In de krant zag ik gisteren een afschuwwekkende foto. Op de voorgrond een zwarte stier. Hij stond gericht op een zestal lafzakken die in doodsangst tegen de gevel van een gebouw waren opgesprongen. Ze hingen met hun vingers geklauwd om een richel, de voeten kregen ook amper houvast. De stier stikte zowat in zijn eigen bloed. In zijn rug stak een dolk, zijn longen waren met succes doorboord. In Spanje is het grote stierenrennen weer begonnen. Tot nu toe werden 3 mannen gespietst. Dood. Is het heel erg dat ik dacht eigen schuld dikke bult?
Op Het Beloofde Koeienland liep Dokter Peter met gepaste afstand om de indrukwekkende hoorns van Mina heen. “Je weet het nooit.” Maar Mina toonde zich een voorbeeldige patient. Zelfs nadat hij haar te grazen had genomen met de revolverspuit bleef ze zijn gezelschap opzoeken. Met een zoete blik in haar ogen ging ze dicht bij hem staan: gezellig dat je er bent.
Twaalf jaar geleden, toen Mina nog Kleintje heette, bracht ik haar met de fles groot.
Sindsdien beschouwt Mina mensen als haar kuddegenoten. Doen alle koeien en stieren bij Familie Bofkont. Zodra de workshop begint en de bezoekers hun domein betreden, én ze zien dat wij geanimeerd met die vreemde mensen praten, lopen ze de kring in en willen ook meedoen.
Alleen Mem kijkt altijd eerst even de kat uit de boom. Logisch. Zij is de enige die hier niet met de fles is grootgebracht. Mem was al een grote koe toen ze op Het Beloofde Koeienland kwam, zij kwam rechtstreeks uit de melkproductie.
Maar hoe is het nu met Mina?
Goed nieuws.
Zoals het nu er nu uitziet, mag Mina morgen weer naar buiten.
En ze kan niet wachten.
Wordt Vervolgd
QUOTE VAN DE DAG
“Ik was een keer bij de workshop en ik merkte vooral de aantrekkingskracht van de koeien.”
Heleen L.
#koe #kudde #TLC #stier #stierenrennen #pamplona