In de Volkskrant las ik over koeien die op commondo moeten leren plassen: ‘in een opvangbak die de koe zachtjes een tikje geeft op de zenuw boven de uier.’
https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/plastraining-voor-kalveren-een-oplossing-voor-het-stikstofprobleem~b2a2558c/
Een tikje.
Leuk, dat verkleinwoordje.
Des te harder gaan de alarmbellen bij mij af.
Dat hele idee om koeien te trainen op hun ‘plasgedrag’ stuit mij tegen de borst.
Het laatste waar koeien nog eigen baas over zijn, is waar en wanneer ze plassen. (En poepen).
En die vrijheid moeten ze nu óók nog inleveren?
Of dat nu wel of niet een oplossing zou zijn voor het stikstofprobleem, dat kan me geen barst schelen.
Arme koeien.
Wat blijft er nog voor ze over?
Ik moest ook meteen aan Rosamunde denken. Die keer dat ze in de workshop bij haar uier werd gegrepen. Zes jaar geleden, maar ik weet het nog als de dag van gisteren.
Dinsdag 22 september 2015
De Dag van OVER UIERS EN ONGEWENSTE INTIMITEITENNiemand staat er ooit bij stil, maar Rosamunde – die haar eigen baas is – zomaar bij haar uier grijpen, dat kan echt niet. Dat is een ongewenste intimiteit.
Het is tot nu toe twee keer gebeurd tijdens de workshop. Beide keren gebeurde het al voor ik er erg in had. De eerste keer, al weer een paar jaar geleden, reageerde Rosa als door een wesp gestoken. Wóest was ze. En terecht.
Rosamunde is hier 18 jaar geleden komen wonen als pril eendagskalfje. Ik had haar bij een melkveehouder gekocht om haar een eigen leven te bieden. Helemaal vrij met geen enkele verplichting van haar kant. Geen dankbaarheid en ook geen melk.
Dat betekent dat Rosamunde de dans als melkkoe ontsprongen is.
Al snel merkte ik dat zij en haar levensvriendin Brutale Griet intieme zones hadden op en rond hun lichaam. Hoorns en oren: afblijven. Verboden terrein. Zeker voor vreemden.
Voor intimi: alleen als er sprake was van oprecht gemeend contact. Met andere woorden: als je ze als wezens respecteerde met een binnen en een buitenkant. En dan moest je zelf ook echt wat te bieden hebben. Namelijk aandacht en concentratie. Dan ontstaat er een wisselwerking, kunnen ze jou in hun systeem opnemen, en ontstaat er een vertrouwensband. Dat alles heeft veel tijd en geduld nodig.
Maar hun spenen (van uierontwikkeling was geen sprake bij deze vrij-zonder-verplichtingen-levende-koetjes) heb ik nooit aangeraakt. Ik had er niks te zoeken en ik voelde aan mijn water dat ze daar ook niet van gediend zouden zijn.
Hoe waar dat was, heb ik jaaaaaren later gemerkt met de komst van Mem. Een melkkoe, rechtstreeks uit de melkproductie, gewend om elke dag twee keer aan de melkmachine te staan. Omdat we voor Mem een eigen zoogkalf hadden geregeld, viel ze enorm met haar neus in de boter.
Eindelijk kon ze haar uier benutten waar die voor bestemd was: het zogen van een kalf.
Toen Mem’s pleegkalf Bulle na een tijdje ziek werd en daardoor niet bij haar kon drinken, moesten we Mem wel met de hand melken om haar van haar volle uier verlossen.
Maar in plaats van dat ze daar blij om was, trapte ze ons weg waar ze kon.
Hou je poten thuis! Dat is van mij en Bulle en daar heeft niemand anders iets te zoeken! Met gevaar voor eigen leven (een trappende koe kan je zomaar een gebroken dijbeen opleveren), hebben we toch moeten doorzetten, maar leuk was anders.
Het heeft ook anderhalf jaar geduurd voor we Mem’s oormerken konden verwijderen. Eerder vond ze dat niet goed. Natuurlijk had dat eerder gekund, dan hadden we haar moeten forceren. Maar zo doen we dat niet bij Familie Bofkont.
Terug naar Rosamunde.
Afgelopen zondag werd haar AA Cupje ineens betast door een nieuwgierige dame. Ik had net uitgelegd waarom Rosa wel spenen maar geen uier heeft. “Wat doe je nu!” riep ik uit.
De dame was zich van geen kwaad bewust. Natuurlijk niet. Wie wel? Niemand realiseert zich dat de vanzelfsprekendheid waarmee mensen zich de lichamen van dieren toe-eigenen, helemaal niet zo vanzelfsprekend is.
Wel goed dat het gebeurde.
Dit voorval gaf stof om de gedachten weer eens exta aan te scherpen over de verhouding mens/dier. En we hebben er hartelijk om kunnen lachen toen ik de vergelijking maakte dat we de dame in kwestie toch ook niet zomaar bij haar tieten konden grijpen 🙂
ROSAMUNDE
https://familiebofkont.nl/boek/brutale-griet-en-rosamunde/
MEM
https://familiebofkont.nl/boek/mem-en-bulle/
Fijne donderdag allemaal!
#koeien #plassen #stikstof #vrijheid