Welkom bij Familie Bofkont op Het Beloofde Varkensland...
Zaterdag 27 mei 2006
De Dag van VIP DD...
(Very Important Pig: Dappere Dodo)
Dappere Dodo staat vandaag in de Telegraaf.
Niet zomaar een achteraf berichtje, nee Dappere Dodo heeft de status gekregen van een echte ster.
Grote foto, beeldbepalend op de pagina.
Zijn story is dramatisch aangedikt - lees vol fantasie - en vervolgens opgeschreven.
Luister en huiver:
Zo staat er dat Dappere Dodo gevonden is door een jager!
Hij zou 2 nachten hebben rondgezworven in een gevaarlijk gebied vol jagers en jachthonden en vossen...hahahahahaha.
Het ontbreekt er nog maar aan dat hij in een donker bos een knap zeugje is tegengekomen, hals over kop met haar getrouwd is - met als getuigen een Vos en een Jachthond - en dat het knappe jonge stel nu al weer de scheidingspapieren heeft aangevraagd bij de Jager...
En dat Dappere Dodo door al dat gedoe zwaar aan de drugs is geraakt en nu moet afkicken op Het Beloofde Varkensland, een sjieke afkickkliniek voor VIPS - Very Important Pigs...
'Gelukkig is hij nu in goede handen', staat er. En dat is een waarheid als een huis.
Meneer leeft hier als een Prins.
Geen oproep dus in de Telegraaf of er soms door iemand een biggetje vermist wordt (want daar was het allemaal om begonnen...).
Maar als je het mij vraagt, vindt Dappere Dodo dat helemaal niet erg...
Zie ook weblog De Dag van Hoe Is Het Mogelijk (22 mei, scroll naar beneden) en DierenNieuws - Lessen in Dierenliefde 23 mei: De Vondeling
Vrijdag 26 mei 2006
De Dag van Nog Meer Speelgoed
Afgelopen week nog een keer een televisie-opname over dat speelgoed voor varkens.
Deze keer viel de cameracrew met hun neus in de boter.
Dappere Dodo!
Hij is het schoolvoorbeeld van wat je varkentjes moet bieden aan 'speelgoed' - lees leefomgeving.
Als een dolle rent hij heen en weer, slipt uit de bocht, draait rondjes, scheurt kranten - en mijn post - aan flarden om vervolgens doodop bij de kachel neer te ploffen voor een dutje. Dit kleine opdondertje heeft binnen een vloeroppervlak van ongeveer 350 vierkante meter tot zijn beschikking en dat 'gebuikt' hij ook allemaal. Hij gaat echt op onderzoek uit. Ieder hoekje en gaatje wordt geinspecteerd. Als je dus nagaat dat de biggen in de bio-industrie nauwelijks 1 vierkante meter per big hebben, dan is het logisch dat ze zich doodvervelen...
Dappere Dodo heeft het ontzettend naar z'n zin, ondanks het feit dat hij alleen is.
Nou ja alleen...
Gister kwamen Giel Beelen en Marisa Heutink langs en hebben een paar uur Vadertje & Moedertje gespeeld. Giel was jarig en mocht kiezen hoe hij zijn middag wilde doorbrengen. Meer daarover als ik de foto's heb.
Snel aan de slag nu. De Telegraaf belt zo, ik zet mijn Pleegzuster Bloedwijn kapje weer op en vanmiddag moet ik naar Amsterdam, de sessie inhalen van vorige week. Werk aan de winkel!
Donderdag 25 mei 2006
De Dag van Back in Biggies Time
Ineens wist ik het. Dappere Dodo. Dat is em helemaal.
Een klein dapper biggie, dat z'n Bijlmermeeravontuur glansrijk doorstaan heeft.
Ik ben trouwens weer helemaal back in biggies time.
Alles komt weer terug. Het gloeiend hete lijfje in bed, de begroetingsgeluiden zoals alleen hangbuikbigjes dat kunnen, het gejengel als hij z'n zin niet krijgt.
Blote voeten en benen is er - zelfs in huis - niet meer bij.
Hij knaagt, bijt en duwt als hij niet snel genoeg z'n zin krijgt.
Als ik achter m'n PC zit, wil hij per se op schoot.
En hij mag 't. Allemaal. Voor je het weet is hij groot.
Gek dat je dat soort kleine dingen toch vergeet,
tot het moment dat je weer een hangbuikbaby in huis hebt.
De vorige keer was met Mannetje Bromsnor, die was toen ook pas 6 weken.
Dat is toch al weer bijna 5 jaar geleden.
Stalker kon niet in huis, die stond zo verschrikkelijk - een binnenbeer - dat je niet in z'n buurt kon komen zonder te kokhalzen. Na z'n castratie was dat helemaal over trouwens.
Dappere Dodo loopt me nu werkelijk overal achterna, hij voelt zich inmiddels volkomen thuis. Wist hij zondag nog niet hoe hij vast voedsel moest eten, nu krijst hij de hele boel bij mekaar om meer en meer en meer. Als ik nu niet streng en gedisciplineerd ben, kan ik het later schudden.
Niets is zo verleidelijk als het aanstekelijke gesmak van een tevreden zwijntje. Maar hoe klein hij ook is - als ik nu teveel geef, wordt daarmee de basis voor zijn latere eetgedrag gelegd. En er sterven meer hangbuikzwijnen aan vetzucht dan aan ouderdom... En o wat kan hij boos zijn als ik voet bij stuk houd.
En toch...
Zo'n aanhankelijk beestje, zou hij toch niet weggelopen kunnen zijn?
Peter dacht er ook meteen aan toen hij hem zag.
Aanstaande vrijdag zal de Telegraaf me bellen.
Mits de primeur, willen ze een stukje gaan schrijven over Dappere Dodo.
Ik zal vragen of ze een oproep willen plaatsen.
Je moet er toch niet aan denken dat je zo'n schatje hebt en dat je die kwijt bent.
Je zou geen oog meer dichtdoen.
De Zanger heeft het moeilijk. Ik zie dat hij veel pijn heeft.
Hij doet enorm z'n best. Eet graag, maar kan daarvoor nauwelijks overeind komen. Om hem te helpen met drinken en zeker te weten dat hij voldoende vocht binnen krijgt zet ik om de paar uur een schaal appelsap - verdund met water - onder z'n neus. Dat vindt ie heerlijk. De helft gaat er overheen maar wat geeft dat.
Waar ik wel heel goed op moet letten is dat hij z'n tabletten binnen krijgt. De pijnstillers en antibiotica verstop ik in een boterham met pindakaas, maar hij eet heel voorzichtig en argwanend en spuugt de pillen zo weer uit.
Stalker blijft een raadsel.
Peter heeft hem weer helemaal onderzocht. Kan niks vinden. Inmiddels poept ie weer, heeft gister zelfs even buiten in de zon gelegen, maar gistermiddag had hij 34.6 !
Woensdag 24 mei 2006
De Dag van De Zanger Leeft!
Te vroeg juichen kan nog niet.
Het blijven voorlopig nog heel spannende dagen, maar...
Ik heb net De Zanger een appeltje gevoerd.
Dat smaakte hem best. Sinds eergisteravond mocht hij niks meer eten.
Dat viel me zwaar want hij liep de hele dag te zoeken en te vragen.
Om 16.00 uur gistermiddag was het zover.
De operatie duurde anderhalf uur. Ik heb Peter Klaver geassisteerd.
Moest steeds met een tangetje het vel rondom de wond omhooghouden zodat hij er goed bij kon.
De Zanger lag aan een zuurstof/hart bewakingsapparaat.
Als zijn hartslag opliep, zou hij pijn hebben en dan moest er narcose bij. Ik hield het nauwlettend in de gaten. Dat mocht niet want dat was de taak voor Frederie en Dennis.
Tijdens operaties is Peter de kapitein op het schip.
Hij verdeelt de taken en daar moet je je aan houden...
Maar ik kon mijn ogen niet van dat apparaat afhouden.
"Je bent niet geschikt voor assistentie" hoorde ik dan ook.
"Jij wil altijd zelf de touwtjes in handen hebben."
Waar heb ik dat meer gehoord? Mijn hele leven lang al.
We hadden een operatiesetting gemaakt in de presentatiestal.
Daar was het lekker warm zodat we goed konden werken.
De Zanger lag op een plank met wieltjes - zijn brancard - en die lag weer op een stel opgestapelde strobalen.Om het geheel goed waterpas te maken werd er hier en daar nog een fles wijn van het merk Wild Pig tussengestopt.
Het zag er perfect uit.
Het kleine zwarte zwervertje liep nieuwsgierig om onze voeten heen te scharrelen. Frederie kreeg onmiddellijk jatneigingen toen ze hem zag. En natuurlijk zat Boy George weer op de eerste rij om een oogje in het zeil te houden.
Er kwam een gigatestikel uit van 2,8 kilogram!
Godzijdank was er nergens sprake van vergroeiingen zodat de operatie voorspoedig verliep. Peter genoot zichtbaar. "Jammer dat de televisie er niet bij is. Jammer dat Cees er niet bij is", zei hij (aanvankelijk zouden er ook nog 2 mensenchirurgen bij komen).
Maar de operatie had ook niet goed kunnen gaan en dan zoveel vreemd volk erbij. Ik was blij dat we gister met ons kleine vertrouwde groepje waren.
De andere testikel hebben we mooi laten zitten. Geen extra fratsen meer voor De Zanger. Wel heeft Dennis zijn gebit mooi schoon gemaakt en heeft Peter zijn hoefknipkunsten weer kunnen vertonen. Toen nog pijnstillers, antibiotica en een fikse tampon in de wond om vocht en troep op te vangen.
Toen gauw terug naar zijn eigen stal, dik in het stro en onder de warmtelampen. En wie ging er onmiddellijk bij De Zanger liggen om te kijken of alles goed gaat? Wie wil hier nu eigenlijk de touwtjes in handen hebben?
Maandag 22 mei 2006
De Dag van Hoe Is Dit Mogelijk?
Deze schoonheid - een wonder op vier piepkleine hoefjes - werd afgelopen zaterdagavond (koud, herfstige stormwind) GEDUMPT in de Bijlmermeer!
Ik werd laat gebeld door een man, die samen met zijn vrouw voor het slapen gaan nog even hun jachthonden uitlieten op de Bijlmerweide. De honden roken wat bijzonders...
Daar liep een egel dachten ze, maar nee er kwam een klein zwart biggetje luid knorrend op ze af lopen. Ze moesten hun honden met man en macht in bedwang houden... De 'egel' kregen ze niet te pakken. Hij was ze te slim en snel af en floepte onder een deurtje van een een schapenhok door, daar vlak in de buurt.
Na overleg besloot ik dat zo te laten. Een nachtje bij de schapen kon geen kwaad goed - want lekker warm. In het donker achter dat beestje aanjagen zou geen enkele zin hebben, integendeel.
Ik ben hem dus zondagochtend gaan ophalen. Hij zat al te wachten in een konijnenhok van de Kinderboerderij.
Zij dachten daar dat het een minizwijntje was.
Weer dat hardnekkige misverstand!
Die bestaan niet!
Dit is de baby van een Hangbuikzwijn. Ik schat hem op 5, hooguit 6 weken.
Dit biggetje gaat gewoon formaat Lady Lolita worden of formaat Stalker, formaat Theo, formaat Wim, formaat Mannetje Bromsnor, formaat Billie Bofkont of formaat Miss Uinverse, noem ze maar op.
Hij is bijzonder aanhankelijk, totaal niet bang, dus erg gewend aan mensen geweest. Dat kan niet anders.
Een prachtbeestje.
Wie heeft dit diertje in de steek gelaten? Hoe kon dit gebeuren?
Ik kan dit niet begrijpen.
Even dacht ik nog dat hij mogelijk van huis weggelopen zou zijn.
Maar de man van de jachthonden herinnerde mij er nog even aan dat het komende week Hemelvaartsvakantie is...
Gelukkig zit de kleine man nu hier.
Er had veel kunnen misgaan daar op die Bijmerweide...
Onderkoeling in die koude nacht had deze baby niet overleefd.
En aan honden en vossen moeten we nu ook maar even niet denken...