Schrijf je in voor de Familie Bofkont Workshop
Voor jong & oud!
Familie Bofkont Workshops op zaterdag en zondag: (klik voor data)
Workshops - Vrijgezellenfeestjes - Teambuilding - Bedrijfsuitjes - Familiebijeenkomsten - Feestvarkens
bekijk de fotoreportagesTeambuilding bij Familie Bofkont om nooit meer te vergeten?
neem contact op met communicatietrainer Dafne Westerhof...
Dinsdag 31 augustus 2010
De Dag van Meindert Fennema
Vandaag wordt de 'Tovenaarsleerling' gelanceerd.
Het boek van Meindert Fennema over Geert Widers.
Meindert is hoogleraar politicologie.
Nuchtere Fries, wars van dikdoenerij, gevoel voor drama.
Originele kijk op zaken, gevoel voor humor.
En lef!
Toen Familie Bofkont nog lang niet zo beroemd en berucht als nu was,
organiseerde Meindert Fennema al een teambuidlingsuitje voor
hoogleraren van de UVA (Universiteit van Amsterdam) bij de varkens.
Revolutie!
Ter voorbereiding wat mailtjes over en weer en op een zomeravond
kwam ie langs met z'n dochter in een fiatje 500. Hij was zo leuk met z'n dochter.
Zij had een stichting opgericht voor iets zieligs, kinderen, moeders, kansarme vrouwen, ik weet het niet meer precies (in ieder geval was het iets ver weg en vernieuwends, zwakte werd getransformeerd naar kracht.
Zoiets.
Hij sprak zo vanzelfsprekend met zijn dochter, zo kameraadschappelijk en ongedwongen.
Zo'n vader wil elke vrouw wel.
We bespraken de mogelijkheden van een dagje op Het Beloofde Varkensland: 'Onder Professoren'. En op een zonnige dag in september stapten al zijn deftige collega's als haantjes het erf op. Caesar stond ze op te wachten. Die liet niet met zich sollen, zo bleek al snel :-)
De kaarten waren geschud: Hier regeert Familie Bofkont. Ego's thuislaten!
Het werd een gedenkwaardige dag. Uiteindelijk gaven alle collega's van Meindert zich gewonnen. Tot hun eigen verbazing lagen ze plotseling in het stro tussen de varkens en ze vonden het leuk! Niemand hoefde meer iets op te houden, de verhalen kwamen los, over en weer bekentenissen ook, (sommigen bleken roots in het boerenleven te hebben :-)
Kortom het werd zo'n dag om nooit te vergeten.
En nu dat boek, de Tovenaarsleerling.
Ik ga het lezen.
Maandag 30 augustus 2010
De Dag van Aan de Slag met de Zuidas...
De bijna laatste dag van augustus alweer.Over een paar weken ben ik stadsboerin op de Zuidas.
Wat heeft een stadsboerin nodig?
Om te beginnen een boerderij.
Hoeft niet groot te zijn. Veel opslagruimte voor de oogst is niet nodig.
De mais gaat immers rechtstreeks naar Familie Bofkont in Amstelveen.
Goed, een boerderijtje dus.
Laat mijn oog nu laatst in de Achterhoek gevallen zijn op een snoezig klein wit boerderijtje. Zo'n typisch boerderijtje waar iedereen altijd van droomt: 'Als ik ooit de lotto win, wil ik een boerderijtje!' Prachtige oude groenversleten staldeuren. Een sfeer om je vingers bij af te likken.
Dat boerderijtje heb ik dus laatst gekocht en die staldeuren hebben we al opgehaald.
Bij het uitladen waren de Bofkonten er niet bij weg te slaan.
De varkens wilden allemaal alles over dat geheimzinnige boerderijtje weten.
Juffrouw Loes sprong zelfs de BofkontBus in van enthousiasme.
Wat heb ik nog meer nodig als stadsboerin? Een akker.
Geen punt. Die akker is er ook al op de Gustav Mahlerlaan.
Begin april ingezaaid door stadsdeel Zuid met mais voor Familie Bofkont.
Wat nog meer? Wat strobalen, hooibalen, een melkkrukje, paar emmers, een platte boerenwagen, een tractor en een paar knechten (die heten trouwens op de Zuidas 'boerenbutlers').
Is dat het? Nee. Een boerderijtje, hoe klein ook, is niks zonder beesten.
Juffrouw Loes heeft al gesolliciteerd. Ze kan niet wachten om de Zuidas op stelten te zetten. Zeeman heeft ook wel interesse om de krijtstrepen een lesje in 'urban farming' te geven.
Daar zegt ie zowat: urban farming. Goed idee van Zeeman.
Daar ga ik eens wat langer op doordenken...
(Wordt Vervolgd).
Zaterdag 28 augustus 2010
De Dag van De Geheime Foto's...
Kreeg een mailtje van Vroege Vogels.DE snapshots mogen eindelijk vrij gegeven worden.
Foto's waarop Zeeman te zien is, samen met Lisa.
Lisa wie?
Heeft Zeeman een geheime verhouding?
Nee. Zeeman heeft geen geheime verhouding.
Zoals iedereen weet is Zeeman dol op vrouwen
en in tegenstelling tot mensen-mannen (met uitzondering van Peter R. de Vries), doet hij alles altijd open en bloot.
Lisa is de opvolgster van Andrea van Pol.
Zij gaat morgen voor het eerst Vroege Vogels presenteren.
Topsecret dus. Maar er was een lek.
De foto's van haar rendez-vous met Zeeman!
Dus spraken we af dat ik niks zou verklappen en dat die bewuste foto's pas vandaag gepubliceerd gaan worden.
Tada! Die uitstraling van Zeeman!
Dat was het wachten waard...
Vrijdag 27 augustus 2010
De Dag van Jolle & Taco
Vanochtend twee leuke mannen op de koffie:Jolle & Taco.
Jolle was hier al eerder met z'n vrijgezellenfeestje.
Inmiddels is ie vader.
Dus mocht ie ook hier zijn pappa's vaardigheden inzetten voor Kalfje.
En dat deed ie graag!
Donderdag 26 augustus 2010
De Dag van Daar gaat ze en zoveel Schoonheid heb ik nooit gezien...
Kalfje is gearriveerd.We hadden taartjes bij de thee en zaten alleen maar te kijken.
Woensdag 25 augustus 2010
De Dag van de Kalfjes
"Als melkveehouder ben je een leverancier van de kalvermesters, je moet een product leveren waar vraag naar is. Dat zijn gezonde, sterke kalveren van het dubbeldoeltype, geen magere dingen die toch niet willen groeien..."
Bovenstaand citaatje komt uit het Agrarisch Dagblad van 2 augustus. Een reactie van een koeienboer op een artikel over nuka's (nuchtere kalveren), die niet meer naar de kalvermarkt mogen voordat ze minimaal 35 kilo zijn.
De meeste kalfjes wegen zo rond de 40, 45 kilo als ze ter wereld komen. Althans, dat is de bedoeling. Brutale Griet was een hele flinke, zij voldeed ruimschoots aan die verwachting. Rosmaunde was veel kleiner (nu nog na ruim 13 jaar) maar op haar viel ook niks aan te merken. Op Stiertje Herman en Zeus ook niet.
Maar het te vroeg geboren kalfje bij de buurboer mag nog lang niet naar de veemarkt. Een maand te vroeg geboren. 8 maanden in plaats van 9. Vooral die laatste maand is belangrijk. Dan vindt de 'rijping' van de longen van het kalfje plaats in de baarmoeder. Het roodbonte kalfje heeft deze cruciale maand dus gemist. Je kunt wel bedenken wat er allemaal mis kan gaan, als zo'n beestje veel te vroeg geboren wordt.
Boer H. had er nog helemaal niet op gerekend. Maar ineens lag daar een piepklein kalfje op die vrijdag de 13e (!) augustus. Nog geen 20 kilo, maar wel levenslustig. Het eerste kalf van Moeder Astrid. Daardoor is Astrid nu pink af en heet ze nu een vaars en haar kind heet een vaarskalfje.
En toen belde Boer H. mij: "Ik heb wat voor je. Dit moet je zien".
Ik had niet moeten gaan. Ik smolt bij de aanblik van dat kleine moedige kalfje. De geur van pasgeboren kalfjes is zo speciaal. Ik rook meteen mijn 4 andere runderkinderen weer. Het uitkoken van de grote flessen, het opwarmen van de melk, het zuigen aan je vingers, de eerste bokkesprongen buiten. Maar ook besefte ik dat dit poppedijntje onherroepelijk zou uitgroeien tot weer een grote koe.
Boer H. belde. Dat betekent wat. Dat betekent erkenning van een melkveehouder voor Het Beloofde Koeienland. Het voelt als een acceptatie op de boerenbuurt, dat stadsjuffertje, dat er nu toch wel bijhoort na 15 jaar. Maar ook dat Boer H. zich om het lot van dit levendige kalfje bekommert. (Hij had namelijk ook iets anders kunnen doen...)
Even een weekje aankijken. Kijken of dit beestje echt levensvatbaar is.
Hij wou buurvrouw niet met een slecht kalf opschepen.
Begrijpelijk.
Ik ben een paar keer gaan kijken. Ze heeft zo'n zin in het leven.
Kan niet wachten tot ze de ruimte krijgt voor haar bokkesprongen.
Zij niet, maar ik ook niet.
Vandaag is het zover...
Dinsdag 24 augustus 2010
De Dag van Lamme Zus & Zeeuws Meisje...
Lamme Zus is vorige week vol goede moed naar buiten gegaan.Ze wou zo graag. Er was geen houden meer aan.
Heel vastberaden hinkepinkte ze het erf weer op.
Zeeuws Meisje zoals altijd trouw aan haar zijde.
De dagen daarop rommelden de twee dames als vanouds weer op de hun vertrouwde plekken van Het Beloofde Varkensland.
Maar de genezing gaat langzaam.
Het is nu de vraag of het nog goed gaat komen.
Lamme Zus loopt nu op haar linkervoorpoot en rechterachterpoot.
De andere twee doen niet gelijkwaardig mee. Dat is te weinig voor een lang volwaardig varkensleven.
Gister was er ineens een lichtpuntje.
Was ze naar de kuilplaats gehobbeld.
Dat hoeft ze niet te doen natuurlijk.
Ze kan de hele dag op zacht hooi blijven liggen.
Toch deed ze 't.
Haar humeur is goed. Ze kijkt nog net zo lief uit haar ogen als altijd.
En ze heeft zoveel fans. Zoveel mensen zijn dol op Lamme Zus.
We vinden allemaal dat je beter moet worden Lamme Zus!
Wat moet Zeeuws Meisje nou zonder jou?
Wat moet de Familie Bofkont zonder jou?
Maandag 23 augustus 2010
De Dag van Herman
Na een - meer dan geweldige - workshop gister, bleek Stiertje Herman gisteravond verhuisd te zijn naar de Zomerbuurvrouwen. De hele kudde in rep en roer. Ineens zo'n stuk in hun midden! En wat vond hun eigen vent daarvan?We waren net Ilona aan het installeren in haar taxi.
Altijd een heel gedoe voor zo'n rolstoel goed en wel in zo'n taxibusje staat.
Rosamunde stond er naar te kijken.
Dat gebeurt wel vaker, want zij is altijd overal als de kippen bij,
wil altijd alles meemaken.
Maar Rosa stond ook als een gek te loeien en dat was opmerkelijk.
Als Rosamunde staat te loeien, is er altijd iets aan de hand.
En toen zag ik het:
Herman stond op het voorste weiland!
De Zomerbuurvrouwen waren door het dolle heen.
Ze stormden alle kanten op, Herman als een wervelwind in hun midden.
De buurstier hield zich gek genoeg een beetje afzijdig.
Zou het komen dat hij geen hoorns heeft en Herman wel?
In ieder geval volgde er een krachtmeting met een eenhoornige Zomerbuurvrouw.
Zij stond haar mannetje en was aan Herman gewaagd.
Herman had ook amoureuze belangstelling voor haar.
Hij kon maar niet genoeg van haar mooie derriere krijgen.
Zeus, die lieve kalme, bedachtzame Zeus volgde alles op de voet.
Hij stond aan de andere kant van de afrastering en hield alle capriolen van Herman nauwlettend in de gaten.
Mooi stel die twee. Herman de wilde, Zeus de kalme.
Ik vrees dat Herman hetzelfde heeft als Brutus.
Brutus geen beer meer, maar borg, Herman getransformeerd van stier naar os.
Maar heeeeel soms is daar de kous niet mee af.
Dan blijft het testosteron een rol spelen in hun leven.
Dat is bij Brutus zo en dat blijkt nu ook bij Herman.
Ik vermoedde dat al eerder en nu weet ik het zeker, want hij was niet weg te slaan bij buurvrouw's kling (koeienvagina) en flehmde erbij (neus en optrekken bij het ervaren van een 'gekmakende' geur).
Herman blijft zijn naam dus eer aan doen: Stier Herman.
Daar zijn we mooi klaar mee met zo'n heerschap :-)
Want zulke knaapjes blijven niet alleen op vrijersvoeten, het is ook van grote invloed op hun karakterontwikkeling. En Brutus is bepaald niet de makkelijkste op het erf...
Vanochtend lag Stier Herman nog steeds bij zijn vrouwen.
Maar toen het emmertje biks tevoorschijn kwam, wilde hij toch maar wat graag weer terug naar huis. Terug naar Zeus. Terug naar Rosamunde & Brutale Griet.
Tot hij het weer op z'n heupen krijgt...
PS
Herman heeft er sinds gistermiddag een grote fan bij. Jan.
Deze deelnemer van de workshop heeft de middag van zijn leven gehad bij Familie Bofkont. Als Alice in Wonderland liep hij rond op Het Beloofde Varkensland. En toen Herman uit zijn jongenskamer tevoorschijn kwam, was het liefde op het eerste gezicht.
Zondag 22 augustus 2010
De Dag van Stro
Er wordt weer hard gewerkt op de buurt.Overal liggen pakjes stro in het land.
De overburen informeerden of ik nog nodig had.
Natuurlijk. Zonder stro geen Familie Bofkont.
De eerste 300 strobalen zijn binnen.
Iedereen hielp mee:
Zaterdag 21 augustus 2010
De Dag van Het Appelfeest...
Binnenkort de uitzending van het afslankprogramma SOS Sonja waar Miss Piggy ook een rol in speelt. Als dank werden er gister door de redactie van Endemol appels gebracht.Drie kruiwagens vol!
Vanochtend was het feest bij Familie Bofkont.
Met de complimenten van Sonja Bakker:
Snoep verstandig, eet een appel!
Vrijdag 20 augustus 2010
De Dag van James Dean & Giel Beelen...
Waanzinnig goede trainingsdag gister. Presentatie!Niet meer weg te denken uit niemands leven.
Iedereen krijgt er mee te maken, en het is wel handig
als je voor een groep kunt staan zonder door je hoeven te storten van ellende.
Sterker nog: Dat je het zelfs leuk gaat vinden om je uit te leren drukken
op een manier die bij jou past.
Ik werk heel concreet. Niet lullen maar poetsen.
Na de training moet iedereen er al praktisch mee aan de slag kunnen.
Letterlijk de volgende dag.
Zo was er gister een boy bij, die vandaag moet presenteren op Sail Amsterdam voor televisie. Straatinterviewtjes, sfeerbeelden, de boel aan mekaar praten etc.
Lijkt eenvoudig, maar doe het maar eens. Vooral de spanning van de draaiende camera's en het feit dat iedere zenuwtrek geregistreerd kan worden, maakt dat je de techniek van presenteren moet beheersen, om enigszins ontspannen voor de dag te komen.
Op dit moment staat hij nu aan boord en op de kade allerlei types te interviewen en heeft het vast heel erg naar zijn zin.
Hij vertelde gister dat hij vroeger als kind vaak bij een varkensboer kwam en dat als de staldeur openging, de varkens dan als bij toverslag krankzinnig begonnen te krijsen. Ze lagen voortdurend in het stikkedonker en als er ineens daglicht binnenviel, raakten de varkens in paniek. Er moest nog ergens een foto van hem zijn, vertelde ie, als kleine jongen naast een enorm varken. Jammer genoeg had ie die foto niet meegenomen.
Ik begin de trainingsdag altijd met jeugdfoto's van de deelnemers.
Dat levert aardige gespreksstof op voor een kenningsmakingsrondje en ik kan en passant op van alles inhaken, dat later op de middag bruikbaar blijkt te zijn als we volop aan het werk zijn. (De psychologie van presenteren is een complexe kwestie vol geheimen, erg subtiel, breekbaar en o zo persoonlijk).
Omdat niemand een foto had meegebracht, vroeg ik dus iedereen een jeugdfoto in gedachten te nemen en die aan de anderen te omschrijven. Van de nood dus een deugd gemaakt. En zoals dan zo vaak, leverde juist dat nog iets veel mooiers op. Er kwamen prachtige verhalen los, vol sfeerbeelden en we hingen aan elkaars lippen.
Zijn omschrijving over het grote varken aan zijn jongenszijde deed mij onmiddellijk aan James Dean denken. En aan Giel Beelen, die als klein jochie verliefd was op Lotje.
Handig om altijd een eigen computerduizendpoot in de buurt te hebben tijdens zo'n trainingsdag. Een seintje naar Dennis en daar lagen James & Giel al op tafel.
Ik kan mijn ogen niet afhouden van James Dean met zijn beer. Geweldig beeld.
En dan Giel, die zo verdrietig was toen zijn Lotje van de kinderboerderij op een dag verdwenen was en niemand wilde zeggen waar ze was gebleven...
Giel kwam er natuurlijk toch achter en was ontroostbaar.
En via die foto's kon ik uitleggen wat er gebeurt als je je passie volgt en dat je op een dag een presentartietraining geeft in een ruimte tussen knorrende varkens.
Nogal wat anders dan een steriel aristozaaltje, maar dat niemand daar vreemd van opkeek, omdat echte passie altijd oprecht, eigen en vanzelfsprekend is.
Het werd een mooie dag.
Hard gewerkt, veel gelachen, angsten overwonnen en vol goede zin en moed het erf weer verlaten.
Het leven kan mooi zijn.
Donderdag 19 augustus 2010
De Dag van de Verleidelijke Varkens...
Ja, ja laat die varkens maar schuiven.
Kreeg hier een fotografe, die me bekende
dat ze er aanvankelijke helemaal geen zin in had.
Die varkensvrouw, ja, dat vind ik wel leuk om een portret van haar te maken.
Maar die varkens?
Wat moet ik daar nou mee?
Tot ze op Het Beloofde Varkensland was...
Ze raakte betoverd. Bijna letterlijk, want toen ze e-i-n-d-e-l-i-j-k
klaar was met al die mooie fotogenieke varkens,
kon ze nauwelijks meer wegkomen.
Ze moest zich echt losrukken: "Het lijkt wel yoga, zo ontspannend".
Ja, dat had ik van te voren ook wel kunnen zeggen :-)
Woensdag 18 augustus 2010
De Dag van Boerin op de Zuidas
Als ik later groot ben, wil ik boerin worden.
De laatste jaren wil ik steeds meer en vaker boerin zijn.
Een echte.
Weg met het beeldscherm. Hup met de trekker de akker op.
Zaaien, ploeteren, oogsten.
Het wordt tijd.
Volgende maand ben ik Boerin op de Zuidas.
Op de duurste landbouwgrond van Nederland :-)
Midden in het Amsterdamse zakendistrict, tussen de bankgebouwen, advocatenkantoren de VU en het WTC.
Een paar hectare mais, afgelopen april ingezaaid voor Familie Bofkont.
In september groot oogstfeest aldaar.
We bouwen een beeldschoon wit boerderijtje op tussen de maiskolven en strijken er neer, inclusief vee, boerenmeiden en boerenknechten.
We oogsten met de hand. Echt waar.
Kom maar kijken. En help mee. Wordt vast heel leuk.
Maar nu moet ik gaan.
Kijken hoe het mais erbij staat.
Wordt Vervolgd.
PS
O ja, nog even over die overall van mij.
Of eigenlijk over die riem. Al sinds de Familie Bofkont Soap (2005) gespreksstof. Er zijn zelfs studenten die hem wilden kopen als kunstwerk aan de muur, inclusief die riem natuurlijk. Nou, ik kan jullie het volgende vertellen:
Een riem om een overall heen is een heel normaal oud boerengebruik.
Boer Henk - van het te vroeg geboren kalfje - draagt em ook nog steeds.
Op zwart-wit foto's van het boerenleven uit de jaren 50 kom je ze ook steeds tegen.
Altijd boeren. Vanochtend kwam ik voor het eerst een boerin met riem tegen.
En dat was ik niet :-)
Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 15 augustus 2010
Bekijk
hier de fotoreportage.
Vrijgezellenfeestje Bruid Jet als Feestvarken
op Het Beloofde Varkensland - 14 augustus 2010
Bekijk
hier de fotoreportage.
Dinsdag 17 augustus 2010
De Dag van Groeten van Kipje & Kinders
Maandag 16 augustus 2010
De Dag van Zeeman & Andrea...
Een droom van een zondagochtend op de idyllische tuinderij Land & Boschzigt in 's Graveland. Sprookjesachtige locatie, goddelijke taartjes, meer dan gastvrije ontvangst, plus de aangename bedrijvigheid rond de live uitzending van Vroege Vogels. En dan Zeeman die buiten stond te wachten op zijn Andrea.We werden verwelkomd door een dame: "Ken je me nog?"
En of ik haar nog kende.
Jaren terug coachte ik haar door de hectiek van een drukke baan in het bedrijfsleven heen. Maar ze had het roer omgegooid. Heel verstandig. Nu is ze opperhoofd van de goddelijke taartjes, gemaakt van producten uit de tuinderij. De Serre 's-Graveland
En dat was te proeven. Verrukkelijke frambozen!
Tijdens het opbouwen nog een verrassing:
Meike Sjoer - de regisseur van mijn KRO Wandeling - arriveerde ook voor het afscheidsfeestje van Andrea van Pol: "Ik hoorde al dat er een varken zou komen. Ik dacht nog, dat kan natuurlijk alleen maar Zeeman zijn!" En laat nou net op dat moment (9.15 uur) Meike's veel geprezen Wandeling herhaald worden op Ned. 2.
Nog meer verleden: Ivo de Wijs, bij wie ik in 2001 in de VARA studio zat tijdens de MKZ crisis. Wat had de Familie Bofkont toen nog een bescheiden omvang: Rosamunde. Brutale Griet, Billie Bofkont, Vrouw Vos en Aagje :-) Hoop gebeurd in die tussenliggende 9 jaren...
De ontmoeting tussen Zeeman en Andrea was magisch.
Omlijst door de melancholische klanken uit de accordeon van minstreel Jaro, sloeg de vonk over tussen Vrouw & Varken. Andrea vleide zich in het stro, Zeeman wierp zich aan haar voeten, legde zijn gigakop in haar schoot. en ze leefden nog lang en gelukkig.
Als een haas terug naar Het Beloofde Varkensland. Workshop om 14.00 uur.
Tussendoor nog even gaan kijken naar het Meisje met het Rode Haar, het te vroeg geboren minikalfje bij de buren.
Dat kleine wonderwijfie lag er monter bij.
's Avonds Zomergasten. Maar hoe dat was weet ik niet. Ik ben in slaap gevallen. Geen wonder. Ik had een zeer korte nacht achter de rug van maar 3 uurtjes slaap. (Altijd veel voorbereidend werk te doen als Zeeman ergens is uitgenodigd). Maar het was alle moeite dubbel en dwars waard.
Zeeman als feestelijke afsluiting van Andrea's werk bij Vroege Vogels.
Een hele eer!
Andrea's afscheidsuitzending is hier te beluisteren (Zeeman was de uitsmijter).
Klik hier voor de hele fotoreportage.
Zondag 15 augustus 2010
De Dag van Zeeman bij Vroege Vogels (2)
Wie is nieuwsgierig geworden naar Zeeman tijdens Vroege Vogels van vandaag?Hier een paar foto's van hem:
Vrijdag 13 augustus 2010
De Dag van Zeeman naar Vroege Vogels
Zeeman is uitgenodigd op het afscheidsfeestje van Andrea van Pol.Jullie weten wel, die leuke presentator van Vroege Vogels.
Andrea gaat Vroege Vogels verlaten.
Kijk, daar alleen al om is Andrea leuk.
Een groot succes bij Vroege Vogels, waar ze zich nog jaaaaaren in had kunnen wentelen. Doet ze niet.
Andrea wil verder in het leven.
Aanstaande zondag heeft ze haar laatste uitzending.
De redactie heeft de snikdoeken al klaarliggen.
Daarom is Zeeman uitgenodigd. Andrea schijnt een grote fan te zijn van Het Beloofde Varkensland en haar lievelingswens is om tijdens de uitzending naast Zeeman te liggen en hem te masseren.
En - als Andrea daar dan nog aan toe komt - ze wil mij nog van alles vragen over de Familie Bofkont.
Radio - Zondagochtend 15 augustus tussen 8.00 - 10 uur.
Radio 1 - VROEGE VOGELS - VARA
Nog meer Familie Bofkont:
Zondag is ook de herhaling van de
KRO - WANDELING
Televisie - Ned. 2 om 9.10 uur (ook 's ochtends).
Vrijgezellenfeestje Bruid Amy als Feestvarken
op Het Beloofde Varkensland - 7 augustus 2010
Bekijk
hier de fotoreportage.
Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 8 augustus 2010
Bekijk
hier de fotoreportage.
Donderdag 12 augustus 2010
De Dag van Moederkruid & Varkenskers
Sinds vorig jaar wordt Het Beloofde Varkensland ineens bevolkt door een geheimzinnig plantje. Mooie geel met witte bloempjes.Ziet er uit als kamille, maar ruikt heel anders.
Het bijzondere is dat de varkens het plantje laten staan.
En ook mijn rundveestapeltje heeft geen interesse.
Gevolg: Een uitgestrekt romantisch boeket bloemen in Moeke's boomgaard.
Ze kan er uren tussen liggen met haar kinders.
Af en toe komt er een andere bofkont op bezoek, maar het is een ongeschreven wet op Het Beloofde Varkensland dat de boomgaard het domein is van Moeke.
Van de week kreeg ik een verzoek van een plantenwerkgroep.
Ze brengen de polder in kaart en of ze op Het Beloofde Varkensland de plantengroei mochten komen inventariseren.
Dat kwam als geroepen. Meteen de boomgaard in. Wat is dat?
En wat blijkt dat veld dappere witte bloempjes, dat de spot drijft met de onstilbare eetlust van mijn varkens, te zijn?
Moederkruid!
Op het landje van Moeke groeit moederkruid.
Een geneeskrachtig kruid tegen maag, darm en hoofdkwalen.
Dat kan geen toeval zijn.
Voortaan ga ik dus gezellig bij Moeke op de kruidenthee :-)
Nog meer leuks ontdekt bij Moeke: Varkenskers.
En toen Juffrouw Loes de plantenclub mee de polder in nam,
ontdekten ze daar ook nog Varkensgras.
Schijnt te helpen tegen bronchitis en suikerziekte.
Als dank kregen we een pot heerlijke zelfgemaakte pruimenjam en liet de plantenclub een lijstje met de namen achter.
Wel meer dan 30 verschillende kruiden, grassen en planten.
Voortaan dus met het botaniseertrommeltje onder de arm de polder in.
Woensdag 11 augustus 2010
De Dag van Verborgen Varkensleed
Ik probeer het echt van me af te zetten.Maar o wat is dat moeilijk.
Bijna iedere dag is er wel wat.
Neem gister weer.
Kreeg een foto opgestuurd van iemand die zich zorgen maakt over een varkentje dat ze kent. Biggie. Ze stuurde een foto mee.
Die foto krijg ik dus niet van mijn netvlies.
Dat arme Biggie in dat kleine rothokje.
Alleen.
Geen wonder dat ik steeds vaker de vergelijking maak met de varkenshouderij. Als je dit gepruts van particulieren ziet, dan is menig varken in de varkenshouderij beter af. Niet in de laatste plaats omdat de varkens daar tussen soortgenoten zitten. En omdat het maar tijdelijk is. Door de slacht komt er vrij snel (6 maanden) een eind aan hun leven.
Dit arme Biggie heeft niks.
Geen behoorlijke plek en geen ander varken om samen hun varkens lief-en-leed mee door te nemen. Levenslange, eenzame opsluiting. En alsmaar dikker worden door geen beweging.
Met alle gezondheidsgevolgen van dien.
Dit is dierenmishandeling.
Gelukkig ook nog iets leuks. Beertje is vandaag jarig.
Drie jaar geleden uit de varkenshouderij opgehaald (cadeau gekregen van de boer) als stiefbroertje voor Zwarte Prins.
Een groot succes!
Beertje werd door Miss Universe - na een tijdje gemor, het blijven varkens :-) - geadopteerd als haar stiefzoon en Zwarte Prins had een broer, waar hij erg wijs mee was.
Nog steeds.
Ze slapen nog steeds samen.
Zwarte Prins in het midden.
Zijn moeder aan de ene kant, zijn broer aan de andere.
Varkens zijn familiegezind.
Ze kunnen elkaar echt tot steun zijn, zeker in barre tijden.
Zoals de getraumatiseerde Theo (gedumpt door particulieren op een verlaten akker), die nu zijn heil zoekt bij Brutus.
Zeeuws Meisje (zonder eten en drinken opgesloten door eigenaar, die haar achterliet en verhuisde) die zich nu veilig voelt bij Lamme Zus.
Moeke (hoogdrachtig gedumpt door eigenaar in een bos), die zich nu gelukkig voelt temidden van haar eigen kinderen.
Maximiliaan, mishandeld door een groep studenten, die nu aansluiting vindt bij Gieltje.
Wim, gedumpt. Afzender stond er niet bij. Hij werd een goede buur voor Opaatje.
Billie Bofkont, geboren uit gedumpte ouders in een Gronings bos, die hier verknocht is geraakt aan Mannetje Bromsnor.
De ieniemienies, bijna verdronken in een modderbende, geen droog plekje om op te staan, maar nu vriendjes zijn met iedere bofkont.
Moeder Kraak met haar uitgescheurde neus door een neusring, nu veilig met man en kinders op Het Beloofde Varkensland.
En zo wonen er hier wel meer.
Bovengenoemde varkens komen - let op! - dus niet uit de bio-industrie,
maar zijn afkomstig uit de 'hobbysfeer'.
Verborgen varkensleed bij particulieren.
Het bestaat. Breek me de bek niet open.
Zou daar niet eens een actiegroepje voor opgezet moeten worden?
Iemand interesse?
Dinsdag 10 augustus 2010
De Dag van Miss Universe (6)
Miss Universe is uiteindeijk toch moeder geworden.5 dagen later dan uitgerekend, dat wel.
Op 9 augustus 2007 kwam Zwarte Prins ter wereld.
Maandag 9 augustus 2010
De Dag van Groeten van Billie Bofkont & Heks
Zondag 8 augustus 2010
De Dag van Miss Universe (6)
Boy George ligt al tijden onder een rode warmtelamp.Vindt ie fijn en volgens de dierenarts is dat goed voor hem i.v.m. zijn chronische niesziekte.
En inderdaad, hij heeft er baat bij.
Hoe trouw hij is, blijkt weer eens des te meer nu ik de foto's opnieuw bekijk rond de bevallingsperikelen van Miss Universe uit 2007. Vooral de laatste dagen van haar dracht was Boy George niet bij haar weg te slaan.
Zo ook op die 8e augustus van toen.
Miss Universe had inmiddels allang moeder moeten zijn.
Maar ik heb niks te willen. Loslaten en afwachten.
Veel meer zit er niet op.
Boy George snapt dat.
Hij neemt de dingen altijd zoals ze komen en is bij Miss Universe in het stro gekropen. Af en toe kijkt ie eens opzij.
Zou het dan toch nog allemaal goedkomen?
Zaterdag 7 augustus 2010
De Dag van Miss Universe (5)
Nog steeds niks, die 7e augustus in het jaar 2007.Officieel had Miss Universe al 3 dagen moeder moeten zijn.
De dierenarts zegt dat ik me geen zorgen moet maken.
Missie is al wat ouder (5) en wordt voor de eerst keer moeder.
Dat moet allemaal nog wat wennen.
(wordt vervolgd)
Vrijdag 6 augustus 2010
De Dag van Groeten van Mannetje Bromsnor
Donderdag 5 augustus 2010
De Dag van Miss Universe (4)
Miss Universe is jarig vandaag.Acht lentes alweer.
Ik had zo gehoopt dat ze op haar verjaardag moeder zou worden, 3 jaar geleden.
Dat mocht niet zo zijn.
5 augustus 2007
Gister had Miss Universe haar biggen moeten krijgen.
Vandaag nog niks.
Ze is dikker dan ooit, maar ik zie haar ook nog geen aanstalten maken om een werpnest te bouwen.
Wel is ze onrustig en humeurig en loopt onbestemd heen en weer.
En haar buik is een verdieping naar beneden gezakt, dat wel.
Geduld maar weer. En afwachten...
(wordt vervolgd)
Woensdag 4 augustus 2010
De Dag van Miss Universe (3)
Zaterdag 4 augustus 2007.Dat was de dag waarop Miss Universe was uitgerekend, na haar vrijpartij met Prins Harrie, een kleine 4 maanden geleden.
Ik keek er al dagen naar uit.
Giel Beelen ook.
Hij kwam langs en trof een heel humeurige Miss Universe aan.
Miss Universe was erg uit haar doen en kon niemand in haar buurt verdragen.
Giel kreeg een oplawaai: Opzouten jij!
Hij schrok van de blik in haar ogen.
We hebben Missie verder met rust gelaten.
Er gebeurde verder niks die dag.
Geen bevalling, geen biggetjes.
Maar aan haar omvang te zien, zouden die niet lang meer op zich laten wachten...
(wordt vervolgd)
Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 1 augustus 2010
Bekijk
hier de fotoreportage.
Dinsdag 3 augustus 2010
De Dag van Groeten van Aagje & Vrouw Vos
Maandag 2 augustus 2010
De Dag van Mannetje Bromsnor!
Het mag in de krant.
Sterker nog, het mag wereldnieuws heten:
Mannetje Bromsnor liet zich gister aaien!
Nog sterker:
En hij genooooooot er van.
Die Mannetje Bromsnor.
Grotere mopperkont hebben we niet op Het Beloofde Varkensland.
Altijd boos op alles en iedereen.
Behalve op Billie Bofkont.
Hoewel.
Billie heeft ie gewoon nodig om lekker tegen aan te liggen.
Maar zodra Billie Bofkont iets doet wat Mannetje Bromsnor niet zint,
laat hij hem dat altijd onmiddellijk weten.
Maar gister gebeurde er dan toch een wonder.
Nu was het gister ook weer een-van-die-workshops met een gouden randje.
En van zo'n mooie sfeer worden de varkens altijd heel vrijerig.
Meer nog dan anders.
Zo'n middag was het dus gister.
Mannetje Bromsnor had zich aanvankelijk - zoals altijd - kribbig teruggetrokken:
'Aan mijn lijf geen polonaise'.
Maar ineens zagen we het gebeuren.
In een achterafhoekje speelde zich een opmerkelijk tafereel af.
Een jong meisje met een zwart varken.
Op zich niks bijzonders op Het Beloofde Varkensland,
maar mijn oog werd er naartoe getrokken en ik ging even kijken.
En wie lag daar te genieten?
Mannetje Bromsnor met dat meisje.
We stonden paf.
Hij heeft wel smaak, dat moet gezegd.
Het meisje was erg mooi en had een lieve zachte uitstraling.
Daar kon zelfs Mannetje Bromsnor geen weerstand tegen bieden.
Zo zie je weer maar hoe kieskeurig varkens zijn.
Daar kan ik nog steeds door verrast worden.
Ik ga dat meisje nog eens uitnodigen.
PS
Morgen weer verder met de miniserie over Miss Universe.
Zondag 1 augustus 2010
De Dag van Terug in de Tijd (2)
We blijven nog even bij Miss Universe.
Haar kersverse moederschap heeft destijds (2007) heel wat voeten in de aarde gehad.
Uitgerekend in het Jaar van het Varken.
Alle reden dus om daar nog eens uitgebreid bij stil te staan.
Goed.
1 augustus 2007 dus.
Volgens het boekje is Miss Universe 3 maanden, 3 weken en 3 dagen drachtig,
voor ze haar biggetjes kan verwelkomen.
Over een paar dagen is het dus zover.
Het lijkt wel of de aanstaande vader ook ongeduldig wordt.
Prins Harrie loopt voortdurend in haar buurt te posten.
(wordt vervolgd)
| mail@familiebofkont.nl | www.familiebofkont.nl |