Poesie Mauw kom eens gauw, ik heb lekkere melk voor jou!
Maar Bofkontvriendin Angelique kon roepen wat ze wou. Poesie Mauw kwam niet.
De schuwe rode kater was van haar overleden buurman. Hij zwierf om het huis heen, wie moest er nu voor hem zorgen? Ze wist hem te vangen met een vangkooi en met behulp van Stichting Amsterdamse Zwerfkatten werd hij gecastreerd en gechipt. En weer teruggezet, te schuw voor het asiel. Hij leefde buiten, in het plantsoen en in haar tuintje, waar een hok voor hem klaar stond met eten en drinken.
En voor ze het wist waren er 4 volle jaren verstreken.
Afgelopen december hoorde ze hem ineens in haar woonkamer. Zelf lag ze toen al in bed. Vanaf dat moment verkaste ze iedere avond steeds vroeger naar de slaapkamer.
Op Oudejaarsavond gebeurde het.
Terwijl zij op de bank zat, klepperde het kattenluikje. De rode kater sloop langs haar heen. Even later verborg hij zich achter de loeihete radiator. Au! Heeeel voorzichtig draaide ze verwarming lager. De rest van de avond bleef ze doodstil zitten. En zo hebben ze samen het vuurwerk overleefd. Op nieuwjaarsochtend nam hij de benen.
Maar sinds de sneeuwstorm is alles anders. Sindsdien ligt hij de hele dag op een kussentje bij de verwarming. En hij komt naar haar toe om geaaid te worden! Angelique is in de wolken:
‘In het asiel, waar ik katten heb gesocialiseerd, was het ook altijd mooi als een kat zo bijtrok, maar nu na zó’n lange tijd, en als je niet echt veel verandering meer verwacht, is het nog mooier. Zijn tevreden gesnurk klinkt mij als muziek in de oren.’
Eind goed al goed.
Het is ze allebei van harte gegund.
Fijne donderdag allemaal!
PS
Hoe Poesie Mauw heet weet ik niet, ik kan me zo voorstellen dat Angelique de tijd neemt om zijn ware naam te ontdekken. Vier jaar engelengeduld, dan hoort dat er ook bij.
#poes #zwerfkat