Oude varkens verzorgen is een permanente oefening in geduld.
Na stapels wafels met slagroom was het tijd voor een broodje gezond. Dappere Dodo houdt de traditie in ere: de achterkant doet ’t niet meer, zijn smakbekje is nog net zo enthousiast als altijd. Kom maar op met die groente- en fruitschillen!
Ik kan hem geen groter plezier doen.
Bij hem blijven tot en met het allerlaatste stukje. Zijn tussendoorkletsgeluidjes vormen de cadans van het gesmak: ‘Gezellig dat je er bent! Heerlijk hapje dit!’
En dan duurt en duurt het maar. Al die schilletjes moeten langs al die smaakpapillen; bij vakens zijn dat er heel veel, bijna 2 keer zoveel als bij mensen. En maar proeven, en maar kauwen, en maar smakken. Er komt geen eind aan.
Tot hij zich moeizaam naar me toe draait – zich ophijsen kost teveel inspanning – en zijn kopje tegen mijn hand duwt. Dankjewel voor deze fijne maaltijd!
Ondertussen zag ik Broertje buiten poepen en Keiler voorbij lopen. Ook zij hadden geen haast. Varkens nemen overal de tijd voor.
GEDULD
Ook toe aan een lesje geduld? (of Zen of Mindfulness of Yoga-voor-het-Brein: het is maar welke naam je het beestje geeft). Van zoveel hier en nu knap je in ieder geval op.
Met dank aan die lieve Dappere Dodo!
Wordt Vervolgd.
Fijne zaterdag allemaal!
FILMPJE
Een bordje gezond voor Dappere Dodo:
https://vimeo.com/familiebofkont/20210827-bordje-gezond-voor-dappere-dodo
https://bofkont.tv/20210827-bordje-gezond-voor-dappere-dodo.mov
#varkens #oudevarkens #verzorgen #zorg #smakken #smaakpapillen