Hè? Hoorde ik daar nou de naam van Bokita?!
“De beroemde Bokita is overleden,” zei de TV-presentator van dienst.
Tuurlijk joh.
Maar wel al 3 jaar geleden, hoor.
Hij bedoelde Bokitó. Uit Blijdorp.
Er volgden beelden van zijn harem rond zijn stilgevallen lichaam.
Toen moest ik aan de dode Aagje denken.
Vrouw Vos die binnenkwam voor neusje neusje.
Billie die bescheiden op een afstandje bleef staan.
Afscheid nemen ging bij de varkens precies zoals bij de gorillas.
Niet zo verwonderlijk.
Apen zijn voor 98% uit hetzelfde spul gemaakt als mensen.
Varkens komen daar ook dicht bij in de buurt.
Dus apen en varkens… etc.
Hoe dan ook, het was indrukwekkend.
Bokito was niet meer bijgekomen uit de narcose.
Waarschijnlijk een zwak hart, speculeerden we hier.
Dat bleek zo te zijn: hartfalen.
Toen dacht ik aan Wim, van Wim & Theo, de gedumpte hangbuikjes.
Ook Wim bleef er in tijdens een operatie.
En daar waren de verzorgers van Bokito aan de talkshowtafel.
“Bokito was een warme familieman.”
Hun verhalen, het werk, de zorgen.
Het deed me wat.
Net als hier, dacht ik.
Never a dull moment.
Of het nou apen zijn, of varkens.
Werken mét en vooral vóór dieren betekent doorgaan.
Altijd weer doorgaan.
Alle mensen van Diergaarde Blijdorp, sterkte!
PS
Bokita dankte haar naam aan Bokitó.
Zoals zíj́ tekeer ging bij aankomst op Het Beloofde Varkensland.
Haar gebrul was tot ver in Den Helder te horen.
Lees hier hoe dat kwam:
https://familiebofkont.nl/boek/bokita/
PPS
Op een dag stond niemand minder dan NRC tekenaar Paul Steenhuis aan de poort. Spontaan. Ontvangst zat er helaas niet in: Dokter Peter stond binnen te opereren. Maakte Paul Steenhuis niet uit. Zo’n tekenaar kan overal uit de voeten.
Hij maakte er een heel stripverhaal van: Man & Beest.
En wie was de aanleiding van zijn reis naar Het Beloofde Varkensland?
Bokito!
#gorilla #bokito #diergaardeblijdorp #varken #paulsteenhuis