Hoe warm het was en hoe ver. Multatuli schreef er al over in de Camera Obscura. Nou het was warm en het was ver. Vandaag Blinde Sjakie opgehaald uit Assen. Een hele toer om hem in het busje te krijgen. De verzorger was vergeten dat we hadden afgesproken dat hij niet gevoerd zou worden vanochtend. Het lokken met wat eten ging dus mooi niet door. Na een hele hoop geduld en gehannes zat hij er dan toch in.
Heel langzaam terug gereden. De reis duurde wel drie uur. Sjakie kon maar niet ontspannen. Hijgend van stress en warmte bleef hij de hele tijd staan. Op Het Beloofde Varkensland wilde hij het busje niet uit, protesteerde luidruchtig en viel in slaap. Volkomen uitgeput, ook vanwege zijn overgewicht. Heb een poosje bij hem gezeten. Vannacht slaapt hij nog lekker in zijn mobiele stalletje. Morgenochtend vroeg maar weer een poging wagen.
Eindelijk de briefschrijfster van het hangbuikzwijn in nood gesproken. Het blijkt dat het dier al drie weken op de site van het varkensasiel staat (Charles mailde er al over). Een heel gedoe met buren die klagen over de varkensgeluiden en nu heeft de woningbouwvereniging gezegd dat hij weg moet. Rare boel. Een hond die blaft hoeft toch ook niet weg? Maar een ding is zeker. Een varken is geen huisdier. Er wordt veel te makkelijk over gedacht totdat het ‘lastig’ begint te worden. En wie wordt de dupe? Dat heb ik nu al zo vaak meegemaakt. Ik ga maandag eerst eens met die woningbouwvereniging bellen.