Welkom bij Familie Bofkont op Het Beloofde Varkensland...
Zondag 14 mei 2006
De Dag van Moeder Eend
Vandaag viert Familie Bofkont Moederdag.
We hebben er sinds deze week weer een moedertje bij.
Er zwemt een eend door de sloot met kleintjes.
Ik ontdekte ze woensdag. Ineens allemaal kleine pluizebolletjes!
Beeld en beeldschoon.
Zo'n rustige moeder.
Toen ik op het bruggetje ging staan om foto's te maken, kon ik ze bijna aanraken, zo dichtbij mocht ik komen.
De volgende dag paniek. Bij mij dan.
Moeder was weg en in geen velden of wegen te bekennen.
De eendjes zelf bleven er trouwens kalm onder.
Ze doken kopje onder, speelden, vingen vliegjes en bleven als groepje mooi bij elkaar.
Maar geen moeder...
Vreemd dat ze niet om haar riepen. Wat te doen? Ik kreeg al visioenen dat ik al die kleintjes zelf groot zou moeten brengen... maar hoe in godsnaam?
Toen herinnerde ik me dat ik laatst een stuk in de krant gelezen had dat mensen veel te snel ingrijpen als ze een jong vinden zonder moeder.
Dat ging over een reekalfje, dat meegenomen was door mensen.
Ze bedoelden het goed maar deden precies het verkeerde.
Het schijnt normaal te zijn dat Moeder Ree af en toe gewoon op stap is.
Het kalfje blijft dan alleen thuis.
Zo'n beestje dan aanraken is funest.
De mensengeur doet Moeder besluiten haar jong te verstoten.
Dus ik besloot om het een dagje aan te zien met de eendjes.
Goed in de gaten houden en rustig kijken wat er zou gebeuren.
Na een uurtje was Moeder Eend weer terug. Vader Eend in haar kielzog.
Waarschijnlijk hadden ze even boodschappen gedaan.
Ik was erg opgelucht. Eendjes horen bij hun eigen moeder.
Even later zwommen ze allemaal weer een eindje verderop.
Miss Piggy lag ook de sloot.
Daar zwommen ze allemaal mooi omheen en toen was alles weer goed.
Zaterdagochtend 13 mei 2006 - 10.00 uur
De Dag van Stalker
Gister dan toch eindelijk die vrije dag met een boek bij de varkens...
Maar niet van harte en vraag niet hoe...
's Ochtends paniek. Bij het temperaturen van Stalker had hij 35.7 (38 - 38,5 is normaal bij varkens).
Ik had een nieuwe thermometer gehaald. Zou dat ding niet werken?
Bij mezelf geprobeeerd. Nee hoor, thermometer in orde.
Een kwartier later weer bij Stalker: 35.3
Nog lager dus!
Onmiddellijk Peter gebeld. Die schrok ook enorm, zat in de auto onderweg om college te gaan geven. Wat nu?
Hoesten? Nee. Neustuitvloeisel? Nee. Onlasting? Nee. Plassen? Niet gezien.
Probeer hem wat te eten te geven. Warmhouden lijkt niet echt nodig bij dit weer.
We spraken af dat ik iedere twee uur zou temperaturen en hij zou me om 16.00 uur weer bellen.
(Peter gaat vandaag - zaterdag - naar Verweggistan om GSM apparaatjes in te brengen bij wilde otters, dus is de hele komende week weg. Help!)
Ik stopte Stalker toch maar helemaal onder het verse stro.
Een paar bananen at hij graag. Erik zei dat hij ook nog z'n biks had genomen.
Dat had ik niet gezien.
Toen strompelde Stalker onder zijn stro vandaan en blijf minutenlang staan plassen.
Ondertussen liep hij achterwaarts met een omhoog gestoken staart.
Pijn? Wilde hij soms poepen en lukte dat niet?
14.00 uur - 36.1
Mooi. Het warme stro en het eten deden hem dus goed.
Ondertussen had ik een heel goede acupuncturist gebeld en was Dennis op internet aan het zoeken geslagen.
Onderkoeling. Wat kan er dan aan de hand zijn?
Darmverdraaiing? We gingen met ons hoofd op zijn flank liggen en hoorden allerlei geborrel, dus activiteit.
Toen zijn buik en rug helemaal onderzocht of we pijnlijke plekken tegenkwamen. Niks.
Tanden bekeken. Niks.
Cees - de mensenchirurg bellen? Stalker openmaken en kijken wat er van binnen te vinden was?
Wie of wat en waar kun je terecht met een varken, dat niet te diagnostiseren valt?
Dennis sjeesde naar Amsterdam om een boek te kopen over de varkenhouderij.
Misschien zouden we daar wijzer van worden.
Ik ben de hele tijd bij Stalker gebleven om te observeren.
Als ik naar de w.c. moest, werd ik afgelost.
Ik moet en zal weten wat er aan de hand is.
In het boek over de varkenshouderij vond ik niet wat ik nodig had.
Wel over de 'arbeidsvreugde' van de boer tijdens de castraties en straatcouperen.
'alles netjes van te voren klaarzetten en zorgen voor een schone omgeving...'
(over dit boek later uitgebreid meer)
16.00 uur - Peter belde weer. Ik kon melden dat de temperatuur beter ging, dat hij onder het sto lag en graag lekkere dingen at.
Dennis naar de winkel voor gewelde pruimen en een laxeermiddel.
Heb Stalker daarna uitgebreid gemasseerd. Daar genoot hij erg van.
Hoe ging het verder met de temperatuur?
16.00 uur - 37.4
18.00 uur - 37.8
20.00 uur - 38.2
21.00 uur - 38.1
22.00 uur - 37.2
Gisteravond laat belde Peter nog op.
We staan voor een raadsel.
Caesar kwam ook nog even kijken.
Hij vroeg zich ook af wat er allemaal aan de hand is en waarom niemand binnen mocht komen...
Vannacht op een veldbed naast Stalker geslapen.
Stalker werd ruim 4 jaar gelden gedumpt op het strand van Almere. Toen vroor het 10 graden. Klein zwart biggetje - hooguit 3 maanden - liep daar moederziel alleen te zwerven. Ik werd gebeld door de dierenambulance. Dat biggetje kon nergens terecht. Stichting Aap, het Swieneparredies, iedereen was bang voor de gevolgen, zo werd gezegd.
Niet onterecht want het was (en is) verboden om varkens te vervoeren.
Maar hoe kon ik dat biggetje niet ophalen? Dat was onmogelijk. Ik belde D. en we hebben het onmiddellijk gedaan.
De dierenambulance wilde hem niet brengen - ook te bang om de regels te overtreden...
Later werd ik gebeld door een oud-voorzitter van de Amsterdamse Dierenambulance die daar schande van sprak.
"Ieder dier in nood hoort geholpen te worden. Dat is je plicht."
Ik heb m'n oren niet naar al die bizarre regels laten hangen - Een dier in nood is een dier in nood. Punt uit.
Uiteindelijk kreeg ik schriftelijke toestemming van de minister om gedumpte varkens op te halen en te verzorgen.
En daarmee bewijs ik de samenleving een dienst, zei Staatsbosbeheer - toen we vorig jaar gedumpte Theo en Wim kwamen ophalen van de Veluwe - want in principe is anders de gemeente aansprakelijk voor dieren in nood.
Zo zie je maar weer. Leer de wet kennen...
Nu lag ik vannacht naast Stalker. Op dezelfde plek waar hij 4 jaar geleden onder een warmtelamp sliep na zijn dumpavontuur.
Alles ging weer door mijn hoofd. Het gedoe, de zorgen, de avonturen, kortom mijn leven met beesten.
Rustige nacht verder.
Temperatuur vanochtend 37.1
Hij begint wat meer te praten, is wel zo slap als een doek, loopt als een oud heertje.
Drinkt goed en heeft niet gereageerd op het laxeer middel. Geen ontlasting tot nu toe.
Nu snel aan de slag.
Vandaag twee workshops.
Wordt Vervolgd.
PS
Net belde Peter vanaf Schiphol.
Ik begin een vermoeden te krijgen wat Stalker mankeert.
Hij denkt dat ik mogelijk gelijk zou kunnen hebben...
Vrijdag 12 mei 2006
De Dag van Dierenkliniek Bofkont & Co
Het leek hier gister wel een echte dierenkliniek.
Peter Klaver kwam met zijn hoofdassistent Frederie voor de varkens.
Maar hij had hier ook een afspraak gemaakt met mensen uit Lisse.
Een jong stel, aardige mensen en vreselijk bezorgd over hun katje.
En terecht. Het arme oudje had een tumor onder haar tong.
Zag er niet best uit. Afspraak gemaakt voor een operatie.
Het leek alsof het er hier iedere dag zo aan toe gaat.
Toen naar Stalker, die is al een paar dagen van slag. Stilletjes en teruggetrokken. Niet echt ziek, maar ook niet echt goed. Dat heb ik nog niet eerder meegemaakt. Er is hier nog nooit een varken ziek geweest (de tumor van De Zanger niet meegerekend, maar daar is hij niet ziek van).
Het temperaturen van Stalker lukte niet (veel te schichtig voor Peter), totdat ik het zelf deed: 38.9 . Geen koorts maar ook niet echt laag.
Afgesproken om hem een poosje binnen te houden en 3x per dag te temperaturen.
Peter dacht dat ie op z'n donder had gehad en nu in een dip zit. Zou kunnen. Dat was ook al door mijn gedachten gegaan, maar het vreemde is dat er helemaal niks te zien is van een matpartij, geen schrammetje, niks. Dus dat kan het haast niet zijn.
Afwachten dus en goed in de gaten houden.
Toen de Zanger. Helemaal onderzocht. Besloten dat er nu een besluit genomen moet worden. Niks doen kan niet meer.
Dus... 23 mei gaan we opereren en bidden dat het goed gaat...
Daarna Miss Universe en Mannetje Bromsnor. Hoefjes knippen.
O o o o o wat heeft dat toch veel voeten in de aarde als een hangbuikzwijntje behandeld moet worden.
Miss Universe kreeg 2 x narcose en dat werd een hele worsteling.
Wat zijn ze sterk en wat gaan ze te keer. V e r s c h r i k k e l i j k.
En als je dan denkt dat je dan rustig kunt werken, mooi niet.
Dan schoppen ze nog alle kanten op.
Toen Mannetje Bromsnor. Het kon niet anders dan dit kribbekopje darten (schieten met een blaaspijp). 3 x narcosemiddel bijspuiten en nog vechten als een wilde. Maar het is godzijdank achter de rug en ze lopen weer rond. Narcose is geen pretje, maar een noodzaak, anders is de behandeling onmogelijk uit te voeren.
Er is een Amerikaanse methode waarbij het varken op z'n rug gelegd wordt, maar vraag niet hoe. Die methode heet Pigflipping. Peter en ik hebben het filmpje bekeken en afgekeurd.
Ten eerste omdat het varken dan echt in doodsangst verkeert.
Ten tweede omdat je de feitelijke behandeling niet te zien krijgt.
(het filmpje stopt heel slim nadat het varken op z'n rug ligt...)
Maar dan begint de ellende pas echt goed.
Het geknip met die tang, daar worden de varkens compleet panisch van.
Ook Miss Universe en Mannetje Bromsnor nog, terwijl die toch 'onder zeil' lagen.
En ten derde - last but not least - dit druist tegen alles in zoals jij met jouw varkens omgaat, zei Peter. En zo is het!
Donderdag 11 mei 2006
De Dag van De Verlaten Varkens...
Een paar Kinderboerderijen zijn weer lekker bezig.
Kreeg deze week twee S.O.S. mails.
Een varken (kruising tussen Pietrain en Landvarken - zeg maar tussen BabyBig en Aagje) mag na 6 jaar trouwe dienst (biggies leveren - die vervolgens weer doorverkocht worden voor de handel), oprotten naar het slachthuis. Het schijnt een vreselijk lief beest te zijn.
De andere stakker betreft een 5-jarig hangbuikzwijntje (een prachtbeest met mooie open ogen, zag ik op de foto). Aanstaande zaterdag komt een handelaar hem ophalen om vervolgens bij het slachthuis af te leveren...
De kinderboerderijbeheerder wil 'opnieuw' beginnen met allemaal jonge dieren.
Ook een stel drachtige geiten gaan met de handelaar mee.
Een gevoelig hangbuikzwijn naar het slachthuis!
Dat dier moet gek van angst worden. Als ik denk aan mijn Billie Bofkont...
OPNIEUW BEGINNEN MENEER DE KINDERBOEDERIJBEHEERDER,
DAT WILLEN WE ALLEMAAL WEL!
Ik wil ook wel weer net zo mooi als vroeger zijn, ik wil weer een spiksplinternieuwe Volvo Stationcar, ik wil een Spic & Span Boerderij helemaal strak in de verf, ik wil een nieuw mobieltje, ik wil een nieuwe camera, ik wil 100 nieuwe minnaars, ik wil Weekend-Miljonair worden, ik wil bomen waar de blaadjes nooit van afvallen, ik wil een butler en een huishoudster, ik wil een masseur, ik wil mijn moeder terug, ik wil ik weet niet wat allemaal.
EN DAT KAN DUS ALLEMAAL NIET.
Dat is maar goed ook.
Als u niet kunt accepteren Meneer de Kinderboerderijbeheerder dat dieren ouder worden, dan bent u geen dieren waard. Ze zo schandelijk in de steek laten en er dan ook nog een K.bedragje voor beuren. U bent ze niet waard, die bijzondere dieren.
Het is dat het niet kan, maar ik ben in staat om aangifte te doen bij de politie.
Ik zie het helemaal voor me. De strenge rechter die dan uiteindelijk zegt:
"U bent ontzet uit de dierverzorgende macht. U mag nooit meer een kinderboerderij beheren."
Kortom, ik ben er weer druk mee.
Deze varkentjes krijgen nog wel een (krul?) staartje...
Heb ook goed nieuws.
Brammetje & Bonestaakje hebben ook nog een zus (ze zijn alledrie gered van een kinderboerderij). Ze heet Babe. Ik heb haar vorig jaar als biggetje gezien. Een prachtdiertje - met staart! Vlak voordat de staartjes eraf gesneden werden, was Babe daar gelukkig al weg...
Ik heb me alsmaar afgevraagd hoe het met haar zou gaan.
Deze week kreeg ik foto's. Mijn hart sprong op. Wat een gelukkig varken. Wat een leven!
Woensdag 10 mei 2006
De Dag van de Jarige Koeien
Vandaag is Rosamunde jarig.
10 mei 1997 werd ze geboren in Kockengen.
En nu woont ze al 9 jaar hier.
Twee kalfjes wilde ik toen kopen uit de melkveehouderij, om ze een eigen leven te geven.
De andere werd Brutale Griet, van hetzelfde koeienbedrijf. Zij was 1 mei jarig. Maar zoals in iedere familie, als de verjaardagen zo dicht bij elkaar liggen, worden ze samen gevierd.
Rosaatje was amper een dag oud toen ik ze kwam ophalen.
Ongehoornd en zonder oormerken. Zo had ik ze 'besteld'.
Die oormerken nam ik los mee naar huis.
En toen met een omweg naar huis, in het busje op de pont over de Amstel. Gewoon over de normale weg gaan was te link. Ook toen al mocht je niet zomaar met vee rijden.
Ik had allemaal stro achterin gegooid, maar ze bleven de hele tijd staan op hun hoge wankele pootjes.
Mijn eerste boerderijdieren!
Wat een belevenis.
En wat was ik bezorgd. Als het regende, stormde ik altijd naar buiten met een badlaken om ze droog te wrijven. Ik weet nog precies hoe ze roken, die specifieke geur van jonge kalfjes. En die poedermelk, waar ik altijd met grote pollepels in stond te roeren omdat er anders klonten in kwamen.
Wat zou ik het graag allemaal nog een keer overdoen...
Dinsdag 9 mei 2006
De Dag van de Hair-Extensions
Ja, ja dat had ik gedacht, gister lekker helemaal alleen.
Mooi niet.
Bleek ik toch een workshop te hebben.
Maar wat voor eentje!
Een hele club meiden van de Hogeschool INHOLLAND Delft
School of Agriculture and Technology.
Fantastische middag.
Zij hadden ook een excursie gehad naar de Boerenschool waar ik 12 jaar geleden op zat.
En...ook zij moesten de staartjes van de biggen eraf snijden.
Nog steeds dezelfde lessen dus.
Een paar meisjes hadden het geweigerd en waren erg overstuur geweest van wat ze daar zagen.
Tandjes uitslijpen was trouwens gelukkig wel van het lesprogramma geschrapt.
De meiden kwamen hier o.l.v. een leraar veehouderij.
Hij zag er meer uit als een ridder met een romantisch gezicht en lange manen. En hij wilde op Brutale Griet gaan rijden. Nou, hij kwam er niet eens op. Natuurlijk niet. Dat wist ik ook wel, anders had ik nooit toestemiming gegeven om het te proberen. Brutale Griet liep er ook meteen vandoor.
Ik kon de ridder nog wat leren over het stierengedrag van Rosamunde. Daar had hij nog nooit van gehoord: een koe met stierengedrag, de zogenammde Stierkoe. Al met al was het erg leuk en leerzaam begreep ik.
Kreeg gisteravond al meteen een enthousiaste mail van een van de meiden. Ze was erg onder de indruk van de dieren en de aanpak en wilde meehelpen waar ze kon. Heel erg leuk.
Al heel binnenkort komen ze weer.
Een van de meisjes heeft kapperskwaliteiten. Ze is met name bedreven in de hairextensions. En dus krijgt Brutale Griet eindelijk haar ingevlochten paardenstaart zodat ze deze zomer de vliegen van zich af kan meppen.
Wordt Vervolgd.
Maandag 8 mei 2006
De Dag van Lekker Alleen
Schitterend weekend achter de rug.
Goede groepen, goede observaties, goede vragen.
Meer dan de moeite waard.
En vandaag ben ik lekker helemaal alleen met de beesten.
Erik heeft twee dagen vrij en er is geen workshop.
Eerst de beesten verzorgen, dan nog 500 woorden schrijven voor Levende Have, 350 voor Twee Vandaag en mijn wekelijkse rubriekje voor Dierennieuws.nl.
En daarna...
ga ik lekker rondlummelen en bij de varkens liggen lezen.
Hoezo het is weer maandag?
Wordt Vervolgd.