Wij zijn geen dierenopvang.
Wij zijn geen locatie voor film-fotoshoot-infuencersdiner-whatever.
Wij zijn geen duizend-dingen-dieren-doekje.
Ons niet bellen.
Wij zijn een bewustwordingsboerderij.
Wij nemen varkens serieus.
En koeien.
En Kareltje.
Wij nemen de mensen die naar ons afreizen serieus.
Dappere mensen.
Zij stellen zich bloot aan verleiding.
Varkensverleiding.
Levensgevaarlijk.
Want het vlees is zwak.
(Voor je het weet wil je geen koteletten meer eten).
En wat dan?
Zondag kwamen er weer behoorlijk wat mensen op herhaling.
Een vader die Arie Bombarie niet kon vergeten.
Deze keer nam hij zijn vrouw en dochter mee.
Twee vriendinnen: “Wij zijn gekomen door de aantrekkingskracht van Zeeman.”
Wisten ze dan niet dat Zeeman al in de Varkenshemel is?
Jazeker. Dat wisten ze. Daarom juist.
Een meisje dat zich om Mokkeltje bekommerde.
Een stel dat hun varkensdiploma nog steeds aan de muur heeft hangen.
Een oma met haar kleinzoon, die samen iedere bofkontblog uitspellen.
De maandag na de workshop zit mijn hoofd vol met al die bofkontfans.
Hoe ze keken, wat ze zeiden, wat ze vroegen, de interactie, het gedoe.
En vooral hoe de bofkonten op ze reageerden: alles komt terug, beeld voor beeld.
“Ben je niet trots?” vroeg iemand op workshop 923 (de voorlaatste).
Nee.
Met het woord trots kan ik niet uit de voeten.
Wel blij. Blij dat ik er ooit mee begonnen ben.
Of blij. Ik kon niet anders. Het móest gewoon.
De koteletten en de hompen kaas moesten tot leven komen.
En daar kwamen mensen op af.
“Leuk spul,” zei Ischa Meijer ooit over zijn publiek.
Daar sluit ik me van harte bij aan.
Leuk spul, die bofkontfans.
Fijne dinsdag allemaal!
PS
De foto’s van workshop 924:
https://2022.bfknt.nl/20221016-Familie-Bofkont-Workshop-en-Vriendenavondje-op-Het-Beloofde-Varkensland
#varken #koe #vlees #verleiding #fans #noodzaak