Familie Bofkont in levende lijve ontmoeten?
Schrijf je in voor de Familie Bofkont workshop. Voor jong & oud!
meer info
Workshop - Vrijgezellenfeestje - Teambuilding - Bedrijfsuitje - Familiebijeenkomst - Feestvarken info
Nu op twitter.com/FamilieBofkont:
Voor Bedrijven & Instellingen - MVO Teamuitje
BOERENFITNESS OP HET BELOOFDE VARKENSLAND
Welk bedrijf/afdeling/instelling komt Familie Bofkont helpen om het stro in de Varkensmassagesalon te verversen?
Lekker buiten werken tussen de Bofkonten. Overdag of 's avonds. We maken er een bijzondere bijeenkomst van.
Goed voor de teambuilding, goed voor de maatschappelijke betrokkenheid en goed voor humeur en figuur.
Boerenfitness: Hoef je niet meer naar de sportschool. Vol zelfvertrouwen in je zwembroek het strand op!
Misschien wel meezwemmen met Zeeman. Wie weet... mail@hetbeloofdevarkensland.nl
Teambuilding bij Familie Bofkont om nooit meer te vergeten? neem contact op met communicatietrainer Dafne Westerhof...
naar volgende maand (december 2009)
Maandag 30 november 2009
De Dag van Boy George...
Het is maandag, het weekend is voorbij.
De poezendokter had gezegd dat Boy George het weekend goed moest doorkomen op de prednison, anders hadden we een probleem.
We hebben geen probleem! Hiep hoi!
Hij is het weekend goed doorgekomen.
Boy George is een wonderkat. Toen hij ongeveer 3 weken oud was,
lag hij ineens op de dijk. Vermoedelijk uit een auto gegooid.
Dubbele longontsteking, niesziekte.
Niks meer aan te doen, zei de dierenarts.
Boy George is nu ruim 12,5 jaar.
Chronische niesziekte, altijd vol snot gebleven.
Een wonder dat hij eet, terwijl hij niks ruikt.
Aan niesziekte gaan katten vaak dood, omdat ze dan niet meer eten.
Boy George eet wel. En ook wat dat eten betreft, nooit eerder meegemaakt:
Hij is dol op mango, verse ananas en meloen. En sla.
Hij stormt op me af als dat op m'n bord ligt.
Tegen de niesziekte heeft hij alle medicijnen gehad die er bestaan.
Heel soms lukt het om hem een of twee dagen wat verlichter door het leven te laten gaan. Dan is hij door het dolle heen van blijdschap, maakt rare bokkesprongen, rent heen en weer.
Aandoenlijk, want dan wordt des te duidelijker hoe hij altijd 'onder de maat' leven moet met een kopje vol snot. Je ziet aan hem hoe vermoeiend dat is.
Maar Boy George gaat gewoon door. Ook toen hij jaren geleden bij de boer onder de motorkap terecht kwam en een verschrikkelijk avontuur meemaakte. Pas op de pont over de Amstel ging de motor af en hoorde de boer een angstaanjagend geklaag: Boy George! Hij moet doodsangsten uitgestaan hebben tijdens de rit op die draaiende motor.
In plaats van dat de boer mij meteen belde, nam hij Boy George mee naar zijn huis en zette hem in de schuur. Arme Boy George. Toen ik na een hele nacht zoeken de tegenwoordigheid van geest had om de boer te bellen, kwam ik tot de ontdekking dat Boy George daar in een schuur zat.
Waarom? Waarschijnlijk handig als muizenvanger?
En nu heeft Boy George naast de chronische niesziekte ook nog last van zijn longen.
Hij hoestte zich kapot en poezendokter Jeannette gaf hem vrijdag prednison.
Op hoop van zegen.
Maar Boy George is er nog. Hij doet vreselijk zijn best, zoals altijd.
En zoals Ingeborg vanochtend al mailde, Boy George moet nog jaaaaaaaaaaaaren de gastheer blijven op Het Beloofde Varkensland.
Want wie moet er straks anders namens de Familie Bofkont 1281 en 170 welkom heten?
Zondag 29 november 2009
De Dag van Wie Redt Knorretje en Wie Redt Hans & Harrie?
Gisterochtend kreeg ik een sms van Sylvia Willink:
KNORRETJE IN TELEGRAAF GEZIEN? RED JE DAT SCHATJE?
Maar ik wist al eerder van Knorretje's bestaan uit eerste hand. De wethouder uit de plaats waar de gedumpte Knorretje werd aangetroffen, belde mij en vroeg of ik Knorretje kon opnemen.
Ik heb uitgelegd dat het niet ging, dat er nog minstens 10 van deze knorretjes in mijn mailbox zitten. Verder gaf ik het telefoonnummer van Dierendokter Peter, die daar in de buurt woont voor verder overleg.
Peter liet weten dat hij nog in zijn buurt zou informeren naar een plekje. En toen gister die Telegraaf dus. Prompt vlogen de mailtjes om m'n oren van verontruste mensen.
Telegraaf gekocht. Inderdaad, een schatje, die Knorretje. Ik heb mezelf streng toegesproken. 'Don't even think about it !'.
Temeer ook omdat Hans & Harrie in gevaar zijn. Hans & Harrie, de twee achtergelaten hangbuikjes die Dennis, Jaro en ik begin dit jaar uit het verre oosten (nog voorbij Dalfsen) hebben gered en naar een Amsterdamse Kinderboerderij hebben gebracht.
(Bekijk hier de fotoreportage. Scroll naar 9 februari - 't duurt even voor alle foto's binnen zijn)
Die kinderboerderij is het spoor bijster geraakt (laat ik het zo maar voorzichtig uitdrukken) en nu worden Hans & Harrie daar de dupe van (godverdomme!) en is Jaro die daar werkte heel bedroefd. En Jaro heeft zijn beslissing genomen: 'Ik wil hier niet meer werken'.
Jaro kennende is dat een ingrijpend besluit geweest, hij is trouw tot op het bot, heeft daar jaren gewerkt, maar hij kon de werkwijze van de kinderboerderij niet meer met zijn principes verenigen.
Dus moeten Hans & Harry gered worden. Maar door wie?
En zo zat mijn hoofd gister weer helemaal vol zorgen over zielige varkentjes.
Terug naar Knorretje.
's Avonds heb ik de manege gebeld waar Knorretje nu tijdelijk verblijft. Ik had even gegoogeld. Een prachtige plek. Waarom kan Knorretje daar dan niet blijven? Omdat de eigenaar 'in geval van een ziekteuitbraak zijn bedrijf moet sluiten als Knorretje daar verblijft,' lees ik in de Telegraaf.
O, maar daar is wel een mouw aan te passen, dacht ik. Knorretje blijft daar, en mocht het ooit gebeuren dat de manege door Knorretje's aanwezigheid gesloten moet worden, dan mag Knorretje op Het Beloofde Varkensland komen wonen. Zo had ik het bedacht.
Er bleken meer dan 200 mensen gebeld te hebben, vertelde de dierenarts die de telefoon opnam. Gelukkig, zou je zeggen. Maar uit ervaring weet ik dat dit voornamelijk telefoontjes zijn van mensen, die het weliswaar goed bedoelen, maar uit een impuls handelen. Het staat in de krant, dus dan is het hot en iedereen wil ineens deel uitmaken van die hype. Zo werkt het.
Ik weet dat maar al te goed van toen met Zwartje & Witje, ook zo'n mediahype, en de telefoon stond hier roodgloeiend (Zwartje & Witje had ik tijdelijk opgevangen).
Zodra het onderwerp Zwartje & Witje bekoeld was in de media, was de belangstelling ineens helemaal verdwenen en heb ik nog enorme moeite gehad ze te herplaatsen. Nu wonen ze alweer een paar jaar heel gelukkig bij Lucienne en Jeroen.
Enfin.
Ik waarschuwde de dierenarts voor dit gevaar, maar ze zijn niet gek daar op die manege. Ze hebben alle bellers een mail met motivatie laten sturen.
Maandag gaan ze screenen. Heel goed.
Vanochtend staat in de Telegraaf dat er 25 telefoontjes zijn geweest in plaats van 200, dus dat valt ook wel weer mee en hopelijk zijn dat allemaal serieus gegadigden.
Morgen ga ik weer met de wethouder bellen, ze mogen bij mijn varkensexpertise komen buurten, een workshop of zo, en ik wil wel meehelpen met de screening en een paar bellers bezoeken. Want juist als de varkentjes herplaatst zijn gaat het vaak alsnog mis, omdat een varkentje erg aanwezige beestjes zijn met enorme persoonlijkheden die tijd, ruimte en energie opeisen.
Sylvia Willink heb ik ook nog even gebeld.
Ze komt op het welkomstfeestje van 1281 met een vriendin.
Die boer moet geknuffeld worden! riep ze door de telefoon.
En zo is Edwin Snoek hard op weg om onze eigen nationale Knuffelboer te worden...
Vrijdag 27 november 2009
De Dag van Input & Output...
Vanochtend vond ik onderstaande in mijn mailbox:
Zoals bij elke zeug bepalen INPUT (voer en sperma) en OUTPUT (biggen en mest) het saldo.
Input, proces en output
Zoals bij elke zeug bepalen INPUT (voer en sperma) en OUTPUT (biggen en mest) het saldo.
Bij Hypor zijn we van mening dat de processen, alles tussen kop en kont, uiteindelijk het saldo bepalen.
De Hyporzeug gaat efficiënt met voer om, heeft een uitstekend grootbrengend vermogen,
vraagt weinig arbeid en produceert uitstekende vleesbiggen.
Deze processen verlagen uw INPUT en verbeteren uw OUTPUT.
Voor meer informatie kunt u mailen naar...
Bovenstaande tekst komt uit de nieuwsbrief van Varkenshouderij.
Als ik niet jarenlang trainingen had gegeven aan het bedrijfsleven, waren deze woorden sciencefiction voor me geweest.
Maar ik ken de managementtaal: Input, output, FIFO (first in - first out) etc. Ik zie me nog voor zo'n groep managers staan bij Fokker. Die mannen spraken uitsluitend in dat soort termen. En dan begon ik meteen over communicatie en contact maken en mensen van vlees & bloed, hahaha.
Zo kun je dus inderdaad het hele industrieële proces van de veehouderij omschrijven.
INPUT (voer en sperma) en OUTPUT (biggen en mest).
Ergens is er iets mis gegaan.
Waar las ik dat toch van de week? Dat er nu wel meer dan 4 miljoen mensen naar Boer zoekt Vrouw kijken, maar dat er in heel Nederland geen boer meer te vinden is.
Dat klopt. De boeren van tegenwoordig zijn industrieëlen.
Daarom is het zo bijzonder dat 1281 naar haar eigen aanleunwoning mag.
Dat gaat een opzienbarende gebeurtenis worden.
Donderdag 26 november 2009
De Dag van 1281...
Omdat het leven met varkens één grote improvisatie is, is alles dus weer anders geworden bij Familie Bofkont en komt 1281 met zoon 170 niet vandaag, maar dinsdag 8 december. Waarom? Een leuke reden, die vanzelf duidelijk zal worden.
Boer Edwin vertelde dat 1281 na het spenen van haar laatste biggen weer berig is geweest, maar deze keer ging ze niet meer mee in de inseminatieronde. 1281 is met pensioen! Ze hoeft niet meer.
En over niet al te lange tijd woont ze op Het Beloofde Varkensland!
Woensdag 25 november 2009
De Dag van Sokje Wil Naar Buiten!
Vanochtend stond Sokje boven op een strobaal.
Toen ik haar hekje opzij schoof, stond ze meteen bij de achterdeur.
'Ik wil eruit!'
Eerst aarzelde ik nog. Moet ze niet gewoon eerst nog wat rondrommelen in het stro? Maar ach, het is niet koud, d'r medicijnen zaten er al in, dus waarom niet.
Daar gaat ze! Blij dat ze er weer uit kan.
Terug naar Moeke, haar zussen en broer Prins Harrie.
Moeke: ' Dag meisje, blij dat je er weer bent.
Je ziet nog wel een beetje pips om je neus.'
Sokje schept op tegen haar zussen:
'Ik heb iedere dag wel een liter appelsap gekregen. Lekker!'
Nu maar hopen dat alles goed gaat...
Dinsdag 24 november 2009
De Dag van Het Fotoalbum...
Kwam weer vergeten foto's tegen.Altijd weer leuk.
Maandag 23 november 2009
De Dag van Zeeman & Bruid...
Op deze grijze dag een stralende bruid met een tevreden Zeeman.
Hij heeft er weer 1!
Zaterdag 21 november 2009
De Dag van Vrouw Vos...
Vrouw Vos slaapt zoooo diep de laatste tijd
en iedere dag een stukje dieper.
Ze is heel ver weg...
Donderdag 19 november 2009
De Dag van 2X FEEST!
De Biggen van Moeke zijn vandaag jarig!
Sokje, Snorkeltje, Mokkeltje, Prins Harrie, Staartje, Miss X en Zilverrug worden 3 jaar (en we herdenken hun zus Donker Wijffie). Ik hoop dat ik word uitgenodigd...
De Familie Hangbuik is namelijk erg op zichzelf en Moeke blijft gereserveerd. Geeft niks, het feest is er niet minder om. Ze hebben het samen fijn en daar gaat het om op Het Beloofde Varkensland. Repelsteeltje (aangenomen stiefkind van Moeke) is natuurlijk wel van de partij.
Nog meer Feest!
Ilona's boek is uit en te bestellen.
En wie staat daar met haar op de cover?
Het eerste boek van Ilona Roumen komt uit
Met trots melden wij u dat half januari de eerste exemplaren van De wereld van Ilona, geschreven door Ilona Roumen, zullen verschijnen.
Welkom in Ilona's wereld. In het eerste deel van het boek schrijft Ilona over haar worstelingen met haar spierziekte en haar dagelijkse belevenissen: van haar reis naar Florida in 2008, waar ze heeft gezwommen met dolfijnen tot aan haar gepieker over schoenen.
In haar columns lees je dat ze overal een mening over heeft. Ze schrijft heel open over herkenbare onderwerpen als dominantie in de slaapkamer en haar zelfbeeld.
In deel twee staat een essay met een paar van haar ideeën over de wereld. Dit serieuzere deel gaat bijvoorbeeld over verantwoordelijkheid, seksualiteit en de dood.
Ilona Roumen is een meisje van 23 jaar uit Nijmegen. Ze heeft de erfelijke, progressieve spierziekte Ataxie van Friedreich waardoor ze in een electrische rolstoel zit en afhankelijk is van anderen voor haar dagelijkse levensbehoeften. Toch woont ze zelfstandig en studeert ze politicologie aan de universiteit van Nijmegen. Daarnaast doet ze veel vrijwilligerswerk.
Bestellen
Wij kunnen u het circa 66 pagina's tellende De wereld van Ilona aanbieden voor de prijs van € 15,95 (exclusief verzendkosten).
Wilt u het boek bestellen? Dat kan. Binnen onze webwinkel is er een speciale pagina voor. Daar wijst alles zich vanzelf. Zodra wij uw betaling ontvangen hebben, voegen we uw bestelling toe aan onze lijst. Op het moment dat De wereld van Ilona van de drukpersen komt, sturen we u uw exemplaar toe.
De wereld van Ilona, Ilona Roumen
ISBN 978-90-484-0987-7
vaste prijs € 15,95
verzendkosten per exemplaar € 2,32 (NL) € 3,22 (EU)
© 2009 Free Musketeers
| Herenwaard 177-A | 2716 XV Zoetermeer | E info@freemusketeers.nl |
Woensdag 18 november 2009
De Dag van Daan & Max
Geachte mevrouw Westerhof,
Wij zijn drie leerlingen van het St. Ignatiusgymnasium uit klas 5. Voor
het vak maatschappijleer is het nodig dat wij een bezoek brengen aan een
maatschappelijke organisatie en met een medewerker/vrijwilliger een
interview houden. Wij hebben zitten denken, en er kwamen veel ideeën
naar boven zoals Green Peace, mensenrechten organisaties, kinderfondsen
etc.
Uiteindelijk kwam één van ons met het idee om iets met dieren te
doen, omdat deze zo langzamerhand ook tot de samenleving behoren, maar
toch niet altijd worden behandelt zoals het zou moeten. Eén van ons
kende uw organisatie van de basisschool. U kwam toen langs in de klas,
op de A.Bekema school in Duivendrecht,via juffrouw Ellen. Het lijkt ons
erg leuk om met een van de medewerkers/vrijwilligers te praten en te
zien hoe uw organisatie te werk gaat. Wij willen vooral ingaan op de
werkwijze, financiering en dergelijke. Wij hopen dat u of een van uw
werknemers/vrijwilligers ons te woord wilt staan.
Alvast heel erg bedankt voor uw aandacht en uw tijd en wij hopen zo
snel mogelijk van u te horen, zodat we wellicht een afspraak kunnen
maken.
Wat een goed idee van die jongens. Ik ben inderdaad jaren geleden op die Bekemaschool geweest om over Familie Bofkont ter vertellen. De hele school liep uit en ze hingen aan m'n lippen.
Dat is op middelbare scholen heel anders. In die leeftijdsfase zijn ze vaak heel onverschillig en kan het ze geen klap schelen of een varken het nu wel of niet leuk heeft. Ik heb voor die klassen gestaan. Het is natuurlijk ook stoer om het stom te vinden, (hoewel er altijd een stel leerlingen naar me toe kwam als de les al afgelopen was om nog van alles te vragen).
Gelukkig waren Daan en Max precies nog op de goede leeftijd geinvolveerd geraakt met de Familie Bofkont en kwamen ze er zelfs op terug voor hun opdracht voor Maatschappijleer.
Ik had ze uitgenodigd voor de workshop van afgelopen zondag en na afloop hebben ze me geinterviewd en dat op video gezet. Dat werd hilarisch omdat Zeus & Stiertje Herman de regie volkomen overnamen en de hele tijd in beeld gingen staan.
De jongens waren leuk en ze komen nog een keer terug met hun school, speciaal voor Zeus, de oppergod uit de Griekse Mythologie. Daar verheug ik me op, want hoe anders kun je leerlingen van een gymnasium verleiden zich open te stellen voor Familie Bofkont?
Via Zeus natuurlijk!
Dinsdag 17 november 2009
De Dag van Aagje & Mister Frisling...
van dinsdag 17 november 2009 staan on-line
Klik op de foto's
van zondag 15 november 2009 staan on-line
Klik op de foto's
Zondag 15 november 2009
De Dag van Villa Varkensgeluk in Wording...
Woensdag 11 november 2009
De Dag van 1281 - deel III
Dat werd nog heel leuk met Zeeman voor het IBIS Hotel bij het CS in Amsterdam. Er stonden 6 teams van 2 man op hem te wachten. En ze waren er klaar voor. T-Shirts aan, lamp op hun kop, klaar in de startblokken om Zeeman te verwelkomen. En ieder team wilde natuurlijk als winnaar uit de bus komen om de lampjes in het hotel te vervangen. Dit allemaal in het kader van energiebesparing.IBIS Hotels gaat over op LED lampen en het geld dat ze daarmee uitsparen gaat naar Het Beloofde Varkensland. Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen dus.
Daar zijn we heel blij mee en het mooiste is dat ze er zelf mee op de proppen kwamen. General manager Erwin belde van de zomer op dat ze graag iets voor de Familie Bofkont wilden doen. Ik kende hem niet, maar zij kenden Het Beloofde Varkensland wel via Familie Kraak en andere media-optredens.
Kijk! Dat was nog eens een verrassing!
Hij kwam langs met zijn assistent Dennis (wat zijn die Dennissen toch goede steun en toeverlaten!) en daarna met nog meer mensen van IBIS Hotels om iedereen kennis te laten maken met Familie Bofkont.
Daarna werd er intern gebrainstormd en zo kwamen we uit op het materiaal voor een nieuw dak op het witte huisje. Heel hard nodig!
Zij leveren de spullen en Dennis van Het Beloofde Varkensland gaat het dak vernieuwen. Wat kan die jongen toch veel en wat zijn de Bofkonten blij met hem.
Een mooier gebaar kan een hotelketen natuurlijk niet maken.
Een dak boven het hoofd van 1281, dit lieve trouwe moedervarken met haar kind:
Villa Varkensgeluk!
Enfin.
De bedoeling was dat ik eerst een praatje zou houden in de lobby van het hotel, daarna de fotoshoot met Zeeman en dan zou ik iets doorknippen als startsein voor de lampverwissel-wedstrijd.
Het liep natuurlijk heel anders. Zodra de Bofkont Bus arriveerde stormde de hele meute joelend naar buiten. Zeeman! Zeeman! En zij niet alleen. Hotelgasten, nieuwsgierige voorbijgangers, stratenmakers, wie al niet meer verdrongen zich om Zeeman. Wat een groot beest! Wat een cool beest! Wat een lief beest!
En zo was het ook. Zeeman was weer helemaal in zijn element met zoveel aandacht. Hij bleef in zijn bolide, vanwege het korte touch-and-go bezoekje, maar dat gaf niks. Hij genoot van de mensen en dat was wederzijds. Wat ruikt hij lekker fris! Hij stinkt helemaal niet!
Ik heb meteen foto's gemaakt van dit spontane samenzijn.
Daarna de lobby in voor mijn praatje.
Toen weer naar buiten voor de openingshandeling. Ik stak een stekker in een stopcontact en er was licht voor Zeeman!
Weer foto's en daarna binnen aftellen van 10 tot 0, het koord doorknippen en toen stormde iedereen de lift in en de trappen op om de lampjes in de hotelgangen te vernieuwen.
De kiss-off was interessant. Een paar managers bleven achter in de lobby en konden niet loskomen van de foto's van 1281 die ik had meegebracht: 'Is het echt zo? Leven ze in die kooien? Ach god, kijk nou toch, al die kleintjes. Vind je het nou niet moeilijk om maar 1 kind op te nemen? Zou je ze niet allemaal mee willen nemen? Je hebt toch geen idee hoe dat allemaal in het echt is. Misschien maar goed dat je dat allemaal niet weet'.
Maar ook: Sinds ik bij jou geweest ben, voel ik me zo schuldig. Ik kan het niet laten vleeseten. Nu eet ik alleen nog scharrelvlees. Is dat beter? Word je dan niet belazerd, net zoals bij de eieren?
1281 gaat geschiedenis maken, zoveel is duidelijk.
Boer Edwin en Manager Erwin zijn een samenwerking aangegaan zonder dat ze dat van elkaar wisten. Boer Edwin gunt 1281 haar rusthuis en Manager Erwin geeft haar een dak boven het hoofd.
Hoe bijzonder dat is!
Er gebeurt ineens van alles.
Toen ik thuiskwam stonden er bloemen voor het hek met een prachtig gedicht. Over het getal 6(0) dat liefde betekent, dat de Familie Bofkont zoveel voor de geefster en voor zoveel anderen betekent. Er komen spontaan donaties binnen van 60 euro, ook al vanwege die liefde, en... er meerdere mensen zijn op het idee gekomen voor de gift van 12 euro 81 voor 1281 en haar kind!
En dan al die kaarten, sms'jes (60 is het nieuwe 40, hahaha), lichtgevende varkentjes, staatsloten, filmpjes en mails. Dankjulliewel lieve Bofkontfans!
Hoop jullie heel snel te ontvangen voor het welkomstfeestje van 1281.
11 november 2009
Hoi Dafne!
Wat een geweldig initiatief om een fokzeug en haar laatste kind naar het Beloofde Varkensland te halen, weer een daad van liefde, het verwarmt het hart en laat een stralend licht schijnen over deze wat sombere dag.
Speciaal dat de boer met zijn familie haar komt brengen die weet niet wat hem overkomt en wie weet hoe dat weer verder doorwerkt!
Je bent een prachtmens en we leren een heleboel van je...
Liefs, Carla
Nou ja, of ik een prachtmens weet ik niet. Doet er ook helemaal niet toe.
Maar wat ik wel weet is dit: Van 1281 en het vervolg daarvan gaan we nog veel merken.
PS
Onderweg naar huis was er commotie op de Beneluxbaan.
Er liep een jonge zwaan - al helemaal uitgegroeid, maar nog lichtbruin - half op de rijweg. Grote paniek, iedereen probeerde hem een andere kant uit te dirigeren, maar dat werd niks. Toen wij stopten, stormden de mensen op ons af. De bus van Het Beloofde Varkensland! Kunnen jullie die zwaan niet meenemen, we hebben de dierenambulance al 2 keer gebeld, maar die komen pas vanavond! Zeeman zit achterin, riep ik. Dat gaat niet!
De zwaan blies en siste. Iedereen was als de dood voor dat dier.
Maar je heet Dennis of niet.
We zetten de bus aan de kant en Dennis pakte in 1 snelle beweging de blazende zwaan onder zijn arm. (waar Arie Bombarie al niet goed voor is...)
Het was een eindje lopen om water te vinden, maar het is gelukt.
Een poosje later stond Dennis weer bij de bus. Hijgend.
'Maar goed dat jij dat niet gedaan hebt. Je had je rug gebroken, zo zwaar was dat beest'.
Ook nog een zwaan gered.
Het was een mooie dag, die 10 november 2009.
Dinsdag 10 november 2009 - 20.30 uur
De Dag van 1281 - deel II
De big is uiteindelijk toch teruggegaan de productie in...En nu dan 1281. In minder dan 5 jaar tijd heeft ze 170 biggen geworpen.
De laatste worp op 4 oktober. Dierendag!
Maar het besluit was genomen. Nu moest ze gaan.
1281 was uitgewerkt.
's Nachts kon ik er niet van slapen. Zo bijzonder al dat de boer deze fokzeug zo lang aangehouden had. Wat zou er gebeuren als ik haar een welverdiende oude dag op Het Beloofde Varkensland zou aanbieden?
Zou ie dat doen?
De volgende dag mailde ik de boer. Kreeg dezelfde dag nog antwoord:
Wat betreft 1281. Ik vind het heel leuk dat je deze zeug op het beloofde varkensland wilt laten wonen. Als er één zeug is die ik naar jou toe zou willen sturen dan is het deze wel. Echt een enorm goed idee van je om dit te doen.
Ik was zeer verrast. Dacht dat doet ie nooit. Business is business.
Vorige week ben ik er heen geweest om alles te bespreken.
Weer een verrassing: Hij wil 1281 zelf komen brengen met vrouw en kinderen.
En...ze mag 1 kind meenemen. De 170ste. Kan ze voor de laatste keer ook echt lang moeder zijn.
Hoe langer ik er over nadenk hoe meer ik besef hoe bijzonder dit is.
Een varkensvermeerderaar die een fokzeug naar een Varkensrusthuis brengt!
Paarden, ja die gaan soms naar een paardenrusthuis.
Koeien, ook voor een enkele koe is het koeienrusthuis weggelegd.
Maar een varken?
Nee. Niet eerder vertoond. Varkens zijn vleesfabriekjes en dat is het dan.
Dus:
Ik weet wel hoe ik mijn verjaardag wil vieren.
Binnenkort een welkomstfeestje voor 1281!
Datum volgt zo spoedig mogelijk.
En van Jaro kreeg ik vannacht dit toepasselijke filmpje:
Dinsdag 10 november 2009
De Dag van 1281...
60 jaar geleden werd ik thuis geboren, 's ochtends om 4.45 uur met de zon in Schorpioen en de maan in Kreeft. De vroedvrouw viel flauw en de dokter viel van de trap (waar gebeurd).
Wat ga je met je verjaardag doen? De meest gestelde vraag, die vorig jaar al begon. Geen idee, antwoordde ik steeds en dat was ook zo. Tot ik onlangs bij een varkensboer was.
Ik vroeg hem naar zijn oudste fokzeug.
Of eigenlijk vroeg ik hem of hij dat wist, want met 2500 varkens en biggen in huis kan ik me voorstellen dat je de tel kwijtraakt. Hij wist het onmiddellijk: 1281!
En toen kwam zijn verhaal:
'Zodra je je aan een beest gaat hechten, moet je ze wegdoen.
Een gezegde van boeren onder mekaar en dat is ook zo.
Anders kom je in de problemen.
'Na de 6e worp moet je gaan oppassen. Daarna doen we ze meestal weg. Dan zijn ze zo'n 2,5 jaar.'
Maar met 1281 ging het anders. Na de 6e worp bleef 1281 op het bedrijf, want ze kreeg nog steeds goede biggen. En toen, ja toen raakten de boer en zijn vrouw aan 1281 gehecht. Na iedere worp wisten ze wel dat ze eigenlijk weg moest. Maar dat was niet zo makkelijk meer. De laatste worpen werden minder. Biggen van ongelijke grootte, en dat is niet handig op een varkensbedrijf.
Ze hadden het een keer meegemaakt. Een slechte big met de fles grootgebracht. Een naam gegeven. De big kwam er bovenop en toen zaten ze in de problemen. Terug de productie in of moesten ze het houden? Maar wat dan?
WORDT VERVOLGD HEDEN MIDDAG...
Ik moet nu nog van alles regelen, want ik ga zo met Zeeman op pad naar Amsterdam.
We moeten een aftrap geven in het IBIS Hotel voor een energiebesparend project.
Het geld dat ze er mee uitsparen gaat naar Het Beloofde Varkensland.
Tot later dus voor deel 2 van 1281.
Maandag 9 november 2009
De Dag van Hiep Hoi Alle Foto's Online!
Alle foto's staan online.Niemand hoeft meer te vragen waar ze blijven.
Ze zijn er!
Dank voor alle geduld.
Bij de Familie Bofkont is het werk nooit klaar.
Dat is het sowieso al nooit op een boerderij, maar bij de Familie Bofkont komen er altijd nog zoveel extra's bij. Media, varkens redden, andermans varkensproblemen oplossen, noem maar op. Enfin, doet er niet meer toe.
De foto's zijn er!
Vast een voorproefje en dan snel je eigen workshop, vrijgezellenfeest of teamuitje opzoeken.
Veel kijkplezier!
Zondag 8 november 2009
De Dag van Ilona's Rondreis...
Het kwam gelukkig allemaal nog goed gister.
Ilona zou aan het begin van de middag komen.
Ze arriveerde pas om 17.30 uur.
In tranen. Totaal ontredderd.
Wat was er gebeurd?
De taxi waar ze mee kwam, was niet direct van Nijmegen hier heen gekomen, maar had een complete rondrit gemaakt om nog meer rolstoelers op te pikken, ik meen via Den Bosch, Rotterdam en Amsterdam. Ilona moest dus in en uit die bus. Dat is een heel gedoe.
De besturing van haar rolstoel komt heel precies en de chauffeur zou daar niet mee uit de voeten gekund hebben. Ze moet op een klep, een lift, was daarbij half over hem heengereden, etc.
Vanaf Rotterdam is Ilona niet meer gestopt met keihard huilen. Wij wisten van niks en lagen met een Bruid en haar vriendinnen bij de varkens, tot er ineens gebeld werd dat ze in de taxi op de dijk stond. Ik had er niet meer op gerekend, het was al donker.
De bus langs Familie Kraak het pad op gemanoeuvreerd en toen hoorden we haar al. Ik schrok ervan hoe ik haar aantrof. Ze brulde. Totaal in paniek. De chauffeur wilde niet meer met haar rijden, sprak zijn verontwaardiging uit dat zij niet zonder begeleiding mag reizen, hij wilde haar niet meer mee terug nemen naar Nijmegen omdat hij het niet meer aankon etc. etc.
Dat was een raar moment. Hij heeft gelijk. Iemand moet de regie nemen over zo'n reisje en je kunt haar niet alleen op pad sturen. Bij wie ligt die verantwoordelijkheid? Ik legde hem uit dat ik Ilona nog maar pas ken, en me van alles afvraag hoe haar leven georganiseerd is qua hulp etc. en me daar wel zorgen over maak.
De arme chauffeur was gewoon op pad gestuurd. Hij had haar 's ochtends om 11.00 uur opgehaald. 11.00 uur! Geen wonder dat het arme kind helemaal over d'r toeren was. Van 11.00 tot 17.30 uur in die bus, geen eten, geen drinken en natuurlijk de angst. Wat gebeurde er, waar ging ze naar toe? Waar was Aagje? Toen ik haar vastpakte en vertelde dat Aagje al vol ongeduld op haar zat te wachten, kalmeerde ze.
Aagje maakte alles weer goed. En de zuurkool. Ilona wil hier altijd zuurkool eten. Presentator Martijn kwam ook mee eten want we zouden met zijn presentatie aan de slag. Ondertussen moest ik de middag voor de sympathieke Bruid & Co ook nog op een passende manier afronden en had Mister Frisling kans gezien om bij Familie Kraak te buurten en even later de melkerij in te floepen om zich op een bak graan te storten. En de chauffeur had grote moeite om de vrijpostige Moeder Kraak uit zijn bus te houden.
Het repeteren met Martijn werd hilarisch. Ilona was publiek. Ze zat in de strobak, Dennis er naast, Aagje op schoot en ik als regisseur op afstand om het geheel te kunnen overzien en aanwijzingen te geven.
Toen kwamen Leonie & Zachte Kees ook nog met een iBook! Een prachtig witte Apple notebook.
Leonie is verpleegkundige en Pleegzuster Bloedwijn van Familie Bofkont. We hebben meteen de situatie van Ilona kunnen doorspreken.
Misschien met een groepje Bofkontvrienden om toerbuurt Ilona uit Nijmegen ophalen in haar eigen pausmobiel, zodat ze niet afhankelijk is van die rondrijtaxi?
En zou het niet een veel beter idee zijn als Ilona in de buurt van Aagje komt wonen? Dat wilde ze al heel graag en nu blijkt dat bepaald geen overbodige luxe. Pleegzuster Bloedwijn gaat het uitzoeken.
Ilona werd weer opgehaald door een aardige chauffeur, die haar en ons verzekerde dat ze zonder tussenstops naar Nijmegen zou gaan. Nog wat na zitten te praten en toen viel ik gewoon om van de slaap.
Wat een dag!
Vrijdag 6 november 2009
De Dag van Familie Kraak Herenigd!
Eindelijk. Vader Kraak & Big Trouble herenigd met vrouw/respectievelijk moeder
en Dikke Peter & Keessie...
Donderdag 5 november 2009
De Dag van De Klimmuur
Kreeg van de week mail van een mij bekende ondernemer.Hij heeft iets verzonnen. Magneetschoenen voor een klimwand.
Zoiets. Het zweet breekt me uit bij het idee.
Hij vindt het geweldig en gelijk heeft hij want gelukkig zijn we niet allemaal gelijk.
Ik heb ook een klimwand. Van hooi. En daar wordt hij misschien wel niet warm of koud van. Zeus en Herman wel. Ik ook.
Ook iets om heel blij van te worden: Knor & Knorrie.
Zie ze daar eens liggen. Wat zijn dat leuke varkens geworden.
En dan die twee magere stakkertjes in dat kooitje, toen ze hier gebracht werden.
Dan weet je maar weer eens goed waar al dat geploeter goed voor is.
Dinsdag 3 november 2009
De Dag van Aagje & Mister Frisling...
Het gaat stukje bij beetje beter met Mr. F en de in zijn ogen nieuwe indringster.
Overdag is Mr. F buiten en 's avonds wil ie binnen in zijn oude woning.
Dat kan, maar vooralsnog wel met een hek ertussen.
De enorme vechtpartijen door dat hek heen zijn verleden tijd,
en zondag zijn ze zelfs al even echt samen geweest onder toeziend oog van Ilona.
Het is nog een kwestie van tijd.
Het komt wel goed.
Maandag 2 november 2009
De Dag Van Varkens houden van Gras!
naar vorige maand (oktober 2009)
| mail@familiebofkont.nl | www.familiebofkont.nl |