.
Dat werkt twee kanten op.
De boer van Eénoogje-en-haar-biggetjes investeerde een vermógen in het huisvestingsysteem van zijn varkens. Het nieuwste van het nieuwste, het beste van het beste, het ruimste van het ruimste.
“Ik heb er alles aan gedaan. Precies zoals de consument het hebben wil.”
Maar nu zit deze boer met zijn handen in het haar.
Want als diezelfde consument zijn karbonaadje moet afrekenen bij de kassa, laat ie het afweten. Voor meer varkenswelzijn schijnt de varkensvleesetende consument geen hogere prijs over te hebben. Dat geloof je toch niet?
#varken #stalbrand #dierenwelzijn #consument