Welkom bij Familie Bofkont op Het Beloofde Varkensland...




Zaterdag 3 juni 2006
De Dag van de Tortelduifjes



Drama gister. Hoe 't kwam weet ik niet, maar er waren 2 tortelduifjes in de gevangenis van tbs-er Willem de Magier terechtgekomen.
Willem de Magier leeft sinds enige tijd in gevangenschap - heel riant en ruim dat wel - omdat hij mij het leven zuur maakt. Zodra hij me ziet valt ie aan en het is geen pretje om door een kwaaie volwassen haan aangevallen te worden.

Vandaar die tbs. Vrij zal hij nooit meer kunnen helaas, gewoon te gevaarlijk met al die bezoekers. Maar echt te klagen heeft hij niet. In de gevangenis heeft hij beschikking over een bescheiden harem van 4 vrouwtjes. Menige gevangene zou jaloers op hem zijn.

Maar nu die torteltjes. Ik liep er net aan te denken dat ik nog een stukje op mijn weblog zou plaatsen over 2 tortelduifjes van een ouder echtpaar. Aardige mensen, die heel dol op ze zijn, maar nu willen ze op reis gaan en hoe moet dat dan met hun duifjes?

Ze spraken me onlangs aan in het winkelcentrum van Uithoorn: "We kennen u van de televisie, misschien kunt u ons helpen.' Ik wou dat het waar was. Torteltjes zijn vreselijk leuke dieren. Ik heb er hier ook eentje gehad, die ging altijd boven op m'n hoofd zitten en schaterlachte hardop, heel vrolijk.

Maar sinds Tante & Sneeuwwitije - jonge onstuimige katten - hier zijn komen wonen durf ik geen duiven meer op te nemen. Vooral Sneeuwwitje is een echte rover. Er zijn hier veel wilde tortels en postduiven op het erf en die zijn hun leven niet echt zeker met haar in de buurt.

Vandaag zaten er dus ineens twee bij de Magier binnen. Plotseling een enorm tumult. Tot mijn grote ontsteltenis stond Willem de Magier als een gek op eentje in te hakken.
Ik stormde er op af. Kreeg een paar fikse trappen van meneer, greep het stakkerjte van de grond en met m'n andere hand pakte ik het andere duifje. En wie zat daar in een hoekje? Tante. Zo. Joint Venture dus van Tantetje en Willem de Magier. Rotzakken.

Wat een mooie tere beestje zijn het toch, die duifjes. Die oogjes in die mooie kopjes, de veertje zo zacht. Ze beefden van de shock.Ik heb ze achter in het keukentje op de grond gezet. Bakje water en graan erbij. Tegen beter weten in. Het aangevallen diertje lag er voor dood bij.
Toen ik een uurtje later kwam kijken waren ze verdwenen. Weg. Ik schrok me wild. Zou er dan toch nog een kat bij geweest zijn? Maar nee. Ze waren opgevlogen en zaten heel stil te koekeloeren. De een op een AH-doos en de ander bovenop een foto van mij met de kalfjes, die ik al klaar gezet had voor de workshop van vandaag.
Wat geweldig. Ze hadden zich dus hersteld en waren letterlijk weer overeind gekrabbeld.Dat vind ik nou zo fantastisch aan dieren. Ze klagen niet. Ze dragen hun lot en gaan weer door.Wie weet redden ze het...

En dan nu over de torteltjes van het aardige echtpaar.
Hieronder de tekst uit hun mail en de foto van hun twee schoonheden.
Wie wil deze twee prachtbeestjes een goed thuis geven?
Mail maar naar mij dan komt het wel goed.

'De 2 zijn ongeveer 8 jaar oud. Zijn Turkse tortels. Kunnen , als ze goed worden verzorgd zo'n 32 jaar halen. Deze 2 mochten elke dag enige tijd in de kamer vliegen, van een half uur (gaan dan zelf weer op de eitjes zittenĘdie ze bij regelmaat leggen) tot wel 2 en een half tot 3 uur.
Gezocht wordt een goed baasje(zinnetje) die ik best enige tijd van duivenzaad wil voorzien, die van beestjes houdt en ze ook van wat vliegruimte wil voorzien en niet van zins is ze direkt weer te laten vliegen want ze worden zo uit de lucht geplukt door grotere vliegers met scherpe snavels. Ze zijn wel ietwat verwend met af en toe snoepzaad en koek.'




Vrijdag 2 juni 2006
De Dag van Het Dumpbiggetje



Niemand heeft zich aangemeld. In de Telegraaf gestaan, op de radio geweest, gister nog eens een oproep geplaatst op dierennieuws. Ook niks. Dan kan ik haast wel aannemen dat ie gewoon gedumpt is. Ongelooflijk maar waar. Nou, dat biggie mag hier wel 1000 jaar blijven.

Kreeg een leuke foto van de mensen die hem gevonden hebben. Hun twee honden, aandachtig lezend in de Telegraaf: 'Dappere Dodo in goede handen.' Zij hebben hem die bewuste zaterdagavond ontdekt en je ziet ze denken: "Is dat niet wat overdreven allemaal wat daar geschreven staat?"

Dokter Peter kwam gister op controle bij De Zanger en was tevreden over wat hij aantrof. Hij heeft nog voor een paar dagen spuiten achtergelaten, en dan moet De Zanger het daarna weer op eigen kracht kunnen. Ik kan nu toch voorzichtig gaan denken dat alles goed gaat komen...

En Stalker? Dat blijft een mysterie. Er valt niks aan hem te zien. Dus vandaag maar weer eens gewoon naar buiten als ie dat wil, op doktersadvies. Wel stuur ik zijn mest op, mogelijk dat daar nog wat aan te zien is.

Kreeg een brief van de NCRV. Er wordt een aantal afleveringen herhaald van het programma 'Zoekt en gij zult vinden.' Die van mij wordt herhaald op 23 juli om 18.40 - NCRV Nederland 1.


Donderdag 1 juni 2006
De Dag van Remi



Dit is Remi. Het hangbuikzwijn dat weg moet van de kinderboerderijbeheerder, omdat die met 'nieuw jong spul' wil beginnen.
Ik had een goed adres voor Remi geregeld, niet ver van de plek dan die kinderboerderij. Wietske - die zich over hem ontfermd heeft vanaf zijn Hangbuikenbabytijd - kan (kon) hem daar nog vaak gaan opzoeken.

Iedereen blij en eind goed al goed. Dachten we...
Nu heeft Remi's nieuwe 'baasje' zich teruggetrokken. Niet fraai. Een echte k.streek zeg maar. Daarmee is het leven van Remi in accuut gevaar gekomen.
De kinderboerderijbeheerder wil hem meegeven aan een handelaar en die weet de weg naar het slachthuis wel te vinden...

Remi werd gedumpt bij die kinderboerderij toen hij ongeveer 3 maanden was.
Hij is nu bijna 5 jaar. Een zeer expressief zwijntje naar het schijnt.
Hij loopt mee aan een tuigje, kan kunstjes, en is zeer slim.
Wie heeft een groot hart en een grote tuin en kan Remi een veilig thuis bieden?
Denk goed na voor je ja zegt.
Een varken is een heel specifiek dier, dat echt bij je moet passen.
Lees anders ook even 'Ware Varkensliefde' , dat ik op dierennieuws.nl schreef ter ontmoediging van een 'impulsaankoop' en ter ondersteuning voor de echte doorzetters.


Woensdag 31 mei 2006
De Dag van Happy Meat



Hoera! HAPPY MEAT is in de prijzen gevallen!
De VPRO had een prijsvraag uitgeschreven voor een aanstekelijke naam voor het vlees van de toekomst. Het zogenaamde kweekvlees: gemaakt vlees in een laboratorium van een dierlijke cel. Schijnt net zo lekker te zijn als het beste biologische scharrelvlees en er heeft geen dier voor hoeven lijden!

Een poosje terug was ik naar een bijeenkomst van deze uitvinding, waar ik de uitvinder himself ook ontmoette. Hij had het In Vitro Vlees genoemd. Maar zoiets engs gaat natuurlijk niemand kopen. Laat staan opeten.
Er moest dus nog een goede naam verzonnen worden. Vandaar de prijsvraag. Ik stuurde HAPPY MEAT in voor de internationale markt en VROLIJK VLEES voor de Nederlandse.

Er waren meer dan 200 inzendingen.
Lees het juryrapport er maar op na: noorderlicht.vpro.nl

En dit was mijn motivatie:

HAPPY MEAT

"Wat eten we vandaag?"
"In Vitro vlees met sperciebonen."

Dat klinkt natuurlijk voor geen meter.
Vitro vlees klinkt abstract en griezelig.
Dat gaat niemand kopen.

Maar als je vraagt:
"Wat eten we vandaag?"

en het antwoord luidt:

"Broccoli met Happy Meat," dan weet je dat je lekker gaat eten en dat er geen dier voor heeft hoeven lijden.

Het woord vlees moet er dus absoluut in blijven.
Keer op keer moet benadrukt worden dat het hier om vlees gaat, waar geen dierenleed aan te pas gekomen is.

Als Nederlandse variant is het volgende geschikt:

VROLIJK VLEES

En nu we het toch over vlees hebben, mijn column voor Twee Vandaag gaat deze week over het Moederkoekhappen van Giel Beelen. Lees maar:




Dinsdag 30 mei
De Dag van Het Ziekenbezoek



De Zanger reageert godzijdank goed op de injecties.
Hij eet weer wat - want veilig, zonder pillen...) en over ziekenbezoek heeft hij niet te klagen. Gister middag langdurig gezelschap van BabyBig, Miss Piggy en Brammetje. En niet te vergeten Benjaminnetje, die zit zowat de hele dag aan z'n bed te waken.


Maandag 29 mei 2006
De Dag van Duimen voor De Zanger...



Gister een soort van paniek. De Zanger is in hongerstaking gegaan. Wil niks meer eten of drinken. Helemaal niks meer. Bekijk het maar, denkt ie. Hij weet dat ie belazerd wordt. In ieder hapje mango, appeltaart, perzik, boterham met pindakaas of wat voor lekkers dan ook kan een pil zitten. En dat is ook zo, vandaar al die luxe verleidingstrucs.
Hij is zo slim. Uiterst zorgvuldig peuzelde hij steeds alles op om op het laatste moment de pil er uit te spugen. Maar nu draait hij overal z'n kop voor weg.

Peter gebeld. Wat te doen? De Zanger MOET die medicijnen hebben. Peter kon niet komen en ik had een workshop. Maar nood breekt wetten. Heb de groep ontvangen, de introductie gedaan en daarna heeft Dennis het overgenomen.

Ik heb eerst een video-opname van De Zanger gemaakt. De wond en het gebied er omheen is uiterst pijnlijk geworden. Ik mag het niet eens benaderen, laat staan aanraken, dan schiet hij weg. Vermoedde dat hij ook mede daarom niet meer wil/kan eten omdat hij zich zo beroerd voelt.

Ik naar Doornenburg - nog verder dan Nijmegen - en samen met Peter de video bekeken. Die is er ook niks gerust op. Een varken dat niet meer wil eten... dan is het foute boel. Toen weer snel huiswaarts gekeerd met een doos vol injectiespuiten. Antibiotica, pijnstillers en vitamine.