‘Toch overheerst de angst om haar moeder, Inna. Die heeft besloten thuis te blijven, om voor de vijf katten en Chloe’s opa te zorgen. Die is twee weken geleden geopereerd en kan niet reizen. ‘Ze zit daar vast’, zegt Chloe. ‘Hoe denk je dat ik me voel.”
Uit de Volkskrant (25/2, reportage Hessel von Piekartz en Fleur de Weerd)
‘Inna zelf schreef donderdag op Facebook een bericht in het Russisch om haar Russische vrienden wakker te schudden. ‘Ik zal maar niet vertellen hoe we ons voelden, vanochtend om 5 uur. Het was donker, we zagen flitsen in de lucht. Ik zal maar niet schrijven hoe eng het was.’ Ook schrijft ze over Chloe’s opa, een 84-jarige Rus, die als kind de Tweede Wereldoorlog en bezetting van Oekraïne door de Duitsers overleefde. ‘Weet je wat hij zei? Ik had nooit gedacht dat ik dit nog zou meemaken. Dit is zo verschrikkelijk en beschamend. Ik dacht dat ze echt onze broeders waren, ik dacht dat ze normaal waren.’ Terwijl Chloe het land doorkruist, loopt Gaiane Nazarian (38) het metrostation in Charkov uit waar ze heeft geschuild voor de Russische raketaanvallen op de stad. ‘Net nu je belt, hoor ik weer raketinslagen’, zegt ze via de telefoon. ‘Maar ik ga terug naar huis voor de nacht. Het was erg koud in het metrostation en ik heb een kat thuis, die ik eten moet geven.”
‘Het is onvoorstelbaar. En het is nog maar net begonnen’, schrijft Frank Heinen in zijn column (bron: Volkskrant, 25/2).
Zo is het.
Onvoorstelbaar.
Ik moet denken aan de woorden van Jaap de Hoop Scheffer, gisteravond in Nieuwsuur: ‘Poetin is nietsontziend. Niets-ont-ziend.’
Hij zei het wel drie keer.
Doodeng.
PS
Bron filmpje:
Siepert, 4 dagen na de brand op de Bofkontboerderij.
#oorlog #oekraïne #kat #katten