Vandaag is het Hammie-dag. Gisteren was het ook Hammie-dag. Zijn geboortedag.
Hammie had geen gedroomde start. Geboren in een bio-industriestal en te zwak om een speen bij zijn moeder te bemachtigen. Zo kwam hij bij mensen thuis terecht. Maar een biggetje grootbrengen is geen sinecure, varkens zijn complexe rouwdouwers, snoezige biggetjes niet uitgezonderd.
Volgend tijdelijk adres dan maar: paardenpensionhoudster Bianca. Al gauw kreeg ik een mail:
‘Onlangs heeft iemand, die bij mij haar paarden heeft staan, een varkentje gered. Ze gaf hem de fles, maar woont in een rijtjeshuis en nu gaat dat niet langer. Weet jij een oplossing?’
‘Geef een afgedankt (mini)varken van Marktplaats een tweede kans. Dan heb je twéé blije varkens,’ mailde ik terug. Tot mijn verrassing kreeg ik een positieve reactie. Bianca werd Vriend van Familie Bofkont en kwam op een workshop om meer te leren over haar Hammie. En of ik een vriendje voor hem wist. Die vond ik en toen mailde ze dit:
‘Durf het je bijna niet te zeggen maar van de verhuurder mag Hammie niet blijven. Wil jou er niet mee lastig vallen, want zo krijg je 1000 gevallen. De vrouw die hem ‘gered’ heeft roept nu… ‘dan maar de slager.’ Nou dat nooit. Waarom heb je hem dan gered? Heb jij tips? Kan wel janken.’
Toen we gingen kijken bleek Hammie nog ukkepukkiger dan ik dacht. De slager? Het idéé. Meer dan een onsje achterham zat er nauwelijks aan. Evenzogoed een echte rouwdouwer. Hij beet meteen in mijn enkel. De toon was gezet. Niet veel later hebben Bianca en Martin hem naar Het Beloofde Varkensland gebracht. Dat was op zaterdag 1 oktober 2016. Hammie’s knuffel kwam ook mee.
Het was Miss Piggy die hem onder haar hoede nam in Villa Varkensgeluk. Hammie werd de darling van Familie Bofkont. Tussen zoveel oudjes was Hammie de eenogige koning. In de workshops ging zijn flesje van hand tot hand. En als het hem niet snel genoeg ging, kon hij venijnig uithalen.
Miss Piggy overleed.
Hammie bleef alleen achter. Alleen? En al die andere varkens dan? Als het zo makkelijk ging. Hammie kreeg geen aansluiting met de andere bofkonten en liep maandenlang met zijn ziel onder zijn arm over het erf te dolen. ‘s Nachts lag hij met zijn knuffel in Villa Varkensgeluk. Die knuffel was van meet af aan zijn steun en toeverlaat. Niemand kon geloven dat Hammie nóg kleiner geweest was dan zijn ieniemini-knuffeltje. Ook ik niet. Maar er was bewijs. Bianca had de foto’s.
De komst van Koentje en Grote Broer zette iets in gang.
Hammie kreeg vriendjes. Niet alleen Koentje en Grote Broer. Keiler, sprekend zijn knuffel maar dan in het echt, en de Lellebellen zagen hem ook ineens staan. Zelfs Brody kreeg interesse. De eenzame cowboy werd opgenomen in hun clubje. Hij groeide uit tot een flinke knaap met een reputatie en als prognose het voorkomen en gewicht van Willy (360 kilo).
Tot vorige week maandag. Toen sloegen de stoppen door in Hammie’s koppie. Zomaar. Vanuit het niks. Na 6 loodzware dagen en nachten – zonder hoop op niks meer, we haalden
álles voor hem uit de kast, Dokter Peter stond voor een raadsel – is Hammie vrijdagavond verlost. Slaap Zacht kwam er niet eens meer aan te pas, tijdens de inleidende narcose gleed hij al weg naar de varkenshemel.
Gisteren zou Hammie 3 jaar geworden zijn.
Zo’n jong beessie, in de bloei van zijn leven, nog niet eens volwassen. En dan denk ik weer aan dat zwakke biggetje dat niet aan de bak kon komen. Zou er een verband zijn? Wie zal het zeggen. Eén ding weet ik zeker: de tijd die Hammie gegeven was, is goed besteed.
Hammie’s korte, maar krachtige leven in foto’s? Scroll door.
Rust zacht rare, lieve, opstandige einzelgänger Hammie. Voor altijd bij Familie Bofkont.
