Er wordt hier gevochten voor het leven van Tweeoogje. Met bakkenvol Tender Love and Care proberen we haar te blijven motiveren.
Dag en nacnt staat ze stijf van de pijnstillers: oraal, zetpil, injectie. En dan moeten haar biggendarmpjes nog op gang gebracht worden, ook middels een prik. Zo naar. Iedere keer die rothandeling, helaas kan dat niet anders. En de buikwond blijven ontsmetten, we hebben onze handen vol aan dit doodzieke diertje. Ik ben bij haar ingetrokken op de Intensive Care. Ligt ze toch tegen iemand aan, dat doet haar goed, al had ik veel liever Drieoogje bij haar gezien.
Drieoogje verdient een medaille. Zij staat haar zus bij in ‘varken zijn’. Het broodnodige gezelschap waar geen varkentje zonder kan, daar kan geen aaiend mens tegenop. Kletsen, knorren, voortdurend contact maken.
Oh wat baalt Drieoogje dat ze er niet bij mag. Onmogelijk. Ze zou onmiddellijk in Tweeoogje’s buik gaan poeren, want zo zijn ze, die biggen. Duwen, poeren en wroeten: hun lust en hun leven. Ik kan niet wachten tot Tweeoogje mij weer blauwe plekken gaat bezorgen…
Wordt Tweeoogje steeds kleiner, Drieoogje groeit tegen de klippen op. Niet in de laatste plaats om de lekkere hapjes die ze tussendoor krijgt – voor wat hoort wat. Nog even en ze springt over de rand. Ze wil eruit, het volle leven in. Gelijk heeft ze.
Ik wil er ook uit. Maar niet eerder dan dat Tweeoogje weer eet, drinkt en danst.
Wordt Vervolgd.
PS
En niet in de laatste plaats vecht Tweeoogje zelf voor haar leven.
Wat doet zij haar best en wat is zij lief.
#biggetje #ziekenboeg #tlc #valentijn