Ik moet steeds aan die arme varkentjes denken die we vorige week bezochten. In Amsterdam valt de regen met bakken uit de hemel, dat zal in het midden van het land niet veel anders zijn. Ik zit lekker in huis te schrijven: droog, warm, lekkage- en tochtvrij. Op Het Beloofde Varkensland liggen de bofkonten ook allemaal binnen: droog, warm, lekkage- en tochtvrij. Daar konden ze zelf voor kiezen.
Maar die varkentjes daar, in het midden van het land, hébben niks te kiezen. Waar bestaat hun ‘behuizing’ uit? Voor 10 vleesvarkentjes: 2 afdakjes in de vorm van pallets als een dakje tegen elkaar aangezet. Een pallet! Een stel plankies naast elkaar met om de plank een wijde opening. Hoezo waterdicht?
Wat hebben ze nog meer? Een hokje waar ongeveer 2, met wat proppen 3 varkentjes in kunnen. Maar in plaats van stro op de bodem stond er een plas water in. En dan staat er nog een voerstationnetje naast waar geen varkens in kunnen. Los van de kwaliteit van hun ‘behuizing’ is er dus überhaupt geen binnenplek voor TIEN opgroeiende vleesvarkentjes.
En deze varkentjes zijn straks dat ‘overheerlijke’ vlees, omdat ze zo’n goed leven hebben gehad? Ik noem dat goede sier maken over de rug van de bio-industrie. Daar hebben de moeders, biggen en varkentjes op een dag als vandaag in ieder geval een droog dak boven hun hoofd.
Hopelijk regent het morgen nog zo hard.
Ik heb een afspraak met de oprichter/redacteur van een gerenommeerd food-platform. Kan hij het met eigen ogen zien. Die man heeft een giga netwerk. Er moet iets gebeuren. Het liefst in goed overleg.
‘Dafne wat kunnen we nog eten? Worden we niet belazerd? Wie en wat kunnen we nog vertrouwen?’ Iedere workshop opnieuw krijg ik deze vragen weer. Daar wil ik een antwoord op kunnen geven zoals het is. Ik ga die hippe varkensvleesproducenten geen hand boven het hoofd houden. Er zit een grens aan de reikwijdte van de mantel der dierenliefde…
Wordt Vervolgd.
Fijne woensdag!
#varkens #vleespakket #verantwoordvlees #kritischeconsument #varkensbescherming