‘Het varken ziet ons’, schrijft Ramsey Nasr in De Fundamenten.
Uit zijn boekje:
‘Voor de goede orde: dit essay is geen oproep voor vegetarisme: de kwestie is niet of wij dieren mogen doden of niet – veel andere dieren doen hetzelfde. Het gaat erom dat wij niet eens willen nadenken over wat wij nog acceptabel vinden. Dit ethische aspect hebben wij uitbesteed aan het bedrijfsleven en aan een regering die onderdeel is geworden van dit bedrijfsmatig denken. De gemiddelde consument in de supermarkt denkt: als dit product op onacceptabele of zelfs misdadige wijze geproduceerd zou zijn lag het niet in de schappen. De waarheid is dat er nergens in de keten over werd nagedacht.’
Op Koninginnedag 2007 zag dit varken mij. En ik zag hem. En ik hóórde hem.
Hij vroeg me hem te verlossen van de joelende mensen die op z’n billen sloegen en niet meer bijkwamen van het lachen. Ze moesten zijn gewicht raden. Wie er het dichtstbij zat won een rookworst.
Een half jaar later kregen dit varken en ik de kans van ons leven. Op ’t allerlaatste nippertje, hij stond al op de stoep van het slachthuis.
‘Geef een dier een naam, verzorg het met liefde en we hebben een geweten.’
uit De Fundamenten van Ramsey Nasr
Dat deden we.
We gaven het varken de naam Zeeman, verzorgden Zeeman met liefde en vertelden Zeeman’s verhaal in de workshops, 912 keer.
Niemand kon meer om Zeeman heen.
Van een Bofkontfan:
‘Sinds ik Familie Bofkont ken (en dat is al een poosje) eet ik geen varkensvlees meer! Zou het niet over mijn hart verkrijgen. Ben verder geen vegetariër, maar eet sporadisch (heel weinig) vlees.’
Josee V.
Fijne Koningsdag allemaal!
ZEEMAN
de stoep van het slachthuis
https://familiebofkont.nl/boek/zeeman/
#varkens #koningsdag #ramseynasr #defundamenten