Welkom bij Familie Bofkont op Het Beloofde Varkensland...
Zaterdag 20 mei 2006
De Dag van De Perversiteit
De middag liep heel anders gister.
In plaats van een communicatiemiddagje met een klant in de hoofdstad A. werd het een ritje naar het Hol van de Leeuw in Den Haag:
Ministerie van Landbouw - Natuur - Voedselkwaliteit.
Werd onverwacht getipt door Karin Busch - dierenvriendin.
Zij had 150 boeken gekocht over de fototentoonstelling 'Dierbaar' (Jan van IJken, ik schreef er al eerder over, meen in november). Verschrikkelijke beelden uit de bio-industrie.
Wij wilden die boeken overhandigen aan alle 150 Kamerleden.
'Kijk nou toch eens met eigen ogen!'
Maar dat mocht niet, want dan zou de kamer stelling nemen, volgens de voorzitter.
(pikant detail: Varkensboerin en Kamerlid Annie Schrijver (CDA) is er trots op dat ze 100 biggen per uur kan castreren - onverdoofd...)
Wel zou de expositie komen te hangen op LNV.
Maar die weten dit allemaal al. Sterker nog, zij hebben het allemaal uitgevonden. Letterlijk. "Deze oormerken moet u met deze tang in de oren dan uw varkens en koeien slaan, mevrouw."
Gistermiddag was de opening van de tentoonsteliing. De fotograaf mocht zelf 10 mensen uitnodigen. Minister Veerman zou de opening verrichten, dus agenda omgegooid en er op af.
Maar hij kwam niet vanwege de Ministerraad en Verdonk, dus las Harry Paul zijn toespraak voor. Harry Paul is een van de bobo's met wie ik in 2002 gesprekken had op het Ministerie over de oormerken van Familie Bofkont.
Het was héééél erg leuk om hem vrolijk te begroeten, nu ik ben vrijgesproken door de rechter op 4 november 2004:
"De verdachte is niet strafbaar omdat zij zich door het wettelijk verbod van dierenmishandeling terecht heeft laten weerhouden om te voldoen aan haar oormerkplicht. De plicht om geen dierenmishandeling te plegen is gegoten in de vorm van een wet in formele zin, de oormerkplicht in die van een regeling van een lagere rangorde. Verdachte heeft dus de juridisch zwaarste plicht het zwaarst laten wegen."
De opening verliep zoals dat altijd gaat.
Keurige mensen, keurige muziek, lekkere hapjes, mooie praatjes.
De prachtige foto's van Jan van IJken zijn te gruwelijk voor woorden:
Een biggetje van 2 dagen dat onverdoofd wordt gecastreerd. Het hondje van de boer zit al klaar, likkebaardend, wachtend op de balletjes.
Een kuikentje van 10 dagen waar het snaveltje van afgeknipt wordt.
Die pijn op het vertrokken kopje, het oogje helemaal vervormd van afschuw.
Een konijn dat kunstmatig geinsimineerd wordt. Een martelkamer met alleen maar kooien, waar de konijnen in opgesloten zitten, verbijsterende aanblik.
Een eenzaam opgesloten kalf, verdwaasd starend naar een skippybal.
Zo leuk, speelgoed voor de dieren in de gevangenis...
En tussen die gruwelijke beelden, opgehangen in een voornaam pand met een statig lange gang en een beeldschone marmeren vloer, stond iedereen met een drankje te kletsen over Koetjes & Kalfjes.
Harry Paul en ik begroetten elkaar hartelijk (waarom niet, het is een heel charmante jongensachtige man)
Heb even staan kletsen met dierenarts Henk Lommers, de man met de twee petten:
Pet 1
Onder de vlag van LNV maakte hij een voorlichtingsfilmpje over het onverdoofd aanbrengen van oormerken.
Pet 2
Onder de vlag van zijn programma Alle Dieren Tellen Mee (AVRO) kwam hij langs bij Familie Bofkont om een filmpje te maken over hun triomfantelijke oormerkvrije status (toen ik daar een lintje voor kreeg van de Dierenbescherming...).
Liep ook nog een meisje tegen het lijf dat een workshop volgde op Het Beloofde Varkensland en nu bij Harry Paul werkt, etc. etc.
Kortom de wonderen zijn de wereld nog niet uit.
Het hele leven is een spel. Mensen spelen een spel met elkaar.
Allemaal tot je dienst.
Maar de dieren zijn er de dupe van.
Een gezellige vrijdag namiddag in het decor van zoveel leed.
Verbijsterend, Gruwelijk. Pervers.
Vrijdag 19 mei 2006
De Dag van De Varkensspeelgoed-test
Varkensspeelgoed? Ja varkensspeelgoed. Wageningen is er op zoek naar. Varkens die zich dood vervelen in de bio-industrie moeten zich kunnen vermaken zonder dat ze uit pure ellende in hun collega's gaan bijten.
RTL 4 Editie NL belde er gister over. Wat ik er als erkende Varkensfluisteraar & Varkensmasseur (hahaha) van vond en of ze langs mochten komen voor een test. Ze gingen eerst naar een dierenspeciaalzaak om spullen te kopen. Met zakken vol hondenspeeltjes kwamen ze hier in een satellietauto aan. Dat stond wel heel stoer op de dijk. Alsof het de President van Amerika betrof (Hoewel, Billie Bofkont for President...).
Maar het was een tijdkwestie omdat het materiaal meteen in de auto gemonteerd zou worden en hup zo de uitzending in moest.
Dat lukte maar net op het nippertje. Ik zat al naar de t.v. te kijken, terwijl zij nog weg moesten rijden. Het was heel grappig. Natuurlijk taalde de Familie Bofkont niet naar de voetballen en de knuffeleenden. Het enige dat interessant voor ze was, was een bal met gaten waar voer in zat. Maar dat zal dan wel voor varkens ontwikkeld moeten worden. Dit was voor honden en de gaten waar wat uit moest komen waren veel te klein voor de varkens. Ik zal met Wageningen gaan bellen en het ze voorstellen.
Weet je wat ze nodig hebben? Niks speelgoed. Stro, hooi en ruimte, dat hebben ze nodig. En dat bleek ook, want ze lagen lekker loom hooi te kauwen en volgens de crew zagen ze er uit als de gelukkigste varkens van de hele wereld. Van deze beelden gaan onze kijkers smullen, zeiden ze.
Halverwege de opnames kwam de ontwerper van Openbare Ruimte - sector Wonen en Werken - uit Amsterdam ook nog aanfietsen. We hadden een afspraak om spijkers met koppen te gaan slaan wat betreft De School voor Dierenliefde. Hij had een planning bij zich. Start bouw april 2007, zag ik op een papier staan. Zou het er dan toch eindelijk van komen?
Zo meteen naar Amsterdam. Weg van de varkens, het echte leven in, hahaha. Ik ga een private banker ontvangen voor een communcatietraining. Maar hij schijnt dol op varkens te zijn en wil zeker ook een keer een sessie op Het Beloofde Varkensland afspreken...
Donderdag 18 mei 2006
De Dag van Het Raadsel Stalker
Er komen mails. De mensen willen weten hoe het met Stalker gaat.
Goede vraag. Dat wil ik zelf ook nog steeds weten...
En Peter Klaver ook...
Stalker ligt nog steeds in zijn eentje in Villa Varkensgeluk.
Precies een week geleden is hij opgenomen in zijn prive-kliniekje.
Mijn langdurige observatie heeft toen gelukkig wel wat opgeleverd.
Hij at alles wat ik hem voorzette met smaak op.
Ineens viel me dat hij wel zijn varkensbrokjes liet staan.
Zou dat al langer aan de hand zijn? Zou hij daarom zo slap zijn?
Een poosje geleden zijn we overgestapt op biologisch varkensvoer.
Ik ben meteen naar de winkel gesjeesd om weer een zak 'gangbaar'
voer te halen. En ja hoor, dat wil hij wel eten. Dus...
Toch is hij niet graatmager, integendeel, hij heeft juist een perfect gewicht.
Zo zouden eigenlijk alle hangbuikers moeten zijn. Mannetje Bromsnor voorop... (tot mijn afgrijzen ontdekte ik bij toeval van de week dat een buurvrouw handenvol brood over het hek gooit...)
Maar dat eten van Stalker blijkt de oplossing vooralsnog niet te zijn.
Zijn temperatuur blijft schommelen tussen de 35 en 37.5 (te laag dus) Ik stop hem onder het stro en dan snurkt ie weer lekker verder. Hij komt er uit om water te drinken en te plassen. Dan gaat hij gauw weer terug. Ontbijt, lunch en diner krijgt ie op bed. Hij is goedgehumeurd en goed aanspreekbaar, kletst gezellig terug en laat zich heerlijk verwennen. Een echt zieke indruk maakt hij dus niet meer. Vorige week was hij veel stiller.
Maar hij poept niet! Ik heb nog steeds geen drol gezien. Dat was ook de voornaamste reden om hem binnen te houden, anders kun je dat nooit in de gaten houden met zoveel loslopende varkens. Die klisma (of is het clisma? VanDale geeft geen antwoord) heeft ook helemaal niks opgeleverd.
'Meer appels en pruimen' kwam er een sms van Dokter Peter uit den vreemde.
En dat doe ik dus maar. Er is iets aan de hand met Stalker, waar wat?
Die lage temperatuur betekent geen goede doorbloeding.
Niet poepen is vreemd. Iets met de darmen? Dat lijkt toch het meest voor de hand.
Als Peter terug is overweeg ik bloedonderzoek. Daarvoor moet Stalker onder narcose.
Zou dat wel gaan met die lage lichaamstemperatuur?
Zorgen, zorgen, zorgen...
PS
Tussen de bedrijven door wordt er druk gewerkt aan de foto's van de workshops.
Al het fotowerk is enorm achterop geraakt.
Zieke Stalker, een zieke Erik, en de zieke bomen zijn de schuld.
De zieke bomen worden op dit moment allemaal afgeschermd voor de roze invasie.
Zeer urgent, maar helaas zeer tijdrovend werk, anders dode bomen.
D. werkt zich een slag in de rondte om ze allemaal af te rasteren.
De foto's komen er dus aan...
Effies geduld s.v.p...
Dinsdag 16 mei 2006
De Dag van de Kinderen van Jean Pierre
Stichting Help de Zwerfkat bestaat aanstaande zaterdag 20 jaar.
Een feestelijke Open Dag dus. Iedereen die van poezen houdt, is welkom!
Ik schreef al eens eerder over deze geweldige stichting.
Sinds kort hebben ze ook een prachtige site.
Kijk maar op www.helpdezwerfkat.nl
Daar staan ook alle gegevens over de Open Dag.
Ik ben zaterdag ook van de partij - als Varkensvrouwtje natuurlijk, maar ook als Kattenvrouwtje.
Vond vanochtend een prachtig dood molletje op het erf. En gister een dode rattenbaby. Allemaal werk van Sneeuwitje. Ze struint wat af en iedere dag heeft ze wel een bijzondere vangst. Een goede rattenvanger is nooit weg, anders komen er veel te veel ratten hier, maar het blijft altijd pijnlijk om te zien. Vooral als ze nog leven.
Tarzan - de bomendokter - is langsgeweest. Het was nog erger dan ik al vreesde.
Om alle bomen een afrastering van gaas en snel ook, anders gaat het helemaal mis. Als de lummels zo doorgaan, worden over 2 jaar alle bomen zwart en kaal - want dood - en dan nog een paar jaar, dan vallen ze dan om. Boem.
Er zit niks anders op. Hekjes en gaas. Tuttigheid troef.
Tarzan is trouwens leuk. Een soort oerjongen. Een halve wilde, hij woont hier verderop in een romantisch woonwagenachtig kampementje, achter bij een boer. Rijdt rond op een bakfiets - een kunstwerk op zich - en heeft hier een paar jaar geleden een haan uitgezocht - Jean Pierre genaamd - vanwege zijn nichterige voorkomen.
Hij vertelde dat Jean Pierre prachtige kinderen krijgt en dat die lekker smaken.
Dat is het enige vlees dat hij eet, de kinderen van Jean Pierre.
Op mijn vraag waarom hij dat doet, antwoordde hij dat hij het anders zielig vindt voor die dieren, als ze zomaar leven en verder nergens voor dienen. Die opvatting had ik nog niet gehoord in de wel/niet vlees discussie. En op de manier zoals Tarzan leeft, klopt het wel.
Als hij Jean Pierre maar met rust laat, zei ik. Dat zou hij doen.
Arie Bombarie vond Tarzan machtig interessant en was niet bij hem weg te slaan.
Maandag 15 mei 2006
De Dag van Beuken & Platanen
De prachtige platanen, eeuwenoude beuken plus alle andere bomen zijn de klos.
Brutus is er mee begonnen en heeft daarmee de rest op een idee gebracht.
De varkens vreten de bast er af. Het neemt inmiddels kwalijke vormen aan.
Dit gaat zelfs mij te ver. Ik kan alles van ze hebben maar van die schitterende bomen moeten ze afblijven. Want het is duidelijk wat er dan gaat gebeuren. Ze gaan dood. En die kolossale bomen zijn de trots van het erf. Vandaag dus bomendag.
Hoe dit op te lossen?
Een simpel zwart net zoals om de kleinere bomen om Caesar te weren, zal hier niet baten. Een hekje eromheen zettten? He gad, nee! Te burgerlijk voor woorden. Kippengaas gaat ook niet want waar moet dat aan bevestigd worden? Niet aan de bast zelf, want dan gaan ze alsnog dood. Ik ga straks eerst maar eens even met een bomenman bellen.
De boomgaard ben ik ook al kwijt. De eerste paar jaren had ik iedere nazomer manden vol met de heerlijkste pruimen en appels. Pruimen van een heel oud hoogstamras - zo lekker kun je ze in de winkel niet krijgen - ik vrat me er iedere dag ongans aan. En dan ik weet niet hoeveel appels. Rosamunde was er ook dol op.
Ik kon niet eens langs haar lopen met een mand appels, ze stiefelde me gewoon omver. Hier met die appels! Op de Boerenschool leerde ik dat koeien dronken kunnen worden van appels. En dat hun melkgift dan volkomen van slag raakt.
Alle fruitbomen zijn op den duur dood gegaan.
De schuld van Rosamunde & Brutale Griet. Keer op keer stonden ze er tegenaan te rossen.
Brutale Griet heeft er zelfs haar hoorns op afgebroken.
Een paar keer een zware storm deed de rest.
Weg boomgaard. Doodzonde. Nieuwe aanplant heeft geen zin.
Maar van het platanenbos blijven ze af!