Met het heengaan van Siepert dansen de ratjes op tafel. Zo erg is het nu ook weer niet, maar ik heb nu wel regelmatig bezoek van Ratatouille. Hij trippelt door de kamer, kijkt belangstellend op als ik hem begroet en dat Sneeuwwitje daar ook haar domicilie heeft, interesseert hem geen klap.
Ratatouille is een joekel en zo traag als een slak. Vermoedelijk stokoud. Dat is Sneeuwwitje ook. Wat zal ik me nog druk maken. Je ziet het die 2 oudjes denken. En zo kon het gebeuren dat Ratatouille en Sneeuwwitje van de week min of meer neusje aan neusje onder de tafel stonden. Ik stond er bij en ik keek er naar.
Met Siepert was dat heel anders afgelopen…
Om te beginnen had Ratatouille het niet in zijn kopje gehaald om ongenood op visite te gaan. Met Kareltje, de zus van Siepert, was ie ook van een koude kermis thuisgekomen. Maar Kareltje komt nooit in het voorhuis, tenzij de bloemen op de ramen staan.
Dat kunnen we dus voorlopig vergeten, volgende week wordt het lente. Dan zullen de krolse katten weer van zich laten horen.
In het begin van mijn carriere als stadsboerin, lang geleden, zat er nog een volkstuinencomplex tegenover de Bofkontboerderij. Het wemelde daar van de zwerfkatten. En toen Grijze Kat & Rode Poes kwamen bedelen om eten, mochten ze blijven. Ik wist niet dat ze toen al vadertje en moedertje hadden gespeeld in de hooiberg. Vijf beeldschone kittens. Mooie herinneringen. Spook is als laatste overleden, 3 jaar geleden.
De volkstuinen zijn inmiddels weg. Maar er is weer plaats voor een alleenstaand zwerfmoedertje, ongewenst zwanger, en waar moet ze heen met haar dikke buikje? Naar Familie Bofkont! Daar is ze welkom.
Voorwaarde is wel dat de kittens op de Bofkontboerderij geboren worden. Dan kan moeder poes haar kleintjes leren jagen. En als het zover is, hoop ik dat Ratatouille al uit zichzelf is omgevallen. Van ouderdom.
Fijne vrijdag allemaal!