Hoe gaat het nu met Vader Kraak? Hij lijkt zich ietsjes beter te voelen. Vader Kraak is een ouwe taaie. Dapper dier. Opgeven is er bij hem niet bij. Hij blijft atijd zijn best doen. Vader & Moeder Kraak zijn waarschijnlijk al stok en stokoud.
Ik kreeg geen geboortebewijs met ze mee toen we ze kwamen redden van de vernietigingsdood. Geen oormerken? Dan dood. Na het telefoontje van de politie reden we er met piepende banden op af.
Net op tijd.
En toen zag ik hun barre levens-omstandigheden. Geen ander onderkomen bij de krakers dan een open werkplaats. Vader & Moeder sliepen zo op het koude beton. Een rafelig stukje stof dat ooit een jutezak was geweest, meer hadden ze niet. Zulke overlevers laat je toch niet in de steek? Zo blij dat deze oudjes het nu warm hebben, de aandacht, de juiste verzorging.
Ze zijn ook zo lief.
Tijdens de brand, bijna 2 jaar geleden, vluchtte Big in blinde paniek naar Familie Kraak. Hij werd letterlijk in hun midden opgenomen. Deze foto is van eergisteren. Big is nooit meer weggegaan. Gelijk heeft ie. Kijk hem eens liggen tussen ‘zijn’ Vader & Moeder.
En dan dat hoofd van Vader Kraak! Doet hij zielig omdat hij zich niet lekker voelt? Nee. Hij straalt bescherming uit. Verantwoordelijkheid. Trots. ‘Ik moet er zijn voor mijn familie en dan bén ik er ook voor mijn familie.’
Vader Kraak is een held.
Fijne vrijdagavond allemaal!