Welkom bij Familie Bofkont op Het Beloofde Varkensland...




NIEUW
Biggetjes kijken in Moeke's Kraamkamer...
LIVE WEBCAM



Zaterdag 25 november 2006
De Dag van Vechten & Vreugde



De kleintjes maken een razendsnelle ontwikkeleing door. Pas 6 dagen oud en vandaag al het eerste berengevecht. Twee piepkleine zwarte beertjes gingen voor het eerst het gevecht met elkaar aan. En stevig ook.
Wat ze nu ineens allemaal kunnen:
Hard rennen
Alles onderzoeken
Poepen & Piesen meters van het nest vandaan
Stro bij elkaar schrapen met hun kleine voorpootjes en
Wroeten in het hooi.

Het hele arsenaal van volwassen varkensgedrag hebben ze dus binnen een week op hun reportoire staan! Zelfs een pirouetje draaien van blijdschap, heb ik er al eentje zien doen.



Grote vreugde ook voor het tragische hangbuikzwijn waarover ik op 15 november schreef. Verschillende mensen hebben al geinformeerd hoe het toch met het arme dier gaat. Vandaag zijn er ineens 2 adressen rond waar hij heen kan. En de dierenbescherming Amsterdam is bereid alle dierenartskosten te betalen. Alles moet nog geregeld, maar ik kan nu spijkers met koppen gaan slaan. Wie had dat gedacht dat er nog om hem gevochten zou worden...


Vrijdag 24 november 2006
De Dag van De Glanzende Juweeltjes...



Een drukke mediadag gister. Radio en 2x televisie op het erf. Nasleep van de verkiezingen.
Vandaag lekker alleen met de dieren. Ik ga straks eens uitgebreid bij de biggies zitten. Ze worden steeds eigenwijzer. Nog geen week oud, maar sommigen trippelen al de hele melkerij door. Ik zag een zwartje met witte sokjes aan. En ze glanzen allemaal zo mooi! Het zijn in een woord prachtige wezentjes.
Gelukkig heb ik ze nog ver weg van de camera's kunnen houden...
Moeke kan ik nu al kleine stukjes banaan voeren uit de hand. Dat betekent dat ik al dicht bij haar kan komen. De kleintjes zijn dan heel nieuwsgierig naar wat we daar aan het doen zijn. Het zal niet lang meer duren of ze willen ook meesnoepen...
Wordt Vervolgd.


Donderdag 23 november 2006
De Dag van The Day After



Nee, niet van het verkiezingsfeest, want daar was ik niet. Er was iets belangrijks dat ik niet missen kon. Ik kreeg de kans om gisteravond als toeschouwer aanwezig te kunnen zijn op de Verdoofde-Biggencastratie-Cursus voor biologische boeren in Raalte. Die cursus was tweemalig en gisteravond was de laatste kans. Die kans mocht ik niet laten lopen. De plicht riep!
Toen ik thuis kwam om 2.00 uur vannacht, las ik allemaal felicitatiemailtjes van mensen die op mij gestemd hebben. 2 zetels! Mooi zo! Dat is een begin.

Ik ben stil van gisteravond. Een 3 dagen oud demonstratie-biggetje met groot geel oormerk in het zachte kleine oortje, werd plaatselijk verdoofd. Daarna pakte ik het uit de handen van de dierenarts en nam het in mijn armen. O, o wat trilde dat beestje. Hij kon niet meer stoppen met beven. Het kwam helemaal van binnenuit naar buiten toe en het leek wel of ie onder stroom stond. Er stonden zo'n 35 boeren omheen, terwijl er naast mij een paar andere biggetjes gecastreerd werden. Ik zal hier van mijn levensdagen nooit en te nimmer aan kunnen wennen. Het biggetje bleef ik wiegen en tegen mijn hart aanhouden, net zo lang tot ie wat ontspande.

Hoewel ik donders goed weet dat het weer zo'n gigagrote roze lummel wordt, kon ik niet anders dan vragen of ik hem kon kopen. Het mocht niet.
Kan niet zeggen hoe me dat speet voor dat beestje. Ik weet het, ik kan ze niet allemaal redden, maar o wat is dat moeilijk als zo'n weerloos diertje in je armen ligt en je weet dat hij op een dag geslacht gaat worden.



Trots was ik toen Ineke Eijck (onderzoeker Wageningen) in haar presentatie vertelde over haar ervaringen tijdens de - onder algehele narcose - castratie van Gieltje op Het Beloofde Varkensland (vorig jaar juni). Een foto van die gebeurtenis had ze ook in haar inleiding opgenomen. Daar lag Gieltje op de operatietafel, wat een klein kereltje was het toen nog. (Gieltje is gecastreerd vanwege geboortebeperking, net zoals katers dat worden).

Zowel Ineke als haar collega, dierenarts Arie van Nes van de Faculteit Diergeneeskunde, zijn van mening dat de biggencastratie in de varkenshouderij helemaal verboden zou moeten worden. Onverdoofd of verdoofd, gewoon afschaffen. Het is te erg. Ze hebben groot gelijk.
Na afloop moest ik 'mijn biggie' weer terugleggen in de ton. En daar gingen ze, die roze wondertjes onverbiddelijk terug naar het bedrijf.





Toen nog discussie. Die was interessant. Een paar goedwillende boeren gesproken. Hun varkens lopen buiten, houden hun staart en tanden. Dat is pure winst. Nu die verdomde castraties nog. We strijden door. Ik blijf graag met ze in gesprek.

Bij thuiskomst meteen bij Moeke en haar kleintjes gaan kijken. Ze beginnen al wat rond te scharrelen op hun wankele pootjes. En ze komen naar me toe als Moeke dat goed vindt. En dat heeft ze al twee keer goed gevonden. Ik hoor aan haar geluiden wanneer dat is. Wat een wonder dat die kleintjes naar me toe komen als ze horen dat het goed is. Wat een vertrouwen. Wat had ik graag dat roze consumptiebiggetje tussen ze in gelegd. Het had gekund...Moeke had dat vast goed gevonden...en er was ook vast nog wel een speen over geweest...




Woensdag 22 november 2006
De Dag van de Beeldige Biggies



Het gaat goed met Moeke en de biggies. De kleintjes groeien zichtbaar en krijgen steeds meer praatjes. Veel reacties op de weblog. De poezengekken vinden het net kittens, de hondengekken vinden het net puppies. En het is allebei waar. Ik vind het hele kleine mini-mini-mini varkentjes. Alles zit er op en d'r an. De hoefjes, het neusjes, de oogjes die al meteen de wereld in loeren, de oortjes die nog plat tegen de schedeltjes aanliggen, ze zijn werkelijk om op te vreten. Soms piepen ze inderdaad als kleine katjes, dan lijken het wel weer piepende roofvogeljonkies, maar ze kunnen ook al behoorlijk des varkens krijsen als ze willen drinken en het duurt allemaal te lang.

Moeke is een goede moeder. Peter en ik schatten haar ergens tussen de 1 en 2 jaar. Waarschijnlijk is dit haar eerst toom biggen. Dan doet ze het helemaal geweldig, zeker gezien de voorgeschiedenis. Ik kijk de hele dag naar die koude regenbuien en zie haar in gedachten in dat bos liggen met die kleintjes... Gelukkig heeft dat horrorscenario niet plaatsgevonden.

Moeke heeft heerlijk gegeten van een grote pan brintapap met 2 losgeklopte eitjes en een heleboel stukjes banaan er door heen. Morgen maar weer eens iets anders proberen. Het is een beetje experimenteren met haar, graan en varkensbrokjes wil ze niet.
Hoop dat het vandaag droog blijft, want straks laad ik het hele Familie Bofkontdecor in het busje en ga met ze voor het stembureau staan voor een fotoshoot. Morgen weten we meer...


Dinsdag 21 november 2006
De Dag van Moedige Moeke



Wat is er nu allemaal gebeurd? Luister en huiver:
1. Ik was door de Dierenbescherming Tilburg gevraagd om een gedumpt hangbuikzwijn - dat door de bossen van Goirle zwierf - te komen vangen.

2. Met mijn vaste team, dierenarts Peter Klaver en Dennis Kennedy stemde ik natuurlijk toe. Ik zei er uitdrukkelijk bij dat ik het dier wilde helpen vangen en vervoeren, maar NIET zou opnemen. Dat was geen punt, er was een opvangadres geregeld en daar zouden we het varkentje naar toe brengen.

3. Toen we in het bos arriveerden had het slimme hangbuikzwijn de benen al genomen. We kregen dus even de tijd om alles in orde te brengen. Blaaspijp met verdovingspijl (anders zijn ze niet te vangen), het verdovingsgeweer achter de hand en de castratiespullen. Peter Klaver is een wildlife-dierenarts en gewend om op locatie te werken onder extreme omstandigheden. Hij had Toos meegenomen, een van zijn vaste assistenten.
Samen met Dennis, Toos en Peter hebben we al veel van dit soort klussen gedaan. Fantastische mensen waar je de oorlog mee kunt winnen. Meestal zijn het ongecastreerde beren die gedumpt worden. De castratie doen we dan meteen onder narcose achter in het busje, evenals hoefjes, gebit-check en wat er nog meer nodig is aan eerste hulp voor verwaarloosde gedumpte varkens.

4. Na drie kwartier vingen we in de verte een glimp op van het hangbuikzwijn, dat als een dolle door het bos en over boerenakkers rende om ons te ontvluchten.

5. Maar wat zag ik? Tot mijn grote verbijstering stormde daar een grote zwarte zeug met loodzware uiers tot op de grond in de rondte.



6. Ik combineerde dat met de opmerking van de melder dat het dier die ochtend met bekken vol takken een nest in het bos aan het bouwen was.

7. Een werpnest! Ze had al een werpnest gebouwd! Daar rende dus een hoogdrachtige zeug voor ons weg.

8. Wat te doen? In het bos blijven kon ze niet, want de jagers liepen er al rond.

9. Verdoven was in haar omstandigheid een enorm risico, want ze kon daardoor een miskraam krijgen en de jongen verwerpen, of ze zouden dood geboren kunnen worden etc. etc. Maar we hadden geen keus.

10. Een lang verhaal wat korter: Het geeft uren geduurd voor we haar te pakken hadden. En toen wilde ze zich niet overgeven aan de narcose. Zo sterk, ze vocht zich er voortdurend uit. Op het laatst had ze narcosemiddel voor een beest van 200 kilo! (ze weegt ongeveer 100 kilo) en toen pas ging ze plat.



11. Toen we haar goed konden inspecteren, bleek de melk al uit de spenen te komen.

12. Vanwege haar drachtigheid kon ze niet meer naar dat bewuste opvangadres...
Waar moest ze dan heen? Dat laat zich raden...





13. Ze heeft nu een kraamkamer in de melkerij en is op zondagochtend bevallen van 8 beeldschone biggetjes. 2 bonte en 6 zwartjes. Zelden zo iets moois gezien. Moeder en kinders maken het goed. Ze is erg schuw. Contact maken is er helemaal niet bij. Logisch. Ze heeft zoveel meegemaakt. Eerst hoogdrachtig moederziel alleen achtergelaten in een bos. Toen opgejaagd, gevangen, onder narcose meegenomen in een auto en bijgekomen op een vreemde plek. En een dag later bevallen van 8 kinderen. Ik geef het je te doen. Maar hoe ze er nu bij ligt met al die smakkende mondjes aan die spenen.





Wat een moedig dier. Voorlopig eet ze alleen rijst met bananen.
Peter belde vanmiddag nog even. We hadden er geen dag later moeten zijn, zei hij.
Anders was het op alle fronten misgegaan.

Wat ben ik blij dat ze hier nu veilig en warm ligt. Je moet er niet aan denken wat er gebeurd zou zijn als ze die schattige biggetjes in die striemende regen in het bos had geworpen.Die waren nu waarschijnlijk allemaal al dood geweest.

Dat we daar nu uitgerekend die vrijdagmiddag waren! Het moest zo zijn. Ze moest gewoon naar Het Beloofde Varkensland. Een betere plek is er niet. En hoe het nu verder moet? Geen idee. Voorlopig ben ik al blij als Moeke voor haar biggies blijft zorgen en dan zien we wel weer verder. Ik laat ze in absolute rust met elkaar, niemand mag erbij. Eten breng ik snel en dan ben ik weer verdwenen.

De workshop van gister met bijna 30 man is in gepaste feeststemming verlopen. De deelnemers mochten niet door de melkerij naar binnen, maar kwamen achterom. Voorlopig is de kraamkamer heilig gebied.
Wordt Vervolgd.


Maandag 20 november 2006
De Dag Die Iedere Fantasie Tart...



Wat er hier gebeurd is het afgelopen weekend...
Resultaat: beschuit met muisjes...
Zo spoedig mogelijk een uitgebreid relaas met foto's...
Wordt Vervolgd...


Vrijdag 17 november 2006
De Dag van Kalvergeluk & Varkensverdriet



Gister naar de opening van een biologische kalverhouderij geweest. Onderweg passeerde ik een vrachtwagen vol varkens. Ik zal daar nooit aan wennen. Moet een krankjorum gezicht geweest zijn, mijn kleine rietbusje met de varkentjes op de houten bumpers naast die monsterachtige wagen vol varkensverdriet. De kalfjes hadden het gelukkig een stuk beter. Ze leven in groepen en kunnen ook heel vaak naar buiten. Later meer over deze kalverhouderij.


Donderdag 16 november 2006
De Dag van Aagje Wil Verhuizen...



Aagje trekt er tegenwoordig op uit. Na het ontbijt verdwijnt ze en tegen de schemer staat ze ineens weer op het erf. Het lijkt wel of ze verkering heeft.
Gister ben ik maar eens gaan kijken wat ze toch de hele dag uitspookt. Heeeeeeel in de verte zag ik een roze stipje aan de horizon. Toen ik door de polder struinde kwam ik halverwege Maximiliaan tegen en Brammetje is de hele tijd met me meegelopen. Wat is dat toch met de Familie Bofkont? Willen ze verhuizen? Geef ze eens eens ongelijk. De polder is prachtig, het land is woest, de hazen sprongen links en rechts voor me weg. Ik kwam een troep wilde ganzen tegen.

Toen ik eindelijk - na een stief kwartiertje - bij Aagje aankwam, stond ze te wroeten of haar leven er van afhing. Haar neus was helemaal nat blank en schoon van het hoge natte gras. 'Gezellig dat je even aankomt' zag je haar denken en we hebben samen een stukje opgelopen. Daarna ben ik weer gegaan en zij bleef lekker waar ze was. Krankzinnig gezicht. Aagje en Brammetje. Twee varkens op een stuk polder van 20 hectare. In Amsterdam wordt aan een varkensfabriek gedacht op een terrein van ook 20 hectare. Maar daar komen dan wel 500.000 varkens in...

Terug op de boerderij snel omgekleed om m'n opwachting in Amsterdam-Zuid te maken als... politica... hahaha... Vorige week kreeg ik een uitnodiging van het stadsdeel. Alle kandidaten en/of lijstduwers van de verschillende politieke partijen uit Oud-Zuid konden met elkaar kennis komen maken in de trouwzaal.
Ik woon natuurlijk nog steeds in de P.C.Hoofstraat, dus daar hoorde ik ook bij. Ze hadden echt uitgepakt. Een buffet met allerlei lekkers (waar ik helaas niks van nemen kon, want vlees en vis) een fotograaf van de krant (ik riep meteen dat ik alleen maar duw en verder niet), een stel aardige mensen van het stadhuis en mijn 'collega' politici dus.

Het werd een leuk uurtje. Ik heb honderduit over mijn leven op de boerderij verteld en die verhalen gingen er in als koek. Vertelde dat de biggen mij bij in bed sliepen en dat als ik rustig wil slapen dat in de P.C.Hooft doe, kortom men viel van de ene verbazing in de andere.

De trouwzaal en het stadsdeelkantoor waren als oude bekenden voor me. Ik heb daar veel trainingen gegeven. Nooit kunnen vermoeden toen, dat ik daar nog eens als stadsboerin zou staan en helemaal niet als 'politica', hahaha.

Het allerleukste was dat er ook een dame van de PvdA was, die me zo bekend voorkwam. Toen ze mij haar kaartje gaf, wist ik het opeens. De eigenaresse van Raymond Linhard, een grote kledingzaak op de hoek van de Willemsparkweg/van Baerlestraat. Duizend jaar geleden heb ik eens een enorme ruzie met haar gehad over een trui. Ik riep het meteen. Ze wist het natuurlijk niet meer, ontzettend gelachen. Wil naar de varkens komen met haar personeel. Hartstikke leuk. Het was goed om weer eens in Amsterdam-Zuid te zijn. Zo zie je maar weer, het kan raar lopen in een leven...


Woensdag 15 november 2006
De Dag van Wat Moet Ik Hier Mee Aan?



Ik zit verschrikkelijk in m'n maag met een heel tragisch hangbuikzwijntje. Het beestje woonde bij iemand in een kist, met rondom 10 cm ruimte en stond midden in z'n eigen drollen. Een meisje had medelijden met hem en heeft hem naar een ander adres laten brengen. Daar wonen al twee vrouwtjes hangbuikzwijnen. Die ging hij bijten en daarom werd er gezegd dat hij ongecastreerd is en vals. Toen is hij voor straf opgesloten in een kraakpand, ik heb foto's gezien, zo erg. Een enorme troep, allemaal gebroken glas op de grond etc. Hij schijnt opgejaagd en geslagen te worden met een stok.

Gister werd ik opgebeld door de moeder van dat meisje. Ik vertelde dat het heel normaal is dat varkens die elkaar niet kennen, eerst gaan vechten en vroeg om foto's. Mijn vermoeden was juist, hij is wel gecastreerd en natuurlijk niet vals maar terecht over z'n toeren. Met geduld en aandacht zou dat allemaal goed kunnen komen. Maar de man met de stok wil er niks meer van weten.

Ik heb het zo met dat beestje te doen. Dat meisje durft de dierenbescherming niet te bellen om redenen die ik hier niet kan noemen. Dat kan ik dus nu ook meer niet doen, want ik kan haar niet in de problemen brengen. Nu wil de man met de stok dat het varkentje zo snel mogelijk oprot. Maar naar wie dan?

Hier kan ik het zwijntje niet opnemen, want ik heb de rechter - in verband met de oormerkenrechtszaak - verzekerd dat de Familie Bofkont voltallig is en dat heb ik onder ede verklaard...
Het beestje is er zo te zien niet best aan toe en ooit veel dikker geweest, maar de vellen hangen er nu bij. Waarschijnlijk ook verminderde spierkracht omdat hij alsmaar in die kist gezeten heeft. Verwaarloosd zowel fysiek als qua aandacht.

Gistermiddag had ik een workshop en daarna ben ik meteen naar een dierenasiel gegaan, dat een heel geschikt lapje grond heeft, om te vragen of hij daar mag wonen. Ik ben er nog over in gesprek. Het bestuur moet eerst geraadpleegd worden. Wekelijks krijg ik mails binnen over hangbuikzwijntjes die ergens weg moeten.

Maar ik kan niet de hele wereld redden en andermans problemen blijven oplossen. Buiten de vrijgekochte dieren wonen hier al 8 in de steek gelaten, verwaarloosde of mishandelde hangbuikzwijntjes. Het houdt een keer op. Maar wat zit ik er mee in...


Dinsdag 14 november 2006
Ongevraagd Stemadvies - Partij voor de Dieren?



Het varken heb ik hoog zitten. Slim, speels, aanhankelijk, eigenzinnig, soms lief, soms een kreng. Ze kunnen echt vrolijk kunnen zijn. Niemand kan zo schaamteloos genieten als een varken. Het varken is een dier met een uitgesproken persoonlijkheid. Toch worden ze in de bio-industrie tot op het bot vernederd. Zonder pardon worden ze van hun ballen, staart en tanden ontdaan. Onverdoofd. Bloedtappen is zo'n gruwelijke en aangrijpende ervaring, dat sommige fokzeugen ter plekke sterven. Wie denken wij wel dat we zijn?

Geen wonder dat varkens in de bio-industrie van die schuwe neuroten zijn. Dat wordt ze trouwens ook nog eens aangerekend. Laatst hoorde ik een varkensboerin - die overgegaan was op geiten - zeggen dat ze die veel leuker vond. "Geiten komen op je af, varkens gaan van je weg", zei ze letterlijk. Ja, vind je het gek?

De vleesvarkens - gespeende biggen, na 6 maanden bestemd voor de slacht - leven op kale roostervloeren. Waar moeten die wildebrassen met hun vitaliteit en aangeboren onderzoekingsdrang heen? Wat moeten ze met hun wroetdrift, als er niks te wroeten valt?

Vrije varkens maken iedere avond een slaapnest van stro. Als het schemerig wordt, is het een drukte van belang. Ze lopen bedrijvig heen en weer met bekken vol stro, gooien dat op een hoop en harken de boel met hun voorpoten bij elkaar. Daarna duiken ze er lekker onder. Als prooidier slapen ze niet voor niks onder een berg stro.

Wat moeten die arme vleesvarkens op die industrievloeren? Daar is helemaal niks en dus slapen ze altijd noodgedwongen 'naakt'. Hun basisgevoel van veiligheid en vertrouwen hebben we hiermee afgepakt. We moeten ons doodschamen voor zo'n gebrek aan inlevingsvermogen.

Op 22 november zijn er weer verkiezingen. De zwevende kiezer die varkens opeet en zegt van dieren te houden, wordt nu op z'n wenken bediend. Wat dacht u van de Partij voor de Dieren? Die willen ook alle varkens op stro. Doet u dat nou eens, opkomen voor de dieren. De PvdD moet hoe dan ook de kamer in. Laat ze daar de boel maar eens goed op stelten gaan zetten. Vindt u ook niet dat we dat aan de varkens en alle andere consumptiedieren verschuldigd zijn? Dan ziet u over 4 jaar maar weer verder. Maar eerst moet die partij de kamer in.

Dafne Westerhof - Lijstduwer Partij voor de Dieren
Het Beloofde Varkensland


Dinsdag 14 november 2006
De Dag van De Varkenspartij Is Een Feit...




Maandag 13 november 2006
De Dag van Knor op het Leidse Plein?



Kreeg net een telefoontje uit Amsterdam. Knor is gister gesignaleerd op het Leidse Plein.
Hij schijnt daar een verkiezingsposter aangeplakt te hebben. Van de Varkenspartij!
Knor? Zit die bij de Varkenspartij dan? Wat is hier allemaal aan de hand?
O, wacht even. Er komen nu ook foto's binnen... Verdomd!
Ik ga nu onmiddellijk naar buiten!
Eens kijken wat ik allemaal te weten kan komen...


Vrijdag 10 november 2006
De Dag van de Varkenspartij



Ik krijg de indruk dat er de laatste dagen een hoop gaande is op het erf.
Die varkenspartij van Gieltje schijnt toch geen bevlieging te zijn. Vanochtend was ik min of meer getuige van een vergadering. Gieltje, Brammetje en Bonestaakje lagen heel geheimzinnig te doen. Miss Universe werd weggejaagd, Billie Bofkont werd totaal genegeerd en voor de rest kon ook iedereen opzouten die te dicht in de buurt kwam, zelfs ik.
Ik ben een poosje bij Billie gaan liggen en zo heb ik toch hier en daar een flard van Gieltje's betoog opgevangen.

Gieltje wil zijn eigen varkenspartij dus toch doorzetten om twee belangrijke redenen: Discriminatie en Het Grote Misverstand Dat Verdoofde Castratie Heet. Hij zei het heel plechtig. Ben heel benieuwd wat hij daar mee bedoelt, maar het klinkt als serious business. Brammetje & Bonestaakje lagen ademloos naar hem te luisteren. Zo te zien heeft hij die al in z'n zak zitten.

Dat wordt nog wat. Als Rosamunde & Brutale Griet hier lucht van krijgen wil Rosa natuurlijk meteen een eigen Koeienpartij. Dat weet ik nu al. Die pikt het niet dat de varkens iets voor zichzelf zouden hebben. Dat gaat nog heel wat worden...


Donderdag 9 november 2006
De Dag van 'De Staat van Verwarring'



Wat een giller. Zit ik gisteravond klaar voor de buis om 23.45 uur...Helemaal niks. Blijkt de uitzending van 'De Staat van Verwarring' uitgerekend gisteravond op een eerder tijdstip te zijn. Ik heb dus niks gezien.
Over verwarring gesproken, ik heb er een ontzettend leuke tijd gehad. Toen we op het mediapark op de VPRO-deur stonden te bonken, deed er niemand open. Eindelijk binnen heerste een heel vrolijke relaxte sfeer. Dat heb ik wel anders meegemaakt, bijvoorbeeld bij Jack Spijkerman. Daar liep iedereen toen te stressen als een gek.

Wat een ontzettend leuke studio. Het decor is chaotisch. Je kijkt je ogen uit. Overal troep en spullen. In het publiek staat ook een hemelbed, daar kun je dan zo in gaan liggen. Knor en ik hebben het decor van Familie Bofkont uitgeladen. Billie Bofkont, Mannetje Bromsnor, Aagje, Miss Universe, Lady Lolita en Miss Piggy werden met veel plezier door de setdressers tussen de chaos ingezet. Dat stond prachtig. Leuk om mee te maken hoe de cameramensen daar hun shots op af gingen stellen. Zo werd de gigantisch eigenwijze snuit van Aagje pontificaal 'genomen' en leek het net of ze er echt stond.

Xander de Buisonjé, de Milieu-Defensie-Man en ik waren de gasten. En Gerard Spong, maar dat was 's ochtends al gedraaid op zijn kantoor. De hele uitzending werd gefluisterd (ik ben er nog schor van). Een geweldig effect. Buiten dat het hilarisch was, werd het publiek daardoor bijzonder geconcentreerd en dat gaf een prachtige atmosfeer. Goed idee voor de Tweede Kamer debatten. Dat zou nog eens wat zijn! Je wordt gedwongen tot meer focus en dan gaat het om werkelijke aandacht voor elkaar. Iets voor Balkenende met zijn normen en waarden?

Ik was uitgenodigd vanwege de site van Familie Bofkont. Iedere avond schijnt er een opvallende site aan bod te komen. Dit keer viel Familie Bofkont in de prijzen. Hartstikke leuk voor Dennis natuurlijk, die al mijn praatjes en plaatjes toch maar weer iedere keer tevoorschijn tovert. En natuurlijk zat ik er dus in de hoedanigheid van Varkensfluisteraar. De opnames waren een feest, niet live, dus ontspannen en er werd wat afgekeet en gelachen.

De Milieuman fluisterde over de lawaaioverlast van Schiphol, Xander fluisterde over zijn vermeende poliep op zijn stembanden, en ik fluisterde over de varkens van Familie Bofkont. Spong wilde niet fluisteren, maar sprak op gedempte toon over de zeer principiele, halfgewonnen oormerkenrechtszaak. Al met al heel inspirerend allemaal. Die studio! Wat een herinneringen riep die bij me op. Ik wilde meteen zelf weer met van alles aan de slag.

Na afloop kreeg ik een oorkonde: "Wij zijn verheugd Dafne Westerhof te mogen benoemen tot ere-burger van De Staat van Verwarring.'
Was ondertekend: Pieter Jouke en Ronald Snijders.


HEDEN AVOND - 8 NOVEMBER - VPRO NEDERLAND 3 - 23:45 UUR
Dafne als Varkensfluisteraar in het programma 'De Staat van Verwarring'




Woensdag 8 november 2006
De Dag van Billie Bofkont for President



Brammetje & Bonestaakje zijn dus toch naar Bille Bofkont gegaan. Ik zag de poster van Gieltje op een strobaal in de Varkensmassage-Salon liggen. Billie woont daar sinds kort. Waarom weet ik niet, maar een paar weken geleden is hij verhuisd naar de salon.
En nu komt het: met wie woont hij daar samen? Met Mannetje Bromsnor ! Die mist zijn grote vriend Stalker en nu de nachten weer kouder worden, kruipt hij lekker tegen Billie Bofkont aan. De opportunist.
Ik weet nog heel goed toen Stalker hier kwam. Van de ene dag op de andere dag bestond Billie niet meer voor hem en liep hij achter de nieuwkomer aan. Maar voor Billie ben ik heel blij want zo te zien heeft die het erg naar zijn zin.

"Hij heeft wel gevoel voor PR" grinnikte Billie toen Brammetje & Bonestaakje de poster van Gieltje voor hem uitrolden. Heel slim, die foto uit zijn jonge jaren." Hij scharrelde wat in de rondte en kwam toen te voorschijn met een stoffig stuk papier.

B & B keken ernaar met open mond. Waaauw! Dat was nog eens een poster: Billie Bofkont for President ! Zoiets hadden ze nog nooit gezien. Ze doken er bovenop en vroegen Billie de oortjes van z'n kop. Billie vertelde honderuit. Hoe hij op het idee kwam om een dierenpartij op te richten toen er een vreselijke ziekte was uitgebroken. En dat er toen miljoenen varkens en koeien werden vermoord die helemaal niet ziek waren.

Brammetje stond er helemaal bij te huiveren. "Wat was dat dan voor ziekte?" "Dat was de Mond en Klauwzeer" zei Billie. Dat was een vreselijke tijd. Toen waren jullie nog niet eens geboren. Zoiets mag nooit meer gebeuren, dacht ik. En toen heb ik de dierenpartij opgericht, samen met Miss Universe. Maar dat werd nog een hele toestand, want ik was heel erg verliefd op haar in die tijd. Ze was beeldschoon.

Maar ze wou niks van me weten. Zij was op Stalker. Die kreeg alles voor mekaar. Hij hoefde maar met zijn neus in haar flank te duwen, of ze viel zomaar om. Ik had geen schijn van kans. B & B waren er helemaal stil van. Wat een verhalen allemaal. "Maar hoe zat het dan met die dierenpartij?" vroeg Bonestaakje.
Wordt Vervolgd.


Dinsdag 7 november 2006
De Dag van Stem Op Mij!



Nu weet ik wat er vorige week aan de hand was! Natuurlijk! Ik had het kunnen weten... Toen ik Gieltje aantrof met die brief van de Partij voor de Dieren lag ie op een plannetje te broeden (weblog 27 oktober). Daarom mocht ik niks weten! Maar nu weet ik meer.

Ik liep net langs de hooiberg en wie lagen daar te bekvechten? Gieltje, Brammetje en Bonestaakje. Ze hadden een behoorlijk verschil van mening, dat zag en hoorde ik meteen. Ik ben onmiddellijk achter een strobaal gedoken en zo kwam ik toch nog heel wat te weten...

Het komt in het kort hier op neer: Gieltje is boos omdat niemand op een dier kan stemmen. Idioot vindt ie dat. Dieren zijn hotter dan ooit maar er is geen dier op een verkiezingsposter te bekennen. Daarom heeft hij nu een zelf een verkiezingsposter laten maken. Stem op mij...

Brammetje & Bonestaakje zijn stikjaloers, want waarom zij dan niet?
Maar Gieltje was de eerste en vindt dat niet goed. Zo te horen heeft hij grote plannen. Er is geloof zelfs al sprake van een varkenspartij, maar dat kon ik niet helemaal goed verstaan.
Brammetje & Bonestaakje willen nu naar Billie Bofkont om te horen wat hij daar van vindt.

Maar daar wil Gieltje dus niks van weten. Stel je voor dat Billie zijn oude verkiezingsposter weer van stal haalt? Billie Bofkont for President ! Dan zijn de poppen pas echt goed aan het dansen...
Wordt Vervolgd.


Maandag 6 november 2006
De Dag van Cap Gemini



De stal van Rosamunde & Brutale Griet kan zo in Elle Wonen. De muren zijn weer smetteloos wit. Ziet er prachtig uit. Berit Lindeman - Cap Gemini - verzon met een stel collega's om de handen uit de mouwen te gaan steken op Het Beloofde Varkensland. "Zeg maar wat er moet gebeuren." Dat zijn nog eens fijne zinnen om te horen. De baas betaalde de verf, maar dan moest het logo wel ergens duidelijk zichtbaar zijn. Bij Brutus dan maar. Die vond alles best. Heerlijk in het hooi tussen al die leuke mensen. Als het aan hem ligt komen ze nog eens terug. Cap Gemini bedankt!


De Telegraaf - 2 november 2006

GEDEELTELIJKE OVERWINNING OORMERKEN RECHTSZAAK


Uit het verkort arrest van het Gerechtshof te Amsterdam:

'Het hof is van oordeel dat de omstandigheden waaronder het bewezengeachte door de verdachte is begaan zeer uitzonderlijk van aard zijn. Niet alleen houdt verdachte slechts een zeer beperkt aantal dieren (en heeft ter terechtzitting in hoger beroep beklemtoond dat dit aantal niet zal groeien), daarnaast zijn de de door haar gehouden dieren niet bestemd om op enigerlei wijze op de markt te worden gebracht, anders dan ter vernietiging na hun overlijden. Bovendien maakt zij met betrekking tot de door haar gehouden dieren gebruik van een bijzonder accuraat documentatie- en identificatiesysteem, dat naar het oordeel van de ter zitting gehoorde deskundige ruimschoots voldoet aan de eisen die zijn gesteld aan gewetensbezwaarden (met betrekking tot oormerking van runderen) die zich voor 1998 hebben aangemeld. De onderhavige dieren beschikken over zodanig onderscheidende uiterlijke kenmerken dat herkenning door een dergelijk identificatiesysteem - ook volgens de bedoelde deskundige - in dit geval zonder meer mogelijk is.
Daarnaast heeft verdachte haar dieren laten voorzien van een chip en zorggedragen dat ieder dier over een paspoort beschikt.

Onder deze uitzonderlijke omstandigheden vindt het hof aanleiding te bepalen dat geen straf of maatregel wordt opgelegd.'

Voor meer info scroll verder naar beneden...



Woensdag 1 november 2006
De Dag van De Troostprijs



Rosamunde & Brutale Griet maken grote vreugdesprongen op het erf.
De wind giert om de boerderij en ze rennen als gekken heen en weer.
Hoera! Geen oormerken!

De varkens liggen allemaal diep weggedoken onder het stro.
Zouden ze liggen nadenken over hoe het nu verder moet?

GEDEELTELIJKE OVERWINNING

UITSPRAAK OORMERKEN RECHTSZAAK
31 oktober 2006

Rosamunde & Brutale Griet hoeven geen oormerk!
Nog meer goed nieuws: De boete van 3000 euro is komen te vervallen.
Maar... Billie Bofkont, zijn varkensvrienden en Caesar vallen niet onder de regeling gewetensbezwaarden runderen. Een gedeeltelijke overwinning dus. Waarom dat allemaal zo is, dat leg ik op een later moment nog wel uit. In overleg met Gerard Spong ben ik tegen de uitspraak in cassatie gegaan. Dat hebben we meteen ook administratief op het Gerechtshof geregeld, dus voorlopig uitstel van executie en maar weer geduldig wachten op de dingen die komen gaan...




Dinsdag 31 oktober 2006
De Dag van See You In Court
(luister hier naar het radiofragment van vanochtend)



Het is nog vroeg, 6.00 uur. Ik zit te wachten bij de telefoon. Zometeen word ik om 6.45 uur gebeld door VARA'S Ontbijtradio. Dan mag ik vertellen wat ik er van verwacht vanmiddag, van de uitspraak. En morgenochtend hetzelfde liedje om 6.45 uur om te vertellen wat het geworden is...

Tja, wat zal ik er van zeggen? De Advocaat Generaal (tegenpartij) prees me op 17 oktober de hemel tijdens zijn pleidooi: Ik zou een sieraad voor de samenleving zijn (daar zouden er meer van moeten zijn!), een koploper in de maatschappij en een aanwinst voor het onderwijs, maar wel strafbaar. Ik wist niet wat ik hoorde.
Gerard Spong noemde de Familie Bofkont zaak de meest geruchtmakende dierenrechtenzaak ever en had het over mijn 'profetische gave' in zijn antwoord op de Advocaat Generaal omdat de overheid nu ook proeven en tests doen met het chippen van landbouwhuisdieren.

Maar het is inmiddels 14 dagen later. Hoe hebben de rechters deze woorden gewogen, wat is er overgebleven van hun positieve houding t.a.v. de Familie Bofkont Methode?
De tijd zal het leren. Vanmiddag weet ik meer...


Maandag 30 augustus 2006
De Dag van de Amsterdamse Varkens



Amsterdam krijgt een megavarkensflat, althans zo stond het aangekondigd in het Parool afgelopen woensdag. Ik heb meteen een ingezonden brief naar de krant gestuurd.
Tot mijn vreugde is die vrijdag j.l. geplaatst, en wel op de opiniepagina.
Dat is nog eens mooi werk.
Klik hier voor artikel op ware grootte.


Vrijdag 27 oktober 2006
De Dag van Het Mysterie



Kwam ik gister buiten, zie ik dat Gieltje een brief gekregen heeft. En niet alleen hij. Ook Arie Bombarie zag ik er mee en Brutale Griet stond ook zo'n enveloppe te bestuderen. Toen ik er naar vroeg deden ze heel geheimzinnig. Ik mocht er niets van weten. Nou dan niet. Ik zag nog wel even snel uit een ooghoek het logo van de Partij voor de Dieren.
Wat nu weer?


Woensdag 25 oktober 2006
De Dag van De Goede Verliezer



Kwamen er toch twee van 'mijn' meiden in de halve finale!
Pauline en Shira, die hier vorige week ook met TV Noord-Holland waren. Suzanne helaas niet. Maar zij is voor mij de echte winnares geworden. Wat deed ze? Na de bekendmaking van de halve finalisten was er een pauze waarin de finalisten zich moesten omkleden in hun avondjurk. En wat deed Suzanne? Die trok haar lange jurk gewoon ook aan. Wat een klasse. Ze was wel teleurgesteld natuurlijk, maar ze had die jurk toch bij zich, dus waarom niet? Dus riep ze in haar avondjurk naar Shira "Je kan het!" vlak voor die op moest voor de finale. Heel sympathiek. Winnen is geen kunst, goed kunnen verliezen wel...
Ene Astrid ging er uiteindelijk met de titel vandoor.

Het was leuk en druk, het barstte van de pers. Ik werd naar de VIP room gebracht door Babs, die me lachend vermaande geen ruzie te gaan maken met Marijke Helwegen (het hele Dierproefvrij team heeft hier een workshop gevolgd en ik bracht toen het onderwerp dierproeven en botox op, hahahaha).
Het Odeon theater is ontzettend mooi. Klein, intiem, 19e eeuws en we klommen alle trappen op naar het bovenste balkonnetje. Ruud - de zanger uit Diemen en collega jurylid - was er ook en wij gedroegen ons net als die twee oude muppets die altijd overal commentaar op gaven. Vreselijk gelachen.
Marijke Helwegen vloog om mijn hals en riep dat ik er nog steeds zo mooi uitzie, dat ze dat zo knap vindt hoe ik dat toch doe. "Gewoon helemaal niks doen" antwoordde ik. En dat meen ik. Al zal ik ineenschrompelen tot een verdroogde aardappel, botox komt er bij mij niet in.
Belinda Meuldijk liep te stralen met haar nieuwe liefde. Hij wil dolgraag met haar naar mijn varkens komen kijken. Ze had hem er al zoveel over verteld.

Toen ik thuiskwam, lag er een uitnodiging van Varkens in Nood en Groen Links. In het gebouw van de Tweede Kamer zullen vandaag de gruwelen in de slachthuizen en de doodsstrijd van varkens onthuld worden door insiders, o.a. een ex-keurmeester. Ik kan niet en ik wil niet. Goed initiatief, dat zeker. Een goed leven voor de dood is een ding.
Maar dan het doden zelf. Mens, daar valt nog een wereld te winnen voor die arme dieren...


Dinsdag 24 september 2006
De Dag van Miss Proefdiervrij & Ouwe Vrijsters



Leuk dagje vandaag. Straks naar het Odeon in Amsterdam om me te gaan vermaken op de Miss Verkiezing van Proefdiervrij. Dat is wel iets anders dan de hele dag op het Gerechtshof zitten, zoals vorige week dinsdag. Nog maar een week en dan moet ik daar weer heen voor de uitspraak. Zondag was hier een jongen op de workshop die helemaal weg was van Vrouw Vos. Hij werkt op het Historisch Openlucht Museum in Eindhoven en wil daar een project gaan opzetten met een soort oervarkens. En ja dan valt je oog natuurlijk meteen op Vrouw Vos met haar wildzwijnenbloed. Dus hij keek me zo aan met een blik van zou het niet een idee zijn om Vrouw Vos moeder te laten worden en dan die prachtige biggetjes etc. etc. etc?

JA! riep mijn hart. NEE! riep mijn verstand. Mijn beesten krijgen geen kinderen, nu niet en nooit niet. Ik zeg expres niet: 'ik fok niet', want dat vind ik zo'n mal begrip, alsof het dan mijn verdienste zou zijn. Als Vrouw Vos drachtig zou zijn en biggen zou werpen is dat helemaal haar eigen werk en daar kan ik toch geen enkele credit van opeisen?

Maar goed, ik heb de rechters beloofd dat mijn dieren nooit kinderen gaan krijgen en dat er dus geen nakomelingen het erf af gaan. Dat heb ik zelf opgeworpen als een van de voorwaarden om niet te hoeven oormerken. Daar sta ik nog steeds vierkant achter en ik zal mijn woord nooit breken. Dat neemt niet weg dat ik er van tijd tot tijd in het geval van Vrouw Vos echt met spijt aan denk. Als die beauty straks dood is, zal er nooit meer zo'n mooi varken zijn... Het zij zo.

'Als je een bijzonder varkensras wilt behouden, dan moet je ze gaan opeten' zei een Engelse varkensboer en hij heeft gelijk. Dat is de enige manier om een ras in stand te houden. Gelukkig heb ik daar dus allemaal niks mee te maken, zo is het natuurlijk ook weer wel. 'Het worden bij mij allemaal oude vrijsters en vrijers' zei ik in de rechtszaal. Zo is het en niet anders.

Gister voor de vijfduizendste keer het verhaal verteld aan een verslaggeefster waarom ik doe wat ik doe. Dit keer voor een magazine van UWV. Onderwerp eigen verantwoordelijkheid. Is voor het kerstnummer en heel toepasselijk natuurlijk in die vreetmaand. Zal het verhaal vast nog wel 100.000 keer vertellen, maar dat geeft niks, integendeel. Zo komt er tenminste bewustwording op gang. Nu de fotograaf nog en dat vind ik wel zonde van mijn tijd. Er zijn al zo ontzettend veel foto's, waarom kunnen die niet gebruikt worden? Maar nee, dat past dan weer niet in de format van het tijdschrift. Dat snap ik ook weer wel. Maar deze keer wil ik dan wel per se op de foto met Vrouw Vos.

Verder waren er gistermiddag ook nog opnames voor Teleac. Dat begon niet goed. Een heel verhaal - dat bespaar ik iedereen - maar ik wilde eerst een aantal zaken over onderwerp en uitzending helder hebben voordat er gedraaid zou gaan worden. We zijn er uitgekomen. En wat gebeurde er daarna? Het werd een geweldige middag.
De presentatrice was uitstekend, en de hele crew inclusief regisseur onderging een metamorfose door de sfeer op de boerderij en het geluk dat van de dieren afstraalde.
En zo kwam het dan toch weer allemaal goed.


Maandag 23 oktober 2006
De Dag van De Gekraakte Stal



Waar maak je nou toch mee dat de koeien je tegemoet lopen, zodra ze je zien? Hier !
Rosamunde & Brutale Griet worden met de dag leuker. Trots, eigenzinnig. Ik ken ze nu toch al 9,5 jaar, maar ik raak niet op ze uitgekeken. Veel workshops afgelopen weekend. Zodra we onze neus buiten lieten zien kwamen ze op ons af. Ze gaan er bij staan en luisteren alles af.

De laatste tijd lopen en liggen ze weer all over the place. Het is hier net India geworden. Daar lopen ze ook zo op straat en als ze in de weg liggen, jammer dan, dan ga je er maar omheen. Het is wel veel meer werk om hun koeienvlaaien op te ruimen - je moet goed oppassen dat je er niet op uitglijdt - maar dat is dan maar zo.

De enige plek die nu verboden is, is de hooiberg. Als ze daar inlopen vreten ze zich helemaal klem. En Brutale Griet is al zooo zwaar. Daar hebben we dus maar een plank voor getimmerd. Voor de rest komen ze overal, behalve in hun stal. Daar moeten ze even helemaal niks meer van hebben. 's Nachts liggen ze nu 't liefst onder de bomen. Met gevolg dat hun stal gekraakt is door Aagje. Die heeft zich helemaal ingegraven in een terp van stro. Alleen haar oor steekt er nog uit.

't Is alleen te hopen dat Rosa daar niet achter komt. Dan wordt het onmiddellijke ontruiming. De wapenstok draagt ze permanent bij zich, bovenop haar kop. Wat een wapens zijn die hoorns toch.
Gister stond ze in het middelpunt. Op een meter of 10 kwam Brutus voorbij. Daar was geen sprake van, hij mocht daar niet lopen. Ze nam een sprintje met de kop vooruit. Brutus wist niet hoe gauw hij moest wegkomen. Aagje is dus gewaarschuwd...


Zaterdag 21 oktober 2006
De Dag van Mudje-Mudje-Goh-Goh-Goh



Druk mediaweekje achter de rug. De genomineerde Noord-Hollandse modellen voor Proefdiervrij kwamen o.a. hun massagevaardigheden tonen op Aagje. Mooi item geworden op RTVNH. Shira - een mooie sprookjesprinses - vertelde dat de oma van haar stiefmoeder ook haar varken bijstond tijdens de bevalling. "Mudje, mudje, goh, goh, goh", zei ze er dan altijd bij. Zal wel uit dezelfde tijd stammen als mijn opa met z'n varken. Leuk dat die verhalen door de tijd heen blijven bestaan. Aanstaande dinsdag ga ik naar het Odeon voor de finale van de modellenwedstrijd. Er doen ik weet niet hoeveel meiden mee.

Zit een beetje in een vacuum nu, in afwachting van de uitspraak over de oormerken.
Maar ik heb gelukkig heel veel te doen, dus de tijd zal voorbij vliegen.
Zometeen een groep van 18 mannen, meteen daarop een club vrouwen en morgen weer een grote groep. Werk aan de winkel dus.


klik op het artikel voor de volledige versie







Woensdag 18 oktober 2006
De Dag van De Ernstige Ezel



Wat een dag! 17 oktober zal voor altijd in mijn geheugen gegrift staan.
Vorig jaar ging ik op 17 oktober voor de eerste keer met mijn Zus naar het AMC.
Nu is het een jaar later en is ze er niet meer.

Van 9.00 tot 15.30 uur heb ik gister op het bankje gezeten.
Bij thuiskomst vele mails met steunbetuigingen.
Blijkt dat Jessica, Harry en Vera van de Ezelsociteit op precies 6 minuten voor negen aan de Familie Bofkont dachten en mij in gedachten de rechtszaal zagen binnen lopen.

En niet alleen zij. De ezel en de katjes kwamen ook al vroeg bijeen.
"Dit wordt een belangrijke dag" sprak de ezel.
"Laten we in gedachten bij Billie Bofkont en zijn vrienden zijn."

En dat deden ze. De een dacht aan Gevaarlijke Eddy. De ander aan Brutale Griet.
De hele Familie Bofkont kwam voorbij. En dat was goed.
De kracht van de Ernstige Ezel en zijn kameraden is overgekomen. Luid en duidelijk.
Hoe de uitspraak ook zal zijn, het werd een bijzondere dag.
31 oktober is de uitspraak.


Maandag 16 oktober 2006
De Dag van De Grote Voorbereiding



Morgen is het zover.
Het Hoger Beroep Openbaar Ministerie versus Dafne Westerhof/Familie Bofkont.
We zijn al sinds een week met niks anders bezig dan voorbereiden - voorbereiden - voorbereiden.
Afgelopen zaterdag naar Eugenie de Bordes geweest in Zeist want zij is een van de 4 getuige deskundigen. Gisteravond laat nog naar getuige deskundige 2 - Peter Klaver helemaal in Doornenburg - buiten Nijmegen.
Iedereen die de zitting morgen (dinsdag 17 oktober) wil bijwonen is van harte welkom.
Gerechtshof - Prinsengracht 436 - Amsterdam - aanvang zitting 9.00 uur.
Hier volgt de uitnodiging (klik erop voor vergroting):




Donderdag 12 oktober 2006
De Dag van Stichting Dier en Recht



Nog niet zo lang geleden werd het dierenleed op de veemarkt in Leeuwarden onder de aandacht gebracht door Stichting Dier en Recht.
Met succes! Het kwam breeduit in de media. Vanochtend ontving ik weer een persbericht van ze. Nu blijkt dat een bestuurslid van de veemarkt een van de daders is.
Verbijsterend. Ik hoop dat het een rel wordt die zijn weerga niet kent.

Klik hier voor het volledige persbericht.


Mishandeling op veemarkten

Vanavond is dit item op EénVandaag:
Nederland 1 - van 18:20 tot 18.55
Enkele weken geleden toonde EénVandaag beelden van zieke dieren die mishandeld worden op veemarkten. Met verontwaardiging werd op de beelden, gemaakt met een verborgen camera door Stichting Dierenrecht Nederland, gereageerd. Nu blijkt dat een bestuurslid van één van de veemarkten zelf betrokken is bij mishandeling van vee.
lees verder...

Dafne's nieuwe columns zijn er weer!

Dafne's Lessen in Dierengeluk voor Dierennieuws - 11 oktober 2006:

Les 34 - 'Moderne' Koeien op erf van Ot & Sien

'..Zomaar wat rondlummelen op een boerenerf. Niks hoeven, er gewoon zijn. Welke koe of varken valt dit geluk nog ten deel?
lees verder...


Dafne's column voor Eén Vandaag - 9 oktober 2006:

Welles-Nietes

'..Laatst kwam er hier een meisje om te vieren dat ze ging trouwen. En om te vieren dat ze gelukkig nog bruid kón worden. Ze had namelijk een hartkwaal en sinds kort leefde ze met een varkenshartklep..'
lees verder...


Dinsdag 10 oktober 2006
De Dag van Het Geldtransport



Gister bij Spong geweest.
Er moet een hoop poen op tafel komen voor de rechtszaak.
Even een leuk plannetje verzinnen hoe dat bij elkaar te harken.
Gek dat Lady Lolita, Gevaarlijke Eddy en Caesar er niet meer zijn
en toch nog ter sprake zullen komen bij het Gerechtshof...


Maandag 9 oktober 2006
De Dag Van De Dingen Die Komen Gaan



Een heel geslaagde opening gister van de Kinderboekenfeestweek in de Bibliotheek van Amstelveen. Alles ging zoals ik verzonnen had. Prachtige opmerkingen van de kinderen uit de zaal. Daarna zijn we langs het Gerechtshof gereden op de Prinsengracht om vast wat foto's te nemen van de Familie Bofkont Bus op de plek hes onheils.

Vanmiddag een afspraak met Gerard Spong. Daarna snel weer terug om een site te bouwen over verleden-heden-toekomst van de oormerkenrechtszaak van de Familie Bofkont. Ik ga alles in kaart brengen. Dat kwam er nooit van, maar nu is het moment.
En..... Miss Piggy gaat weer inzage geven in haar dagboek...
Er breken dus weer spannende tijden aan.
Wordt Vervolgd.

PS
het blijken 12 kuikentjes te zijn!


Vrijdag 6 oktober 2006
De Dag van Het Kinderboekenfeest



Aanstaande zondag heb ik de eer het Kinderboekenweek-Feest te openen in de Bibliotheek van Amstelveen. Er schijnen meer dan 300 kinderen te komen. Vorige week ben ik al even gaan kijken. Heb iets spannends en interactiefs bedacht maar kan dat daar ook?

Het blijkt qua logistiek te kunnen, maar het moet dan wel exact getimed worden. Heeft te maken met de opkomst van de Familie Bofkont Bus. Meer kan ik nu nog niet verklappen. Stel je voor als de kinderen al vast op de Familie Bofkont site gaan loeren en dit lezen...

En een verrassing van de opvolgster van Golden Girl. 10 kuikentjes! In het diepste geheim achter het oude Billie Bofkont Busje. Daar zit ze. Helemaal ontspannen, want niemand kan haar zien. Heel af en toe sluip ik er heen met een bakje graan en een kommetje water.
En wat ik dan zie...
Een moeder die niets te vrezen heeft van de boze buitenwereld, omgeven door haar 10 kleine donsjes. Die zijn al net zo ontspannen. Ze zitten in een grote kring om haar heen.
Dit is geluk.

Dafne's column voor Eén Vandaag is er weer!

2 oktober 2006:

Partij voor de Dieren

"Of het niet wel heel kort door de bocht is om hiermee een hele beroepsgroep om zeep te helpen." Zijzelf had ooit een tentoonstelling gemaakt over een beroemde dierentemmer. Met bewondering sprak ze over de liefde van deze man voor zijn beesten en hun onderlinge band. Ik geloof haar.
lees verder...

DIERENDAG 2006

1. Dafne op TV bij EenVandaag

4 oktober 2006 - 18.20 - Nederland 1:

Ode aan dierenhelden

...Dit jaar gaat het kinderboekenweekgeschenk over deze grootste dierenhelden uit de geschiedenis. In EenVandaag ook een recensie van het boek door dierenkenners Martin Gaus en Dafne Westerhof...
lees verder...

2. Giel & Marisa & Dafne op SBS Shownieuws om 19.25 - SBS6


Woensdag 4 oktober 2006
De Dag der Dieren



Giel & Marisa waren hier gistermiddag voor een opname voor SBS SHOWNIEUWS. Wordt vanavond uitgezonden. Gieltje kreeg een mooie rode pet op om z'n naam eer aan te doen en vanwege Dierendag natuurlijk. Het weerzien met Dappere Dodo is goed op de foto te zien. Die baby in Giel z'n armen is DD op 27 mei en die grote lummel is DD op 3 oktober. Daar zit 4 maanden tussen en ineens staat ie daar met een halfwas varkentje in z'n armen! Gieltje is inmiddels ook Gigagieltje geworden.

Verder heb ik nog voor EENVANDAAG een mening gegeven over het Kinderboekenweekgeschenk 'Laika tussen de sterren'. En ik heb er een zestal stukjes uit voorgelezen. Dat was erg leuk om te doen. Ik lag naast Billie Bofkont in het stro en die knorde ook nog wat mee. Ben benieuwd hoe het gemonteerd is. Ook vanavond te zien.

Straks komt Jelmer van CAZ om een ochtendje mee te lopen met de Familie Bofkont verzorging in een live radioreportage.
Daarna ga ik even op pad met de Familie Bofkont Bus voor een klusje en dan heel snel terug naar Het Beloofde Varkensland om me te gaan voorbereiden op de oormerkenkwestie...


Dinsdag 3 oktober 2006
De Dag van Stilte Voor De Storm



Nou hier is ze dan: La DS!
DS staat voor déesse. De godin onder de auto's dus.

Snel opschieten nu - troep opruimen, voornamelijk drollen - want straks komt de media langs i.v.m. Dierendag.
EenVandaag zometeen en SBS Show Nieuws wat later in de middag.
Ga nog niet verklappen waarvoor, want dat zou ik als programmamaker ook niet leuk vinden als m'n onderwerp de dag van te voren al op straat zou liggen.

En morgenochtend een live radioreportage op CAZ.
En ik wilde dit jaar eens rustig aandoen met Dierendag.
Niet in etalages zitten. geen grote acties in de stad, maar gewoon rustig thuis bij de Familie Bofkont...





Maandag 2 oktober 2006
De Dag van Bijna Gewurgd door Martin Gaus...



Gister naar het congres van Partij voor de Dieren geweest. In een S-bocht achterin de partijauto - een Citroen DS - met Martin Gaus gelegen voor de persfoto's. Lijsttrekker Marianne zat voorin, samen met lijstduwer Karen. En wij dus achterin. Maar aangezien we voor de foto allemaal met onze kop uit de raampjes moesten, werd ik zowat gesmoord door 'mijn hond' Martin. Kreeg acuut heimwee naar de DS. Wat is dat nog steeds een geweldige auto. Heb er door de jaren heen drie gehad en eeuwig spijt gehouden dat ik niet bij dat model gebleven ben.

Sprak Bert Hollander van het Koeienrusthuis, ga daar waarschijnlijk van de week even naar toe i.v.m. de komende oormerkenrechtszaak, die steeds dichterbij komt. En... Bert is net zo begaan met de arme stier van de koeknuffelboerderij als ik, die zijn leven in eenzame opsluiting in een veel te kleine ruimte moet doorbrengen. Ook hij heeft z'n bedenkingen wat betreft het koeknuffelen, omdat dat weer een extra belasting voor die koeien is - naast het melken.
Leuk voor de mensen, maar wat hebben die koeien eraan? Wij zijn beiden van mening dat je een herkauwende koe met rust moet laten, omdat zij dan gewoon aan het werk is en daarin niet gestoord mag worden. Kortom stof om op door te praten in ieder geval.

En Joop de Jonge, voorzitter Dieren-Bescherming Rivierenland, gesproken en Bert Stoop van Animal Freedom en natuurlijk Claudia van Bont voor Dieren, en Diana Saaman, het was leuk om ze allemaal weer eens te zien. Ook een Hollands gehoofddoekt meisje dat op me afkwam en vertelde dat ze sinds 4 maanden moslim is en het zo jammer vind dat ze nu mijn varkens niet meer kan komen aanraken...

Druk weekend achter de rug dus. Leuke bijeenkomst op zaterdagmiddag van trouwe Varkensvrienden Gaynor en Ferry. Zij hadden een stel van hun leukste klanten uitgenodigd voor een middagje Familie Bofkont. Relatiemarketing dus. Helemaal echt. Gaynor en Ferry moesten bij wijze van aftrap de potstal van Brutale Griet & Rosamunde uitmesten. Hilariteit alom.

Om vijf uur moest ik toen helaas weg, terwijl ze hier nog driftig aan het napraten waren. Naar het Wapen van Diemen om te gaan jureren voor het mooiste en leukste meisje dat in het jaar 2007 het Model voor Proefdiervrije make-up gaat worden. En wat was dat leuk! Het Wapen van Diemen. Die naam alleen al. Zo'n buurtcafe met allemaal mensen die elkaar kennen. Dorpser kon het niet. Gillende microfoons, een disjocky die veel te hard draaide, verschillende zaken die organisatorisch van alles te wensen over lieten, maar dat alles mocht de pret niet drukken. Integendeel. Veel plezier gehad tot heel laat. En uit die 24 meiden uiteindelijk 3 gekozen. Op naar de landelijke Proefdiervrij modellen-verkiezing in het Odeon in Amsterdam op 24 oktober. Komt allen!


Vrijdag 29 september 2006
De Dag Van Het Stomme Toeval



Bij stom toeval stuit ik op deze log.
Nou, dat is eens nog eens leuk, als er zulke wervende praatjes in de rondte gaan!


Donderdag 28 september 2006
De Dag van De Varkensafslank-Kliniek



Gelukkig is het prachtig weer. Vandaag ga ik de massagesalon helemaal leegsteken. Dat wordt hoog tijd. Het stro is oud en stoffig geworden. Vanaf zaterdag veel groepen en volgende week een aantal persafspraken, dus dan moeten we er weer knap bijzitten. Te ver van te voren heeft weinig zin want dan hebben de varkens er al weer een bende van gemaakt.

En ik moet een boze brief schrijven naar een buurvrouw, die - ondanks dat we het al tig keer aan haar gezegd en gevraagd hebben - handenvol brood over het hek heen blijft gooien. Er hangt een bord aan het hek, NIET VOEREN, maar daar trek ze zich niks van aan. De ingebakken verzorgingsdrift van mensen blijkt toch erg hardnekkig.
Ze zal het goed bedoelen maar als je er al zo vaak op aangesproken bent, begint het toch zolangzamerhand op vervelende bemoeizucht te lijken...
Eigenlijk is dit al jaren aan de gang en nu moet er maar eens een eind aan komen. Er liggen soms wel 50 boterhammen op het pad... Van de week 'betrapte' ik haar weer, maar ik kon niet veel doen want ik stond in m'n blote kont achter het raam.

En het is zo slecht voor de varkens! Ik snap nu ook waar die geheimzinnige dikte van Mannetje Bromsnor vandaag komt. Zijn buik hangt zowat op de grond en nu begrijp ik ook waarom. Als varkens ergens dik van worden is het brood. Een paar jaar geleden maakte ik van tijd tot tijd zelfs een Varkensafslankkliniek. Een groot afgezet stuk in de buitenstal, waar met name Mannetje Bromsnor en Stalker een paar weken bleven om af te slanken. Het hielp beslist. Maar wat waren ze dan boos op me!


Woensdag 27 september 2006
De Dag van Gevaarlijke Eddy



Ik heb alle videotapes die overal vandaan kwamen op tafel uitgespreid.
Moest een bepaalde opname hebben voor een still en dan komt van het een en ander.
Als ik nu de rest van m'n leven gevangene moet zijn op Het Beloofde Varkensland - er dus nooit meer af mag - en ook geen nieuw materiaal meer mag maken, is dat geen enkel probleem. Wat een hoeveelheid materiaal!

Dus gister ben ik verdwaald in het verleden. Iedere keer was ik weer verrast over wat ik aantrof. Veel verloren gewaande tapes teruggevonden. Opnames waarvan ik niet eens meer wist dat ik ze ooit gemaakt had. En...wat helemaal geweldig is, is dat ik al het ruwe materiaal van RTV-NH gekregen heb van de Familie Bofkont Soap. En daar zit goud tussen. Al die tapes dus bekeken. De kwaliteit is zo mooi van die professionele boys, daar kun je zelf nooit aan tippen. En er is zoveel geschoten!

Ik heb opnames gezien van Bonestaakje die op sterven na dood op bed ligt, wat een klein vel- over - been - mager scharminkeltje!
En Grootmoedertje! Prachtige beelden van dat deftige statige kalkoenenvrouwtje, onbetaalbaar. Kleine BabyBig, een dansende Dansmarieke, Giel Beelen in een serieuze massagesessie met Aagje (wanneer is dat ooit gemaakt? geen idee...) etc. etc. etc.
En de dode dieren kwamen natuurlijk allemaal weer voorbij. Er is gelukkig toch behoorlijk wat van Lady Lolita blijkt nu. En Gevaarlijke Eddy! Die eigenlijk alle dagen zo zichtbaar gemist wordt omdat Caesar in zijn eentje is overgebleven.
Wat heeft de Familie Bofkont al een geschiedenis...

Dafne's column voor Eén Vandaag is er weer!

25 september 2006:

Sonja Bakker

'Zie ze naar je opkijken met hun smekende ogen: "Sonja, lieve Sonja, wil je alsjeblieft voortaan in al je boeken het woord vlees door SCHARRELVLEES vervangen? Alsjeblieft?"
lees verder...


Maandag 25 september 2006
De Dag van De Drie Musketiers Bij Nacht



Een paar beregoeie workshops achter de rug.
Erg leuk, iemand zei dat er in Noordwijk niet of nauwelijks scharrelvlees te krijgen was.
Heb er toen mijn zelfgemaakte boerenkrant uit 1995(!) weer eens bijgepakt.
Daarin staat o.a. een lijst van scharrelslagers van Amsterdam tot Zwolle.
En ja hoor, onder de N van Noordwijk staat wel degelijk een scharrelslager vermeld.
(die krant maakte ik destijds voor mensen die wel scharrelvlees wilden kopen,
maar niet wisten waar dat kon).
Blijkt dus nog steeds actueel na 11 jaar!

Gisteravond kwam ik laat thuis van weggeweest.
Het regende zacht, maar de temperatuur was zwoel.
En wie lagen er buiten in het donker bij de bomen te slapen?
De Drie Musketiers! Ben er even bij gaan zitten, lekker in de regen.
Ze hadden het er maar wat gezellig, die drie.
Volgens mij lagen ze nog na te genieten van die heerlijke middag gister.
Wat hebben ze genoten van al die aandacht en die massages.
Bofkonten...


Zondag 24 september 2006
De Dag van Het Varkensparadijs



Zomaar lekker wat liggen en wat eten.
En straks komen er allerlei mensen, die ons dolgraag willen masseren.
Die zich er al heel lang op verheugd hebben om dat te komen doen.

Om 15.00 uur begint het feest.
Laat ze maar komen...


Vrijdag 22 september 2006
De Dag van De Grote Beurt?



Het busje is al weer een poosje helemaal prachtig nieuw.
Geheimzinniger dan ooit, want er staat nog steeds geen tekst op.
En dat is (voorlopig) eigenlijk wel zo leuk. Overal waar ik rij vallen mensen nog steeds van hun fiets af.

Dat het busje als fenomeen al een poosje meegaat, merk ik aan de reacties.
Los van de complimenten die ik bij de stoplichten krijg, hoor ik mensen ook voortdurend dingen naar elkaar roepen: 'Die heb ik op de televisie gezien' of 'He daar gaat dat leuke autootje weer' of 'Kijk nou eens, vet cool!'
Gistermiddag was het helemaal te leuk:
Of ik ermee in 'De Grote Beurt' was geweest!

Voor wie het niet weet:
'De Grote Beurt' is een TV programma waarin auto's worden opgepimpt.
Nou heeft mijn busje inderdaad een grote opknapbeurt gehad.
Wat heet, dit is inderdaad een spiksplinternieuwe.
Het oude Billie B. Busje staat letterlijk op stal.
Maar...

Dit busje bestond 6 jaar geleden al. Meer dan 7 jaar geleden zijn we er aan begonnen en op Dierendag 2000 was het eindelijk klaar en heeft De Blije Beesten Bus van Billie Bofkont voor grote opschudding in Amsterdam gezorgd.

Toen was er in de verste verte nog geen sprake van het woord pimpen, laat staan dat er TV programma's bestonden waarin auto's worden opgepimpt.
En eerlijk gezegd vind ik dat hartstikke leuk...

Dafne's nieuwe columns zijn er weer!

Dafne's Lessen in Dierengeluk voor Dierennieuws - 19 september:

Les 32 - Spenen

'..Op de foto ligt Moeder Knor van de Kinderboerderij haar kroost te zogen. Zeventien biggen. Geen wonder dat ze niet allemaal aan de bak komen, want moeder heeft 'maar' veertien spenen.
lees verder...


Dafne's column voor Eén Vandaag - 13 september 2006:

De Melkmanager

Lees ik dat goed? 'Met een melkrobot kan de boer bij wijze van spreken zonder personeel de hele dag achter zijn laptop zitten boekhouden.'
lees verder...


Woensdag 20 september 2006
De Dag van De Twee Opmerkelijke Dingen



Twee opmerkelijke dingen gister.
Las een interview met Carice van Houten, die ik als actrice hoog heb zitten.
(Zwartboek - nog niet gezien - maar wel het onvergetelijke Minoes). Het gaat o.a. over haar angsten. Zegt ze dat ze doodsbang is voor duiven. 'Dommige nutteloze beesten, die zo voor mij allemaal het land uitmogen'.

Arme duiven. Het zal maar over je gezegd worden. En ze liggen al zo onder vuur.
Terwijl het zulke ontroerende dieren zijn (maar dat kun je natuurlijk alleen maar zien als je er niet bang voor bent). Raar, nou zal ik nooit meer naar een film van haar kunnen kijken, zonder dat ik aan die uitspraak moet denken.

En toen gisteravond bij Pouw & Witteman. De schrijver Thomas Roosenboom.
Hij vertelde over zijn huiskonijn. Aarzelend, onderzoekend, vol verwondering over dat bijzondere dier. Invoelend, inlevend, indenkend. Vol vraagtekens omdat je als mens nooit kunt weten wat een dier ervaart.

Heel kort - een paar seconden maar - dreigde er iets lacherigs te ontstaan.
'O ja, daar heb je weer zo'n dierenvriend'.
Toen plotseling zaten P & W allebei op het puntje van hun stoel.
Ze werden geraakt door de authenticiteit van Roosenboom.
Niks sentimenteel gelul, dit ging over iets waarachtigs.
Zelden zulke mooie televisie gezien.


Maandag 18 september 2006
De Dag Van Het Proefdiervrije Model



Op dit moment vinden er al overal in het land regioverkiezingen plaats voor Het Model Proefdiervrij. De winnares wordt het gezicht van de actiegroep Proefdier Vrij en gaat proefdiervrije make-up promoten. 24 oktober is de grote landelijke finale in het Odeon - Amsterdam. Komt allen!

Ik ben jurylid voor de provincie Noord-Holland op zaterdag 30 september aanstaande. Leuk! Ik ben heel benieuwd. De winnende schoonheid moet natuurlijk ook een goed verhaal hebben en zal zich moeten bewijzen als ambassadeur van Proefdier Vrij.
Een initiatief van TV Noord Holland is om de laatste 3 genomineerden nog te onderwerpen aan een cursus Varkens Massage op Het Beloofde Varkensland.
Ze zijn welkom!


Zondag 17 september 2006
De Dag van De Uitdaging...



Of liever gezegd, die was eergister bij het instituut Sonneheerdt voor Blinden en Slechtzienden in Ermelo. Ze bestaan 85 jaar en daarom was er groot feest.
Er was van alles georganiseerd in grote tenten, heerlijk buiten op een grasveld tussen de bossen.

Ik was gevraagd voor een sessie varkensmassage inclusief Aagje. Hahahaha.
Ik kon ze vertellen dat er dan weinig feestelijks meer voor hen overbleef als die haar opwachting zou maken in bijvoorbeeld de cateringtent...
En die zou ze binnen 3 minuten gevonden hebben...

Dus ik ging wel, zonder Aagje, bepakt en bezakt met allerlei attributen voor alle andere zintuigen behalve de ogen.
Want mijn publiek was natuurlijk die groep blinden en slechtzienden.
Ik had wat te ruiken, te voelen, te horen en te proeven meegebracht en dat alles rondom het thema Familie Bofkont en de varkensmassages.

Een van de leukste sessies ooit! Juist door die beperkende factor. Voor mij heel erg boeiend om te doen, het uitdenken van te voren, het was interessant om er eens op een heel andere manier over na te denken.
En dan natuurlijk, hoe zou het aanslaan, hoe zouden ze er op reageren?
Ik bleek een vis in het water omdat ik loos kon gaan in het improviseren en dat is een spekkie naar mijn bekkie.
De deelnemers waren hartverwarmend in hun reacties. Dankbaar publiek om je voor uit te sloven.
Heel graag gedaan!


Donderdag 14 september 2006
De Dagen van Warmte & Drukte



Drukke dagen i.v.m. ontvangst van groepen voor trainingen.
De varkens trekken zich nergens wat van aan.
Die liggen volkomen ontspannen bij elkaar. Je ziet ze denken:
'Mens maak je niet zo druk, doe als wij, kom er gewoon gezellig bij liggen.'
Ik weet het zeker:
In een volgend leven wil ik een varken zijn en niks en niemand anders...


Maandag 11 september 2006
De Dag van Dat Komt Er Nu Van



Zulk prachtig najaarsweer, daar kun je alleen maar van dromen.
Van de weeromstuit is bijna het hele vrouwelijke deel van de Familie Bofkont berig.
Arme Brutus. Hij heeft het zwaar te verduren.
BabyBig maakt hem het leven behoorlijk zuur.
Ze zit maar om hem heen te klieren en te zeuren.

Maandagmiddag 15.00 uur:
Vrouw vos lag zo heerlijk in de sloot, ben er een poosje bij gaan zitten met de videocamera.
En wie kwam daar aan?
En wie gooide mij vervolgens in de sloot?
Juist BabyBig!
Jezus wat is die sterk. Ze weet van gekkigheid - lees berigheid - niet wat ze moet doen.
Niks en niemand is meer veilig voor haar...


Zondag 10 september 2006
De Dag van De Gelukkige Varkens



Na zo'n voorval van gister scheelt het de hele wereld om meteen naar achteren te lopen.
En zie wat ik daar ook zag.
Gelukkig zijn er dieren die het fijn hebben.


Zaterdag 9 september 2006
De Dag van de Arme Koe



Gadverdamme, mijn hele dag is verpest.
In het weiland voor Het Beloofde Varkensland stond al een paar maanden een eenzaam koetje.
Gebracht door een boer van verderop.
Het dier was vel over been en had een krankzinnig zware uier.
Ze stond de hele dag te loeien.
Logisch, een koe is een kuddedier en kan niet alleen.

Iedere dag liep ik er langs en keek naar het dier. Ik moest er naar haar kijken want ze stond gewoon in mijn blikveld. Contact maken zat er helaas niet in, daar was ze veel te schuw voor.

Ze is net opgehaald.
Het blijkt dat ze een chronische uierontsteking heeft, dat verklaart die uier (dus al die tijd pijn!) en om die reden zeer binnenkort naar de slacht gaat.
Pijnlijk om te weten, pijnlijk om haar al die maanden gezien te hebben zonder dat je iets aan de situatie kon doen.
Je kunt je niet alle dierenleed aantrekken, maar zo dicht in de buurt, daar kun je je ogen letterlijk niet voor sluiten en dan is het wel heel erg belastend.
Ik ben er naar van.


Vrijdag 8 september 2006
De Dag Van Myrte & Lasse



De trouwste fans van Familie Bofkont zijn vandaag jarig.
Myrte & Lasse, een tweeling.
Myrte begon een paar jaar geleden met Miss Piggy te mailen (toen zij nog een big was) en van het een kwam het ander. Vader Tjerk ronselde zijn collega's voor stoeremannenklussen op Het Beloofde Varkensland, zus Laura nam haar giechelvriendin mee inclusief de hele familie voor een TV opname, moeder Sylvia zorgde voor de catering, Lasse zijn juf vierde hier haar vrijgezellenfeestje, en Myrte werd beroemd door haar interview in Kek.
Vandaag wordt de tweeling 11 jaar.
Namens de hele Familie Bofkont van harte gefeliciteerd!


Donderdag 7 september 2006
De Dag van De Lijstduwer



Ben gevraagd als lijstduwer van de Partij voor de Dieren en heb gister ja gezegd.
Hier maak ik graag een uitzondering voor.
Groen Links en Amsterdam Anders de Groenen, (gemeenteraadsverkiezingen)
deed ik eerder niet om onafhankelijk te kunnen blijven.

Maar dit is van groot belang. De dieren moeten in de Tweede Kamer komen,
daar is alle hoop op gevestigd.
Verheug me op de komende campagnetijd. Echt gaan duwen. De straat op, flyeren,
gesprekken aanknopen en zorgen dat zoveel mogelijk mensen op de dieren gaan stemmen.

Het blijft People's Business, altijd. En dat maakt het nu net zo boeiend.
Geen grilliger wezen dan de mens.
Want iedereen die met een hondje over straat loopt, of iedereen met een poes thuis,
zou met het volste gemak op de dieren kunnen gaan stemmen.
Zou je denken...

Ik moet het de Familie Bofkont nog zeggen. Billie Bofkont zal wel vreselijk teleurgesteld zijn.
Hij had zijn oude verkiezingsposter uit het jaar 2002 al weer van stal gehaald:
'Billie Bofkont for President'
Maar ze zullen het wel snappen. Er is maar een ding belangrijk nu
De Partij voor de Dieren MOET in de Tweede Kamer komen!


Dinsdag 5 september 2006
De Dag van Even Bijkomen



Wat was het gister heerlijk buiten. Echt zo'n gedroomde nazomerdag.
Warm met veel melancholie in de lucht, vanwege de aankomende seizoenswisseling.

De dieren waren zo leuk. Ze hebben weer een paar nieuwe modderpoelen gemaakt.
Die smoelen toen ze erin lagen! Brutus spande de kroon.
Hij stortte zich met z'n volle gewicht ter aarde en omdat hij ook zo'n ouderwetse varkenskop heeft (wipneus), was het jaren 50 boerderijenplaatje compleet.

Bonestaakje zorgde voor een verrassing. Ik ontdekte een flinke donkergrijze vlek rond zijn rechteroog.
Alsof die er zomaar ineens zat. Het was toch echt geen modder, maar een heuse pigmentvlek. Wel zo handig.
Daarmee heeft hij zich dus onderscheiden van zijn tweelingbroer Brammetje.

Kijk dat komt dan nu ineens aan het licht, nu ze anderhalf jaar oud zijn.
Die kans hadden ze anders nooit gekregen als ze met 6 maanden al aan de haak gegaan waren.
Ben benieuwd of er nog meer vlekken en/of andere onderscheidingstekenen komen naarmate ze ouder worden.
Nu ze opgroeien zijn de Drie Musketiers niet meer fulltime bij elkaar en gaan wat meer hun eigen gang.
Ook Gieltje kan zich nu goed in zijn eentje vermaken. Hij wordt flink, soms verwar ik hem zelfs al met Aagje.
Een vriendelijk varken met een zachte blik in zijn ogen. Echt een schat.
Wat ben ik blij dat hij hier woont.


Maandag 4 september 2006
De Dag van Rode Poes



Rode Poes - moeder van Zachte Kees, Roodpels, Gekke Goudoog, Spook en Heks is vorige week op bezoek geweest bij de poezendokter.
Haar gebit is helemaal schoongemaakt, want haar tandvlees was heel erg ontstoken.
Ik kwam er achter omdat ze mager werd en moeite had met eten.

Een oudere poes met een heel goed gebit voor haar leeftijd, zei de poezendokter.
Ik trof haar zwervend rond de boerderij aan, toen ik hier elf jaar geleden introk.
Hoe oud ze toen was, weet ik natuurlijk niet, maar toch zeker wel een paar jaar.

De oorzaak van dat ontstoken tandvlees is echter minder.
Waarschijnlijk heeft ze aids, net als Roodpels die daar vorig jaar aan overleden is.
'Sommige mensen laten hun poes meteen inslapen als ze dat horen', vertelde poezendokter Jeannette.

Daar is natuurlijk geen sprake van. Rode Poes is haar wilde haren allang kwijt (ze kon inderdaad enorm vechten in haar jonge jaren), dus de kans op besmetting is heel klein.
Gelukkig is ze al een stuk opgeknapt nu ze van de tandvleespijn af is.
Ze eet als een reiger en is al weer aangekomen.

Maar.... Jeannette heeft ook een bobbel in haar buik gevoeld en kan die niet meteen thuisbrengen. Ik moest de kattenbak goed in de gaten houden. Is er sprake van diarree, dan kan er sprake zijn van een tumor.

En er is sprake van diarree...
Eerst maar eens een lange antibioticakuur en dan weer terug naar Jeannette om een behandelplan te maken.
Aids en een tumor? Dat is wel heel veel samen.
Voorlopig maar geen paniek.
Eerst maar eens goed observeren en nadenken.
Vooralsnog voelt ze zich goed en ziet er ook zo uit.
Dat is voor nu het allerbelangrijkste.