Welkom bij Familie Bofkont op Het Beloofde Varkensland...
Ode aan Stalker - klik hier
Stalker, die als big gedumpt werd op het strand van Almere...Stalker, die Aagje wilde dekken...
Stalker, die daarna met mij wilde trouwen en zo aan zijn naam kwam...
Stalker, die meteen de baas werd over Billie Bofkont en Mannetje Bromsnor...
Stalker, die later dikke vrienden werd met Mannetje Bromsnor...
Stalker, die over het hek van berige Lady Lolita sprong...
Stalker, die zo goed als blind was...
Stalker, die verslagen werd door Maximiliaan...
Stalker, die een schoolvoorbeeld van een prachtig geproportioneerd hangbuikzwijn was...
Stalker, die schaamteloos kon genieten van een modderbad...
Stalker, die 's avonds bekken vol stro op een hoop gooide om onder te gaan slapen...
Stalker, die dol was op appeltjes...
Stalker, die de AID inspecteurs ontwapende door zich voor hun voeten te gooien...
Stalker, die de rust en kalmte zelve was...
Stalker, die altijd zo'n goed humeur had....
Stalker, die zo stoicijns was...
Stalker, de vleesgeworden levensgenieter...
Stalker, die 'Sex & Drugs & Rock 'n Roll' van Ian Dury belichaamde...
Stalker, die zo zijn best deed door mij te blijven begroeten, ook toen hij al heel ziek was...
Stalker, die tot 't laatst bleef genieten van de massages...
Stalker, die geveld werd door leucose en maar 4,5 jaar werd...
Die Stalker zal altijd bij de Familie Bofkont blijven horen.
Zaterdag 24 juni 2006
De Dag van Stalker 2 en Pietje 162...
Stalker is weg en ik vind er even helemaal niks meer aan.
Het wordt nooit meer zoals vroeger, gaat er de hele tijd door m'n kop.
En dat is ook zo.
Bij ieder dier dat doodgaat moet je je weer anders instellen.
Leven met (zoveel) dieren vereist soepelheid van geest.
Stabiliteit is ver te zoeken en iedere dag brengt weer iets nieuws mee.
'STALKER VERSCHUILT ZICH DAGENLANG ONDER BED', lees ik vandaag in de krant.
Ik moet even omschakelen, want het gaat dus niet over mijn Stalker.
Was het maar waar, lag hij nog maar onder mijn bed...
Hij heeft wel als biggetje een week in de badkamer doorgebracht.
Toen ik hem in 2002 ophaalde bij de dierenambulance in Almere - waar hij 's nachts gedumpt was op het strand bij 10 graden onder nul - stonk hij een uur in de wind vanwege zijn opspelende mannelijke hormonen.
Die stank was niet te harden. Ik kon nauwelijks zijn stal in om hem eten te brengen. Maar ik vond hem te eenzaam daar in z'n eentje en toen heb ik hem toch binnengehaald. Van strobalen bouwde ik een huisje voor hem in de badkamer, zodat hij wat aanspraak had als ik mijn neus - met een knijper erop - om de hoek van de deur stak.
Toen hij onder narcose gecastreerd werd, was het leed geleden en kon hij lekker naar buiten. Nooit meer gestonken en hij groeide op als een vrolijk, goed gehumeurd hangbuikzwijn.
Caesar is eindelijk van z'n halve jas af.
Een nieuwe scheerder gevraagd en die heeft het prachtig gedaan.
Zo min mogelijk stress voor Caesar en mooi geschoren zonder rode striemen.
Die scheerder bleek hier vroeger als kind veel geweest te zijn.
Toen was er nog helemaal geen sprake van een Familie Bofkont.
Wel had hij het over de koeienfamilies die hier toen woonden.
De Pietjes, Berthas, en Jacobas stonden hier toen allemaal op stal.
Toen werd er gesproken over de Pietje Familie, de Jacoba Familie etc.
Alleen werden de gezinsleden toen doorgenummerd, dus je kreeg Pietje 1, Pietje 2 etc.
Toevallig is Brutale Griet een dochter van ook een Pietje.
Eigenlijk heet ze dus Pietje 162 (dat wist ik pas veel later, anders had ik haar Pietje 162 genoemd).
En nu het mooie:
Eigenlijk loopt hier ook al een Stalker 2 rond.
Want zodra ik Dappere Dodo kwam ophalen uit de Bijlmermeer - waar hij was gedumpt - riep ik "Kijk! dat is een Stalker..."
Het ene hangbuikzwijn is het andere namelijk niet.
En Dappere Dodo heeft als type hangbuikzwijntje heel veel gelijkenis met Stalker.
Toen Stalker ziek was - en ik er nog van uit ging dat hij beter zou worden - was ik van plan om Dappere Dodo binnenkort een poosje bij hem te laten wonen. Opbeurend voor een herstellende Stalker en leuk voor Dappere Dodo om door een aardige oom ingewijd te worden in de Familie Bofkont.
Het liep anders.
Maar op de een of andere manier is door de komst van Dappere Dodo - alias Stalker 2 - toch een traditie voortgezet. En dat is goed.
Vrijdag 23 juni 2006
De Dag van O Ja, Sneeuwvlokje...
Omdat ik gister toch nergens met m'n kop bij kon blijven - ik bleek afspraken vergeten te zijn en zo - ben ik 's avonds naar de jaarvergadering van de Vereniging Wildbeheer Veluwe gegaan in Otterlo.
Ik was ervoor uitgenodigd, evenals vorig jaar.
Waarom weet ik ook niet precies maar sinds ik bij Sneeuwvlokje betrokken ben, krijg ik post van ze.
Het kan nooit kwaad om daar eens een kijkje te nemen, dacht ik.
Bovendien krijg ik nog steeds vragen over Sneeuwvlokje, waarom woont die niet hier en leeft het beestje eigenlijk nog wel?
In het dorpscafe, in zo'n zaaltje. een stuk of 60 mannen, de meesten midddelbaar en grijs. Koffie met een fabriekskoekje en in de pauze bier en bitterballen.
Het bestuur deftig achter een lange tafel, de jagers aan tafeltjes met een kleedje erop.
Er was ook een presentatie en daar heb ik zeker wat van opgestoken.
Nieuwe woorden geleerd zoals mast (een verzameling beukenootjes en eikels) smaldier of spitser (vrouwelijk of mannelijk jong van een hinde), een volslagen varken (volwassen varken) een nulgebied (daar mogen geen varkens in leven) dat er 175 kilo lokvoer per hectare per jaar gevoerd mag worden, dat er een Vereniging van Verontruste Nachtjagers bestaat, (klinkt als de Dwaze Moeders) dat een roek aanzienlijke schade aan de gewassen kan toebrengen, dat een wild zwijntje van 16 maanden soms maar 15 kilo kan wegen, dat varkens die schade toebrengen aan tuinen en gewassen vervelende varkens heten etc. etc.
Opvallend was dat er over varkens en biggen wordt gesproken en niet over wilde zwijnen, en frislingen, maar wel over keilers (beren) en overlopers (frislingen die langer bij de moeder wonen tot ze verstoten worden en een eigen gebied gaan bewonen).
De groep als zodanig wordt echter als Zwartwild aangeduid.
Verder werd er een foto vertoond van een dood 20 jarig hert (behorende bij de groep Roodwild). Het gewei helemaal afgebroken op een klein stompje na en de kop geheel grijs geworden van de ouderdom. De rest van het lichaam had de gewone hertenkleur behouden.
Heel indrukwekkend.
O ja nog een leuke jagersroddel:
De varkenspest die onlangs uitbrak bij Winterswijk zou veroorzaakt zijn door een Nederlandse varkensboer, die tevens in Duitsland jaagt. De geschoten zwijnen had hij mee naar huis genomen en opgevoerd aan zijn eigen varkens.
Tja...
Verder weet ik dat in het gebied waar Sneeuwvlokje geboren werd, 7 van die witte zwijntjes woonden. Vijf daarvan zijn inmiddels 'afgeschoten'. De andere twee - de overlopers dus - kregen ze niet te pakken. Maar of Sneeuwvlokje daar bij zat, dat weet niemand.
Dus - ik zei het al eerder - Sneeuwvlokje gaat de geschiedenis in als een mythe.
Overigens was/is Sneeuwvlokje helemaal geen albino, maar een zogenaamde bonte big, wit met zwarte vlekken.
Een echte albino is ooit voorgekomen in Duitsland. Helemaal wit met rode ogen en witte hoefjes. En er schijnen nu zwarte zwijnen op de Veluwe rond te lopen met allemaal witte staarten. Ook mooi!
Maar of dat afschieten van wild nu erg is of juist niet, daar ben ik nog niet uit.
Ik weet wel dat er ontzettend veel dieren leven. En dat er geen natuurlijke vijanden meer zijn. En dat ze behoorlijk kunnen huishouden bij de buren.
Er werd een weide vertoond met allemaal grote kale zwarte plekken en gaten.
Waar deed me dat nou toch aan denken?
Woensdag 21 juni 2006 - 21.30 uur
De Dag van Stalker Is Verlost...
Ik besloot halverwege de ochtend dat ik de operatie van vrijdag niet wilde afwachten.
Stalker ademde zo moeizaam, had het zo moeilijk.
Ik heb een poosje op die manier met hem meegeademd om te ervaren hoe dat was.
Het was geen doen. Ik wou nog maar een ding.
Hier moest onmiddellijk een eind aan komen.
Dus toen wist ik het zeker. Geen operatie. Inslapen en wel zo snel mogelijk.
De kindergroepen heb ik afgebeld. Die bied ik nog wel een alternatief aan.
Toen Peter van mijn besluit op de hoogte gesteld.
Hij kon niet komen, qua bezigheden en tijd. Wie dan?
Hij beval me een paardendokter - een oud-leerling van hem - aan, hier in de buurt.
Die wilde het niet doen, omdat hij totaal geen ervaring heeft met het euthanaseren van een varken. En hij wilde het - zeker in mijn geval - goed doen, zei hij.
Heel professioneel om zo te denken.
Los van of het nou wel of niet om een varken van Het Beloofde Varkensland gaat.
Maar wat dan? Ik wist dat Peter ook nog tentamens moest nakijken.
Dus... Dennis gebeld en gevraagd of hij Peter uit Doornenburg wilde halen en brengen.
Dan kon hij op de achterbank zitten werken.
En zo is het gegaan.
Ben de hele tijd bij Stalker gebleven.
Als ik binnenkwam, knorde hij altijd nog ter begroeting.
Tot het laatst toe bleef hij z'n best doen, die schat.
Vanochtend vroeg ging dat heel zwak. Dat bleek ook de laatste keer geweest te zijn.
Hij kon het niet meer opbrengen.
Aanraken ging op 't laatst ook niet meer. Alles was hem teveel.
Wat een verlossing toen die benauwde ademhaling eindelijk stilhield...
En toen wilde ik weten wat het geweest was.
Peter had het uit zichzelf niet durven vragen, maar wilde dat natuurlijk ook maar al te graag.
Het nu laten inslapen bleek de enige en juiste beslissing geweest te zijn.
Leucose - kanker van het lymfeklierstelsel bleek de boosdoener.
De hele buikinhoud was verwoest.
Darmen, maag, lever, alles en alles.
Wonderlijke aanblik. Ik ben bij heel wat operaties geweest.
Je ziet dan alleen het te behandelen gebied. Nu niet.
Daar lag Stalker en daar ging pardoes het mes in.
Maar goed dat ik al heel wat gewend was...
Maar ik ben blij dat we het gedaan hebben.
Nu weten we het zeker.
En Stalker is verlost.
Wordt Vervolgd.
Woensdag 21 juni 2006
De Dag van De Grote Zwarte Vlek
Arme Stalker.
Op de echoscoop is een hele grote zwarte plek in zijn buik te zien.
Het is dus helemaal mis. Bloed afnemen was toen al niet meer nodig.
Aanvankelijk ging het onderzoek niet goed.
Hij was zo bang dat er gewoonweg geen goeie echo gemaakt kon worden.
Bloed afnemen via het oor bleek onmogelijk. Hij liet het niet toe. Schreeuwde het uit van de stress. En omdat er voor mij geen sprake was van de strop, besloten we dus toch maar om hem onder narcose te brengen. Er zat niks anders op.
Toen hij onder zeil was, kon de echo ook opnieuw en dan goed. En toen bleek er een giga tumor - naar alle waarschijnlijkheid - in zijn buik te zitten.
Meteen pijnstillende en eetlust opwekkende injecties.
Vrijdag komt Peter terug, samen met Cees en dan wordt Stalker's buik opengemaakt. Volgens Peter wordt Cees door insiders ook wel 'de beste chirurg ter wereld genoemd' - hij leidt hartchirurgen op. Maar voor Stalker kan hij waarschijnlijk niks meer doen.
'Bereid je maar op het ergste voor, de kans dat hij te redden is, is heel klein'.
Ik ben opgelucht dat er nu eindelijk een diagnose is gesteld.
Maar deze uitkomst had ik helemaal niet willen horen.
Zo onwerkelijk. Stalker is pas 4,5 jaar.
Ik vertelde Peter dat hij een binnenbeer is geweest.
Mogelijk heeft dat iets met die tumor te maken?
Misschien. Misschien ook niet. Vrijdag weten we meer.
Straks komen er 3 groepen kinderen. Daar staat mijn hoofd nu helemaal niet naar.
Zodra ze weg zijn ga ik bij Stalker zitten en ik hoop dat hij dan wat wil eten.
Hij mag eten wat hij wil. Vanaf vannacht ga ik dan ook bij hem slapen.
6 weken geleden lag ik daar ook naast hem.
Toen had ik nog goede hoop.
Maar er kwam geen verandering in zijn situatie.
Nu weet ik waarom niet...
Dafne's nieuwe columns zijn er weer!
Dafne's Lessen in Dierengeluk voor Dierennieuws - 20 juni 2006:
Les 23 - Soort zoekt Soort...
'..Dieren zijn pas echt gelukkig als ze met soortgenoten kunnen leven.Een hangbuikzwijntje alleen is niet goed, ook al zijn er nog zo veel andere dieren aanwezig.'
lees verder...
Dafne's column voor Twee Vandaag - 19 juni 2006:
Starring Knorretje
'..De tekenfilms van Winnie the Pooh mogen niet meer uitgezonden worden op de Turkse openbare omroep TRT. Dat is de schuld van Knorretje. Het populaire varkentje komt in bijna alle scenes voor en dat is de conservatief islamitische regering een doorn in het oog.'lees verder...
Dinsdag 20 juni 2006
De Dag van Duimen voor Stalker...
Ik ben zenuwachtig. Het gaat niet goed met Stalker.
Vanavond komt Peter Klaver met zijn echo-apparaat.
Kijken of er iets in zijn buik zit en bloed afnemen.
Dat wordt het moelijkste. Ik zie er vreselijk tegenop.
Narcose kan niet gezien zijn conditie en de bloedtapstrop wil ik hem niet aandoen.
We gaan het voorzichtig proberen via een ader op zijn oor.
Maar of dat gaat lukken?
De kleine Dappere Dodo daarentegen groeit als kool, heeft praatjes voor 10 en ziet er uit als het eeuwige leven. Ik hoorde dat er onlangs bij de Geitenboerderij in het Amsterdamse Bos hangbuikbigjes waren gestolen. Niet ondenkbaar dat Dappere Dodo daar bij hoorde.
Dat die kleintjes om de stelen zijn, is een feit.
Maar om dat dan ook letterlijk te nemen?
En een poosje daarna dan maar weer te dumpen?
Maandag 19 juni 2006
De Dag van Brutale Griet & Peta
Iets raars. Een poosje terug werd ik benaderd door de Nederlandse PR dame van PETA. Hun Londense hoofdkantoor was bezig met een nieuwe printcampagne waar ze een koe voor nodig hadden zonder oormerken en met hoorns.
Een (ik meen Amerikaanse) celebrity - dol op dieren - zou dan samen met die koe op de foto gaan. Of ik zo'n koe heb. "Jazeker heb ik zo'n koe. Wel twee."
En of het op heel korte termijn kon want die celebrity had eigenlijk nooit tijd en was toevallig volgende week in Londen en zou even over kunnen komen vliegen voor de fotoshoot.
Tot zover.
Ik vertelde over Brutale Griet en Rosamunde en dat het me een goed idee leek om dan op de posters te vermelden dat ze geen oormerken dragen vanwege de gewonnen rechtszaak.
De PR dame was enthousiast en belde meteen met Peta London.
Nee, dat was niet mogelijk. Wel wilden ze zeker weten of Brutale Griet wel echt een goed leven had, anders kwam ze niet in aanmerking voor de campagne...
En wanneer was moeilijk te zeggen want de beroemdheid had zo weinig tijd dat er niks af te spreken viel. Als er plotseling een gaatje in de agenda vrijkwam, wilden ze ad hoc langskomen.
Dan gaat het hele feest niet door, antwoordde ik, want wij hebben hier onze eigen agenda en we werken alleen op afspraak. Maar, vroeg ik, is die persoon in kwestie wel echt zo dol op dieren als er zo weinig moeite voor gedaan kan worden?
De PR dame vond het allemaal erg jammer want hoe meer ik vertelde over de Familie Bofkont, hoe leuker ze het begon te vinden. En zo kwamen we ook te spreken over de recente Peta anti-bont actie, waarvoor Robert Schoemacher en Marijke Helwegen naakt op de poster staan.
Door intern protest van Peta Nederland waren er aanvankelijk veel twijfels over geweest of zij nu wel de aangewezen personen waren voor deze campagne.
"Nee hoor, alle operaties die wij uitvoeren en alle spullen die wij gebruiken, alles is ok, niks is op dieren getest, echt, heus, niks van waar. Integendeel, wij hebben alles voor dieren over. Wij zijn juist dol op dieren!"
Ja ja...
Uiteindelijk heeft Peta toegestemd.
Hoezo toegestemd? Hebben die twee zichzelf dan aangeboden?
En waarom zou Peta dan uiteindelijk toch overstag gegaan zijn?
Iedereen weet toch dat in de cosmetische chirurgie alles wordt getest op dieren?
Wonderlijke kwestie.
Gek he, maar ik heb er zo mijn heel eigen gedachten over...