Er wordt wat afgestorven in het leven ;-)
Dierbare familie (mensen) en overgetelijke bofkonten (dieren).
Weer heel wat wandelingen met mens en dier door geheugenland gemaakt, de afgelopen dagen.
Vandaag loop ik door de herinneringen aan de Moeder van Sjonnie.
Wat was ze wijs met haar samengestelde gezinnetje.
Lieve Moeder van Sjonnie, je moest eens weten.
Hoe je Black Boys vorige week op de vlucht sloegen voor een Enge Man op het Bofkonteiland.
Dat die Enge Man ze alledrie ‘neerschoot’.
En dat Kleine Beer er niets van begreep.
(Kleine Beer was de enige die geen nieuwe schoenen hoefde).
Eerst zag hij jouw lievelingszoon Willy voor pampus liggen in je huisje.
En toen vielen de Black Boys ook nog eens om, een voor een.
Vol ongeloof probeerde Kleine Beer contact met ze te krijgen.
Praten en porren hielpen niet, ze bleven gewoon voor dood liggen.
Toen ging ie ook maar liggen, een stukje verderop, bij het water.
Het was warm, net zo warm als op jouw sterfdag, 29 augustus 2019.
Maar toen de Black Boys bijkwamen, stond Kleine Beer meteen weer naast ze.
Dolbij stelde hij ze gerust, ze hadden een goede moeder aan hem.
Zo zie je maar onvergetelijke Moeder van Sjonnie: goed voorbeeld doet goed volgen.
FILMPJE
https://vimeo.com/familiebofkont/kleine-beer-ziet-enge-man
PS
De Moeder van Sjonnie had een leven als ‘vleesfabriekje’.
Toen ze een miskraam kreeg moest ze naar de slacht.
Maar de boer wist dat ik gek op haar was en belde Het Beloofde Varkensland op.
De Moeder van Sjonnie heeft nog 7 mooie jaren als bofkont gekend.
(Daarmee werden haar 4 jaren als ‘vleesfabriekje’ ruimschoots overgeschreven).
Vanwege haar bijzonder gulle karakter had ze een grote fanclub.
De Moeder van Sjonnie: een (moeder)varken om nooit te vergeten.
Lees ook:
https://bofkontboek.nl/moedervarkens.pdf
#varken #dierenarts