Ik heb de witte jas maar weer eens aangetrokken. De nasleep van Wildeman, Moesje en Casanova hebben ontstoken oogjes, Bokita traant me ook net iets teveel, en de Moeder van Sjonnie heeft Dokter Peter voor haar verjaardag uitgenodigd. Mét zijn draadloze echoscoop.
Ik herinner me vorig jaar, hoera de Moeder van Sjonnie 10 jaar! – de eerste 5 in de kraamkooi, de laatste 5 mooie jaren in vrijheid op het Bofkonteiland. Een zonovergoten dag, gasten, slingers, appelfeest, een uitgelaten Moeder van Sjonnie, als een jonge meid rende ze het eilandje op en neer, het kon niet op.
Volgende week woensdag wordt ze 11. Ze heeft een verontrustend dikke buik gekregen en af en toe slipt ze weg aan de achterkant. Eergisteren voor het eerst aan de glucosamine chondroitine, ibuprofen en ranitidine. Hmmm, lekker die pindakaas.
Goede zin heeft ze nog genoeg. Maar verbeeldde ik me dat nou of wordt ze ook wat kortademig?
Schrijven kan ik overal. Dus ook bij de Moeder van Sjonnie. In de schaduw van de wilgen, in de zon, met mijn voeten in de sloot, in haar huisje. Straks gaan we aan de slag met een nieuw slaapzoldertje. Dan kan deze nachtzuster boven het samengestelde gezinnetje liggen. Net als destijds bij Betsy met haar biggetjes. Kon ik alles zien en konden zij mijn laptop niet slopen.
Maar de Moeder van Sjonnie mag van mij alles kapot maken. Alles. Als ze nog maar even blijft.
Wordt Vervolgd.
PS
En het verhaal van dat andere leuke gepensioneerde moedervarken, La Mama, gaat ook door op:
https://www.VeryImportantPigs.nl/verkering/
Bladzijde 26.