naar september ←
BOFKONT BLOG OKTOBER 2016
→ naar novemberfacebook.com/familiebofkont -
twitter.com/familiebofkont -
youtube.com/familiebofkont
HELP FAMILIE BOFKONT UIT DE BRAND
IBAN NL02 INGB 0000 0004 69 t.n.v. FAMILIE BOFKONT
(ANBI, dus giften zijn aftrekbaar)
BOEK over de wereld van Familie Bofkont
waargebeurde spanning & sensatie
bestel via mail@familiebofkont.nl
Hoe wordt Vriend van Familie Bofkont? FAMILIE BOFKONT WORKSHOP varkensmassage & stierknuffelen Al duizenden mensen hebben de Familie Bofkont Workshop gevolgd :-) Lees hier de reportage Familie Bofkont Workshop in Roots magazine. Familie Bofkont Workshop: op zondag open inschrijvingen,
besloten groepen dinsdag t/m zaterdag.
teambuilding 'Communicatie met Mens & Dier'
beschikbare data op: familiebofkont.nl programma aanvragen? mail@familiebofkont.nl
Jort Kelder heeft een column in JAN Magazine. In het septembernummer was zijn onderwerp onrecht.
Vreemdgaan, godsdient, het mooiste meisje van de klas, van alles kwam voorbij. Maar hij manoeuvreerde
zijn tekst behendig naar de varkens-industrie, want voor de fotoshoot wilde hij per se Het Beloofde Varkensland
weer als locatie. Slim. Zo kunnen de consumptievarkens onder de aandacht blijven. Iedere aanleiding is er eentje.
Laat dat maar aan Jort over.
Dat het leven van varkens in de industrie van een andere orde is, is nog steeds niet bij iedereen bekend.
Toen ik dat laatst in de workshop liet zien, keek iemand stomverbaasd. Geen idee. Wat heerlijk lijkt me dat om daar
allemaal geen weet van te hebben.
Veel gedaan gisteren. Naar het bofkonteiland. Altijd feest daar. Op ziekenbezoek bij Muk, ze accepteerde zowaar een stukje
pindakaasbrood, appelmoes gevoerd aan de oudjes, gestoeid met Hammie in wie iedereen Babe herkent (wat ook zo is)
en met z'n allen op inburgeringscursus bij Moesje & Co.
En daar gaat het steeds beter.
Ik bouw het heel rustig op. Eerst allemaal verzamelen buiten hun huisje. Niet praten, niet lachen, geen bruuske bewegingen.
Dan wijs ik steeds 4 mensen aan, die heel behoedzaam naar binnen mogen lopen en meteen gaan zitten.
Bij de eerste 4 binnenkomers stuiven Moesje & Co meteen naar buiten. Dat geeft mij de gelegenheid om het hele gezelschap
naar binnen te loodsen. Steeds per 4 tegelijk. En als iedereen zit, ontspannen, rug tegen de wand, benen recht vooruit, niet bewegen,
niet friemelen, niet praten, dan is het afwachten geblazen.
Wat gaat het getraumatiseerde-want-gedumpt-in-het-westelijk-havengebied-minivarkensgezinnetje dan doen?
Blijft dat zwarte gezinnetje buiten of komt het naar binnen?
De inburgering van Moesje & Co zit inmiddels in een gunstige fase: hun aangeboren nieuwsgierigheid wint het van de angst.
Zo ook weer gisteren. Het duurde niet lang of de varkentjes stonden allemaal op de gelaarsde tenen van hun bewonderaars te kluiven.
Wat zouden hun fans graag die beeldschone biggen aanraken. Maar dat is nog een brug te ver. Zolang niemand beweegt gaat het goed, maar
bij het minste geringste stormt Moesje weer naar buiten op de voet gevolgd door haar kleintjes.
Iedereen hield zich in. Het van dichtbij kunnen kijken naar die wonderschone wezentjes was al bijzonder genoeg. En rustig doorademen.
Met de concentratie op vertrouwen willen geven. Iedere uitademing opnieuw. Het lukte.
Met zulke gedisciplineerde bezoekers kun je de oorlog winnen. Door deze aandacht, concentratie en geduld gaat het goed komen.
Op een dag kunnen we Moesje & Co hun inburgeringsdiploma uitreiken. En daar hebben dan heel veel mensen aan bijgedragen.
Stapje voor stapje, zondag na zondag, hebben we deze minivarkentjes dan met z'n allen het vertrouwen in mensen teruggegeven.
Daarna naar de varkensmassagesalon. Aaien. Masseren. Naast de roze lummels in het stro liggen. Nog meer Zen worden :-)
Nu de industrievarkentjes nog. Want Jort voorspelt wraak. Varkenswraak. Ze zijn met genoeg. Alleen in Nederland al net zoveel
als er mensen zijn. En ze zijn slim, die varkens. Laten we inderdaad maar oppassen...
Zo nu en dan gaat Hammie buurten bij de Grannies. Vanochtend weer:
HAMMIE
'Dag Muk.'
MUK
'........'
'grrrrrr'
HAMMIE
'Ben je boos?'
MUK
'Nee. Ik voel me helemaal niet goed.
Ik heb hartstikke pijn.'
Dit is geen grappig bedoeld dialoogje.
Hammie was echt bij Muk en Muk is inderdaad niet in orde. Gisteren al. Ze wilde niet eten, grauwde van
zich af en werd met de minuut chagrijniger.
Geen verhoging, maar ik had wel een pijnvermoeden. Muk wilde niks eten, dus pijnstilling ging alleen per injectie.
Dokter Peter wist ook geen andere oplossing. Maar Muk is geen makkelijke. Ze heeft - terecht - een godsgruwelijke hekel aan naalden.
Met gevaar voor eigen leven heeft ziekenbroeder Dennis er de vloeistof in gekregen. Dat hielp wel, want 's middags ging Muk
toch nog even naar buiten en heeft daar zelfs wat gegeten.
Maar vanochtend hetzelfde liedje. Niet eten, een grauw en een snauw en moeite met gaan liggen.
Nu zullen we aan de slag moeten met zwaarder geschut. Arme Muk.
Voor de zekerheid ook twee warmtelampen voor haar opgehangen.
Granny daarentegen maakt het goed. Steeds beter zelfs. Zij heeft het afgelopen jaar zo leren genieten van haar vrijheid.
Ze is kalm en tevreden. En toch al zo oud met zo'n zwaar leven achter de rug. 306 biggen baren en zogen.
Ik geef het je te doen. Maar Granny heeft het allemaal achter zich gelaten. Je zou kunnen zeggen dat Granny verlicht is.
Nu nog zorgen dat ze haar vriendin Muk nog een poosje bij zich houden kan.
Kom op Muk, zet em op. Doe het voor Granny.
En die kleine Hammie is ook maar wat blij met 2 van die leuke omaatjes :-)
Fijne zondag allemaal!
Zaterdag 29 oktober 2016
De Dag van DE MINIVARKENS-BEJAARDENWONING
Vandaag ben ik een beetje bezorgd. Mannetje Bromsnor doet al een paar dagen 'vreemd'.
Maar ik ben ook blij.
Mannetje Bromsnor en Miss Universe liggen ineens bij elkaar.
Zouden ze dan toch nog een paartje worden met het einde in zicht?
Van de week kreeg ik een vraag over een ander bejaard varkentje, wiens
achterpootjes het ineens niet meer deden. Klonk ernstig genoeg om meteen Dokter Peter
in te schakelen. Hij dacht aan een tia of een bloeding.
Met een pilletje hier en een zalfje daar nog maar eens kijken hoe het verder gaat.
In ieder geval is de man des huizes dit weekend met een bejaardenwoning begonnen voor het beestje,
inclusief warmtelamp.
'Net zoals bij jou', schreef het baasje en daarmee bedoelde ze de beschermde aanleunwoning van
Mannetje & Missie.
Heel fijn om te horen dat het betreffende minivarkentje de zorg krijgt dat het nodig heeft.
Ik hoop nog veel meer verhalen te krijgen over hoogbejaarde varkentjes die nog steeds gewenst zijn.
En die ook een eigen bejaardenwoning krijgen. Hoe meer hoe beter. Dan zet ik die ook op minivarkens.nl
Wie weet komt het dan allemaal ooit nog eens goed :-)
Fijn weekend allemaal!
Vrijdag 28 oktober 2016
De Dag van MEM IN VERWACHTING?
Nou moe. Waar zien jullie mij voor aan :-)? Mem in verwachting?
En hoe dan? Onbevlekte ontvangenis zeker...
Ik moet jullie teleurstellen. Mem is niet in verwachting. Er zijn al veel te veel kalfjes op de wereld. Er wordt nu
zelfs al gesproken over een kalverberg. Doordat het melkquotum is vrijgegeven, zijn er in Nederland in anderhalf
jaar tijd 100.000 koeien bij gekocht. En dus kwamen er even zoveel kalfjes ter wereld, waar niemand plaats voor heeft.
De kalfjes brengen niks meer op. Letterlijk waardeloos geworden. Vaak is de oplossing een spuitje meteen na de geboorte.
Eergister stond er een duidelijk stuk in de Volkskrant over die kalverberg. Schrijnend tot op het bot.
Ik liep snel het erf op voor het beproefde recept. Last van sombere gedachten? Even een rondje tussen de bofkonten.
Daar knap je altijd wel weer van op. En toen viel mijn oog op Mem.
Zag ik dat nou goed? Ja ik zag het goed. Mem heeft theezakjes gekregen. Haar twee achterste kwartieren doen niet meer mee.
De voorste twee zijn nog vol.
Ik zal het uitleggen.
Een koe heeft een uier. Dat is het hele apparaat zeg maar. Haar uier is verdeeld in vier kwartieren (Mem's tieten) en ieder kwartier
heeft een speen. Het is de bedoeling dat het kalfje (lees de melkmachine) die vier kwartieren gelijkmatig leeg drinkt, anders
kan de koe uierontsteking krijgen.
Zowel Bulle als Grietje hebben dat altijd goed gedaan. Maar nu zijn Mem's achterste kwartieren buiten functie. Dat is groot nieuws,
want dat betekent dat Mem haar lactatie aan het afbouwen is.
Eindelijk. Na ruim 5 jaar.
Of dat inititatief van Mem zelf komt, of doordat Grietje minder is gaan drinken, weet ik niet. Daar hoop ik de komende
tijd wat zicht op te krijgen. Grietje drinkt nu al 3,5 jaar (!) non-stop bij Mem en misschien is voor haar nu ook de maat vol.
Zou een nieuw zoogkalf de achterkwartieren van Mem weer aan de gang kunnen krijgen? We zullen het nooit weten.
Eerlijk: toen Rosamunde pas overleden was, is dat heel even door mijn hoofd gegaan. Rosa's plaats doorgeven
aan zo'n 'overbodig' kalfje van de kalverberg. Maar helaas heeft mijn verstand gewonnen :-(
Er is nu een stabiele bofkontkudde. Nog steeds in ontwikkeling, dat wel.Vier ossen. Drie koeien. Mozzarello telt voor 10.
Zijn grillen en nukken zijn net te mannen. Bulle probeert zijn krachten uit en gaat regelmatig met Herman aan de knok.
Zeus heeft niet veel meer te vertellen. Grietje ontwikkelt zich tot een pittige tante, om niet te zeggen: een kreng. Zo galant
als Bulle zijn drinkplaats bij Mem afstond aan haar, daar zal in Grietje's geval never nooit sprake van zijn.
Een nieuw zoogkalf zou geen leven meer hebben.
Ik zie de jalouzie van Grietje al voor me. Daar komt bij: Mozzarello en Grietje zijn 2 handen op 1 buik. Wat zou dat niet voor
consequenties hebben voor het arme zoogkalfje én voor de groepsdynamiek van de kudde. Machtsverschuivingen, vechtpartijen,
onveilige situaties voor de varkens en mensen, ik moet er maar liever niet aan denken.
Mem is gered van de slacht. Ze heeft er een moordleven voor teruggekregen. Bulle is behoed voor de veemarkt. Grietje stónd
al op de veemarkt en is er van vrijgekocht. Ze hebben er een prachtmoeder aan over gehouden met volop melk, iedere dag weer,
meer dan 5 jaar, plus een lang en vrij leven temidden van de bofkontkudde. Ik hoop dat ze hun zegeningen tellen.
Ik doe dat in ieder geval wel. Met een lach en een traan.
PS
En die kalverberg? Train jezelf in minder kaas eten. Minder, minder, minder :-)
Woensdag 26 oktober 2016
Vanavond nieuws over Mem.
Woensdag 26 oktober 2016
De Dag van DE MINIVARKENSGEKTE
Het zal niemand ontgaan zijn: internet is gisteren ontploft vanwege een nestje minivarkentjes.
De beestjes worden op Marktplaats te koop aangeboden. Goed voor meer dan 67.000 likes
en 30.000 comments op FB.
Leuk voor onder de kerstboom, voor bij de housewarming, voor op de barbecue, om maar wat
commentaren te noemen, en het hoogste bod is meer dan 6 miljoen per biggetje. Dat laatste
hoeven we niet serieus te nemen, maar de 666 euro die ook geboden werd, natuurlijk wel.
Maar het allerergste - en dat zou iedereen die ook maar íets om varkens geeft - héél serieus moeten
nemen is het volgende:
'Het zijn 3 vrouwtjes en 5 mannetjes, de mannetjes zijn al gecastereerd. Hier hebben wij voor gekozen
omdat op jonge leeftijd de ingreep kleiner is en ze er bijna niks van merken.'
Zo staat het er echt in de advertentie op Marktplaats.
Is er hier een varkensboer aan het woord? Een intensieve varkenshouder uit de bio-industrie die
jarenlang zijn biggetjes zonder verdoving castreerde 'omdat ze er toch niks van voelden?'
Nee. Hier is de adverteerder van Marktplaats aan het woord. Een jonge meid, die is gaan fokken met
haar varkentjes en nu een stel biggetjes in de verkoop heeft: 'Omdat ze er bijna niks van merken.'
Zelfs een intensieve varkenshouder durft dit tegenwoordig niet meer over zijn lippen te verkrijgen.
Mijn gedachten gaan onmiddellijk terug naar Casanova, Don Juan, Romeo en Valentino, de vier beertjes
uit het gedumpte nest van Moesje. Zij werden onlangs gecastreerd door de beste dierenarts op dat gebied.
Casanova was als eerste aan de beurt.
1. Hij werd eerst in zijn nekje geprikt voor de algehele narcose.
2. Toen hij goed onder zeil was, kreeg hij er nog plaatselijke verdoving bij.
3. Ieder testikeltje afzonderlijk.
4. In en rondom zijn balletjes meerdere voorzichtige prikjes.
Waarom?
5. Om het hele gebied gevoelloos te maken vóór er gesneden zou gaan worden.
En nu komt het: tijdens die plaatselijke prikjes schopte Casanova met zijn achterpootjes alle kanten op.
Hij voelde de pijn van de verdovingsprikken nog dwars door de algehele narcose heen.
Zo gevoelig zijn de edele delen van biggetjes. Iedere man (en vrouw) zal zich hier iets bij kunnen voorstellen.
Moet ik meer zeggen?
Het leed van de beertjes in de bio-industrie heeft er voor gezorgd dat ik 21 jaar geleden Het Beloofde Varkensland
heb opgezet. Gestreden voor erkenning van dat biggenleed. En ik niet alleen. Wakker Dier, Varkens in Nood,
Compassion in World Farming, Gaia, Animal Freedom en noem ze allemaal maar op.
Samen hebben we ons jarenlang hard gemaakt om die blinde vlek uit de bio-industrie aan de kaak te stellen:
'ze voelen er niks van'. Met succes.
En nu zijn de huisbiggetjes aan de beurt. Nu wordt hun leed ontkend. Alsof we terug zijn in de Middeleeuwen.
Er is nog veel werk aan de winkel :-(
Fijne woensdag allemaal!
PS
Maak je je ook druk om dat Verborgen Varkensleed?
Dan ga ik nu maar eens heel ordinair het volgende vragen :-) :
Wil je Vriend van Familie Bofkont worden?
Dan kan Stichting Familie Bofkont voor (mini)varkensleed blijven opkomen en kun jij komen genieten
van varkensgeluk op Het Beloofde Varkensland. Deal?
Het vlot nog niet zo erg met de verkering tussen Hammie en Moesje & Co. Op zich niet erg, dat
komt zeker ooit goed, maar voorlopig nog even niet en Hammie is nu te allenig.
Allergisch als ik ben voor eenzame varkentjes, lig ik er dan ook daadwerkelijk wakker van.
Wat te doen?
Een tafeltje bij Hammie zetten en daar gaan zitten schrijven, daar is het nu al veel te koud voor.
De Villa Varkensgeluk van Hammie is te groot om te verwarmen met een electrisch kacheltje, dus dat schiet niet op.
Hammie tussen de bedrijven door steeds even opzoeken blijkt hartverscheurend, want dan volgt er altijd
weer het afscheid. Hammie is zó blij met gezelschap dat hij trillend naast je ligt van emoties. Zie zo'n hunkerend
beestje dan maar weer eens te verlaten zonder schuldgevoel. Lukt niet.
Hammie houdt mijn gemoed meer bezig dan wenselijk is.
Wat dan wel?
Ik zou in de Pipowagen kunnen gaan schrijven in het Bofkontbos en Hammie meenemen. Dan kan hij
lekker wroeten in het stuk bos waar Dumpie ook ingeburgerd is, en als hij dat zat is, springt ie de Pipowagen
in en komt lekker aan mijn voeten liggen. Klinkt romantisch, Hammie als mijn muze tijdens het schrijven van
project Betsy & Co.
Maar de realiteit is altijd weerbarstiger.
Tuigje gekocht. Wie had dat ooit gedacht. Ik een tuigje kopen voor een varkentje! Vind ik mezelf terug met een
tegenstribbelende Hammie, die dat tuigje natuurlijk helemaal niet om wil. Gelijk heeft hij. Maar het zal wel moeten,
want Hammie moet op Het Beloofde Varkensland de auto in en in het Bofkontbos er weer uit.
En ik moet er toch niet aan denken dat hij dan ineens de benen neemt, over de trambaan scheurt en...
Dus zal ik hem moeten trainen. Gedoe met tuigje en als beloning steeds iets lekkers. Net zo lang tot Hammie doet wat ík wil.
Nee! Nee! Nee!
Hammie wint. Natuurlijk wint Hammie. Het tuigje met een grauw van me afgeworpen.
Ik heb de oplossing. Vandaag gaan we een schrijfhuisje bouwen. Een Tiny House in Villa Varkensgeluk. Met een kacheltje.
En uitzicht op Moesje & Co. Kan Hammie net zo vaak bij mij zijn als hij wil. Net zo lang tot hij verkering heeft
met Moesje & Co. Want zo hoort het. Varkentjes horen bij varkentjes.
Wordt Vervolgd.
Fijne dinsdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat ik zondag geweest ben en onder de indruk was!
Ik vind het geweldig dat dit er is voor de dieren. Ik gun ze een goed leven!'
(Dankje Sharon L.!)
Uitnodiging voor leuke mensen!
VRIJE VARKENS IN AMSTERDAM ONTMOETEN?
Dit is je kans!
WAT
Drachtige fokzeug - nummer 1818 - kocht ik vrij uit de bio-industrie.
Ik noemde haar Betsy en wilde het volgende onderzoeken:
1. Hoe reageert een bio-industriezeug, die jarenlang in de kraamkooi lag, op haar vrijheid?
2. Hoe leeft ze haar leven in een bos, de oorspronkelijke habitiat van het wilde zwijn?
3. Hoe zou het voor Betsy zijn om een werpnest te kunnen maken voor haar aanstaande biggetjes?
4. Hoe zou de bevalling in alle vrijheid voor haar zijn?
5. Hoe lang zou Betsy haar biggen zogen, als ze niet meer bij haar weggehaald zouden worden?
6. Hoe zou het zijn als deze varkensfamilie voor de rest van hun leven bij elkaar kan blijven?
Op deze en nog veeeel meer vragen, heb ik inmiddels al veel antwoorden. Betsy's biggetjes
zijn grote roze lummels geworden. Het varkensgeluk spat van deze familie af.
WAAROM
Betsy was in haar vorige leven een vleesfabriekje, zoals er over de hele wereld miljoenen van
deze vleesfabriekjes hun leven tussen de stangen slijten om de mensheid van vlees te voorzien.
Met dit project Betsy & Co wilde ik zo'n hardwerkende varkensmoeder en haar biggetjes een
gezicht geven en onder de mensen brengen. Betsy staat samen met haar kinderen symbool voor
al die levenslang gevangen fokzeugen, wier biggen na 6 maanden geslacht worden. Datzelfde
lot wacht de moeders ook, als ze 'uitgebigd' zijn.
Door de unieke plek van het Bofkontbos - midden op de Zuidas - vertegenwoordigen Betsy & Co
de zachte kant van het leven. Een prachtige tegenhanger in de wereld van het grote geld.
De voorzitter van de Vereniging van Nederlandse banken loopt iedere ochtend met een grote
glimlach naar zijn werk, en de patienten op weg naar het VU Ziekenhuis voor een chemokuur ook.
Dit project is mede mogelijk gemaakt door Betsy's varkensboer en de directeur van de Zuidas,
waarvoor mijn oneindige dank.
WANNEER & HOE & BOEK
November is van oudsher de slachtmaand. In deze maand wil ik op 2 zaterdagen mensen
ontvangen bij Betsy & Co. Het liefst een mix van veganisten en carnivoren (en alles was er tussen zit :-) )
Kleine groepjes, niet meer dan 10 mensen tegelijk (vanaf 16 jaar).
Je wordt ontvangen bij de warme kachel in de Pipowagen.
Warme chocola (waar geen koe aan te pas kwam) en vegakoekjes.
Een korte presentatie van Project Betsy & Co.
Daarna stel ik jullie wat vragen.
De geanominiseerde antwoorden verwerk in mijn boek over de avonturen van Betsy & Co dat op
vrijdag 14 april 2017 gepresenteerd wordt.
En dan...
Mutsen op, sjaals om en het Bofkontbos in!
Betsy & Co aaien, een kijkje nemen in het geboortehuis van de biggetjes, je verwonderen over de magie van het Bofkontbos, etc.
En natuurlijk ga je met de roze lummels op de foto, als je dat wilt.
De zaterdagen in november:
zaterdag 19 november
zaterdag 26 november
Er zijn twee shifts per zaterdag.
Shift 1 - van 13.00 - 15.00
Shift 2 - van 15.00 - 17.00
Entree gratis.
Opgeven via:
mail@familiebofkont.nl
o.v.v. de zaterdag en shift naar keuze (en graag je 06 nummer er ook bij).
Na je aanmelding ontvang je bevestiging, route en dresscode :-)
Snel reageren s.v.p. Vol = vol.
Fijne maandag allemaal!
Zondag 23 oktober 2016
De Dag van TOEN WAS GELUK HEEL GEWOON
De zon. De mensen. De varkens. De varkens? Eberhard! Klaas! Betsy! Jan! Stompie!
Het Meisje met de Blauwe Ogen! Joke! Ineens wist iedereen wie wie was. En daar was
Dumpie. Kijk nou! Dumpie!
Het enthousiasme van de bezoekers was groot en aanstekelijk. En wat deden Betsy & Co
hun best om iedereen zo hartelijk mogelijk te ontvangen. Om te beginnen Eberhard natuurlijk.
Als een volleerd burgemeester van het Bofkontbos begeleidde hij de groep belangstellenden
op weg naar zijn geboortehuis.
Daar aangekomen stond Betsy ons op te wachten op het terras. 'Kijk, hier zijn ze geboren.'
Ineens stonden ze allemaal om ons heen. De ene na de andere lummel wilde ons hun kamer laten zien.
Magische momenten op een mooie herfstdag in Amsterdam.
En natuurlijk waren er toch ook weer mensen op de boerderij in Amstelveen beland :-)
Nee lieve mensen het was gisteren niet op Het Beloofde Varkensland, maar in het Bofkontbos.
Maar alles kwam goed.
Uitgebreide massage-sessie op het zonneweitje. Zelfs Dumpie liet zich verleiden door een heel aardige
meneer met veel gevoel voor dit schuwe dumpvarkentje.
En als we dan weer een stukje verderop gingen, liepen de lummels als een roze slliert achter ons aan.
Betsy & Co wilden geen minuut van deze mooie dag missen. Wie heeft er nu meer genoten?
Zij of wij? Doet dat er toe?
Het was juist de perfecte balans van geven en nemen, varkens en mensen, warme chocola met
vegakoekjes, liggen en lopen, verhalen en verwondering, die geluk heel gewoon maakte.
Dankjewel lieve Betsy & Co. Jullie hebben ons een onvergetelijke dag bezorgd!
En dank aan Erin, Dennis en Yvon, die deze dag mede mogelijk gemaakt hebben :-)
Vandaag de Meet & Greet met Betsy en haar kinderen in het Bofkontbos!
Als je ook van de partij wilt zijn, zorg dan dat je om 13.00 uur aanwezig bent.
Adres, programma en dresscode staan in de post van gisteren.
Fijne zaterdag allemaal!
Vrijdag 21 oktober 2016
De Dag van STOMPIE IN HET BOFKONTBOS
Heeft Betsy een zwikkie beeldschone biggen op de wereld gezet met verschillende
kleuren ogen, blauwe, grijze, donkerbruine, lichtbruine, Eberhard heeft zelfs net als David Bowie
een blauw oog en een bruin oog, is er toch eentje bij zonder staart: Stompie.
Dat is haar eigen schuld. Betsy is op dat kleine roze staartje gaan staan, toen haar biggetjes
nog geen week oud waren. Au mama! Niet doen! Maar toen was het al gebeurd.
Ik smeerde en smeerde met groene leem, maar er hielp geen lieve moedertje meer aan.
Het staartje eerst nog zo mooi en maagdelijk als een roze garnaaltje, werd eerst glazig, toen blauw,
daarna zwart, het droogde in, schrompelde weg tot een zwart draadje en toen viel het er af.
Wat overbleef was precies zo'n stompje als waar alle biggen uit de bio-industrie het mee moeten doen.
Verdomme!
Arme Stompie. Arme Betsy. Zij kon er niks aan doen. Wat moest zij ook met haar onnatuurlijk grote
en logge lichaam? Gefokt met een extra lange rug om zoveel mogelijk biggen te kunnen zogen
en nog meer karbonades uit haar eveneens lange biggen te kunnen snijden?
Wat had die arme Betsy daar mee te maken?
Maar elk nadeel heb z'n voordeel. Zelfs in het geval van een afgestorven staartje.
Stompie werd daardoor goed herkenbaar in de invasie van Betsy's roze lummels.
Alleen... dat was nergens voor nodig geweest. Uitgerekend Stompie is als enige gezegend
met een stel enorme sproeten. Die hadden nou beter op een andere roze lummel kunnen zitten :-)
En zo is er altijd wat. De vaat droog. De doek weer nat (Brigitte Kaandorp).
Jullie zijn morgen van harte uitgenodigd om te ontdekken wie is nou wie bij Betsy & Co.
Voor de goede kijker zijn er genoeg verschillen te zien. Dikke Bertha mist een klein
stukje van haar oor, Eberhard heeft drie moedervlekken op z'n kont, Joke is de kleinste van allemaal,
Frans hinkepinkt, Jan heeft een rare hoef, Klaas heeft oren waar je bij regen onder kunt schuilen,
Cees is een knaap, Het Meisje met de Blauwe Ogen heeft twee blauwe ogen, Stompie heeft een stompje
en Sjaan... wat is er eigenlijk bijzonder aan Sjaan?
Kom het morgen allemaal maar ontdekken. Want zo dicht bij grote varkens ben je waarschijnlijk nog nooit geweest.
En dan ook nog eens allemaal broers en zussen van elkaar. Morgen is je kans.
Een trotse Betsy heet jullie van harte welkom!
UITNODIGING in het Varkensbos op de Zuidas
MEET & GREET met BETSY & CO
Zaterdag 22 oktober 2016
van 13.00 uur tot 17.00 uur
DRESSCODE
Warme, oude kleren, waterdichte schoenen of laarzen
WAT GAAN WE DOEN
* Mee met varkenshoeder Dennis het bos in...
* Betsy & Co begroeten, borstelen, aaien en masseren...
* Warme chocola drinken bij het kacheltje in de Pipowagen...
* De oren van Dafne's hoofd vragen over dit opzienbarende project Betsy & Co...
Entree gratis
HOE KOMEN JULLIE IN HET BOFKONTBOS
Het Bofkontbos ligt in Amsterdam-Zuid op de Zuidas aan de Parnassusweg
(tussen Rechtbank en VU, ter hoogte van tramhalte Parnassusweg) https://www.google.nl/maps/place/52.337753,4.868529
Metro - Station Zuid
Tram - lijn 5 halte Parnassusweg (je stapt voor de deur uit)
Auto (gratis parkeren) - navigeer naar Gustav Mahlerlaan 2970 - 1081 LA Amsterdam en bel naar 06-51000520 voor verdere instructies
Nog vragen?
mail@familiebofkont.nl
Dafne & Familie Bofkont
Het Beloofde Varkensland
PS
honden kunnen helaas niet meekomen :-(
Donderdag 20 oktober 2016
De Dag van DUMPIE IN HET BOFKONTBOS
Tussen al dat roze geweld wordt het wel eens tijd voor een ander kleurtje :-) Dumpie.
Wie herkent hem nog uit dat kleine magere scharminkeltje?
Wat is hij mooi geworden he?
Ik vind Dumpie dapper. Hij stapt zo stoer tussen al die roze lummels door tijdens het ontbijt.
's Nachts mag hij tegen Betsy aan slapen, hij heeft er helemaal zelf voor gezorgd dat
hij niks tekort komt. Heel knap.
Leuk om dat zaterdag aan jullie te kunnen laten zien.
Hoe panisch Dumpie was toen hij gedumpt was en de dierenarts langskwam, waarheen
hij probeerde te vluchten, hoe hij de roze lummels de stuipen op het lijf joeg, waar zich dat
allemaal afspeelde, zaterdag kun je erbij zijn om dat allemaal eens met eigen ogen te aanschouwen.
Als je hier klikt - http://2016.bfknt.nl/varkensbos-op-de-zuidas.jpg - dan zie je het beeldverhaal van Betsy van Bio-industriezeug tot Bosvarken.
Aanstaande zaterdag kun je al die plaatjes van varkens in levende lijve ontmoeten.
Waar dat is, staat in de blog van 19 oktober en hoe je er moet komen ook.
Van harte welkom!
Woensdag 19 oktober 2016
De Dag van EBERHARD IN HET BOFKONTBOS
En natuurlijk aan Eberhard de eer om jullie uit te nodigen voor de open dag van Betsy & Co.
Als eerstgeborene - en vernoemd naar de burgemeester van Amsterdam - blijft hij als oudste
toch een streepje voor houden :-)
Eerst een mededeling van huishoudelijke aard:
Vrijdag komt als open dag te vervallen want ik lig de hele week al met griep in de lappenmand,
maar ZATERDAG GAAT WEL DOOR.
Namens Eberhard & Co dus van harte welkom in het Bofkontbos!
MEET & GREET met BETSY & CO
Zaterdag 22 oktober 2016
van 13.00 uur tot 17.00 uur
DRESSCODE
Warme, oude kleren, waterdichte schoenen of laarzen
HONDEN
Kunnen helaas niet meekomen :-(
WAT GAAN WE DOEN
* Mee met varkenshoeder Dennis het bos in...
* Betsy & Co begroeten, borstelen, aaien en masseren...
* Warme chocola drinken bij het kacheltje in de Pipowagen...
* De oren van Dafne's hoofd vragen over dit opzienbarende project Betsy & Co...
Entree gratis
HOE KOMEN JULLIE IN HET BOFKONTBOS
Het Bofkontbos ligt in Amsterdam-Zuid op de Zuidas aan de Parnassusweg
(tussen Rechtbank en VU, ter hoogte van tramhalte Parnassusweg) https://www.google.nl/maps/place/52.337753,4.868529
Metro - Station Zuid
Tram - lijn 5 halte Parnassusweg (je stapt voor de deur uit)
Auto (gratis parkeren) - navigeer naar Gustav Mahlerlaan 2970 - 1081 LA Amsterdam en bel naar 06-51000520 voor verdere instructies
Nog vragen?
mail@familiebofkont.nl
Fijne woensdag allemaal!
Maandag 17 oktober 2016
De dag van HET MEISJE MET DE BLAUWE OGEN IN HET BOFKONTBOS
Het Meisje Met De Blauwe Ogen heeft haar mooie blauwe ogen geërfd van haar moeder Betsy.
Ook Meisje is één van de biggetjes die Betsy in het Bofkontbos kreeg op 14 - 04 - 2014.
Meisje heeft naast haar 6 broers, ook nog 3 zussen.
De voltallige varkensfamilie is nog steeds bij elkaar en zal dat altijd blijven. Ik vind dat zolangzamerhand
heel gewoon, maar hoe buitengewoon dat is, daar kwam ik weer achter toen ik iets las op de site
van een transporteur over zogenaamde 'restbiggen'.
Restbiggen zijn biggen die op het bedrijf overblijven omdat ze niet voldoen aan de eisen van de afnemer.
Winkeldochters dus. Gewicht of type zijn dan afwijkend of er is sprake van een ander weeffoutje. Restbiggen
'mogen' dus niet met hun broers en zussen mee naar de reguliere slacht. Maar deze transporteur, las ik,
maakt naast de slachtzeugen (de Betsy's dus) ook nog plaats voor die restbiggen in hun vrachtwagens.
Een Unique Selling Point dus.
Dit staat op hun site:
'Help mee aan het optimaliseren van het imago van de Nederlandse biggen, doordat we als exporteur niet meer genoodzaakt
zijn om de kwalitatief mindere biggen te verladen. Een combinatie met afzet van slachtzeugen ligt hierbij voor de hand.
Hierdoor ontstaat één beweging in uw bedrijf met betrekking tot uw rest- en slachtdieren.'
Gauw terug naar Meisje. Zij is geen restbig, maar een rustbig :-)
Maar al had Meisje 100 afwijkingen gehad, dan nog had ze in het Bofkontbos mogen blijven.
Zo'n hele varkensfamilie blijvend bij elkaar in alle vrijheid drukt je toch weer met je neus op de feiten.
De verindustrialisering van levende wezens heeft vormen aangenomen die qua techniek en logistiek knap
uitgedacht zijn. Maar huiveringwekkend wat betreft empathie en gevoel voor schoonheid.
En laten dát nou net de dingen zijn die het leven de moeite waard maken.
Leve Het Meisje Met De Blauwe Ogen :-) Leve Betsy!
Fijne maandag allemaal!
PS
Zin om Meisje, Klaas, Jan en Dikke Bertha te ontmoeten?
Het Bofkontbos is aanstaande vrijdag en zaterdag geopend voor publiek.
Van harte welkom!
Meer info volgt nog.
Zaterdag 15 oktober 2016
De Dag van KLAAS IN HET BOFKONTBOS
Open dagen in het Bofkontbos. Volgende week vrijdag 21 oktober en zaterdag 22 oktober.
Iedereen is welkom. In de aanloop daar naartoe iedere dag een andere bos-bofkont in de schijnwerpers.
Vandaag de beurt aan Klaas.
Over Klaas kan ik kort zijn: Klaas is een baas.
En niet alleen omdat hij vernoemd is naar Klaas de Boer, de directeur van de Zuidas. Al snel zag
ik in dit biggetje een baasje, hij had altijd een van Betsy's beste spenen te pakken. Dat gegil om
de beste speen door haar 10 kinderen, godzijdank is dat verleden tijd. Het romantische gefantaseer over
hoe-het-zou-zijn-als-ik-een-fokzeug-uit-de-bioindustrie-zou-vrijkopen-en-dat-ze-dan-haar-biggetjes-mocht-houden
was daarmee in één klap voorbij. Dit was de realiteit :-)
Wat dat betreft ben ik blij dat we inmiddels 2,5 jaar verder zijn. Zo interessant om te volgen hoe deze
varkensfamilie zich ontwikkelt. Toch uniek om een hele familie bij elkaar te kunnen laten. Juist nu ze ouder
zijn en hopelijk als groep nog jaren voor de boeg hebben. Behalve baas is Klaas nu ook een enorme knaap.
Mooi geproportioneerd en hij straalt niet alleen fysieke kracht uit, maar ook mentale.
Ook heel fijn dat Klaas zulke kenmerkende oren heeft. Best een toer om al die roze lummels uit elkaar te kunnen houden.
Ik had gehoopt op extra sproeten en pigmentvlekken zoals bij veel bofkonten op Het Beloofde Varkensland,
maar de lievelingskleur van Betsy is kennelijk puur roze en die heeft ze consequent doorgegeven :-)
De oren van Klaas geven gelukkig een goed houvast. En zijn groeiende slagtanden. Dat merk je vanzelf wel,
tijdens het voeren bijvoorbeeld. Als het hem maar even niet zint, is hij geneigd een tandje bij te zetten.
Au, liever niet Klaas! Pas op hoor, of ik roep je grote broer erbij, Eberhard.
Want er altijd nog zoiets als baas boven baas :-)
Fijne Zaterdag allemaal!
PS
Benieuwd naar Klaas en Jan en Dikke Bertha?
Welkom volgende week vrijdag en zaterdag in het Bofkontbos!
Info volgt nog.
Vrijdag 14 oktober 2016
De Dag van JAN UIT HET BOFKONTBOS
Dikke Bertha heeft de toon al gezet. Hoog tijd voor een hernieuwde kennismaking met álle roze lummels uit het Bofkontbos.
Want geen mens kan geloven dat die snoezige roze biggetjes zulke grote reuzen geworden zijn. Ik ook niet. Toch is het zo.
Vandaag Jan.
Jan is vernoemd naar de financieel directeur van de Zuidas. Hem kwan de eer toe om de eerste paal in het Bofkontbos te mogen slaan.
Toen wist Betsy nog van niks. Die lag nog in haar kraamkooi en als ze even 'in between' zonder biggetjes zat, werd ze gepest door haar collega's.
Van paria werd Betsy koningin.
Een gefortuneerd staatshoofd in haar eigen domein, het Bofkontbos, met een commerciële waarde van 70 miljoen euro.
In plaats van de stalen kraamkooi kreeg Betsy een paleis. En naast haar paleis de koninklijke stallen: het aanbouwsel voor haar opgroeiende
zonen Jan, Klaas en Eberhard. Want zoals dat bij pubers gaat: er kwam een moment dat de jongens niet meer bij de koningin-moeder wilden slapen.
Jan is de meest zachtaardige van deze drie lummels.
Van de zomer hing Jan's leven aan een zijden draadje. Een aandoening aan zijn rechterachterhoef heeft hem bijna het leven gekost.
De dierendokter was al onderweg om hem te komen zegenen. Maar het gevoel van verslagenheid waar ik die hele dag mee rondliep, sloeg om in twijfel.
Tegen ieders weerwoord in, heb ik hem toen afgebeld. Daar maakte ik op dat moment geen vrienden mee. Maar het heeft wel Jan's leven gered.
De extra kuur heb ik er toch doorgedrukt en Jan heeft het gered.
Jan's hoef blijft wel een punt van zorg. Onlangs speelde het weer op. Weer even paniek, maar weer hebben we het onder controle gekregen.
Wat ben ik blij dat hij er nog is. Als een prins zat hij van de zomer in zijn bospoel. Jan is pas 2,5 jaar en heeft nog een heel leven voor zich.
Nu al zo'n reus en nog steeds in de groei.
Op de foto een insert van hoe hij was. Jantje van toen. En Jan van nu. Zeg nou zelf. Die wil je toch nooit meer missen?
Fijne vrijdag allemaal!
PS
Benieuwd naar Dikke Bertha en Jan?
Volgende week vrijdag en zaterdag is het Bofkontbos geopend voor publiek.
Info volgt nog.
Donderdag 13 oktober 2016
De Dag van VARKENSFLUISTERAAR MEETS CAVIAFLUISTERAAR
Kennen jullie SuperTiny al? Dat is de artiestennaam van Simone Hervij voor haar visual design activiteiten.
Hierna te noemen SuperTiny :-) SuperTiny doet mooie klussen waar ze zelf van eten moet, en daarnaast
is ze cavia- en konijnenfluisteraar.
Haar droom is om ooit in een tiny home te kunnen wonen en werken, midden in een bos, omringd door vrije
cavia's en konijnen. Maar praktisch is ze ook, want onlangs heeft ze de handen nog uit de mouwen gestoken
in een hondenasiel in Bulgarije (met als gevolg onverwachte verkering met een stuk van een hond, die
binnenkort naar Nederland komt). Security in haar toekomstige droombos is dus ook meteen geregeld.
Van de zomer kwam SuperTiny naar het Bofkontbos om in de Pipowagen vast in de stemming te komen
en de site van Familie Bofkont onder de loep te nemen. Die lijkt natuurlijk nergens naar, is ook al 100 jaar oud,
maar tijd om daar zelf verandering in te brengen is er gewoon niet.
Laat dat maar aan SuperTiny over.
Ze bood aan om zich over de digitale kant van Familie Bofkont te gaan ontfermen. Aan maatschappelijk
verantwoord ondernemen doet ze dus ook, want geld om een professionele website te laten bouwen is er
natuurlijk niet. Geen probleem voor Super Tiny. Familie Bofkont is haar Liefdewerk-Oud-Papier-klus.
Een behoorlijke uitdaging, want naast een nieuwe look, moeten de meer dan 4000 blogs ook toegankelijk blijven.
Help!
SuperTiny is begonnen met de Minivarkenssite. Daar staat nu alleen nog maar content op om het dumpen
van minivarkentjes te voorkomen, maar daar komt zeer binnenkort verandering in. SuperTiny gooit het ene
na het andere voorstel over de muur. En daarmee kun je zien dat ze niet alleen een echte webdesign
artiest is, maar ook nog eens klantgericht. Ze maakt er iets heel anders van dan haar eigen knaagdierensite, maar
het is onmiskenbaar de handtekening van SuperTiny. Heel knap.
én de Varkensfluisteraar en Caviafluisteraar hebben elkaar ook gevonden in het alfabet.
SuperTiny is namelijk super enthouisiast over ons Minivarkenswoordenboek van Aanbiddelijk tot Zwijnenstal.
Zou dat niet ook iets zijn voor haar cavia's en konijnen? Het Caviawoordenboek van A tot Z. Het Konijnenwoordenboek
van A tot Z, of het Hondenwoordenboek van A tot Z. Of.... vul maar in. Super handig als digitale naslagwerken.
Wie weet krijgt ze die klussen via de Dierenbescherming. Die hebben wél geld :-) Ik gun het haar van harte!
Simone Hervij dus, alias SuperTiny. Onthoud die naam.
Nu gauw een kijkje op haar smaakvolle en kunstzinnige site: www.ikwilknaagdieren.nl om te voorkomen dat cavia's
en konijnen in een impuls worden aangeschaft en nog erger gedumpt. Hé waar hoorden we dat eerder?
'Als ontwerper heb ik een fascinatie voor details. Ik daag mijzelf altijd uit voor nét dat beetje meer verfijning en nét wat
meer aandacht aan de kleine details te schenken.'
SuperTiny
Woensdag 12 oktober 2016
De Dag van DIKKE BERTHA IN HET BOFKONTBOS
Ach wat kunnen varkens je toch diep raken. Zomaar ineens. Liep ik gisteren
het prachtige herfstbos van Betsy & Co in, zag ik in de verte Dikke Bertha liggen.
Ze lag daar zo vrij, zo zichzelf, zo onbevreesd, zo vol vertrouwen in het leven.
Wat kan haar gebeuren? Het was van een ontroerende schoonheid.
Ik liep naar haar toe.
Dikke Bertha knorde tevreden ter begroeting. 'Leuk je te zien. Maar als je er niet bent, heb ik het ook
uitstekend naar m'n zin.'
Dát is precies zoals ik varkens graag zie. Niet afhankelijk van mensen. Leuk dat je er bent,
maar het hoeft niet per se altijd van ze. In dat opzicht is project Betsy & Co helemaal geslaagd.
Ik was benieuwd hoe varkens met elkaar zouden leven als ze bij elkaar mochten blijven na de geboorte.
Dat weet ik nu.
Er gaat zo'n rust uit van deze varkensfamilie in hun bos. Zeker nu. Het milde herfstweer, de bosgrond
bezaaid met blaadjes. En dan ineens een vochtige kilte als het tegen zessen loopt.
Je ruikt en voelt dat de winter heel voorzichtig zijn opwachting aan het maken is.
Dikke Bertha zit al goed dicht in haar vacht. Vooral haar billen zijn opvallend dicht behaard.
En toen ik dat zag moest ik denken aan Klazien uut Zalk met haar wijsheden.
'Is het pelsje dicht en fijn, de winter zal streng zijn.'
Kom maar op met die winter. Maar dan een echte met dik sneeuw. Want dat hebben deze bofkonten
nog niet meegemaakt. Vrije varkens in een sneeuwbos, mooier kan het toch niet worden?
Fijne woensdag allemaal!
Dinsdag 11 oktober 2016
De Dag van KNORREN TIJDENS DE VARKENSMASSAGE
'Mijn vriend is gek van varkens en ik wil hem graag een workshop varkens masseren cadeau doen.
Klopt het dat de varkens dan ook echt gaan knorren?'
Wat een leuke vraag.
MISS PIGGY
Dat hangt er vanaf. Met Miss Piggy kun je tijdens de massage binnen no time een band opbouwen.
Als je betrokken en geconcentreerd genoeg bent, word je onmiddellijk beloond.
Miss Piggy knort mee op het ritme van de massage. Heel aandoenlijk.
Af en toe een kleine aanmoediging: oh ja, ga door, dit voelt goed. Gedurende de sessie zal ze dit blijven
doen zodat je echt met haar in gesprek kunt gaan. Magische momenten.
EDWIN
Edwin is minder subtiel. Om niet te zeggen grof. Hij geeft zich wel over als hij in de stemming is, maar knort
geagiteerd als het niet naar wens gaat. Als masseur moet je daar meteen op inspelen. Je stopt met de handelingen,
maar houdt wel contact door een hand op zijn flank te laten liggen. Als blijkt dat het niet aan jou ligt, maar aan
verstoring door een van zijn collega-bofkonten, pak je draad voorzichtig weer op. Als jezelf wél te onnadenkend en
haastig was, kijk je of de relatie nog te herstellen valt. Juist van die kribbekoppen leer je het meest. Over jezelf :-)
KEILER
Keiler kan er intens van genieten, maar blijft altijd op zijn hoede. Heeft te maken met zijn traumatische
achtergrond (wild boar wiens familie voor zijn ogen aan flarden werd geschoten). Laat zich alleen masseren
door de gevoelige handen van zeer empathische masseurs (de masseur van Keiler wordt dan ook vaak de varkensfluisteraar van de dag :-))
Zodra Keiler ergens van schrikt tijdens de massage, knort hij niet, maar blaft luid en scheurt er vandoor.
En zo heeft iedere bofkont op Het Beloofde Varkensland zijn eigenaardigheden. Ieder een eigen persoonlijkheid.
Zoveel varkens zoveel zinnen. Ga daar maar eens aan staan als masseur. Wat een goede leerschool :-)
Fijne dinsdag allemaal!
Maandag 10 oktober 2016
De Dag van ER IS ALTIJD HOOP
Goede workshop gisteren. Leuke belangstellende mensen. Mooie ontmoeting met vrouw die haar angst
voor dieren overwon tijdens de inburgering bij Moesje & Co. Dat heeft veel indruk op me gemaakt.
Wat zou zij een uitstekende varkenhoedster kunnen worden. Daar draait het om bij varkens. Die hooggevoeligheid,
je voor 100% kunnen verplaatsen in de gecompliceerde natuur van (mini)varkens. Wat zou ik willen als ik een
(gedumpt) varken was? Waar zou ik behoefte aan hebben? En aan wat vooral niet? Ik had deze getalenteerde aspirant
varkenshoedster graag hier gehouden en haar ingewijd in de geheimen van de spirituele dierverzorging, maar
helaas tussen droom en daad staan wetten en praktische bezwaren.
Ieder ging weer huiswaarts, terug naar hun eigen leven.
Er was ook een feestvarken, meegenomen door vrouw & kinderen, verrassing, een dagje op Het Beloofde Varkensland.
Hij bleek het reilen en zeilen van Familie Bofkont al te volgen vanaf het eerste uur. Zelf erg actief met het bestoken
van de politiek. Goed inzicht in de problematiek van de bio-industrie, een ervaren rot.
Leuk om met hem van gedachten te wisselen, iemand die door heeft wat er gaande is, door overzicht en ervaring.
'De bio-industrie is al te ver heen', zei hij. 'Wereldwijd valt dat niet meer terug te draaien. Wat we moeten blijven proberen
is het proberen terug te dringen.'
En toen we met z'n allen rond Hammie zaten, die als een jonge hond met de jongste deelnemertjes stoeide:
'Hier gaat het om. De jeugd heeft de toekomst. Mensen zijn volstrekt vervreemd geraakt van de dieren die 's avonds op hun bord liggen.
Wat hier gebeurt, dicht in hun buurt zijn, contact met ze maken, ze letterlijk aanraken', is het begin van herstel.
En daar zijn jullie al zo lang geleden mee begonnen. Hou dat vol, dit is de goede weg, jullie zitten op het goede spoor.
Wat hier gebeurt is goed. Dat blijkt ook wel, omdat je het zo lang vol houdt. Dit is je levenswerk. Rustig doorgaan.
Dat wat je bekoort, daar moet je je verantwoordelijkheid voor nemen. En dat doe jij. Dit is de weg.'
Alsof ik een lange tocht had afgelegd door een groot donker bos en daar ineens een oude wijze man met een heel lange
baard op een steen zat. In het licht. 'Kom hier kind, ik zal je wijzen hoe je verder moet.' Het klassieke sprookje. Prachtig.
De zwarte wolk, de megastallen van die jonge Boer-zoekt-Vrouw-boer in Roemenïe, werd er niet minder zwart van.
Daar zit Duits Groot Kapitaal achter, de jonge boer is daar slechts een zetbaas, maar hij heeft wel een agrarische opleiding
genoten in Nederland. Mogelijk dat daar een miniscuul kleine opening zit. Geduld, Westerhof. Geduld.
Keulen en Aken zijn ook niet op 1 dag gebouwd.
En wat is nou 21 jaar bezig zijn? Dat is pas het begin. 50 jaar bezig zijn met zo'n zwaar onderwerp als de bio-industrie.
Dan begint het er een beetje op te lijken :-) Op naar de toekomst!
Met dank aan allemaal die Familie Bofkont gisteren een fantastische dag hebben bezorgd.
Én door jullie komst kunnen de dieren weer blijven eten, drinken & gelukkig zijn!
Met zo'n kleine hummel Hammie er weer bij, komt al het varkensnieuws van buiten de grenzen
van Het Beloofde Varkensland extra hard aan.
Vannacht honderden varkens omgekomen in Raalte door het uitvallen van de ventilatie. Moeders met biggetjes.
Op Dierendag een vrachtwagen vol slachtvarkentjes gekanteld in Heeten. 25 hebben het niet gered.
De andere150 ook niet, want zij moesten gewoon door naar het slachthuis.
En dan kijk ik naar de levenslust van Hammie.
Meteen moet ik dan weer denken aan de woorden van wijlen schrijver en dichter Rudy Kousbroek:
'We zouden varkens helemaal uit het voedselcircuit moeten halen. Deze intelligente
wezens mogen we dat niet meer aandoen.'
De naam Hammie komt van Hamlet. Hamlet en Omelette. De twee beroemde varkentjes
uit Pennsylviania die opzienbarende resultaten behaalden tijdens de testen op hun intelligentievermogen.
Hamlet en Omelette kregen bijvoorbeeld computerspelletjes eerder onder de knie dan chimpansees.
Tot grote ergenis van de chimpansee-wetenschappers :-)
Rudy Kousbroek had groot gelijk. Maar hoe krijgen we dat aan het verstand gepeuterd van de hebberige mens?
Want 'erst kommt das Fressen, dann kommt die Moral' (Bertolt Brecht, 1928).
Gelukkig is het vandaag weer Hammie-dag.
Vanmiddag is hij het stralende middelpunt van de workshop. Hammie zal menigeen weer verleiden.
Wat zullen ze smelten als ze hem een flesje mogen geven. Ik hoop dat iedereen daar nog heel vaak aan terug zal denken :-)
Het liefst iedere dag...
Fijne zondag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat ik zo blij ben dat jullie mijn kleine lieve Hammie een gouden toekomst
gaan bieden. En alle andere dieren natuurlijk!'
(Dankjewel Bianca O.!)
Zojuist zag ik de herhaling van Boer zoekt Vrouw, waarin de nieuwe boeren worden voorgesteld.
De laatste, een jonge Nederlandse boer is bezig in Roemenïe een vervallen varkensbedrijf nieuw leven in te blazen.
13 stallen waar hij straks 2500 vleesvarkens per stal in heeft zitten. Hij gaat er niet bij wonen.
Staat daar binnenkort zo'n vleesfabriek met 32.500 vleesvarkens. Gaat hij iedere ochtend naar de fabriek en 's avonds
weer op huus an, waar dan hopelijk een Nederlandse vrouw op hem zit te wachten.
Alleen daarom al ga ik die nieuwe serie Boer zoekt Vrouw volgen. Zo benieuwd wie daar nou op gaat schrijven.
Zou zijn toekomstige vrouw hem daar nog kamervragen over stellen? Yvon Jaspers deed dat in ieder geval niet.
Helemaal verbaasd was ik toen de boer vertelde dat hij eigenlijk veel liever een akkerbouwberijf heeft. Want daar ligt zijn hart.
Man! Doe dat dan! Ruimte zat daar. En laat die arme varkens met rust. Want ik heb zomaar het gevoel dat ze daar in Roemenïe
helemaal niet over varkenswelzijn nadenken... :-(
Grasduinend in het archief vond ik deze foto van Gieltje op de avond van zijn komst op Het Beloofde Varkensland.
Gieltje stond toen aan het begin van zijn carriere als vleesvarken, maar dat liep voor hem gelukkig heel anders.
Wat was Gieltje daar leuk. Om op te vreten.
Elf jaar is hij nu bij Familie Bofkont. Grote Giel geworden. Nog steeds leuk. Nog steeds knap. Hopelijk heeft hij nog een paar mooie jaren voor de boeg.
Als die Nederlands/Roemeense boer een verstandige vrouw aan de haak slaat met haar hart op de juiste plek,
dan hoop ik dat ze hem op andere gedachten kan brengen. Wil je mij? Dan geen varkens, maar granen.
Aan jou de keuze :-)
Fijne zaterdag allemaal!
Vrijdag 7 oktober 2016
De Dag van HOE IS HET TOCH MET BIG?
Weten jullie nog van Big? Die uit een auto werd gesmeten en inmiddels al weer ruim
een jaar op Het Beloofde Varkensland woont?
Het gaat zó goed met Big.
Zoals jullie zien, gegroeid als kool. Big gaat overdag de hort op, slaapt 's nachts bij Bokita en heeft er
sinds mei nóg een grote vriendin bij: Riëtte, die de hele zomer al bezig is met het schilderen van de boerderij.
Big is dol op haar en Riëtte heeft een echt maatje aan hem. Hij trippelt op haar af, gaat aan haar voeten
liggen voor een uitgebreide aaibeurt en komt voortdurend enthousiast haar vorderingen bewonderen.
Onze zomerschilder is zo blij dat ze nooit zelf een minivarkentje in de stad heeft genomen. Ze ziet nu
wat het allemaal behelst en hoe Big geniet van zijn vrije leven tussen zijn soortgenoten en dan al die ruimte
op de boerderij.
Riëtte verheugt zich op haar komende puppie, die nu nog even bij moeder in het nest moet blijven, maar dan is het ook feest.
Wat zal Big daar van vinden? Daar ben ik heel benieuwd naar.
Wordt Vervolgd.
Fijne vrijdag allemaal!
Donderdag 6 oktober 2016
De Dag van DE HAPPY FEW
Moszkowicz is een echt elitevarken. Hij behoort tot de happy few. Eerst bestemd voor elitaire smulpapen
vanwege zijn heerlijke langzaam groeiende, vette vlees. Schijnt een delicatesse te zijn.
Maar Moszkowicz mocht zijn vlees lekker zelf houden en nu leeft hij al 4 jaar als God in Frankrijk.
Bevriend met Sjonnie, een ordinaire snelgroeiende kiloknaller. Ook Sjonnie mocht zijn eigen vlees zelf houden.
High culture en low culture, samen op Het Beloofde Varkensland. Ze hebben het goed samen.
Vandaag in het herfstzonnetje. Wie zou niet zo'n varken willen zijn?
Fijne donderdag allemaal!
Woensdag 5 oktober 2016
De Dag van APPELFEEST IN VARKENSVRIJSTAAT (filmpje)
In de Varkensvrijstaat op de Zuidas was het gisteren ook Dierendag.
We hebben de varkens getrakteerd op appels. Kratten vol.
Mede mogelijk gemaakt door de Vrienden van Familie Bofkont.
Namens Betsy & Co: Dankjulliewel voor al die heerlijke appels!
PS
Nieuwsbrief BOFKONT BERICHTEN nummer 14 is uit.
Wie hem ook ontvangen wil: http://eepurl.com/b7sQw5
Dinsdag 4 oktober 2016
NU OOK DIERENDAG VOOR HAMMIE
Zoals bekend heeft Het Beloofde Varkensland een eigen jaartelling. Bij Familie Bofkont loopt het jaar van
Dierendag tot Dierendag. Het afgelopen jaar zijn er weer heel wat pechvogels aangeschoven.
DE GRANNIES
Twee oude, uitgewerkte fokzeugen. Granny kreeg 306 biggetjes in de bio-industrie en Muk 205.
Toen zat hun werkzame leven er op. En dan volgt er een enkele reis naar het slachthuis. Zo ziet het leven
van fokzeugen er nu eenmaal uit. Maar niet voor Granny & Muk. Ik deed een pensioenaanvraag voor ze bij
de boer en die stemde toe. Nu genieten ze van hun oude dag. Stro, hooi, zon, blauwe lucht, een eigen modderpoel.
Ach wat zou je ze dat toch allemaal gunnen. Wat zijn die vrouwtjes opgeknapt. Vandaag in de Volkskrant
een fototentoonstelling van de ogen van fokzeugen in de bio-industrie. En moet je nu de oogopslag van
Granny & Muk zien. Levendig, vriendelijk, toegankelijk, tevreden. Dan weet je weer waar je het allemaal voor doet.
RIES
Klein zwart kereltje, vastgebonden aan een boom. Iemand wilde van dit minivarkentje af. De Dierenpolitie
heeft echt alle moeite gedaan om de dader te pakken te krijgen. Ze belden me verheugd op, want na weken
hadden ze eindelijk een verdachte. Helaas wilde die niet bekennen en kregen ze het bewijs niet rond.
Maar Ries heeft nu een geweldig leven en dat is het allerbelangrijkste.
KLEINE THEUN
Heel kort na Ries werd Kleine Theun gedumpt en gevonden op een parkeerplaats. Net zo klein als Ries.
Zo knap met z'n rode haartjes en zwarte oogjes. De twee minivarkensbiggen zijn dikke vrienden geworden.
Ze struinen samen Het Beloofde Varkensland af. Als varkentjes maar met elkaar zijn, komt alles goed.
Maar wat was (en ben) ik al dat minivarkensleed zat. Ik schreef een vlugschrift Verborgen Varkensleed - de
minivarkenshype, en deed een rondje media. Eenvandaag, Omroep Max, Jeugdjournaal, AT5, Telegraaf, Parool, etc.
Iemand moet het doen :-)
DE LELLEBELLEN
Twee Kune Kune biggen, geboren in Duitsland, op een plek waar ze beslist niet konden blijven. Met het uiterlijk
van zachte lapjeskatten en de verleidingskracht van Marilyn Monroe krijgen ze iedereen aan hun voeten.
Als de poort open gaat voor de workshop en de boerderij vol loopt met verwachtingsvolle varkens & koeiengekken, zie ik even
later een bult mensen op de grond liggen. En wie liggen daar in het midden? En het is waar wat er van het Kune Kune
ras gezegd wordt. Vriendelijk, relaxed, stoîcijns. En waanzinnig aanhankelijk. Voor wie een varkentje overweegt
en eerst onze http://www.minivarkens.nl heeft doorgespit van Aanbiddelijk tot Zwijnenstal, en het dan nog steeds wil:
Neem Kune Kune's. Twee! Het enige echt geschikte 'hobbyvarken', om dat verschrikkelijke woord maar eens
te gebruiken.
TIENERMOEDERTJE & CO
En of het nog niet erger kon: een heel minivarkensgezinnetje gedumpt op het Westerlijk Havengebied van Amsterdam.
Een tienermoedertje met zes biggetjes. Ze wonen nu bijna drie weken op Het Beloofde Varkensland. Zijn inmiddels
geopereerd, kunnen dus niet voor nóg meer van die snoezige biggetjes zorgen en ze doen erg hun best
tijdens de inburgeringscursus. Het onvermijdelijke vangen door de politie uit het havengebied heeft hun vertrouwen
in de mens geen goed gedaan. De Vrienden van Familie Bofkont die hier zondag waren voor de Meet & Greet hebben
met eigen ogen kunnen zien hoeveel geduld en toewijding het vereist om dit minivarkensgezinnetje ontspannen
te krijgen. Maar we hebben hier de afgelopen 20 jaar aan de lopende band zulke varkentjes moeten wassen, dus
dit gaat vast ook helemaal goed komen. Met TLC kom je heel eind. Geduld, geduld, geduld.
HAMMIE
En de kleine Hammie sluit de rij van Dierendag tot Dierendag. Moet je je voorstellen dat Granny 306 (!) van zulke
aandoenlijke Hammies heeft gebaard om de mensheid van vlees te voorzien. Een aantal bedrijven heeft besloten
om vandaag geen vlees in de kantine te serveren. Goed plan. Moeten ze vaker doen. Kijk Granny eens in haar ogen
(deed een foodvlogger en ze barstte in tranen uit) en kom eens kennismaken met Hammie.
Op de foto nog in de goede handen van paardenvrouw Bianca. Zij is inmiddels Vriend van Familie Bofkont, want Hammie
woont sinds zaterdag op Het Beloofde Varkensland. Hij wil niks liever dan zijn flesje, maar wroeten kan hij al als de beste.
Hammie is een hartenbrekertje. Zo vrolijk en vitaal, zo barstenvol levenslust. En net als al die andere biggetjes die
we in de loop der jaren vrijkochten uit de bio-industrie gaat Hammie een Beer worden om U tegen te zeggen.
Dat komt er nu van als je ze niet opeet. En dat is maar goed ook. Leve de Bofkonten!
Fijne Dierendag allemaal!
PS
Met grote dank aan het Bofkontteam, want zonder Bofkontteam geen Familie Bofkont :-)
PPS
Quote van de dag:
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat het bewonderenswaardig is dat er mensen zijn die zo toegewijd voor het
dierenwelzijn leven en dat iedere stuiver dus ook zo goed terecht komt! En er een erg fijne sfeer hangt bij de familie Bofkont.'
(Dankje Jacqueline Z.!)
'Zondag 18 april 2004
De Dag van de Vegetarische Slagerszoon
Vandaag was er een vegetarische slagerszoon met zijn vrouw op de workshop. Zijn hele familie zat in het slagersvak,
de slachterij was achter zijn ouderlijk huis. Hij hoort nog het gillen van de varkens als ze aan hun staarten naar binnen werden gesleurd.
Was voorbestemd om ook het vak in te gaan maar werd uit protest vegetariër. Zijn vrouw doet aan reiki en daar heeft Aagje zich tegoed aan gedaan.'
Bovenstaande blog is van 12 jaar geleden! Voilà: de vegetarische slager avant la lettre :-)
Ik moest weer aan deze slagerszoon denken nu de huidige vegetarische slager momenteel onder vuur ligt bij veganisten vanwege zijn samenwerking met Unox.
Ze verwijten hem dat hij uit commercieel oogpunt met de vijand heult en zullen zijn producten nooit meer kopen.
Terecht?
Het is maar hoe je het bekijkt. De vegetarische slager is van meet af aan een commercieel bedrijf geweest. Als zij de wereld met hun
vleesvervangers hadden willen veranderen puur en alleen om dierenleed te voorkomen, waren ze wel een stichting geworden. Een stichting
heeft geen winstoogmerk en met wereldwijde donaties had iedereen een steentje bij kunnen dragen.
Ik had getekend voor dat model.
Maar nu er een samenwerking is met Unox, behoort ineens een overname van Unilever tot de mogelijkheden. Die mannetjes van Unilever zijn ook niet gek.
Unilever heeft allang gezien dat er geweldige kansen liggen binnen het segment van de vleesvervangers. En als de vegetarische slager
gecasht heeft, wat gaan zij dan weer verder met al dat geld doen? Wie weet wel iets heel moois om de bio-industrie de wereld uit te krijgen.
Je weet het niet. Interessant om te blijven volgen allemaal.
Overigens: ik ken iemand die bij hoog en laag beweert dat de braadworsten van de vegetarische slager exact dezelfde zijn als die van GoodBite (te koop bij Jumbo).
Maar dan wel 52% duurder. Weet iemand daar iets van?
Mocht het zo zijn dat de vegetarische slager de GoodBite braadworst inkoopt als private label, dan zou dat inderdaad een staaltje van slim koopmanschap zijn.
Want zoals Coornhert (1522 - 1590) al zei: 'Een goed koopman doet alle ding waartoe zijn aard is strekkende'.
Fijne maandag allemaal!
PS
Stichting Familie Bofkont heeft zaterdagavond opnieuw een biggetje uit de bio-industrie opgenomen: Hammie.
Hammie is nu nog een klein gevlekt schatje dat uit zijn dak gaat voor een flesje melk.
Maar Hammie gaat uitgroeien tot een beer van meer dan 300 kilo.
Hammie's gelukkige varkensleven gaat Stichting Familie Bofkont dus weer veel geld kosten...