De ouder die naar het 26-jarige kind kijkt, vol verbazing, de dag van de baby in de wieg lijkt gisteren.
Vandaag – 1 juli – is het 26 jaar geleden dat het avontuur Familie Bofkont op Het Beloofde Varkensland begon. Alleen was er toen nog geen sprake van bofkonten. Eerst moest ik nog door de rijstebrijberg heen zien te komen.
Wat moest er gebeuren? Alles!
Een ontdekkingsreis op zich door al die verlaten kamertjes, schuren en stallen heen. Maar verlaten wilde niet zeggen leeg. Via tafels, stoelen, servies, melkbussen, schapenwol, geboorte-touwtjes, matrassen, een wasdroger uit het jaar 0, kinderspeelgoed en grup-afdek-schotten, liep ik door het leven van een boerengezin uit vervlogen tijden. Een intieme aangelegenheid, die me dwong daar de tijd voor te nemen.
Ik herinner me de aandoenlijke vitrage, het bloemetjesbehang in het voorhuis, de bedstee van de boerenknecht boven de koeienstal. Maar ook de schaal vol eieren die met het openen van een kastje op de grond van de melkerij uiteenspatte. Ik hapte naar adem, die eieren moesten daar jaren gestaan hebben. Geen nalatigheid van de boerin, zeker niet.
Tussen mij en het boerengezin lag een periode vol duistere figuren die de leegstaande boerderij van een speculant hadden gehuurd voor duistere zaakjes, zo werd mij later door de postbode verteld. Ik moest er weer aan denken, afgelopen week, toen de ‘cocaïneboerderij’ in de Kwakel – hier om de hoek – werd opgerold. Ook de koeienstal van de bofkontboerderij deed in die tussenliggende jaren dienst als wietplantage, vertrouwde de postbode mij toe. ‘Meid pas toch op!’
Het eerste jaar kreeg ik dan ook meerdere keren ‘bezoek’ van enge types die het erf opscheurden, uit hun dure auto’s sprongen, een rondje liepen, een schuur aanwezen en vervolgens een astronomisch bedrag noemden als tegenprestatie. Dat werd het moment voor een hangslot op de toegangspoort.
Vandaag zijn mijn gedachten ook bij het rode stiertje, dat moederziel alleen achter in het weiland stond te loeien. Later begreep ik dat hij diezelfde ochtend, op 1 juli 1995, van zijn moeder gespeend en gescheiden was. Zijn klagelijke geroep zal ik altijd blijven horen.
Na een week kreeg Stiertje gezelschap van een stel koekalfjes. Het hele clubje woonde een poosje in de boomgaard. Appels, peren, pruimen, alle bomen nog keurig intact. Contact maken met die kalfjes was er niet bij. Ze waren het niet gewend en keken mij met hun grote ogen aan: ‘wat moet die griezel van ons’.
Nu ligt er een bos dorre takken.
Rosamunde & Brutale Griet wisten wel raad met de vruchten, Herman & Co maakten hun karwei af door de basten van de bomen af te schillen, de rest is geschiedenis.
Geen overheerlijke pruimen meer, maar Contact Maken Met Koeien werd een van de hoogtepunten in de Familie Bofkont Workshop.
Een mens kan niet alles hebben ;-)
Fijne donderdag allemaal!
PS
De Familie Bofkont Workshop van 6 maart 2022 is VOL.
#stiertjes #kalfjes #boerderij #boerenleven #boerengezin