Welkom bij Familie Bofkont op Het Beloofde Varkensland...
Zondag 7 mei 2006
De Dag van Het Democratisch Ontbijt
Aagje heeft behoorlijk huisgehouden. Vooral Billie Bofkont heeft het weer moeten ontgelden.
Hun relatie heeft een opmerkelijke geschiedenis. Toen Aagje & Vrouw Vos klein waren woonden ze samen met Billie. Billie Bofkont was de baas. Zelfs Vrouw Vos was bang voor hem. Die is als big zelfs nog een keer bij mij op schoot gesprongen om dekking te zoeken. Totdat de dames ineens veel groter dan Billie B. werden en hij onder ze door kon lopen.
Ze werden zo bazig over hem dat het niet leuk meer was. Tijd voor een verhuizing. Billie heeft toen een hele poos als vrijgezel geleefd en dat beviel hem uitstekend. Daarna kwam Mannetje Bromsnor en gelukkig konden die twee het goed met elkaar vinden. Lady Lolita gooide roet in het eten met haar komst. Die was nog niet gearriveerd of ze vocht die twee de tent uit.
Ook zij moest toen apart wonen. Allemaal geen probleem, ruimte zat. Toen Stalker. Die dreef een wig tussen Billie en Mannetje. Hij heeft Mannetje geannexeerd. Die twee zijn nog steeds samen. Nu leeft Billie Bofkont al weer jaren als solitair tussen alle anderen.
Dan Aagje. Altijd toestanden geweest met haar extreme uitbreekgedrag. Inmiddels niet alleen meer van haar. Alle opgroeiende bio-industrie lummels blijken uitbrekers. Het wachten was op een omheining. Niet bepaald een klusje van een verloren middagje.
Dankzij Tjerk & Zijn Mannen en Ger en Dennis en Erik is dat nu eindelijk opgelost.
Toen Aagje & Vrouw Vos aan het eind van afgelopen woensdagmiddag de vrijheid kregen, leek het eerst wel allemaal mee te vallen. Een matpartijtje tussen Aagje & Maximiliaan. M. won. Maar - zoals altijd trouwens - was dat de stilte voor de storm. En ik ken Aagje. Als zij verliest, moet een ander het ontgelden.
De volgende dag vertelde Erik dat Billie Bofkont het had moeten bezuren tijdens het voeren. Ik vond Billie voor de boerderij. Allemaal schrammen en kleine wondjes. Akelig gezicht maar natuurlijk varkensgedrag.
De volgende voerbeurt ben ik er bij gebleven om te kijken wat er precies gebeurde. Ik zag het al. Er moest 'ruimer' gevoerd gaan worden over een grotere afstand (het democratisch ontbijt had ik tijden geleden al ingevoerd - het voer verspreid gooien, dat lijkt het meest op het natuurlijke gedrag van wilde zwijnen die met hun familie in het bos fourageren).
Dus nu beginnen we aan het begin van het pad te strooien t/m de mesthoop.
En dat werkt. Ze lopen elkaar niet voor de voeten en bijkomend voordeel is dat hun hoeven op een natuurlijke afslijten.
Hoewel, donderdag komt Peter voor de hoefjes van Miss Universe. Die zijn toch te lang geworden. Nooit eerder meegemaakt hier. Ben benieuwd. Ze moet ervoor onder narcose. Niet omdat het pijn doet, maar omdat een varken zich niet laat behandelen. Het blijven wilde beesten.
Met Billie is alles weer goed. Zijn huid is weer hersteld en hij krijgt mijn extra aandacht. En dat blijkt nog steeds het beste medicijn...
Vrijdag 5 mei 2006
De Dag van De Gelukkige Bruid
Laatst was hier weer eens een bruid voor haar vrijgezellenfeestje.
Ze glom en straalde aan een stuk door.
Wat bleek?
Jaaaaaren terug had ze al gelezen over Het Beloofde Varkensland.
Alles uitgeknipt, bewaard en haar vriendinnen proberen over te halen met haar mee te gaan. Die verklaarden haar stuk voor stuk voor gek.
Bovendien dachten ze dat zij een grap maakte.
Varkens masseren? Dat kan toch niet waar zijn?
Ze wezen allemaal naar hun voorhoofd.
Niemand wilde mee.
Totdat ze ging trouwen en er een vrijgezellenfeestje voor haar georganiseerd moest worden. Eentje was er zo slim om haar lang gekoesterde wens in vervulling te laten gaan. De tijd had inmiddels ook niet stil gestaan.
Een vrijgezellenfeestje op Het Beloofde Varkensland is hip.
Nu moesten ze wel mee...
Ik heb nog nooit zo'n gelukkige bruid in spe gezien.
Ze liep bijna dansend over het erf. Toen ze bij de varkens neerplofte, riep ik nog dat ze haar roeping wellicht misgelopen was?
Zou ze haar Ja-woord wel aan de goede gaan geven?
Gieltje - die recht in de lens kijkt - denkt er zo het zijne over...
Morgen over Vrouw Vos & Aagje, die het erf onveilig maken nu Tjerk & Family en Ger - voorzitter Partij voor de Dieren - Zwijndrecht (!) - afgelopen donderdag zich de blaren op hun handen hebben gewerkt om het terrein af te zetten...
Wordt Vervolgd.
Donderdag 4 mei 2006
De Dag van de Glamourboerin
Ik krijg mails en telefoontjes over een programma op Talpa.
7 Plagen heet het. Ik geloof dat Belgen en Nederlanders elkaar het leven zuur moeten maken. Er zijn ook biggen in het spel. Die schijnen als 'plaag' losgelaten te worden in het huis des onheils. Of ik daar iets aan kan doen, want dat kan natuurlijk niet.
Ik heb al 3 avonden voor de t.v. gehangen, maar nog geen biggie te zien. Wel in de leader. Waarschijnlijk als lokaas om mensen aan dat programma te binden. Nu moet ik iedere avond naar dat k**programma kijken tot ik die varkentjes met eigen ogen gezien heb.
Ineens ging me een licht op. Een poosje geleden werd ik opgebeld door een redactie van een TV programma. Heel merkwaardig telefoontje was dat. Het ging over een paar biggen en welk eten ze die moesten geven. Heel vreemd. Het klonk nogal paniekerig. Zo van, help, nu zitten we hier met die beesten, maar wat moeten we er eigenlijk mee? Toen ik begon te vragen over wie wat waar wanneer en waarom wilde ze geen antwoorden geven.
Dat ging natuurlijk over die biggen van die 7 Plagen!
Gistermiddag naar de boekpresentatie over de doodgeknuppelde Zeehondjes geweest, een actie van een AD columniste en georganiseerd door Bont voor Dieren. Claudia - de directeur - zag er weer prachtig uit. Ze heeft veganistische pumps! Knalrode. Gemaakt van materiaal,zonder dat er een dier voor heeft hoeven lijden.
Kosten een vermogen, maar dan heb je ook wat.
Half RTL Boulevard 4 en SBS 6 shownieuws waren aanwezig. Ik moest ook nog even voor de camera's. Waarom ik geen column in dat boekje geschreven had. Nou heel simpel. Omdat ik er niet voor gevraagd was.
Er liep een mooie negerin (o nee dat mag je niet meer zeggen, hahaha) er liep dus een mooie zwarte dame rond om mensen uit te zoeken voor het glamourblad AM (nooit van gehoord). Voor vrouwen van 35+.
Ik viel ook in de prijzen. Op de foto, buiten op het terras. Daarna een paar vragen. Of ik ook wel eens iemand zou willen doodknuppelen. Nou nee zei ik, dat geeft zo'n rommel. Bovendien is het nooit bij me opgekomen om iemand te willen doden. Maar nu je het vraagt: Dan denk ik toch meer aan gif. Bereid met mooie rituelen zoals in de Griekse tragedies. (op de toneelschool zag ik iemand ooit zo'n scene spelen, prachtig!).
De zwarte dame maakte een notitie: Dafne Westerhof - Glamourboerin. Maak er dan glamourvarkensboerin van, zei ik.
Dat zou ze doen.
Woensdag 3 mei 2006
De Dag van Eindelijk Weer Vrij
Zulk heerlijk weer gister. Alle deuren open gezet bij de hanen.
Expres een dag gewacht want maandag was het zulk rotweer.
Maar ze zijn lang nog niet allemaal naar buiten gelopen.
Gewoonte en de kat uit de boom kijken.
Ik laat ze maar. Eens kijken hoe lang het duurt.
De durfallen die er wel uit zijn, waren door het dolle heen.
De Magier is nu ook de Grote Hanenwereld ingegaan...
En Jan heeft zijn harem overgenomen. Die kan z'n geluk niet op.
Er kwam nog een fotograaf langs om een foto te maken voor een boekje met bijzondere dienstverlening. De makers - een Rotterdams communicatiebureau - meenden dat de varkensmassage daar zeker in moest. Het ging gelukkig heel vlot. Heb even bij Brutus gelegen en daarna bij Gieltje.
En toen met het stro nog in mijn haar naar Amsterdam om een klant te ontvangen, die in de geldbusiness zit. Heel andere koek dus.
Wel vertelde hij dat z'n moeder vroeger thuis in Indonesie 2 varkentjes als huisdier had. Tijdens een zwaar onweer is er toen een weggevlcht en nooit meer teruggekomen. Waarschijnlijk opgegeten door een slang of zo.
Het andere varkentje kon daar nauwelijks overheen komen.
En toen zijn moeder (van die klant dus) naar een andere school ging en nog maar een paar keer per maand thuis kwam, is het arme varkentje gestorven.
Zoveel droefheid kon het niet meer aan.
Dinsdag 2 mei 2006
De Dag van Heimwee
Ben het fotoarchief weer eens aan het doorploegen. Op verzoek van GD Dieren. Er wordt daar een naslagwerk gemaakt over hangbuikzwijnen t.b.v. dierenartsen. De samenstelster ervan mailde mij de hoofdstukken door met de vraag of ik daar foto's bij heb. Gedrag, verzorging, afwijkingen, ziektes, alles komt aan bod.
Het is ontzettend veel werk maar ik doe het met liefde want het is broodnodig.
Het hangbuikzwijn is een volkomen onbegrepen dier en het wordt tijd dat daar verandering in komt. Ze vertelde dat het ook om die reden gemaakt wordt.
Als een dierenarts al iets van varkens weet, betreft het bijna altijd wat kennis van... vleesvarkens uit de bio-industrie.
Behalve Peter Klaver, die om die reden ook de vaste lijfarts van de Familie Bofkont is geworden.
De algemene tekst gaat nu dus verlevendigd worden met foto's van de hangbuikjes van de Familie Bofkont.
Ik val van de ene heimwee in de volgende melancholie.
Alle foto's passeren de revue, dus niet alleen die van de hangbuikjes.
Bovendien zijn er veel groepsfoto's van de Family. Daar ben je ook familie voor natuurlijk.
Kijk nou toch eens!
Wat waren ze daar nog klein.
Miss Piggy en BabyBig nog zo prachtig met haar heldere aftekening.
En dan de overleden dieren!
Ik zie Dansmarieke weer en Roodpels en Lady Lolita en Zachte Kees en Donker Dier en Gevaarlijke Eddy!
En dan merk ik weer, ze zijn niet dood. Ze zitten voor eeuwig in mijn hoofd en hart.
Leve de digitale camera!
Maandag 1 mei 2006
De Dag van De Arbeid!
De hanen mogen vrij! De laatst ontsnapten heb ik al die tijd al lekker buiten gelaten, want ik kreeg ze niet meer te pakken...
En Arie Bombarie heb ik gister al naar buiten laten gaan.
Hij heeft de hele middag door het land gestapt en in de sloot gezwommen.
Het gezelschap achterna, want...
GAIA was here. De Belgische Dierenbescherming uit Brussel.
Stoer hoor, zo'n touringcar op de dijk. Geweldige middag gehad.
Het was moeilijk voor ze om weer afscheid te nemen...
Wat hebben ze genoten van de varkens. En dat genoegen was geheel wederzijds.
GAIA Directeur Michel Vandenbosch is een inspirerende man.
Hij is zo betrokken bij de dieren - niet alleen op papier - dat bleek overduidelijk in alles.
Vorig jaar kwam hij al samen met zijn campagnemedewerker op het Castratie Statement van Gieltje. Toen maakte hij ook al zo'n enorme indruk op iedereen.
Hij keek zijn ogen uit naar Gieltje, zo groot hij al geworden is.
Ze waren niet meer weg te slaan bij de dieren. Iedere keer was het tijd om op te stappen. Maar dan zagen ze weer een nieuwe plek met varkens en hup daar lag het hele gezelschap weer tussen ze in.
Michel informeerde naar mijn mening over de ComfortClass Stal in Raalte (proefstal voor varkens, opgezet door Dierenbescherming en LTO).
We hebben afgesproken om er samen heen te gaan (Ik ga straks meteen LTO bellen om een afspraak te maken).
Na afloop een klinkende speech van Michel.
Hij zei dat wat hier gebeurt, volstrekt uniek is.
Ik heb hem daarna mijn koningswens in zijn oor gefluisterd wat betreft mijn toekomstplannen. Daar had hij wel oren naar!
Ik ga binnenkort naar Brussel om de boel daar te verkennen en verder te praten. Belgie, here we come! Aan de arbeid!
Deze zondagmiddag krijgt vast nog een hele lange staart...