Welkom bij Familie Bofkont op Het Beloofde Varkensland...
Zondag 2 april 2006
De Dag Van De Overspannen Moeders
Even bijpraten.
Willum werd vorig jaar als kuikentje in een bouwput gevonden.
Hij groeide op bij Anja & Ronald. Kreeg een eigen kamertje en sliep onder een pandaknuffel.
Toen hij begon te kraaien kwam hij hier wonen. Snoezig beestje, dat bij mij in bed sliep.
Nu heet hij de Magier, is volwassen, valt mij ongenadig aan en heeft een eigen harem.
Van de week is hij vader geworden van een kuiken.
Nu komt het:
Het kuiken heeft twee moeders!
Vanaf het moment dat het ei gelegd werd door het grijze kipje, werd ze belaagd door een concurrente. Een hittepetitterig vrouwtje met een aanstellerig donker kuifje op haar kopje (Beide moeders zijn hier ook geboren). Er is wat afgevochten door die twee. Maar geen van beiden wilde opgeven.
Nu zitten ze allebei met stijve koppige kopjes in die doos heeeel erg moeder te wezen. De frustratie spat er vanaf. Ik kan met geen mogelijkheid in de buurt komen, want ze zetten hun veren uit en pikken mij waar ze maar kunnen.
Het kuikentje weet van de prins geen kwaad en snapt niet waar ze zich zo druk over maken...
Zaterdag 1 april 2006
De Dag van Tjerk de Vries
Myrte's vader Tjerk heeft gister laten zien wat ie waard is: niet lullen maar poetsen!
30 (!) letters heeft hij er in z'n eentje doorheen gerost. Dertig!
Dat is ont-zet-tend veel voor een dag. Hij had het goed begrepen.
Dat busje moet aanstaande woensdag gewoon klaar zijn. Punt uit.
Dus aankomst, koffie, decoupeerzaag pakken en rossen maar.
Ondertussen jongleerde Dennis met grote platen hout voor de basis van de rietbus.
En ik moest mijn column nog inleveren voor Twee Vandaag.
De varkens hadden't het leukst van allemaal.
Zij speelden Vuilnismannetje met de nog overgebleven dozen en troep. Wat een feest!
Er zit schot in.
Als ik maandag nog een of twee keer naar het vuilstation rij, is het erf ook weer schoon.
O ja, en De Magiër is tussen de bedrijven door vader geworden.
Later meer daarover.
Woensdag 29 maart 2006
De Dag van Hoera De Kop Is Er Af!
Nou de kop is er af.
Wij hebben als beesten gewerkt tot 2.00 uur vannacht.
De schuur is zo goed als leeg.
Er staat een gigabult aan troep buiten.
Straks ga ik naar het recyclingstation om de mannen te verleiden.
Je mag namelijk niet meer dan 1 kuub per maand brengen.
Maar wat hier staat, is vele malen meer.
Het moet weg, want nu staat het allemaal buiten en dat is levensgevaarlijk voor de varkens, die overal hun nieuwsgierige neuzen insteken.
De kans op verwondingen is levensgroot aanwezig.
Hoop dat het me lukt. Er werkt een jongen die me op tv gezien had, en toen geschokt was door het horen van mijn leeftijd.
Toen hij me laatst ontwaarde achter een vracht vuilniszakken die ik wegbracht, sprong hij onmiddellijk op me af.
"Nu zie ik je eens in levende lijve" joelde hij.
"Complimenten hoor, je ziet er heel goed uit voor je leeftijd.
Je zou het echt niet zeggen!"
Toen ik hem verbaasd aankeek, kwam de bekentenis van die schok.
Ik hoop dat die jongen er is straks, want hij is gek op varkens...
Ooit is het me gelukt om 140 kuub van het erf te laten halen.
Daar had ik de Amstelveense vuilnismannen toe verleid.
Ik zat net in de boerderij, er stond nog huisraad van 100 jaar geleden, oude schapenvachten, kinderwagens, wasmachines etc, etc.
Ze regelden een vrachtwagen die hele bankstellen opat,
zeiden niks tegen hun baas en kwamen net zo lang terug
tot alles verdwenen was.
Nooit een rekening gezien.
Maar ja, dat is ook al weer 12 jaar geleden...hahahahaha.
Dinsdag 28 maart 2006
De Dag van Hoe Moet Dat In Hemelsnaam Gaan?
De komende twee weken gaan krankzinnig worden.
De start is al goed.
Vannacht zijn de Hanenpaviljoens door de storm tegen de vlakte gegaan.
Dat betekent zeer veel ontsnapte gevangenen op het erf...
En die moeten vandaag allemaal weer in een nieuwe gevangenis ondergebracht worden.
Hoe moet dat in hemelsnaam gaan?
Verder moet er binnen 8 dagen een nieuw rietbusje gemaakt worden.
De Blije Beesten Bus is helemaal door de varkens vernield.
Nu was het al niet prachtig meer - inmiddels 6 jaar oud - maar voor de opnames van National Geografic had het met wat oplapwerk nog best gekund.
Nu niet meer dus. Volgende week komen ze twee dagen filmen.
Die afspraak heb ik al tig keer afgezegd, maar ze hielden vol en nu ze beet hebben, laten ze niet meer los. Groot gelijk.
Elke dag komt er een mail van de Franse cameraploeg om zaken door te spreken.
Dat busje MOET er komen, want onderdeel van de film wordt een performance in Amsterdam.
Over het vorige busje hebben we - met tussenpozen - een half jaar gedaan...
En dan deze nu in 8 dagen...
Hoe moet dat in hemelsnaam gaan?
En dan heb ik het er nog niet eens over dat Twee Vandaag door wil met de columns (leuk!), ik een optreden heb in de Bieb, er twee schoolklassen gepland staan, een stuk of wat workshops en dat er eerst een schuur van 300 vierkante meter uitgeruimd moet worden om plaats te maken voor het bouwen van het nieuwe busje, en dat ik nog op rietmattenjacht moet omdat die vorige inmiddels uit de handel zijn...
HOE MOET DAT IN HEMELSNAAM GAAN?
Maandag 27 maart 2006
De Dag van Proefdier Vrij
Goede bijeenkomst gister met de mensen van Proefdier Vrij.
Ze waren erg betrokken en er werd wat afgediscussieerd.
Letterlijk over de hoofden van de varkens heen, omdat we er allemaal tussen lagen.
Dreft! Kan niet! Ze waren nog niet binnen of de Dreft werd gespot op het aanrecht.
Dreft is getest op dieren. Weg ermee.
Maar nu heb ik een probleem.
Binnenkort wordt Het Beloofde Varkensland gesponsord met gratis schoonmaakmiddelen. Moet ik dan een gegeven paard in de bek gaan kijken met een lijstje in m'n hand om te kijken of die middelen op dieren zijn getest?
Even nadenken hoe ik dat ga oplossen...
We worden hier steeds braver. Koffie en thee van Max Havelaar, biologische slagroom en koffiemelk, de appeltaart gebakken met scharreleieren etc.
Kan het nog braver?
Zag laatst een sketch van Loes Luca (Klokhuis?).
Ze speelde een excentrieke klant in een schoenenwinkel.
Wilde alleen maar schoenen passen van leer, waar de dieren zoveel mogelijk voor hadden moeten lijden.
Hoe erger hoe beter. En hoe meer leed, hoe duurder de schoenen.
En dat allemaal om haar vriendinnen de ogen uit te steken. Erg grappig.
Enfin, de Dreft is onder luid applaus en gejoel in de prullenbak geworpen. En er ook weer uitgevist vanwege de verspilling. Nu krijg ik een lijst van Proefdier Vrij opgestuurd, zodat ik me nooit meer kan vergissen.
En ze gaan op mijn verzoek uitzoeken hoe het zit met met de wereld van de extreme-make-overs. Het kan niet anders of dat is allemaal op dieren getest.
Raar dat niemand zich daar nog iets over afvraagt, terwijl het al lang een volwassen industrie geworden is. Na de filmsterren staat nu het gewone volk in de rij. Iedereen aan de botox.
Het is al niks bijzonders meer. Zelfs de Brenninkmeijers (C&A) gaan die business in. En dat doen ze heus niet om er armer van te worden.
Het is heel lastig om er informatie over te krijgen. Alles gebeurt natuurlijk achter gesloten deuren. Ik ben heel benieuwd wat Proefdier Vrij boven water gaat krijgen...