FOTO'S van de Familie Bofkont Workshops staan online t/m 9 oktoberKIJK HIER
Vrijdag 14 oktober 2016
De Dag van JAN UIT HET BOFKONTBOS
Dikke Bertha heeft de toon al gezet. Hoog tijd voor een hernieuwde kennismaking met álle roze lummels uit het Bofkontbos.
Want geen mens kan geloven dat die snoezige roze biggetjes zulke grote reuzen geworden zijn. Ik ook niet. Toch is het zo.
Vandaag Jan.
Jan is vernoemd naar de financieel directeur van de Zuidas. Hem kwan de eer toe om de eerste paal in het Bofkontbos te mogen slaan.
Toen wist Betsy nog van niks. Die lag nog in haar kraamkooi en als ze even 'in between' zonder biggetjes zat, werd ze gepest door haar collega's.
Van paria werd Betsy koningin.
Een gefortuneerd staatshoofd in haar eigen domein, het Bofkontbos, met een commerciële waarde van 70 miljoen euro.
In plaats van de stalen kraamkooi kreeg Betsy een paleis. En naast haar paleis de koninklijke stallen: het aanbouwsel voor haar opgroeiende
zonen Jan, Klaas en Eberhard. Want zoals dat bij pubers gaat: er kwam een moment dat de jongens niet meer bij de koningin-moeder wilden slapen.
Jan is de meest zachtaardige van deze drie lummels.
Van de zomer hing Jan's leven aan een zijden draadje. Een aandoening aan zijn rechterachterhoef heeft hem bijna het leven gekost.
De dierendokter was al onderweg om hem te komen zegenen. Maar het gevoel van verslagenheid waar ik die hele dag mee rondliep, sloeg om in twijfel.
Tegen ieders weerwoord in, heb ik hem toen afgebeld. Daar maakte ik op dat moment geen vrienden mee. Maar het heeft wel Jan's leven gered.
De extra kuur heb ik er toch doorgedrukt en Jan heeft het gered.
Jan's hoef blijft wel een punt van zorg. Onlangs speelde het weer op. Weer even paniek, maar weer hebben we het onder controle gekregen.
Wat ben ik blij dat hij er nog is. Als een prins zat hij van de zomer in zijn bospoel. Jan is pas 2,5 jaar en heeft nog een heel leven voor zich.
Nu al zo'n reus en nog steeds in de groei.
Op de foto een insert van hoe hij was. Jantje van toen. En Jan van nu. Zeg nou zelf. Die wil je toch nooit meer missen?
Fijne vrijdag allemaal!
PS
Benieuwd naar Dikke Bertha en Jan?
Volgende week vrijdag en zaterdag is het Bofkontbos geopend voor publiek.
Info volgt nog.
Donderdag 13 oktober 2016
De Dag van VARKENSFLUISTERAAR MEETS CAVIAFLUISTERAAR
Kennen jullie SuperTiny al? Dat is de artiestennaam van Simone Hervij voor haar visual design activiteiten.
Hierna te noemen SuperTiny :-) SuperTiny doet mooie klussen waar ze zelf van eten moet, en daarnaast
is ze cavia- en konijnenfluisteraar.
Haar droom is om ooit in een tiny home te kunnen wonen en werken, midden in een bos, omringd door vrije
cavia's en konijnen. Maar praktisch is ze ook, want onlangs heeft ze de handen nog uit de mouwen gestoken
in een hondenasiel in Bulgarije (met als gevolg onverwachte verkering met een stuk van een hond, die
binnenkort naar Nederland komt). Security in haar toekomstige droombos is dus ook meteen geregeld.
Van de zomer kwam SuperTiny naar het Bofkontbos om in de Pipowagen vast in de stemming te komen
en de site van Familie Bofkont onder de loep te nemen. Die lijkt natuurlijk nergens naar, is ook al 100 jaar oud,
maar tijd om daar zelf verandering in te brengen is er gewoon niet.
Laat dat maar aan SuperTiny over.
Ze bood aan om zich over de digitale kant van Familie Bofkont te gaan ontfermen. Aan maatschappelijk
verantwoord ondernemen doet ze dus ook, want geld om een professionele website te laten bouwen is er
natuurlijk niet. Geen probleem voor Super Tiny. Familie Bofkont is haar Liefdewerk-Oud-Papier-klus.
Een behoorlijke uitdaging, want naast een nieuwe look, moeten de meer dan 4000 blogs ook toegankelijk blijven.
Help!
SuperTiny is begonnen met de Minivarkenssite. Daar staat nu alleen nog maar content op om het dumpen
van minivarkentjes te voorkomen, maar daar komt zeer binnenkort verandering in. SuperTiny gooit het ene
na het andere voorstel over de muur. En daarmee kun je zien dat ze niet alleen een echte webdesign
artiest is, maar ook nog eens klantgericht. Ze maakt er iets heel anders van dan haar eigen knaagdierensite, maar
het is onmiskenbaar de handtekening van SuperTiny. Heel knap.
én de Varkensfluisteraar en Caviafluisteraar hebben elkaar ook gevonden in het alfabet.
SuperTiny is namelijk super enthouisiast over ons Minivarkenswoordenboek van Aanbiddelijk tot Zwijnenstal.
Zou dat niet ook iets zijn voor haar cavia's en konijnen? Het Caviawoordenboek van A tot Z. Het Konijnenwoordenboek
van A tot Z, of het Hondenwoordenboek van A tot Z. Of.... vul maar in. Super handig als digitale naslagwerken.
Wie weet krijgt ze die klussen via de Dierenbescherming. Die hebben wél geld :-) Ik gun het haar van harte!
Simone Hervij dus, alias SuperTiny. Onthoud die naam.
Nu gauw een kijkje op haar smaakvolle en kunstzinnige site: www.ikwilknaagdieren.nl om te voorkomen dat cavia's
en konijnen in een impuls worden aangeschaft en nog erger gedumpt. Hé waar hoorden we dat eerder?
'Als ontwerper heb ik een fascinatie voor details. Ik daag mijzelf altijd uit voor nét dat beetje meer verfijning en nét wat
meer aandacht aan de kleine details te schenken.'
SuperTiny
Woensdag 12 oktober 2016
De Dag van DIKKE BERTHA IN HET BOFKONTBOS
Ach wat kunnen varkens je toch diep raken. Zomaar ineens. Liep ik gisteren
het prachtige herfstbos van Betsy & Co in, zag ik in de verte Dikke Bertha liggen.
Ze lag daar zo vrij, zo zichzelf, zo onbevreesd, zo vol vertrouwen in het leven.
Wat kan haar gebeuren? Het was van een ontroerende schoonheid.
Ik liep naar haar toe.
Dikke Bertha knorde tevreden ter begroeting. 'Leuk je te zien. Maar als je er niet bent, heb ik het ook
uitstekend naar m'n zin.'
Dát is precies zoals ik varkens graag zie. Niet afhankelijk van mensen. Leuk dat je er bent,
maar het hoeft niet per se altijd van ze. In dat opzicht is project Betsy & Co helemaal geslaagd.
Ik was benieuwd hoe varkens met elkaar zouden leven als ze bij elkaar mochten blijven na de geboorte.
Dat weet ik nu.
Er gaat zo'n rust uit van deze varkensfamilie in hun bos. Zeker nu. Het milde herfstweer, de bosgrond
bezaaid met blaadjes. En dan ineens een vochtige kilte als het tegen zessen loopt.
Je ruikt en voelt dat de winter heel voorzichtig zijn opwachting aan het maken is.
Dikke Bertha zit al goed dicht in haar vacht. Vooral haar billen zijn opvallend dicht behaard.
En toen ik dat zag moest ik denken aan Klazien uut Zalk met haar wijsheden.
'Is het pelsje dicht en fijn, de winter zal streng zijn.'
Kom maar op met die winter. Maar dan een echte met dik sneeuw. Want dat hebben deze bofkonten
nog niet meegemaakt. Vrije varkens in een sneeuwbos, mooier kan het toch niet worden?
Fijne woensdag allemaal!
Dinsdag 11 oktober 2016
De Dag van KNORREN TIJDENS DE VARKENSMASSAGE
'Mijn vriend is gek van varkens en ik wil hem graag een workshop varkens masseren cadeau doen.
Klopt het dat de varkens dan ook echt gaan knorren?'
Wat een leuke vraag.
MISS PIGGY
Dat hangt er vanaf. Met Miss Piggy kun je tijdens de massage binnen no time een band opbouwen.
Als je betrokken en geconcentreerd genoeg bent, word je onmiddellijk beloond.
Miss Piggy knort mee op het ritme van de massage. Heel aandoenlijk.
Af en toe een kleine aanmoediging: oh ja, ga door, dit voelt goed. Gedurende de sessie zal ze dit blijven
doen zodat je echt met haar in gesprek kunt gaan. Magische momenten.
EDWIN
Edwin is minder subtiel. Om niet te zeggen grof. Hij geeft zich wel over als hij in de stemming is, maar knort
geagiteerd als het niet naar wens gaat. Als masseur moet je daar meteen op inspelen. Je stopt met de handelingen,
maar houdt wel contact door een hand op zijn flank te laten liggen. Als blijkt dat het niet aan jou ligt, maar aan
verstoring door een van zijn collega-bofkonten, pak je draad voorzichtig weer op. Als jezelf wél te onnadenkend en
haastig was, kijk je of de relatie nog te herstellen valt. Juist van die kribbekoppen leer je het meest. Over jezelf :-)
KEILER
Keiler kan er intens van genieten, maar blijft altijd op zijn hoede. Heeft te maken met zijn traumatische
achtergrond (wild boar wiens familie voor zijn ogen aan flarden werd geschoten). Laat zich alleen masseren
door de gevoelige handen van zeer empathische masseurs (de masseur van Keiler wordt dan ook vaak de varkensfluisteraar van de dag :-))
Zodra Keiler ergens van schrikt tijdens de massage, knort hij niet, maar blaft luid en scheurt er vandoor.
En zo heeft iedere bofkont op Het Beloofde Varkensland zijn eigenaardigheden. Ieder een eigen persoonlijkheid.
Zoveel varkens zoveel zinnen. Ga daar maar eens aan staan als masseur. Wat een goede leerschool :-)
Fijne dinsdag allemaal!
Maandag 10 oktober 2016
De Dag van ER IS ALTIJD HOOP
Goede workshop gisteren. Leuke belangstellende mensen. Mooie ontmoeting met vrouw die haar angst
voor dieren overwon tijdens de inburgering bij Moesje & Co. Dat heeft veel indruk op me gemaakt.
Wat zou zij een uitstekende varkenhoedster kunnen worden. Daar draait het om bij varkens. Die hooggevoeligheid,
je voor 100% kunnen verplaatsen in de gecompliceerde natuur van (mini)varkens. Wat zou ik willen als ik een
(gedumpt) varken was? Waar zou ik behoefte aan hebben? En aan wat vooral niet? Ik had deze getalenteerde aspirant
varkenshoedster graag hier gehouden en haar ingewijd in de geheimen van de spirituele dierverzorging, maar
helaas tussen droom en daad staan wetten en praktische bezwaren.
Ieder ging weer huiswaarts, terug naar hun eigen leven.
Er was ook een feestvarken, meegenomen door vrouw & kinderen, verrassing, een dagje op Het Beloofde Varkensland.
Hij bleek het reilen en zeilen van Familie Bofkont al te volgen vanaf het eerste uur. Zelf erg actief met het bestoken
van de politiek. Goed inzicht in de problematiek van de bio-industrie, een ervaren rot.
Leuk om met hem van gedachten te wisselen, iemand die door heeft wat er gaande is, door overzicht en ervaring.
'De bio-industrie is al te ver heen', zei hij. 'Wereldwijd valt dat niet meer terug te draaien. Wat we moeten blijven proberen
is het proberen terug te dringen.'
En toen we met z'n allen rond Hammie zaten, die als een jonge hond met de jongste deelnemertjes stoeide:
'Hier gaat het om. De jeugd heeft de toekomst. Mensen zijn volstrekt vervreemd geraakt van de dieren die 's avonds op hun bord liggen.
Wat hier gebeurt, dicht in hun buurt zijn, contact met ze maken, ze letterlijk aanraken', is het begin van herstel.
En daar zijn jullie al zo lang geleden mee begonnen. Hou dat vol, dit is de goede weg, jullie zitten op het goede spoor.
Wat hier gebeurt is goed. Dat blijkt ook wel, omdat je het zo lang vol houdt. Dit is je levenswerk. Rustig doorgaan.
Dat wat je bekoort, daar moet je je verantwoordelijkheid voor nemen. En dat doe jij. Dit is de weg.'
Alsof ik een lange tocht had afgelegd door een groot donker bos en daar ineens een oude wijze man met een heel lange
baard op een steen zat. In het licht. 'Kom hier kind, ik zal je wijzen hoe je verder moet.' Het klassieke sprookje. Prachtig.
De zwarte wolk, de megastallen van die jonge Boer-zoekt-Vrouw-boer in Roemenïe, werd er niet minder zwart van.
Daar zit Duits Groot Kapitaal achter, de jonge boer is daar slechts een zetbaas, maar hij heeft wel een agrarische opleiding
genoten in Nederland. Mogelijk dat daar een miniscuul kleine opening zit. Geduld, Westerhof. Geduld.
Keulen en Aken zijn ook niet op 1 dag gebouwd.
En wat is nou 21 jaar bezig zijn? Dat is pas het begin. 50 jaar bezig zijn met zo'n zwaar onderwerp als de bio-industrie.
Dan begint het er een beetje op te lijken :-) Op naar de toekomst!
Met dank aan allemaal die Familie Bofkont gisteren een fantastische dag hebben bezorgd.
Én door jullie komst kunnen de dieren weer blijven eten, drinken & gelukkig zijn!
Met zo'n kleine hummel Hammie er weer bij, komt al het varkensnieuws van buiten de grenzen
van Het Beloofde Varkensland extra hard aan.
Vannacht honderden varkens omgekomen in Raalte door het uitvallen van de ventilatie. Moeders met biggetjes.
Op Dierendag een vrachtwagen vol slachtvarkentjes gekanteld in Heeten. 25 hebben het niet gered.
De andere150 ook niet, want zij moesten gewoon door naar het slachthuis.
En dan kijk ik naar de levenslust van Hammie.
Meteen moet ik dan weer denken aan de woorden van wijlen schrijver en dichter Rudy Kousbroek:
'We zouden varkens helemaal uit het voedselcircuit moeten halen. Deze intelligente
wezens mogen we dat niet meer aandoen.'
De naam Hammie komt van Hamlet. Hamlet en Omelette. De twee beroemde varkentjes
uit Pennsylviania die opzienbarende resultaten behaalden tijdens de testen op hun intelligentievermogen.
Hamlet en Omelette kregen bijvoorbeeld computerspelletjes eerder onder de knie dan chimpansees.
Tot grote ergenis van de chimpansee-wetenschappers :-)
Rudy Kousbroek had groot gelijk. Maar hoe krijgen we dat aan het verstand gepeuterd van de hebberige mens?
Want 'erst kommt das Fressen, dann kommt die Moral' (Bertolt Brecht, 1928).
Gelukkig is het vandaag weer Hammie-dag.
Vanmiddag is hij het stralende middelpunt van de workshop. Hammie zal menigeen weer verleiden.
Wat zullen ze smelten als ze hem een flesje mogen geven. Ik hoop dat iedereen daar nog heel vaak aan terug zal denken :-)
Het liefst iedere dag...
Fijne zondag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat ik zo blij ben dat jullie mijn kleine lieve Hammie een gouden toekomst
gaan bieden. En alle andere dieren natuurlijk!'
(Dankjewel Bianca O.!)
Zojuist zag ik de herhaling van Boer zoekt Vrouw, waarin de nieuwe boeren worden voorgesteld.
De laatste, een jonge Nederlandse boer is bezig in Roemenïe een vervallen varkensbedrijf nieuw leven in te blazen.
13 stallen waar hij straks 2500 vleesvarkens per stal in heeft zitten. Hij gaat er niet bij wonen.
Staat daar binnenkort zo'n vleesfabriek met 32.500 vleesvarkens. Gaat hij iedere ochtend naar de fabriek en 's avonds
weer op huus an, waar dan hopelijk een Nederlandse vrouw op hem zit te wachten.
Alleen daarom al ga ik die nieuwe serie Boer zoekt Vrouw volgen. Zo benieuwd wie daar nou op gaat schrijven.
Zou zijn toekomstige vrouw hem daar nog kamervragen over stellen? Yvon Jaspers deed dat in ieder geval niet.
Helemaal verbaasd was ik toen de boer vertelde dat hij eigenlijk veel liever een akkerbouwberijf heeft. Want daar ligt zijn hart.
Man! Doe dat dan! Ruimte zat daar. En laat die arme varkens met rust. Want ik heb zomaar het gevoel dat ze daar in Roemenïe
helemaal niet over varkenswelzijn nadenken... :-(
Grasduinend in het archief vond ik deze foto van Gieltje op de avond van zijn komst op Het Beloofde Varkensland.
Gieltje stond toen aan het begin van zijn carriere als vleesvarken, maar dat liep voor hem gelukkig heel anders.
Wat was Gieltje daar leuk. Om op te vreten.
Elf jaar is hij nu bij Familie Bofkont. Grote Giel geworden. Nog steeds leuk. Nog steeds knap. Hopelijk heeft hij nog een paar mooie jaren voor de boeg.
Als die Nederlands/Roemeense boer een verstandige vrouw aan de haak slaat met haar hart op de juiste plek,
dan hoop ik dat ze hem op andere gedachten kan brengen. Wil je mij? Dan geen varkens, maar granen.
Aan jou de keuze :-)
Fijne zaterdag allemaal!
Vrijdag 7 oktober 2016
De Dag van HOE IS HET TOCH MET BIG?
Weten jullie nog van Big? Die uit een auto werd gesmeten en inmiddels al weer ruim
een jaar op Het Beloofde Varkensland woont?
Het gaat zó goed met Big.
Zoals jullie zien, gegroeid als kool. Big gaat overdag de hort op, slaapt 's nachts bij Bokita en heeft er
sinds mei nóg een grote vriendin bij: Riëtte, die de hele zomer al bezig is met het schilderen van de boerderij.
Big is dol op haar en Riëtte heeft een echt maatje aan hem. Hij trippelt op haar af, gaat aan haar voeten
liggen voor een uitgebreide aaibeurt en komt voortdurend enthousiast haar vorderingen bewonderen.
Onze zomerschilder is zo blij dat ze nooit zelf een minivarkentje in de stad heeft genomen. Ze ziet nu
wat het allemaal behelst en hoe Big geniet van zijn vrije leven tussen zijn soortgenoten en dan al die ruimte
op de boerderij.
Riëtte verheugt zich op haar komende puppie, die nu nog even bij moeder in het nest moet blijven, maar dan is het ook feest.
Wat zal Big daar van vinden? Daar ben ik heel benieuwd naar.
Wordt Vervolgd.
Fijne vrijdag allemaal!
Donderdag 6 oktober 2016
De Dag van DE HAPPY FEW
Moszkowicz is een echt elitevarken. Hij behoort tot de happy few. Eerst bestemd voor elitaire smulpapen
vanwege zijn heerlijke langzaam groeiende, vette vlees. Schijnt een delicatesse te zijn.
Maar Moszkowicz mocht zijn vlees lekker zelf houden en nu leeft hij al 4 jaar als God in Frankrijk.
Bevriend met Sjonnie, een ordinaire snelgroeiende kiloknaller. Ook Sjonnie mocht zijn eigen vlees zelf houden.
High culture en low culture, samen op Het Beloofde Varkensland. Ze hebben het goed samen.
Vandaag in het herfstzonnetje. Wie zou niet zo'n varken willen zijn?
Fijne donderdag allemaal!
Woensdag 5 oktober 2016
De Dag van APPELFEEST IN VARKENSVRIJSTAAT (filmpje)
In de Varkensvrijstaat op de Zuidas was het gisteren ook Dierendag.
We hebben de varkens getrakteerd op appels. Kratten vol.
Mede mogelijk gemaakt door de Vrienden van Familie Bofkont.
Namens Betsy & Co: Dankjulliewel voor al die heerlijke appels!
PS
Nieuwsbrief BOFKONT BERICHTEN nummer 14 is uit.
Wie hem ook ontvangen wil: http://eepurl.com/b7sQw5
Dinsdag 4 oktober 2016
NU OOK DIERENDAG VOOR HAMMIE
Zoals bekend heeft Het Beloofde Varkensland een eigen jaartelling. Bij Familie Bofkont loopt het jaar van
Dierendag tot Dierendag. Het afgelopen jaar zijn er weer heel wat pechvogels aangeschoven.
DE GRANNIES
Twee oude, uitgewerkte fokzeugen. Granny kreeg 306 biggetjes in de bio-industrie en Muk 205.
Toen zat hun werkzame leven er op. En dan volgt er een enkele reis naar het slachthuis. Zo ziet het leven
van fokzeugen er nu eenmaal uit. Maar niet voor Granny & Muk. Ik deed een pensioenaanvraag voor ze bij
de boer en die stemde toe. Nu genieten ze van hun oude dag. Stro, hooi, zon, blauwe lucht, een eigen modderpoel.
Ach wat zou je ze dat toch allemaal gunnen. Wat zijn die vrouwtjes opgeknapt. Vandaag in de Volkskrant
een fototentoonstelling van de ogen van fokzeugen in de bio-industrie. En moet je nu de oogopslag van
Granny & Muk zien. Levendig, vriendelijk, toegankelijk, tevreden. Dan weet je weer waar je het allemaal voor doet.
RIES
Klein zwart kereltje, vastgebonden aan een boom. Iemand wilde van dit minivarkentje af. De Dierenpolitie
heeft echt alle moeite gedaan om de dader te pakken te krijgen. Ze belden me verheugd op, want na weken
hadden ze eindelijk een verdachte. Helaas wilde die niet bekennen en kregen ze het bewijs niet rond.
Maar Ries heeft nu een geweldig leven en dat is het allerbelangrijkste.
KLEINE THEUN
Heel kort na Ries werd Kleine Theun gedumpt en gevonden op een parkeerplaats. Net zo klein als Ries.
Zo knap met z'n rode haartjes en zwarte oogjes. De twee minivarkensbiggen zijn dikke vrienden geworden.
Ze struinen samen Het Beloofde Varkensland af. Als varkentjes maar met elkaar zijn, komt alles goed.
Maar wat was (en ben) ik al dat minivarkensleed zat. Ik schreef een vlugschrift Verborgen Varkensleed - de
minivarkenshype, en deed een rondje media. Eenvandaag, Omroep Max, Jeugdjournaal, AT5, Telegraaf, Parool, etc.
Iemand moet het doen :-)
DE LELLEBELLEN
Twee Kune Kune biggen, geboren in Duitsland, op een plek waar ze beslist niet konden blijven. Met het uiterlijk
van zachte lapjeskatten en de verleidingskracht van Marilyn Monroe krijgen ze iedereen aan hun voeten.
Als de poort open gaat voor de workshop en de boerderij vol loopt met verwachtingsvolle varkens & koeiengekken, zie ik even
later een bult mensen op de grond liggen. En wie liggen daar in het midden? En het is waar wat er van het Kune Kune
ras gezegd wordt. Vriendelijk, relaxed, stoîcijns. En waanzinnig aanhankelijk. Voor wie een varkentje overweegt
en eerst onze http://www.minivarkens.nl heeft doorgespit van Aanbiddelijk tot Zwijnenstal, en het dan nog steeds wil:
Neem Kune Kune's. Twee! Het enige echt geschikte 'hobbyvarken', om dat verschrikkelijke woord maar eens
te gebruiken.
TIENERMOEDERTJE & CO
En of het nog niet erger kon: een heel minivarkensgezinnetje gedumpt op het Westerlijk Havengebied van Amsterdam.
Een tienermoedertje met zes biggetjes. Ze wonen nu bijna drie weken op Het Beloofde Varkensland. Zijn inmiddels
geopereerd, kunnen dus niet voor nóg meer van die snoezige biggetjes zorgen en ze doen erg hun best
tijdens de inburgeringscursus. Het onvermijdelijke vangen door de politie uit het havengebied heeft hun vertrouwen
in de mens geen goed gedaan. De Vrienden van Familie Bofkont die hier zondag waren voor de Meet & Greet hebben
met eigen ogen kunnen zien hoeveel geduld en toewijding het vereist om dit minivarkensgezinnetje ontspannen
te krijgen. Maar we hebben hier de afgelopen 20 jaar aan de lopende band zulke varkentjes moeten wassen, dus
dit gaat vast ook helemaal goed komen. Met TLC kom je heel eind. Geduld, geduld, geduld.
HAMMIE
En de kleine Hammie sluit de rij van Dierendag tot Dierendag. Moet je je voorstellen dat Granny 306 (!) van zulke
aandoenlijke Hammies heeft gebaard om de mensheid van vlees te voorzien. Een aantal bedrijven heeft besloten
om vandaag geen vlees in de kantine te serveren. Goed plan. Moeten ze vaker doen. Kijk Granny eens in haar ogen
(deed een foodvlogger en ze barstte in tranen uit) en kom eens kennismaken met Hammie.
Op de foto nog in de goede handen van paardenvrouw Bianca. Zij is inmiddels Vriend van Familie Bofkont, want Hammie
woont sinds zaterdag op Het Beloofde Varkensland. Hij wil niks liever dan zijn flesje, maar wroeten kan hij al als de beste.
Hammie is een hartenbrekertje. Zo vrolijk en vitaal, zo barstenvol levenslust. En net als al die andere biggetjes die
we in de loop der jaren vrijkochten uit de bio-industrie gaat Hammie een Beer worden om U tegen te zeggen.
Dat komt er nu van als je ze niet opeet. En dat is maar goed ook. Leve de Bofkonten!
Fijne Dierendag allemaal!
PS
Met grote dank aan het Bofkontteam, want zonder Bofkontteam geen Familie Bofkont :-)
PPS
Quote van de dag:
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat het bewonderenswaardig is dat er mensen zijn die zo toegewijd voor het
dierenwelzijn leven en dat iedere stuiver dus ook zo goed terecht komt! En er een erg fijne sfeer hangt bij de familie Bofkont.'
(Dankje Jacqueline Z.!)
'Zondag 18 april 2004
De Dag van de Vegetarische Slagerszoon
Vandaag was er een vegetarische slagerszoon met zijn vrouw op de workshop. Zijn hele familie zat in het slagersvak,
de slachterij was achter zijn ouderlijk huis. Hij hoort nog het gillen van de varkens als ze aan hun staarten naar binnen werden gesleurd.
Was voorbestemd om ook het vak in te gaan maar werd uit protest vegetariër. Zijn vrouw doet aan reiki en daar heeft Aagje zich tegoed aan gedaan.'
Bovenstaande blog is van 12 jaar geleden! Voilà: de vegetarische slager avant la lettre :-)
Ik moest weer aan deze slagerszoon denken nu de huidige vegetarische slager momenteel onder vuur ligt bij veganisten vanwege zijn samenwerking met Unox.
Ze verwijten hem dat hij uit commercieel oogpunt met de vijand heult en zullen zijn producten nooit meer kopen.
Terecht?
Het is maar hoe je het bekijkt. De vegetarische slager is van meet af aan een commercieel bedrijf geweest. Als zij de wereld met hun
vleesvervangers hadden willen veranderen puur en alleen om dierenleed te voorkomen, waren ze wel een stichting geworden. Een stichting
heeft geen winstoogmerk en met wereldwijde donaties had iedereen een steentje bij kunnen dragen.
Ik had getekend voor dat model.
Maar nu er een samenwerking is met Unox, behoort ineens een overname van Unilever tot de mogelijkheden. Die mannetjes van Unilever zijn ook niet gek.
Unilever heeft allang gezien dat er geweldige kansen liggen binnen het segment van de vleesvervangers. En als de vegetarische slager
gecasht heeft, wat gaan zij dan weer verder met al dat geld doen? Wie weet wel iets heel moois om de bio-industrie de wereld uit te krijgen.
Je weet het niet. Interessant om te blijven volgen allemaal.
Overigens: ik ken iemand die bij hoog en laag beweert dat de braadworsten van de vegetarische slager exact dezelfde zijn als die van GoodBite (te koop bij Jumbo).
Maar dan wel 52% duurder. Weet iemand daar iets van?
Mocht het zo zijn dat de vegetarische slager de GoodBite braadworst inkoopt als private label, dan zou dat inderdaad een staaltje van slim koopmanschap zijn.
Want zoals Coornhert (1522 - 1590) al zei: 'Een goed koopman doet alle ding waartoe zijn aard is strekkende'.
Fijne maandag allemaal!
PS
Stichting Familie Bofkont heeft zaterdagavond opnieuw een biggetje uit de bio-industrie opgenomen: Hammie.
Hammie is nu nog een klein gevlekt schatje dat uit zijn dak gaat voor een flesje melk.
Maar Hammie gaat uitgroeien tot een beer van meer dan 300 kilo.
Hammie's gelukkige varkensleven gaat Stichting Familie Bofkont dus weer veel geld kosten...
Het aantal meldingen over dierenleed is sinds de introductie van de dierenpolitie en meldpunt 144 fors toegenomen,
lees ik vandaag in de Telegraaf.
Daar gaan we dus meteen iets tegenover stellen.
Hierbij mijn melding van ernstig dierengeluk :-)
Wordt Vervolgd op Dierendag...
Fijne zondag allemaal!
Vrijdag 30 september 2016
De Dag van STUDENTENVARKENTJES
Seks met een kip, levende goudvissen opeten, je verzint het niet, maar het staat
vandaag in de Volkskrant als één van de uitingen van de jaarlijkse studentenontgroeningen.
En vergeet vooral de studentenvarkentjes niet. Onlangs kreeg ik nog bericht dat er op een gedumpt varkentje
gejaagd was door een groep studenten in een Drents bos. Al dan niet met wapens, zover ging het verhaal niet.
Maar een varkentje opjagen heeft voor het beestje hetzelfde effect. Het panische gegil van het gedumpte
varkentje had de vrouw van de dierenambulance nog nachten daarna uit haar slaap gehouden.
Studentenvarkentjes. Praat me er niet van:
1. MAXIMILIAAN
Gratis op te halen van Marktplaats. En daarmee begonnen de meest afschuwelijke dagen voor een varkentje denkbaar.
In de kofferbak van het hoge noorden mee naar het studentencorps in Delft. Na een nacht (in die kofferbak!) ging de reis door
naar een studentenbruiloft in Amsterdam. Pootjes aan mekaar vastgebonden. De kerktrap opgesleurd. Nu ik dit weer opschrijf,
voel ik lijfelijk opnieuw zijn angst en verzet. Binnen gloeiend hete bitterballen laten eten. Lachuh! Tot de koster
er genoeg van kreeg en de studenten Maximiliaan de trap af gooiden en aan een parkeerpaaltje vastbonden. En daar achterlieten.
Maximiliaan kwam uiteindelijk op Het Beloofde Varkensland terecht. Geweldig zwijn met een blik, zo open dat je tot in je ziel geraakt
werd. Zo fijn om hem alsnog een moordleven te kunnen geven.
2. LADYBOSS
Omdat Maximiliaan landelijk nieuws werd, is zijn achtergrondverhaal ook bekend. Dat gold niet voor LadyBoss.
Het volstrekt ongeloofwaardige verhaal dat de studenten mij op de mouw probeerden te spelden, rammelde aan alle
kanten. Maar wat maakte dat voor LadyBossie uit? Niks natuurlijk. Zij was er niet minder welkom om. Altijd angstig en argwanend
gebleven met van tijd tot tijd extreem agressieve buiten, die Mokkeltje's rechteroortje voorgoed verwoest hebben.
3. BOKKIE
Kon niet blijven in het studentenhuis waar ze 'cadeau' gedaan was. Want ze bliefde de pizza's en chips niet. Ja vind je het gek.
Bokkie was nog een baby, die alleen nog maar op melk en brintapap kon gedijen. Ik legde haar op mijn buik onder een dekbed
en alles kwam goed. De studenten zouden haar ieder jaar komen opzoeken. Al zes jaar geleden nu. Nooit meer iets van gehoord.
4. BESSIE
Studentenbiggetje dat na 'gedane zaken' plotseling in een Amsterdamse grachtentuin opdook. Meer dan een week mee
bezig geweest om dat extreem schuwe beestje te pakken te krijgen. Het grote gevaar was dat ze op haar vlucht in de
Herengracht terecht zou komen en daar zou verdrinken. Middels een uitgekiende strategie, een verdovingsgweer, een mediarel
en een bloedstollende achtervolging, toch gelukt. Paul Verhoeven zou er een oscar voor gekregen hebben.
Bessie & Bokkie werden onafscheidelijke vriendinnen op Het Beloofde Varkensland.
5. DUMPIE
's Ochtends een mail met attachment. De foto van een klein zwart, heel droevig kijkend varkentje, dat z'n kontje
niet keren kon tussen de bierkratten op het balkonnetje van een studentenflat. Diezelfde nacht kwamen we er er achter
dat ditzelfde varkentje ineens tussen Betsy & Co in het Bofkontbos liep. Gedumpt. Bleek een intact beertje te zijn. Betsy op slag verliefd
en de Moeder van Sjonnie kon haar geluk ook niet op. Godzijdank waren de dames nét berig-af en is het zonder gevolgen gebleven...
Dumpie heeft zich uiteindelijk een plaatsje kunnen veroveren tussen de roze lummels en weet inmddels niet beter dan dat varkens
altijd een eigen bos tot hun beschikking hebben. Met hier en daar een mega-modderpoel, iedere ochtend ontbijt
op een groot houten varkensterras, een warm varkenshuis met dik stro voor de nacht en dat het leven altijd zo blijven zal.
Wat kan hem gebeuren? Dumpie heeft groot gelijk. Hem kan niks meer gebeuren. Geen enkele voormalige pechvogel kan nog wat gebeuren.
Eens een bofkont, altijd een bofkont.
Fijne vrijdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat ik het vreselijk vind wat er met alle beestjes gebeurt en ik gun ze graag een mooi leven'.
(Dankje Ben O.!)
Waar gebeurd. Iemand 'redt' een biggetje uit de bio-industrie. Neemt het mee naar haar rijtjeshuis.
Geeft de fles. Biggetje wordt groter en onhoudbaar. Biggetje wordt gebracht naar paardenmanege.
Beheerder van paardenmanege heeft het beste met het beestje voor en wil er zelfs op mijn aanraden
een varkensvriendje bij halen. Tot de verhuurder van de manege langs komt. Biggetje moet weg.
Geen varkens op zijn grond. En wat zegt de 'redster' van het biggetje? Dan maar naar de slacht.
Een big van nog geen 2,5 maand oud! Arme paardenvrouw in stress en tranen.
Ik kan het niet vaak genoeg zeggen.
Varkens 'redden' is geen spelletje. Je moet een plan hebben van 15 jaar vooruit. Plek, huisvesting, soortgenoten,
verzorging, geld. Op al die vragen moet je VAN TE VOREN de antwoorden weten.
Daar komt bij, en laten die zogenaamde 'varkensredders' dat eens heel goed tot zich door laten dringen:
Geen enkel biggetje in de bio-industrie zit er op te wachten om 'gered' te worden. Dat biggetje wil niks liever
dan bij zijn moeder en broertjes en zusjes blijven. Dát is zijn veiligheid en overlevingsinstinct.
Een biggetje uit de toom halen is voor dat biggetje een verschrikkelijke daad, die alleen maar te
rechtvaardigen valt als je er 100% zeker van bent dat je het beestje de komende 15 jaar een gelukkig varkensleven kunt bieden.
Een biggetje 'redden' en de sores aan anderen overlaten is geen redden, maar... nou ja, vul zelf maar in.