Welkom bij Familie Bofkont op Het Beloofde Varkensland...
Zaterdag 25 maart 2006
De Dag van De Voortplantingsdeskundige
Nog vroeg. Heb het licht zien worden. Dat blijft speciaal.
Niet gedacht dat ik de haantjes zo zou missen op het erf.
Hun hele gedoe, het zitten in de bomen, de zonnebaden,
hun ochtendvergadering onder de hooikap.
Ik weet nu hoe zeer ik daar aan gehecht geraakt ben.
Juul - de juf van de leuke kinderen gister - viel het ook op.
Ze was hier al eerder, maakte daarna een prachtig schilderij van
een haan en zag nu duidelijk het verschil.
Kippen en hanen horen op een boerenerf. Los.
Hun prachtige uiterlijk en gedoe is de slagroom op de taart.
Vanmiddag komt Dokter Peter weer. Hij neemt een voortplantingsdeskundige mee.
Ook een dierenarts. Ik denk dat ik besluit tot de chemische castratie van De Zanger.
Het is te proberen. Ben benieuwd waar de voortplantingsdeskundige nog mee aan komt.
Heb zelf wel een theorie. Eens kijken of die klopt.
Maar eerst komt Hans Schippers. Hij is schrijver van boeken over dierverzorging.
Toen ik op de boerenschool zat, hoorde ik dat er een boek bestond dat Het Grote Kinderboerderijenboek heette. Dat boek bleek uitverkocht en niet meer in de herdruk.
Ik moest en zou dat boek hebben. Heb toen het hele land afgebeld en kwam er op een dag achter dat het in de uitverkoop lag bij V&D in Breda.
Daar ben ik toen heen gescheurd, heb de hele bak met boeken doorgespit en een exemplaar gevonden.
Dat is 12 jaar geleden. Nu schrijft Hans Schippers een nieuw boek over hetzelfde onderwerp.
Er komt ook een hoofdstuk over varkens in en natuurlijk kan Het Beloofde Varkensland dan niet ontbreken. Hij belde me dat hij graag wil komen. Leuk om hem te ontmoeten.
Vrijdag 24 maart 2006 - 13.00 uur
De Dag van Verwarring
Net een enorme schoolklas met juf en moeders uitgezwaaid.
Vlak voor ze vanochtend arriveerden, bleek dat Scheefbekje vannacht gestorven is. Ik was nog niet van de schrik bekomen, toen de hele stoet kinders al joelend de dijk afstormde.
Nu ze weg zijn, kan ik er weer aan denken.
Hij ligt er opmerkelijk bij. Op z'n rug met de pootjes omhoog.
Dat is helemaal niet des haans. Alle andere dode hanen lagen altijd gewoon op hun zij of voorover.
Een keer zag ik het eerder bij Thea, die uit een vleeskuikenstal kwam van 80.000 stuks en hier na 3 maanden aan een hartaanval (of hartstilstand?) overleed.
Zij lag toen ook op haar rug - met die enorm grote gele poten vooruitgestrekt.
Scheefbekje is vermoedelijk ook gestorven aan een hartstilstand.
Hij mankeerde niks, was soms wat moeiig, maar dat mag ook als je een haan van 10 jaar bent.
Ik heb het de kinderen verteld. Ze wilden hem zien, maar dat vond ik niet goed omdat ze hem niet gekend hebben. Ik heb uitgelegd dat dat dan niet aardig voor Scheefbekje is.
Ze begrepen het. Ze waren erg leuk met de varkens.
Ik zit nog met een tollend hoofd van Belgie. Was pas om 1.30 uur thuis.
Er was een dierenarts bij die een betoog had waarom het beter is om biggen onverdoofd te castreren.
Ook had hij de kat van zijn vriend onverdoofd gecastreerd.
Daar zouden ze minder last van hebben dan van die verdoving.
Ja hoor. Natuurlijk.
Ik kan er met mijn hoofd niet bij.
Het meest wonderlijk was nog wel dat er een jonge meid bij zat, die na afloop een bijna afgestudeerd dierenarts bleek. Die had dus gewoon haar mond gehouden.
Toen ik wegreed, begon me iets te dagen.
Alle aankomende dierenartsen leren onverdoofd castreren, dus...
Waar blijft de dierenarts die nu eens een keer stelling neemt,
weigert en de knuppel in het hoenderhok gooit?
Ach Scheefbekje!
Moet nu naar Amsterdam voor zakelijke afspraak. Zou liever niet gaan.
Donderdag 23 maart 2006 - 10:30 uur
Dit is de column geworden van Twee Vandaag (klik hier om te lezen):
Donderdag 23 maart 2006
De Dag van het Belgisch Vegetarisme
Vanmiddag ga ik naar Gent met het decorstuk van Aagje onder mijn arm. een hele zwik filmpjes, foto's etc. Een praatje houden voor EVA - Ethisch Vegetarisch Alternatief - de Belgische Vegetariersbond.
Ben benieuwd.
Toen ik voor hun blad geïnterviewd werd, kon ik de wind van voren krijgen door een van hun lezers. Ik had in haar ogen een schandelijke opmerking gemaakt door te zeggen dat vegetariers - die naar vlees blijven verlangen - een dag per jaar zouden moeten mogen zondigen.
(In Frederiksoord is een rusthuis voor oude vegetariers.
't Schijnt dat de oudjes nogal eens betrapt worden bij de slager in het dorp, hahahahaha)
In ieder geval, ik heb zin om naar Belgie te gaan en er een mooie avond van te maken. Dit staat op hun website:
23 maart 2006, 19:30u
Verliefd op Varkens & andere Beestachtige Avonturen, Dafne Westerhof
Dafne Westerhof is de oprichter van Het Beloofde Varkensland in Amstelveen, Nederland, waar zij samen woont met een groep vrijgekochte/opgevangen/geredde varkens uit de bio-industrie.De dieren zijn unieke persoonlijkheden en hebben een eigen Varkensmassagesalon.
Door o.a. haar geslaagde therapie voor het mishandelde en getraumatiseerde varken Maximiliaan, wordt ze ook wel de Varkensfluisteraar genoemd. Haar spraakmakende workshops, dierenacties en publicaties krijgen volop nationale en internationale media aandacht.
Dafne komt speciaal uit Nederland om ons haar verhaal te vertellen...
Zie www.familiebofkont.nl
De lezing gaat door op het Vegetarisch Infocentrum van EVA vzw, St.-Pietersnieuwstraat 130, 9000 Gent. Meer info: info@vegetarisme.be Toegang: € 1 voor leden, € 2 voor niet-leden, inclusief drankje Geen inschrijving nodig.
www.vegetarisme.be
Woensdag 22 maart 2006
De Dag van Uitzicht op Zee...
Ik ben helemaal gelukkig. Vannacht was ie er weer.
Mijn al jaaaren terugkerende droom van het huis met de geheime kamers.
Dat huis is op de een of andere manier van mij (voor mij?).
Ik heb het achter de hand zeg maar. Zo af en toe ga ik er naar toe.
Er is altijd een ruimte - waar nooit eerder iemand kwam - en daar ga ik dan naar op zoek.
Die droom komt altijd terug en de laatste keer - een paar maanden geleden - werd ik treurig wakker.
Het huis was bezet. Er zaten mensen in.
Ik was er naar van. Stel je voor dat die droom hiermee afgesloten is, liep ik alsmaar te denken.
Al die jaren was dat huis leeg geweest. Het stond gewoon altijd op mij te wachten. En toen niet meer. Einde terugkerende droom?
Godzijdank niet. Integendeel.
Vannacht heb ik meer van het huis ontdekt dan ooit.
Op een van de verdiepingen zat een heel oude man op de trap.
Hij was bezig een of ander groot voorwerp te schilderen.
Op zolder bleek hij een soort kamertje te hebben met een halve muur.
Ik klom die muur over en kwam op een prachtig groen grasveld uit.
Daktuin? Dakterras? Zoiets.
Maar nu komt het:
Het grasveld lag aan zee. Ik kon zo het zand oplopen.
Daarachter kabbelde een kalme zee.
Wat een rijkdom...
Dinsdag 21 maart 2006
De Dag van de Lente
Vanochtend werd ik vroeg wakker door de vogeltjes. Prachtig.
Zo pril en vol hoop. Alsof je helemaal nooit niks meer kan gebeuren.
Gelukkig hoor ik ze de laatste jaren weer.
Toen ik hier 11 jaar geleden in trok, trof ik een dierenkoninkrijk aan.
De boerderij had jaren leeg gestaan en was gekraakt door de dieren.
De hazen speelden op het grindpad en overal zaten jonge vogels in de dakgoten.
Op de zolder waren de muizen een dansschool begonnen en in het voorkamertje kregen de jonge duiven vliegles. Ik vond het verschrikkelijk om inbreuk te moeten plegen op al dit moois, maar het moest. Wel heb ik iedere spin eigenhandig naar buiten gedragen om elders een nieuw leven te kunnen beginnen.
Toen kwam er een nest poesjes. Ook de zwerfpoezen wisten mij gauw te vinden. De vogels zijn toen vertrokken. Ze hadden groot gelijk maar ik miste ze ieder voorjaar.
Alleen de zwaluws bleven ieder jaar terugkomen, zelfs nadat Roodpels hun hele nestje had leeggehaald.
Nu is Roodpels dood en de andere poezen oud.
Ze liggen in hun aanleunwoning voor de kachel te mijmeren.
En de vogels zijn terug!
Precies 5 jaar geleden - 21 maart 2001- brak de MKZ in Nederland uit.
Die Engelse brandstapels op tv, waar miljoenen schapen en lammetjes op terecht kwamen. Verschrikkelijke tijd.
Er mocht geen dier meer vervoerd.
Wat zijn er toen veel lammetjes gesneuveld.
Omgekomen in een ijskoude kletsnatte modderwei, omdat ze niet naar een droger weilandje verderop gebracht mochten worden.
Waanzin.
Het gekke is dat er sindsdien niets aangepast is.
Nog steeds zie je weilanden vol schapen, zonder enige vorm van beschutting bij rotweer.
Toch is dat nodig.
Het wolvet van een schaap is namelijk het enige vet dat oplost in water.
Na dagenlang regen zijn ze dus hun natuurlijke bescherming tegen kou kwijt.
Geen wonder dat die arme lammetjes het toen niet gered hebben.
Droge hokjes in de schapenwei.
Misschien een idee voor een startende actiegroep?
Maandag 20 maart 2006
De Dag van De Sexy Vleesverslaafde...
Twee Vandaag belde op:
"Je bent genomineerd voor de Meest Sexy Vegetarier en nu willen wij jou vragen
om daar een column over te schrijven op onze site."
Tuurlijk wil ik dat.
Er hebben geloof ik twee mensen op mij gestemd, maar dat mag de pret niet drukken.
Duizend jaar geleden zou ik een kans gemaakt hebben.
Alleen was ik toen geen vegetarier. Integendeel. Ik was verslaafd aan vlees.
Ik zag gister het woord draadjesvlees in de krant staan.
Eerlijk is eerlijk, het water loopt me nog steeds in de mond bij het woord alleen al...
Maar ik ben nu een flinke meid, ik ben verliefd op varkens en kan het opbrengen om hun vlees te laten staan. Is dat sexy?
Het mooiste compliment aller tijden kreeg ik laatst:
"Jij hebt actievoeren tegen dierenleed sexy gemaakt."
Compliment van een vrouw weliswaar, maar ook dat mag de pret niet drukken.
Wim T. was ook gevraagd in de categorie mannen als Meest Sexy Vegetarier.
Hij wilde niet. Vond dat meer iets voor 'de jongelui'.
Kwam per abuis toch op www.sexyvegetarier.nl en werd prompt verkozen door een van mijn varkensvrienden.
Vanwege zijn humor.
Ja! Dat is sexy!
Hoe lang is je fysieke houdbaarheid qua sexy eigenlijk?
Ik denk gewoon tot dat het voorbij is. Heel simpel.
Krampachtig vasthouden aan iets wat ooit was heeft iets treurigs.
Botox en facelifts zijn geen remedie. Evenals opblaastieten.
Die opblaastieten worden trouwens geoefend op......varkens!
Lekker veel spenen hebben die.
Daar kun je dus wel 16 implantaten in kwijt. Luguber idee.
Trouwens, hoeveel andere dieren zullen er met botoxwangetjes en strakke voorhoofdjes in kooitjes zitten?
Ik heb een koningswens. Als ik straks 80 ben, dan zijn Brutale Griet & Rosamunde 33. Volgens de boekjes zou dat moeten kunnen.
Stel je voor. Dan zitten we samen in de boomgaard te mijmeren.
Dat is pas sexy.