Je kunt het varken wel uit de kooi halen, maar de kooi niet uit het varken. Niet meteen. La Mama was een lieve langzame opstarter.
Ze was al 3 jaar op Het Beloofde Varkensland toen ze haar eerste modderbad nam. En wat voor één.
Kijk hoe ze daar ligt.
Koele modder. Geen vloerverwarming in de kraamstal. Maar haar houding is dezelfde. Je ziet haar zo 12 biggetjes liggen zogen.
Het lijkt of er niks gebeurt, maar ondertussen.
De kleine bewegingen van haar wroetschijf, oren en flanken laten zien hoe intens ze alles in zich opneemt. Wat zou La Mama daar allemaal ervaren? Waar denkt ze aan?
Was ik docent op de theaterschool, dan zou ik hier meteen een zintuigelijke oefening van maken:
Jongens, zoek allemaal even een plek op de grond.
Je bent een fokzeug.
Je hebt 170 biggetjes gebaard.
Drie jaar geleden ben je verkast van de kraamkooi naar een varkensvrijstaat.
Vandaag lig je voor het eerst in de modder.
Wat doet dat met je?
Waar denk je aan?
Voel de zon.
Voel de koele natte modder.
Voel het verschil met het verwarmde droge beton uit de kraamstal.
Voel de vrijheid.
En zo kan ik nog wel even doorgaan. Wedden dat mijn studenten binnen de kortste keren helemaal Zen waren door de kracht van de verbeelding?
Op dit moment zit jij zit nu waarschijnlijk op je werk.
Even onder je bureau gaan liggen is er vast niet bij :-)
Maar je kunt wel naar La Mama in dit filmpje kijken. Word je ook Zen van. Probeer maar.
Fijne dinsdag allemaal!
PS
Sommige mensen denken dat La Mama op 27 februari aanstaande gaat hemelen. Maar mijn wens was op 27 febuari 2029. Nog 10 jaar erbij dus. Ik hoop op de kracht van de verbeelding…