Zes kleine kleutertjes die zaten op een hek. Op een mooie dag in juni.
Er was een tijd dat het boerencomplex in het achterland van Nes aan de Amstel nog niet Het Beloofde Varkensland heette.
Een boerderij met opstallen, erf en land.
Er werd gemolken, gehooid, ieder najaar hingen de worsten aan de zoldering. Gewoon, zoals die dingen gingen in het leven van een boerengezin.
‘Ik was een kind hoe kon ik weten dat dat voorgoed voorbij zou gaan?’ klonk het op de begrafenis van de boer.
Op 1 juli 1995 liep ik het erf op. De bedrijvigheid van weleer had plaats gemaakt voor verstilling.
Het boerencomplex had jaren leeg gestaan. In de boerderij woonden duiven, muizen, spinnen. Hazen speelden in de schemering, buizerds vlogen over, kraaien zaten op hun nest in de beukenboom, een uil liet iedere nacht van zich horen, en de verlaten stallen werden bevolkt door boerenzwaluwen.
Mooier zou het niet worden.
Staat er een boerderij leeg? Dieren kijken niet eerst op Funda, zij nemen gewoon bezit van die plek. Het kostte me moeite me in hun leven te mengen. Wie was ik om iedere spin buiten de deur te zetten?
De zwaluwen hebben zich niet uit het veld laten slaan. Die bleven. Ook al kwamen er katten en kippen en varkens en koeien en schapen. En mensen. En workshops. De zwaluwen vlogen gewoon binnen over onze hoofden heen: Wij waren hier het eerst!
En ze zijn er nog steeds. Ieder jaar feest als ze weer terug zijn uit Afrika.
Dit jaar barst het van de nestjes. In iedere stal, gebouwtje of schuurtje komt wel geschreeuw uit de opengesperde bekjes. De ouders vliegen af en aan. Vliegjes vangen, voeren, vliegjes vangen, voeren, vliegjes vangen, voeren en dan is het tijd voor de eerste vlieglessen.
De tweede leg staat alweer in de startblokken. Ook zij voelen zich vertrouwd bij Familie Bofkont. Even dichterbij komen om deze foto te maken. Geen probleem. Doe maar. Deze plek is toch van ons.
Fijne woensdag allemaal!
PS
O JEE NU BEN IK BOERIN
https://familiebofkont.nl/boek/brutale-griet-en-rosamunde/
#zwaluw #dieren #boerderij