Mem wordt grijs. Herman is al veel grijzer. Maar Rosamunde was de grijste. Ze werd dan ook 19 jaar, 3 maanden en 5 dagen. Vandaag, op 16 augustus 2016, ging ze Brutale Griet achterna naar de koeienhemel.
Niets zo aandoenlijk als een oude, grijs geworden koe.
Harmke 209 uit Overijsel was eind 2020 de oudste koe van Nederland: 24 jaar.
https://www.melkvee.nl/artikel/380706-oudste-koe-van-het-land-geniet-van-haar-pensioen/
Toch wonderlijk.
De Bofkontkudde heeft hier een leven als een luis op een zeer hoofd. Ze hoeven niks te presteren. Geen melk geven, geen kalfjes dragen, gewoon iedere dag doen waar ze zelf zin in hebben.
En dan wordt zo’n Harmke 209, die 14 kalfjes moest krijgen om 135.000 kilo melk te geven, nog veel ouder dan Rosamunde.
Gelukkig mocht ze met pensioen bij haar eigen boer. Welverdiend!
FILMPJE
Zon meditatie met Rosamunde
https://youtu.be/CAKcm6tmJxs
PS
Vrijdag 19 augustus 2016
De Dag van ROSAMUNDE (1)
‘Rosamunde, schenk mir dein herz und sag ja.’ Rosa had haar hart aan Brutale Griet verpand, zoveel was duidelijk. De chauffeur van Rendac die Rosa vanochtend kwam halen, benadrukte nog eens hoe hoe gevoelig koeien zijn: ‘Als ik deze koe een paar jaar geleden van u had gekocht, zou ze dood gegaan zijn van heimwee.’
Zijn woorden deden me goed.
Rosa is niet meer. Dinsdagochtend was het oude grijze weduwetje niet goed en ‘s avonds om 23.45 uur blies ze haar laatste adem uit bij het licht van de volle maan. De hele dag had voor haar in het teken gestaan om die plek aan de waterkant te bereiken, waar ze altijd samen met haar geliefde Brutale Griet lag.
De pijnstillers hadden hun werk gedaan. De appels en haverkoekjes die ze nog voorzichtig naar binnen had gewerkt, gaven troost dat we tenministe nog iets voor hadden kunnen doen.
Ik ben geen seconde van haar zijde geweken. De veearts wilde het nog een kans geven. Kwam ze weer aan het herkauwen of niet? De filmcrew plus acteurs, 10 personen in totaal, hebben we ‘s ochtends meteen afgeblazen. Een doodzonde in de wereld van de film, agendatechnisch en financieel, maar Rosa ging voor alles.
Het voorzichtig optimisme van de anderen deelde ik niet. Ik zag hoe zwaar Rosa het had en dat ze vocht, en dat ze voor 100% op ons terug moest kunnen vallen, any time.
Maar los van geplande filmdagen ging het boerenleven wel gewoon door. Hooien en hooilossen zijn aardse zaken die dwars door alles heen blijven gaan. En zo kwam het dat de Bofkontboerinnen gisteravond rond Rosa aan het water afscheid van haar namen en dat de Bofkontboeren op de hooikar de balen stonden te lossen in de schuur.
Toen het werk gedaan was, en het donker werd hebben we binnen herinneringen aan Rosa’s leven opgehaald. De eerste beelden van het schuchtere, autistische kalf, dat haar hele hebben en houwen ophing aan dat andere geliefde kalf Brutale Griet. Het samen opgroeien, hun prachtige leven, vrij van welke verplichting dan ook, het trauma van het heengaan van Brutale Griet, viereneenhalf jaar geleden. Het langzaamaan toch weer opkrabbelen van die dappere, moedige Rosamunde.
En zo passeerden 19 jaren de revu. Jaren die nooit meer terugkomen, een tijdperk dat begon op 12 mei 1997:
https://familiebofkont.nl/boek/brutale-griet-en-rosamunde/
#koe #oudekoe #grijs #grijshaar